- 7 Aralık 2018
- 6.828
- 17.754
- 248
- 28
- Konu Sahibi Cileklivanilinn
- #1
Hanımlar bilen bilir annemin yaptığı anormallikleri en son beni tamamen hayatından çıkarmıştı. Dün beni aradı para lazım diye ne kadar dedim 2 bin lira diyor. Maddi durumu kötü falan da değil kendi maaşı var zaten sevgilisi vardı en son hiç açmadım o konuyu o zamandan beri de sadece bir kez konuştuk onda da yine beni aşağılamıştı. Ne yapacaksın iki bin lirayı diyorum söylemiyor ihtiyaçlarım var maaşım yetmedi harcadım gibi abuk sabuk cevaplar veriyor. Ayrıca ben okuyan biriyim hem okuyup hem çalışıyorum kendime anca yetiyor tak diye nerden bulayım iki bin lirayı dedim. Sen zaten hep böylesin kimseye bi faydan yok erkekler bile yanaşmaz sana anca kendini düşün seni neden doğurdum bilmem ki milletin evlatlarına bak bi de sana bak dedi kapattı. Kaç kere aradım tekrar açmıyor. Bu sefer babamı aramış -ayrılar ve babam başkasıyla evli- kızına sahip çık paraları har vurup harman savuruyor gibi laflar etmiş. Eşiyle kavga etmişler bu yüzden. Ya ben napıcam bu kadınla bilmiyorum neyin kafasını yaşadığını da anlamadım iyice çöktüm artık durmadan kafasına göre arayıp hakaret edip kapatıyor. Açmasam da aklım kalıyor dengesiz bir insan olduğu için başına bela mı aldı diye meraklanıyorum. Üç gün sonra tekrar üni sınavına giricem hiç beni düşünen yok nasılsın diyen yok. Mütemadiyen itilip kakılmaktan sıkıldım artık. Buraya ilişkim hakkında da konu açmıştım onu da bilenleriniz vardır arkadaşlarım seni beğenmiyor benim memleketimde daha güzel kızlar var falan demişti aman ne var bunlarda diyebilirsiniz ama psikolojim bozuldu artık kimsenin yüzüne annesi sevgilisi böyle şeyler demiyor bana gelince insanlar kaplan kesiliyor. Bahsettiğim sevgilim bende kalan eşyalarını bile binbir kıyametle istedi arkadaşıma hakaret eder bi şekilde eşyalarımı getirsin demişti halbuki bana kötü davranarak ayrılan oydu kaç kere rezil oldum onun yüzünden ama başka insanlara iyi davranıyor hatta bildiğin para yediriyor gayet güleryüzlü. Annemi zaten tanıyamıyorum artık düşmanım mı annem mi belli değil. Söylenen lafları kaldıramıyorum değilse açmam telefonlarını olur biter. Gündüzleri iyi gibi oluyorum okulla falan oyalıyorum kendimi ama geceler kalbim ağrıyo sürekli bana edilen hakaretler aklıma geliyo hayata tutunacak bi amaç bulamıyorum. Durmadan ders çalışmak makine gibi hissettiriyo kalbimde bi yaşam belirtisi olsun birilerine güveneyim istiyorum. Bir insana sarılmayı özledim gerçekten. Nasıl unutabilirim bunları önerilerinize açığım size söylenen ağır şeyleri nasıl unutuyorsunuz? Aynaya bakıyorum çirkin değilim hatta çoğu kişi çok tatlı güzel olduğumu söyler. Eski sevgilimin memleketimdeki kızlar dediklerine bakıyorum benden bi farkları yok. Kalbim kurudu sanki hayata dair yaşam belirtisi gösteremiyorum o kadar uzun süredir gülmemişim ki saçma bi şey oldu mesela yarım saat güldüm çünkü gülmeyi özlemişim. Psikologa gidemem maddi durumum yok devlettekilerin de bir yardımı yok. Kendi kendime nasıl aşabilirim bunu lütfen yardım edin..
