Çok şükür ki Allah eşimden yana yüzümü güldürdüMesafe koymuşsunuz zaten sizi aşağı cekmelerine izin vermeyin konuşurken sizde cevap verin aşağıda kalmayin onların da cani sıkılsn. Ve Umarım evlilik hayatınız güzeldir
Artık bilerek böyle davrandığını anladığım için onayını almaya çalışmayacağımAnneniz size kötü davrandığı için kardeşiniz öyle davranıyor. Bu evde bu kişiye böyle davranılırı öğreniyor çocukken. Öyle devam ediyor. Yaşınız kaç olursa olsun da fikri değişmiyor. Siz sadece seviye koyarak kurtulabilirsiniz bu durumdan. Eminim çok rahatlatır artık annenizin onayını aramamak. Uzaklaşın.
GörüşmemAnnem ve kız kardeşimle yıllardır sorun yaşıyorum. Ama adını bir türlü koyamıyor, anlamlandıramıyordum.. Bir şeyleri fark ettim. Doğru mu anlamışım diye bir de doğduğumdan beri onlardan duyduğum cümleleri siz yorumlayın istedim.
Annemden duyduklarım:
Sen zaten bana düşman, kuma geldin.
Daha bebekken dayak yemenden belliydi.
Her şeye muhalefetsin.
Aynı babansın.
Sende kişilik bozukluğu var.
Kardeşinin diksiyonu çok iyi, seninki bozuk. Diksiyon kursuna git.
Öbür kızımda sorun yok, sende var.
Kardeşini kıskandın.
Ben bir özür bekliyorum.
Senin ömrün özür dilemekle geçecek.
Kendin gibi çocuğun olsun.
Bana hiçbir şey danışmıyorsun ki.
İnsan çocuğunu değil, emeğini sever.
(Hamileyken bebeğim tekme atınca) Sen dur, daha çekeceksin.
Ben sizsiz hiçbir şey yemedim.
Ben sizin için hayatımı feda ettim.
Çocuk ayak bağı.
Sizi doğurduğuma o kadar pişmanım ki, ölmek istiyorum, ölemiyorum.
Sen zor bir çocuksun. Hala da uğraşıyorum.
Benim gibi olman için 40 fırın ekmek yemen lazım.
Bunu nasıl bilmezsin, bir de üniversite okuyorsun.
Tek başına yaşayamazsın, rahat bırakırlar mı sanıyorsun?
Kocanı başının üzerinde taşıyorsun.
Bebeğin için kendini çok fazla yoruyorsun.
Niye iyi anne olmaya çalışıyorsun, iyi anne olmak zorunda mısın?
Bu çocuk gelişmemiş, sütün mü yetmiyor?
Bu çocuğu obez ettin.
Neden bu kadar çok emziriyorsun?
Sen beni bıraktın.
Eskiden çok güzel sohbet ederdik, artık edemiyoruz. Her şeye alınıyorsun.
Biz seni böyle kabul etmeyeceğiz, sen bizi böyle kabul edeceksin.
Bana da annem böyle yapıyordu.
Kardeşinle gurur duyuyorum. Herkese hakettiği cevabı veriyor.
Sen anne oldum deme. Çocuğun zor değil.
Bedduam tutmadı, kimin duasını aldın.
Kız kardeşimden duyduklarım:
Evlendim ilgilenmedin. Hamile kaldım ilgilenmedin. Doğurdum ilgilenmedin. Bir ablanın yapması gerektiği gibi ilgilenmedin. Senin ilgin bize yetmiyor. Biz her şeyinde senin yanında olduk.
Aynı babamsın. Onun gibi hainsin.
Bencilsin.
Seninle hep fazla fazla ilgilenildi.
Sana benden çok emek verildi.
Hatayı biraz da kendinde ara.
Vefasız.
Sen başkalarına iyiyi oynuyorsun, evde lanetin tekisin.
(Bekarken, aynı evdeyken defalarca) Kapa çeneni.
Nefret ediyorum senin bu anlamsız, saçma sapan neşenden.
(Eşimin ve başkalarının yanında, durup dururken) Siz bunu bilmezsiniz.
(Yaşadığım sorunları atlatıp eski neşeme kavuştuğumda) Sen şu an farkında değilsin ama çok kötü bir durumdasın.
Sen hamilelik yaşadım deme.
