Merhaba bayanlar son günlerde sürekli kafamı meşgul eden ve beni çok üzen bir durum içerisindeyim. Çalışan bir anneyim 1 yaşında oğluma annem ve kv birlikte dönüşümlü olarak bakıyorlar yaklaşık 7 aydır. Bu güne kadar her ikisiyle de hiç bir sorunumuz olmadı gayet memnunum onlarında öyle olduğunu düşünüyor-dum. Gelelim meseleye annemin bundan birkaç yıl öncesine kadar çalışma hayatı vardı fakat işyeri kapandığından dolayı emekli olamadı. Şimdi bulunduğumuz ilçeye yeni bir iş yeri açılıyormuş. Geçen akşam dayımlardaydık kuzenlerim müracaat etmiş onu söylediler annem benim de canım istiyor aslında dedi. Çok neşeli bir aileyizdir esprili bir ortamdı espri yaptığını zannettim ben de çocuğa kim bakacak anne unut o işi dedim güldük geçtik konu kapandı. Eve geldiğimde neden öyle dedim ki dedim belki ciddiydi. Sabah geldiğinde konuştum anne dün akşamki düşüncende ciddi misin diye sordum. Evet canım istiyor ama dedi tabiki çalışmayı düşünüyorsan çalış dedim çocuğa kv bakamaz mı dedi. Yok tek başına bak diyemem dedim. (kv bacağından ameliyatlı olduğu halde bakıyor sağolsun çok iyidir kendisi) Ben gerekirse işten ayrılırım dedim sen müracaatını yap dedim. Öyle olmaz dedi. Akşam eşimle konuştuk annemin böyle bir düşüncesi varsa bizi karşısına alıp konuşmasını beklerdim dedi laf arasında başkalarının bulunduğu bir ortamda sana şok etkisi yapması hoş olmamış ama olsun bakarız başımızın çaresine dedi. Bu sabahta annem vardı mahallede bir bayan var kv ile birlikte o baksa olmaz mı diyor. Anne sen müracatını yap biz bir şekilde halledicez dedim. Daha babanla konuşmadım dedi. Babam muhtemelen karşı çıkar çünkü çok şükür çalışmaya ihtiyacı yok herşeyi karşılanıyor bir eksiği yok ama emekli olma isteği çok var. Bu arada Ben işe başlayacağım dönemde bakıcı bulacaktık annem ne bakıcısıymış biz kv ile bakarız ne olcak ki diye kendisi ısrar etmişti kv de tabiki bakarız deyince kabul ettik anlaşıyorlar da birbirlerinin işi olduğunda idare edebiliyorlar. Fakat ben şimdi kv nasıl diyeyim artık annem çalışacak sen bakacaksın diye. Bahsettiği işyerinin açılmasına kısa süre var daha işe alınacağı belli değil fakat alınsırsa kısa sürede başlaması gerekecek o sürede hemen nasıl bakıcı buluruz kime güveniriz kafam çok karışık. İşe geldim o gün içime bir hüzün düştü. ağlamaktan kendimi alamıyorum. Ona hak veriyorum çocuğuma bakmak zorunda değil ya da çalışmayı istemek onun da hakkı bunu biliyorum ama içimden birşeyler kopmuş gibi öyle üzüldüm ki ona beli etmedim asla ama çok kırıldığımı hissediyorum yersiz alınganlık belki bu ama neden böyle oldu anlamadım. Eşim de buluruz bir çaresini kendini üzme lütfen diyor ama çok üzgünüm lütfen bana birşey söyleyin
bu arada son dönemde onun bakması gereken günde bazen bi işi çıkıyor günü, oturması vs.oluyor eşimi işten erken gelir misin diye çağırıyor ya da bazen çocuğu kv me bırakıp gidiyor ama kv bunu yapmaz eğer o gün işi olacaksa der o gün sen bak senin gününde ben bakayım der. Annem acaba bakmaktan sıkıldımı diye düşünüyorum bugün öğle arasında eşimi aradım (o öğlen eve gidebiliyor ben işyerinden çıkamıyorum) oğlum keyifsizdi onu sordum gerekirse annem şu ilacı içirsin dedim annen çıktı dedi anneme söylerim dedi nereye çıktı dedim oturmaya gitmiş oğlumu kv bırakıp neden böyle yapıyor diye yine gücendim. Bilmiyorum çok üzgünüm uzun oldu kusura bakmayın