Hani normal şartlar altında, birlikte yuva kurdunuz, nasipse bir yastıkta kocayacaksınız, çocuk sahibi olacaksınız, hatta torun sahibi olacaksınız ya... Eğer gerçekten şu hayat dediğimiz şeyi birlikte geçirmek istediğiniz, birlikte yaşlanmak istediğiniz insanla evlendiğinizi düşünüyorsanız, o zaman duruma lütfen bir 10 sene- 20 sene sonrasından bakın.
İnşaallah eşiniz kendi içine sinen mutlu olduğu bir iş bulur, siz de ileride, yaaa bundan 15 sene önce, hem de ilk evlendiğimizde, bir ara babanız 6 ay işsiz kalmıştı, diye anlatırsınız çocuklara...
Ve umarım, eşiniz de, yahu çocuklar, daha da yeni evliydik ama, anneniz gık demedi, dağ gibi durdu arkamda... der.
Siz, evliliğinizin başında yakalanmışsınız zor zamanlara. Bu kötü olmuş gerçekten. Ama gün bugün, eşinize destek olun, ona güvenin, inanın, sık boğaz etmeyin, tam aksine, onun da yeni evli bir genç adam olarak bu durumdan hiç memnun olmadığını göz önünde bulundurun, seçimlerine saygı duyun, destekleyin.
9 sene diyorsunuz, dile kolay. Bence, bir 6 aylık işsiz kalma kredisi vardır artık sizin gözünüzde koca 9 seneden sonra. 9 senenizi verdiğiniz, evlenmeye, size koca olmaya lâyık bulduğunuz adam bu adam. Vazgeçmediğiniz adam bu adam. Birlikte yüzlerce anılar biriktirdiğiniz, gülüp ağladığınız adam bu adam...
Geçer, illâ ki bir iş bulur... Yeter ki, bu süreci ne birbirinizi ne ilişkinizi yaralamadan atlatın. Allah tez zamanda selamete çıkarsın. İşin büyüğü size düşüyor. Agresiftir tabii, çünkü içten içe mahçuptur da, hergün soran gözlerinizin baskısı altında, eziliyordur, kuyruğu kendince dik tutmaya çalışıyordur. İşten çıkarılma, zaten bir travma, hiç kolay değil onun için de.
Dik durmazsanız, söylediğiniz gibi, çatırdatır maddiyat. Ama bir de dik durmayı başarırsanız, sonrası tadından yenmez, ileride gülerek el ele anarsınız bu günleri.