Annemin doğumu senin doğumundan daha zordu.
(Hamileyken sadece karnım çıkmıştı) Hayvan gibi olmuşsun.
Benden birkaç yıl önce doğduğun için niye sana saygı duymak zorundayım? Saygı alınmaz, verilir.
Bu uyarıları senin iyiliğin için yapıyorum.
Çoluğa çocuğa karıştık, artık büyüğü küçüğü mü kaldı? (Artık büyüğü sayılmıyorum anlamında)
Sen başkalarına hep bizden daha fazla değer veriyorsun.
Sen zaten hep böyle yapıyorsun.
Kocana acıma.
E biz sana bunu yap demedik mi?
(Bir hizmetini yaptığımda) Sen iyi bir ablasın.
Şimdi gelelim kendime. Babam yoktu. Anneme çocukluğumdan beri omuz oldum. Kardeşime o evlenene kadar göz kulak oldum. Küçük annelik yaptım. 27 yaşında genç kızlığımı yaşamaya başladım. Ona da genç kızlık denilirse. Daha utandığım için anlatmadığım şeyler var. Annemden yıllarca duyduklarımı, karakterine, mutsuzluğuna filan bağlıyordum. Hakeza kardeşim de depresif ve mutsuz biri. Onun da her yaptığını bunlara verdim. Yıllardır ağlaya ağlaya kendimi savunuyorum. Karşılarında çırpınıyorum ama hiçbir faydası olmuyor. Sürekli benimle alay da ediliyor. Rahatsız olduğumu bildikleri halde alınmamam yönünde baskı yapılıyor.
İlk defa bütün hayatımı gözden geçirebilecek ve bütün noktaları birleştirebilecek bir dinlenme sürecine girdim. Ve ortaya bu tablo çıktı..
Walla canım bilmiyorum ama bence hepsi anneden kaynaklanıyor annen kardeşini de bu psikolojiye koymuş sürüklüyor mesafeni koruAilem olduğu için en fazla mesafe koyabilirim ama bunu da anlayıp yine suçlama moduna geçtiler. Olay çıktı
Hayatımın merkezinde eşim, bebeğim ve annem vardı.. doğru diyorsunuz. Artık merkezde olmamalı. Çünkü sağlığımdan olmaya başladım. Ne zaman mutlu olsam olay çıkıyor..
Uzakta oturuyorum. Aramalarımı da azalttım. Canımı sıkacak bir şey olduğu anda kaçıyorum telefon görüşmelerinden, kırmamak ve kırılmamak için. Mesafe koyduğumu fark ettiler yine olay çıktı :)
Mesafe koymak bile benim için hayal gibi bir şeydi. Şu beni getirdikleri noktaya inanamıyorum. Peki siz değersizlik duygunuzu nasıl aştınız? Galiba narsistler ve ben bunu öğrendikten sonra suçluluktan kurtuldum ancak annemin gözünde bir değerimin olmadığını anladığım için daha çok yıkıldım..
Bundan korkuyorum. Ona anlatmak istiyorum durumu. Ama o da annemle aynı olduğu için anlamak bi yana dursun beni narsist ilan ederler :)
Kız kardeşim benden önce anne oldu. O da annemle birlikte aynı şeyi söyledi. Ben de heralde öyle oluyor sandım. Ama bir hamile kaldım, bir doğurdum.. ne emeği.. emeğin e'si aklımdan geçmez. Ben çocuğumu seviyorum..
Evlendim uzağa taşındım ama yetmiyor. Yurt dışına kaçsam eminim yine yetmez :)
Düşünmedim değil ama sadece huyum değil tipim de babama benziyor :)
:) 3 yıldır hayatımda olan eşimden annemden gördüğümden daha çok şefkat görüyorum. Ve bana öyle geldiğini sanıyordum..
Yıllardır idare ediyordum. O kadar çok sindirmişler korkutmuşlar ki izin vermemek ne demek onlar için.. İlk defa bir süredir sınırlarımı koymaya başladım diye olay çıkardılar :) psikolojisi bozuk. O da ailesinden evlat muamelesi görmemiş. Mutlu bir evliliği olmamış. Hep anlamaya çalıştığım için gönül koymamaya uğraştım. Ama beni kimse anlamaya çalışmamış anlaşılan..
Eşimin yanında bu olaylar başlayınca zaten sırf onun için ben de tepkimi koydum. Çünkü çocuğuma dil uzattırmak istemiyorum. Eminim yapacaklardı
Şu an özele gidecek bütçem yok devletten de randevu bulamadım. Öğrendiklerimin ağırlığıyla öyle boynu bükük kalakaldım :) burası aklıma geldi. Yazılanlar içimi rahatlattı. İnşallah etkilenmemeyi öğrenirim. Hep halının altına süpürüyordum. Ama izlediğim videolardan narsist olabileceklerini öğrendim. Şimdi bu kadar kötülüğü bana bilerek mi yapmışlar diye daha da ağırlaştım. Egzamam var, stresten üzüntüden kaşınmaktan uyuyamıyorum..
Aile, hepten koparamam ama minimuma indirsem iyi olacak sanırım. Ne kadar mümkunse... ben de hasetlikten şüpheleniyorum. Mutlu anlarimda kardeşim bir şekil beni mutsuz etmeye çalışıyor çünkü. Bu zamana kadar huysuz olduğu için yapıyor sanıyordum. Da annemin kıskanıyor olabileceği fikri ne bileyim.. Annem bilerek mi yapmış hepsini..Çok ağır geliyor..
Evet evlat ayrımcılığı dimi...
Aile diye yapamıyorum.. yoksa arkadaşım olsalar çoktan bitirmiştim..
Ne derler biliyor musunuz? Baban gibisin bunları içinde biriktirdin. Şu şakaydı bu bilmem neydi. Sen zaten böylesin. Vaktinde söylemiyosun. Vaktinde söylersem de amma alıngan oluyorum :)
Ben de kurban çocuk dimi, günah keçisi çocuk.. :)
Kardeşimin kıskandığinı yeni kabullenebildim de.. annem de mi..
Şu an yeni yüzleştim durumla ve öfke, hayal kırıklığı yaşıyorum. İnşallah aşabilirim..
Ben hepsini duydum.. ı ıh kaldırılmıyor :)
Ben hep kendimi suçlu sanıyordum.. onlara kendimi savunuyordum ama içten içe kendimi suçluyordum.. o kadar da değersizmişim ki gözlerinde eminim üzülmezler kaybettiklerine :)
Ben bir abladan fazlasını yaptım yeri geldi mi. Ama onlar görülmüyor. Hep eksiğim aranıyor. Suç bulunuyor. Kardeşim de masum değil. Ben onun bana herhangi bir şeyden kırıldığını hep annemden duyuyorum. Beni şikayet ediyor. Kötü abla, bencil majı oluşturuyor.. bir kısır döngüdür gidiyor yıllardır..
İnancım gereği sorun olmasa ben de keserim ama işte.. sağlıklı bir mesafede durmaya çalışiyorum akrabalarıma da. Ama aileme bunu yapamamıştım. Şu bile büyük bir aşama benim için..
Annem ve kız kardeşimle yıllardır sorun yaşıyorum. Ama adını bir türlü koyamıyor, anlamlandıramıyordum.. Bir şeyleri fark ettim. Doğru mu anlamışım diye bir de doğduğumdan beri onlardan duyduğum cümleleri siz yorumlayın istedim.
Annemden duyduklarım:
Sen zaten bana düşman, kuma geldin.
Daha bebekken dayak yemenden belliydi.
Her şeye muhalefetsin.
Aynı babansın.
Sende kişilik bozukluğu var.
Kardeşinin diksiyonu çok iyi, seninki bozuk. Diksiyon kursuna git.
Öbür kızımda sorun yok, sende var.
Kardeşini kıskandın.
Ben bir özür bekliyorum.
Senin ömrün özür dilemekle geçecek.
Kendin gibi çocuğun olsun.
Bana hiçbir şey danışmıyorsun ki.
İnsan çocuğunu değil, emeğini sever.
(Hamileyken bebeğim tekme atınca) Sen dur, daha çekeceksin.
Ben sizsiz hiçbir şey yemedim.
Ben sizin için hayatımı feda ettim.
Çocuk ayak bağı.
Sizi doğurduğuma o kadar pişmanım ki, ölmek istiyorum, ölemiyorum.
Sen zor bir çocuksun. Hala da uğraşıyorum.
Benim gibi olman için 40 fırın ekmek yemen lazım.
Bunu nasıl bilmezsin, bir de üniversite okuyorsun.
Tek başına yaşayamazsın, rahat bırakırlar mı sanıyorsun?
Kocanı başının üzerinde taşıyorsun.
Bebeğin için kendini çok fazla yoruyorsun.
Niye iyi anne olmaya çalışıyorsun, iyi anne olmak zorunda mısın?
Bu çocuk gelişmemiş, sütün mü yetmiyor?
Bu çocuğu obez ettin.
Neden bu kadar çok emziriyorsun?
Sen beni bıraktın.
Eskiden çok güzel sohbet ederdik, artık edemiyoruz. Her şeye alınıyorsun.
Biz seni böyle kabul etmeyeceğiz, sen bizi böyle kabul edeceksin.
Bana da annem böyle yapıyordu.
Kardeşinle gurur duyuyorum. Herkese hakettiği cevabı veriyor.
Sen anne oldum deme. Çocuğun zor değil.
Bedduam tutmadı, kimin duasını aldın.
Kız kardeşimden duyduklarım:
Evlendim ilgilenmedin. Hamile kaldım ilgilenmedin. Doğurdum ilgilenmedin. Bir ablanın yapması gerektiği gibi ilgilenmedin. Senin ilgin bize yetmiyor. Biz her şeyinde senin yanında olduk.
Aynı babamsın. Onun gibi hainsin.
Bencilsin.
Seninle hep fazla fazla ilgilenildi.
Sana benden çok emek verildi.
Hatayı biraz da kendinde ara.
Vefasız.
Sen başkalarına iyiyi oynuyorsun, evde lanetin tekisin.
(Bekarken, aynı evdeyken defalarca) Kapa çeneni.
Nefret ediyorum senin bu anlamsız, saçma sapan neşenden.
(Eşimin ve başkalarının yanında, durup dururken) Siz bunu bilmezsiniz.
(Yaşadığım sorunları atlatıp eski neşeme kavuştuğumda) Sen şu an farkında değilsin ama çok kötü bir durumdasın.
Sen hamilelik yaşadım deme.
Annemin doğumu senin doğumundan daha zordu.
(Hamileyken sadece karnım çıkmıştı) Hayvan gibi olmuşsun.
Benden birkaç yıl önce doğduğun için niye sana saygı duymak zorundayım? Saygı alınmaz, verilir.
Bu uyarıları senin iyiliğin için yapıyorum.
Çoluğa çocuğa karıştık, artık büyüğü küçüğü mü kaldı? (Artık büyüğü sayılmıyorum anlamında)
Sen başkalarına hep bizden daha fazla değer veriyorsun.
Sen zaten hep böyle yapıyorsun.
Kocana acıma.
E biz sana bunu yap demedik mi?
(Bir hizmetini yaptığımda) Sen iyi bir ablasın.
Şimdi gelelim kendime. Babam yoktu. Anneme çocukluğumdan beri omuz oldum. Kardeşime o evlenene kadar göz kulak oldum. Küçük annelik yaptım. 27 yaşında genç kızlığımı yaşamaya başladım. Ona da genç kızlık denilirse. Daha utandığım için anlatmadığım şeyler var. Annemden yıllarca duyduklarımı, karakterine, mutsuzluğuna filan bağlıyordum. Hakeza kardeşim de depresif ve mutsuz biri. Onun da her yaptığını bunlara verdim. Yıllardır ağlaya ağlaya kendimi savunuyorum. Karşılarında çırpınıyorum ama hiçbir faydası olmuyor. Sürekli benimle alay da ediliyor. Rahatsız olduğumu bildikleri halde alınmamam yönünde baskı yapılıyor.
İlk defa bütün hayatımı gözden geçirebilecek ve bütün noktaları birleştirebilecek bir dinlenme sürecine girdim. Ve ortaya bu tablo çıktı..
İzin vermediğim için cezalandırılıyorum ailem tarafından :)Ailen bile olsa kimsenin sana böyle davranmasına izin verme. Bazı insan bu aile de olsa samimiyeti kaldıramaz malesef onlarla olabilecek en asgari seviyede mesafeli olman gerekiyor huzurun için.
Yani tabi ama kardeşimin de aklı var. O da böyle olmayı seçiyor demek ki..Walla canım bilmiyorum ama bence hepsi anneden kaynaklanıyor annen kardeşini de bu psikolojiye koymuş sürüklüyor mesafeni korukendi mental sağlığın için mesafeni korumak zorundasın.. mesela bende anneme bazen kızarım abilerim aramaz sormaz ama gerçekten aramaz sormazlar ayda bir kez belki hiç. Mesela boşuna yapıyorum anneme sitem ediyorum halbuki onun suçu yok onunla konuşamadığım için ikisiyle anneme sitem ettiğimi fark ettim meğerse annemi de babamı da çok aramıyorlarmış o yüzden sustum artık kimseye zorla bir şey yaptıramıcağımı anladım. Bu sadece örnek kardeşin de sorunu anladığı zaman susacak biyerden sonra kesecek sesini .. sen fazla fazla yaptıysan için rahat olsun
Aile olmasalar, çoktan silmiştim..Neden silmiyorsunuz onları?
gecmis olsun size de.. terapi ise yariyor mu peki.. bende suçluluk hissi kalktı ama değer görmemişliğim, kullanılmışlığım yüzüme çok acı çarptı.. öfke duymamaya çalışıyorumBu ve benzeri bir çok cümle yüzünden senelerdir terapi alıyorum. Siz yinede benden daha sağlıklı görünüyorsunuz sakinlikle karşılamışsınız. Ben bu farkındalığa vardıktan sonra 2 yıl evlerine gitmedim girmedim. 2 yıl bir fiil süren tedaviden sonra ancak görüşebildim.diyebileceğim çok bir şey yok. Mesafe koyup kendinizi kullandırtmamayı başarırsanız ne mutlu
Kardeşimin huyu suyu annem.. herkes de söylüyor sen onlardan farklısın diye. Evlat ayrımcılığına uğradığımı söylüyorlar ve ben bunu bu yaşımda fark edebildim..Babanıza benzediğiniz icin içinde biriktirdiği öfkeyi size kusuyor. Tek suvunuz babanıza benzemeniz. Kardesinizde muhtemelen annenize ya da o tarafa benziyordur eminim. Bu yüzden ayrımcılığa ugruyorsunuz ben babamla iletişimi kestim psikolojik şiddet uygulayan bir adamdı. Ama size kesin diyemem etkilenmeyeceginiz bir mesafede durun.
Kardeşimin huyu suyu annem.. herkes de söylüyor sen onlardan farklısın diye. Evlat ayrımcılığına uğradığımı söylüyorlar ve ben bunu bu yaşımda fark edebildim..
Ben ailem diye sabrediyorum, annem benimle iletişimi kesti şu an :)Kendine biraz saygın varsa komple iletişimi kes
Evet bana yaptıklarını eşime de yapmaya çalıştılar. Çocuğuma da yapacaklar biliyorum..Konduramamanız normal ama şu anda hem çocuğunuz için hem de kendiniz için sınırlı bir iletişim halinde bulunmanız sizin için daha iyi olur
Evet bana yaptıklarını eşime de yapmaya çalıştılar. Çocuğuma da yapacaklar biliyorum..
Yok zaten uzağa taşındım evlenirken. Eşimi hep uzak tuttum. Ona rağmen yapmaya çalıştılar. Cüretkarlıklarını siz düşünün :)Şöyle düşünün aynı seyleri eşinizin annesi size yapsa ve eşiniz ailemdir diyip hicbirsey yapmasa ne hissedersiniz. Sınırlı iletişim her daim iyidir.
Annenizden ve kardeşinden duyduğunuz cümleler çok ağır. Bir anne evladına bedduam tutmadı kimin duasını aldın cümlesini nasıl söyler. Lütfen üzmeyin kendinizi önünüze kendi ailenize bakın. Maalesef aile bakımından çoğu kişi yaralı. Siz iyi olun ve annenizi kardesinizi geride bırakın. Siz iyi olacaksınız ki kendi cocugunuz da iyi olsun. Unutmayın çok kıymetlisiniz.Annem ve kız kardeşimle yıllardır sorun yaşıyorum. Ama adını bir türlü koyamıyor, anlamlandıramıyordum.. Bir şeyleri fark ettim. Doğru mu anlamışım diye bir de doğduğumdan beri onlardan duyduğum cümleleri siz yorumlayın istedim.
Annemden duyduklarım:
Sen zaten bana düşman, kuma geldin.
Daha bebekken dayak yemenden belliydi.
Her şeye muhalefetsin.
Aynı babansın.
Sende kişilik bozukluğu var.
Kardeşinin diksiyonu çok iyi, seninki bozuk. Diksiyon kursuna git.
Öbür kızımda sorun yok, sende var.
Kardeşini kıskandın.
Ben bir özür bekliyorum.
Senin ömrün özür dilemekle geçecek.
Kendin gibi çocuğun olsun.
Bana hiçbir şey danışmıyorsun ki.
İnsan çocuğunu değil, emeğini sever.
(Hamileyken bebeğim tekme atınca) Sen dur, daha çekeceksin.
Ben sizsiz hiçbir şey yemedim.
Ben sizin için hayatımı feda ettim.
Çocuk ayak bağı.
Sizi doğurduğuma o kadar pişmanım ki, ölmek istiyorum, ölemiyorum.
Sen zor bir çocuksun. Hala da uğraşıyorum.
Benim gibi olman için 40 fırın ekmek yemen lazım.
Bunu nasıl bilmezsin, bir de üniversite okuyorsun.
Tek başına yaşayamazsın, rahat bırakırlar mı sanıyorsun?
Kocanı başının üzerinde taşıyorsun.
Bebeğin için kendini çok fazla yoruyorsun.
Niye iyi anne olmaya çalışıyorsun, iyi anne olmak zorunda mısın?
Bu çocuk gelişmemiş, sütün mü yetmiyor?
Bu çocuğu obez ettin.
Neden bu kadar çok emziriyorsun?
Sen beni bıraktın.
Eskiden çok güzel sohbet ederdik, artık edemiyoruz. Her şeye alınıyorsun.
Biz seni böyle kabul etmeyeceğiz, sen bizi böyle kabul edeceksin.
Bana da annem böyle yapıyordu.
Kardeşinle gurur duyuyorum. Herkese hakettiği cevabı veriyor.
Sen anne oldum deme. Çocuğun zor değil.
Bedduam tutmadı, kimin duasını aldın.
Kız kardeşimden duyduklarım:
Evlendim ilgilenmedin. Hamile kaldım ilgilenmedin. Doğurdum ilgilenmedin. Bir ablanın yapması gerektiği gibi ilgilenmedin. Senin ilgin bize yetmiyor. Biz her şeyinde senin yanında olduk.
Aynı babamsın. Onun gibi hainsin.
Bencilsin.
Seninle hep fazla fazla ilgilenildi.
Sana benden çok emek verildi.
Hatayı biraz da kendinde ara.
Vefasız.
Sen başkalarına iyiyi oynuyorsun, evde lanetin tekisin.
(Bekarken, aynı evdeyken defalarca) Kapa çeneni.
Nefret ediyorum senin bu anlamsız, saçma sapan neşenden.
(Eşimin ve başkalarının yanında, durup dururken) Siz bunu bilmezsiniz.
(Yaşadığım sorunları atlatıp eski neşeme kavuştuğumda) Sen şu an farkında değilsin ama çok kötü bir durumdasın.
Sen hamilelik yaşadım deme.
Annemin doğumu senin doğumundan daha zordu.
(Hamileyken sadece karnım çıkmıştı) Hayvan gibi olmuşsun.
Benden birkaç yıl önce doğduğun için niye sana saygı duymak zorundayım? Saygı alınmaz, verilir.
Bu uyarıları senin iyiliğin için yapıyorum.
Çoluğa çocuğa karıştık, artık büyüğü küçüğü mü kaldı? (Artık büyüğü sayılmıyorum anlamında)
Sen başkalarına hep bizden daha fazla değer veriyorsun.
Sen zaten hep böyle yapıyorsun.
Kocana acıma.
E biz sana bunu yap demedik mi?
(Bir hizmetini yaptığımda) Sen iyi bir ablasın.
Şimdi gelelim kendime. Babam yoktu. Anneme çocukluğumdan beri omuz oldum. Kardeşime o evlenene kadar göz kulak oldum. Küçük annelik yaptım. 27 yaşında genç kızlığımı yaşamaya başladım. Ona da genç kızlık denilirse. Daha utandığım için anlatmadığım şeyler var. Annemden yıllarca duyduklarımı, karakterine, mutsuzluğuna filan bağlıyordum. Hakeza kardeşim de depresif ve mutsuz biri. Onun da her yaptığını bunlara verdim. Yıllardır ağlaya ağlaya kendimi savunuyorum. Karşılarında çırpınıyorum ama hiçbir faydası olmuyor. Sürekli benimle alay da ediliyor. Rahatsız olduğumu bildikleri halde alınmamam yönünde baskı yapılıyor.
İlk defa bütün hayatımı gözden geçirebilecek ve bütün noktaları birleştirebilecek bir dinlenme sürecine girdim. Ve ortaya bu tablo çıktı..
Ömrünü yemişler. Kan emici gibi. Benzetmemi mazur görün. Bacım biri annen biri kardeşin. Tamamen ilişkini koparma. Ama araya çok büyük bir mesafe koy. Sana böyle aşağılayıcı cümleleri kuramamaları lazım. Sen mesafe koyduğunda yine sen kötü olursun öyle derler. Ama sen onların lafına değil kendine bakacaksın. Bir insan seni öyle tanımlıyor diye sen öyle olacak değilsin. Can yakması çok kolaydır bu dil tutılmazsa. Sen sınır koy büyüklük sende kalsın. Bırak onlar kendi zehirlerinde boğulsunAnnem ve kız kardeşimle yıllardır sorun yaşıyorum. Ama adını bir türlü koyamıyor, anlamlandıramıyordum.. Bir şeyleri fark ettim. Doğru mu anlamışım diye bir de doğduğumdan beri onlardan duyduğum cümleleri siz yorumlayın istedim.
Annemden duyduklarım:
Sen zaten bana düşman, kuma geldin.
Daha bebekken dayak yemenden belliydi.
Her şeye muhalefetsin.
Aynı babansın.
Sende kişilik bozukluğu var.
Kardeşinin diksiyonu çok iyi, seninki bozuk. Diksiyon kursuna git.
Öbür kızımda sorun yok, sende var.
Kardeşini kıskandın.
Ben bir özür bekliyorum.
Senin ömrün özür dilemekle geçecek.
Kendin gibi çocuğun olsun.
Bana hiçbir şey danışmıyorsun ki.
İnsan çocuğunu değil, emeğini sever.
(Hamileyken bebeğim tekme atınca) Sen dur, daha çekeceksin.
Ben sizsiz hiçbir şey yemedim.
Ben sizin için hayatımı feda ettim.
Çocuk ayak bağı.
Sizi doğurduğuma o kadar pişmanım ki, ölmek istiyorum, ölemiyorum.
Sen zor bir çocuksun. Hala da uğraşıyorum.
Benim gibi olman için 40 fırın ekmek yemen lazım.
Bunu nasıl bilmezsin, bir de üniversite okuyorsun.
Tek başına yaşayamazsın, rahat bırakırlar mı sanıyorsun?
Kocanı başının üzerinde taşıyorsun.
Bebeğin için kendini çok fazla yoruyorsun.
Niye iyi anne olmaya çalışıyorsun, iyi anne olmak zorunda mısın?
Bu çocuk gelişmemiş, sütün mü yetmiyor?
Bu çocuğu obez ettin.
Neden bu kadar çok emziriyorsun?
Sen beni bıraktın.
Eskiden çok güzel sohbet ederdik, artık edemiyoruz. Her şeye alınıyorsun.
Biz seni böyle kabul etmeyeceğiz, sen bizi böyle kabul edeceksin.
Bana da annem böyle yapıyordu.
Kardeşinle gurur duyuyorum. Herkese hakettiği cevabı veriyor.
Sen anne oldum deme. Çocuğun zor değil.
Bedduam tutmadı, kimin duasını aldın.
Kız kardeşimden duyduklarım:
Evlendim ilgilenmedin. Hamile kaldım ilgilenmedin. Doğurdum ilgilenmedin. Bir ablanın yapması gerektiği gibi ilgilenmedin. Senin ilgin bize yetmiyor. Biz her şeyinde senin yanında olduk.
Aynı babamsın. Onun gibi hainsin.
Bencilsin.
Seninle hep fazla fazla ilgilenildi.
Sana benden çok emek verildi.
Hatayı biraz da kendinde ara.
Vefasız.
Sen başkalarına iyiyi oynuyorsun, evde lanetin tekisin.
(Bekarken, aynı evdeyken defalarca) Kapa çeneni.
Nefret ediyorum senin bu anlamsız, saçma sapan neşenden.
(Eşimin ve başkalarının yanında, durup dururken) Siz bunu bilmezsiniz.
(Yaşadığım sorunları atlatıp eski neşeme kavuştuğumda) Sen şu an farkında değilsin ama çok kötü bir durumdasın.
Sen hamilelik yaşadım deme.
Annemin doğumu senin doğumundan daha zordu.
(Hamileyken sadece karnım çıkmıştı) Hayvan gibi olmuşsun.
Benden birkaç yıl önce doğduğun için niye sana saygı duymak zorundayım? Saygı alınmaz, verilir.
Bu uyarıları senin iyiliğin için yapıyorum.
Çoluğa çocuğa karıştık, artık büyüğü küçüğü mü kaldı? (Artık büyüğü sayılmıyorum anlamında)
Sen başkalarına hep bizden daha fazla değer veriyorsun.
Sen zaten hep böyle yapıyorsun.
Kocana acıma.
E biz sana bunu yap demedik mi?
(Bir hizmetini yaptığımda) Sen iyi bir ablasın.
Şimdi gelelim kendime. Babam yoktu. Anneme çocukluğumdan beri omuz oldum. Kardeşime o evlenene kadar göz kulak oldum. Küçük annelik yaptım. 27 yaşında genç kızlığımı yaşamaya başladım. Ona da genç kızlık denilirse. Daha utandığım için anlatmadığım şeyler var. Annemden yıllarca duyduklarımı, karakterine, mutsuzluğuna filan bağlıyordum. Hakeza kardeşim de depresif ve mutsuz biri. Onun da her yaptığını bunlara verdim. Yıllardır ağlaya ağlaya kendimi savunuyorum. Karşılarında çırpınıyorum ama hiçbir faydası olmuyor. Sürekli benimle alay da ediliyor. Rahatsız olduğumu bildikleri halde alınmamam yönünde baskı yapılıyor.
İlk defa bütün hayatımı gözden geçirebilecek ve bütün noktaları birleştirebilecek bir dinlenme sürecine girdim. Ve ortaya bu tablo çıktı..
Yok zaten uzağa taşındım evlenirken. Eşimi hep uzak tuttum. Ona rağmen yapmaya çalıştılar. Cüretkarlıklarını siz düşünün :)
Çok sağolun.. ve işin acısı ben emziriyorum. Hiç düşünmüyorlar üzmeyeyim diye. Annem şu an özellikle canımı acıtmaya çalışıyor. Uzak duruyorum..Annenizden ve kardeşinden duyduğunuz cümleler çok ağır. Bir anne evladına bedduam tutmadı kimin duasını aldın cümlesini nasıl söyler. Lütfen üzmeyin kendinizi önünüze kendi ailenize bakın. Maalesef aile bakımından çoğu kişi yaralı. Siz iyi olun ve annenizi kardesinizi geride bırakın. Siz iyi olacaksınız ki kendi cocugunuz da iyi olsun. Unutmayın çok kıymetlisiniz.
O çok büyük mesafeyi koyamadım yıllardır. Çünkü annem bizim için yıllarca çok büyük fedakarlıklar yaptığını empoze edip durdu. Hep vicdan azabı, hep suçluluk yüklüydüm. Ama artık suçluluk hissetmiyorum. Ben elimden geleni yaptım. Bundan sonrası dediğiniz gibi mesafe..Ömrünü yemişler. Kan emici gibi. Benzetmemi mazur görün. Bacım biri annen biri kardeşin. Tamamen ilişkini koparma. Ama araya çok büyük bir mesafe koy. Sana böyle aşağılayıcı cümleleri kuramamaları lazım. Sen mesafe koyduğunda yine sen kötü olursun öyle derler. Ama sen onların lafına değil kendine bakacaksın. Bir insan seni öyle tanımlıyor diye sen öyle olacak değilsin. Can yakması çok kolaydır bu dil tutılmazsa. Sen sınır koy büyüklük sende kalsın. Bırak onlar kendi zehirlerinde boğulsun
Evet öyle tabi herkes sınanıyor. Çok teşekkür ederim sizin de :)Ben herkesin bir imtihanı olduğunu biliyorum dizinde imtihaniniz aileniz umarım hayırlısı olur sizin için :)