- 22 Ağustos 2015
- 29.571
- 86.132
Doğu doğu doğu , her sorununuza karşılık doğuda yaşadığınızı sebep gösteriyorsunuz bende dogudayim gayet iyibir yaşantımız var Allah'a şükür iş bulamayacaginız bı yerde değiliz . Umarım çok mutlu olursunuz ama adamın seni onemsememesine karşılık bile doğuyu gosteriyorsunuz bende bunu anlamadım. Yazdıyi okuyunca doğunun bır zindan olduğunu düşündümÖncelikle uzun olacağı için şimdiden herkesten özür dilerim . Ama detaylı anlatırsam anlamanız daha kolay olur gibi geldi .Tavsiyelerinize ihtiyacım var . Ve burayı yıllardır takip ediyorum görüşleriniz önemli.25 yaşında bir bireyim. Daha önce 3 kez üni. kazanıp maddi sebeplerden okuyamadım ve vazgeçtim çalışmaya başlamıştım.
Eşimle Biz birbirimizi internette tanıyıp görüştük ve ilk günden ciddi bir ilişki olacaksa olsun olmayacaksa görüşmenin anlamı yok dedik .Gel zaman git zaman 2.5 ayı beraber geçirdik ve sonra tayini çıktı doğuya. Bu 2.5 ay içinde bir kaç defa ayrılık ailemden birinin bizi ayırmaya çalışması gibi saçma sapan şeylerle uğraşıp yolumuza devam ettik . Ve ilişki uzaktan devam etti görüntülü konuştuk hergün ,6. ayımızda görüştük tatile gittik ,evlenme teklif etti . 10. ayda nişan yapıldı ve tam 1 yıl 3 aylıkken biz evlendik doğuya geldim . Onu 1 yıl boyunca gözümün ucuyla bile birine bakmadan bekledim sadece tek istediğim ona kavuşmaktı .
Evleneli 3,5 ay olacak ama ben kendimi o kadar yalnız hissediyorum ki.. Burda kimsem yok . İstanbul'da güzel bir kariyerim vardı iyi bir markada makeup artist olarak çalışıyordum kazancım iyiydi ve işlerim açılmaya başlamıştı.Herşeyi bir kenara bırakıp sevdiğim adam için doğunun köyüne geldim.Ne olursa olsun arkamda o var dedim . Bu arada balayımız da ve bundan bir ay öncede boşanma konusu açıldı.(farklı kavgalar yüzünden ) .Ve ben babasıyla arası hiç bir zaman iyi olmayan sevgiye ilgiye muhtaç biri olarak büyümek zorunda kaldım babamın vermediği sevgi eksikliğini hep başkasında aradım genel de de hep terk edildim ve bu korkuyla yaşadım. Üstüne anksiyete depresyon yaşadım ve hep kendim çalışıp ettim kimseden 1 TL almadım kendi kendime yettim ama istedim ki bir adam olsun ,beni sevsin yeri gelsin babam gibi olsun kol kanat gersin ailem olsun ama anladım ki hata yapmışım .
Şimdi soruna gelelim ;biz anlaşamıyoruz ben istiyorum ki beni anlasın beni sevsin duygusal olarak bana bunu hissettirsin her kavga da bana kapıyı göstermesin . Ama kendisi ben elimden geleni yaptım vicdanım rahat diyor ben küsüp odaya geliyorum trip atsam bile bir kez olsun gelip de konuşmaya çalışmadı benle sakinleşince bunun nedenini sordum. Gelsem konuşsam da çözüme kavuşmuyor bende saldım artık diyor böyle birşey olabilir mi kızlar ? Ben iskele babası mıyım ? Duygularım düşüncelerim yok mu ? Az önce konuşurken de zaten ''erken evlendik , keşke evlenmeseydik , hata yaptık artık yapcak birşey yok gibi söylemlerde bulundu o söyledikçe bende haklısın evet bence de diye onayladım . 2.5 ayın üzerine evlendik diyor iyi de bir 1 yıl 3 ay ilişki yaşadık . 1 yıl içinde hergün konuştuk mesajlaştık planlar yaptık ve 3-4 ayda bir görüştük ben geldim o geldi vs.
Ona göre birbirimizi tanıyamamışız. Ben evlendikten sonra değişmişim . Değiştim evet özgüvenim sıfırlandı kendime saygım sevgim kalmadı . Sevildiğimi zaten hissetmiyorum . Benim mi beklentim çok yüksek anlamıyorum . Ne yapayım nasıl göstereyim diyor birde bana.. Ben annemin sıcak evini bıraktım kariyerimi bıraktım evlendim geldim ama yanlış yaptım. Eşimi seviyorum ama onun beni ,benim onu sevdiğim gibi sevdiğini düşünmüyorum . Aşık olduğunu da düşünmüyorum . Benden önceki kuşlara vermiş tüm aşkını bana birşey kalmamış .Ben ayrılsam gitsem üzüleceğini dahi düşünmüyorum . Kendisi zaten bana sürekli nankör bencil der . Ama bir kez olsun kendi egosuna bakmaz.Bende hata ettim demez demiyor adam işte .Ben onu çok sevdiğimi belli edip onu göklere çıkarmışım hata bende aslında. Kendisine güvenim kırıldı çok fazla kırıldı. Gece rüyalarımda bile hep beni terk ettiğini görüyorum anksiyete ataklarım geri gelmeye başladı çünkü sürekli korku panik halindeydim beni anlamıyor sürekli ne zaman terk edileceğimi düşünüyorum . Kaygı ve endişelerim tavan durumda . Ama bir yandan da çöp gibi hissediyorum kendimi onun hayatında ve 2020 ye gözümde yaşlarla girdim . Pişman olunmuş bir evlilik , keşke evlenmeseydim sözleriyle 2020 bana pek hoşgelmedi.
Ben ne yapayım kızlar? Şimdi böyle mi sürecek ? Ne o ne ben geçer eder düzeltiriz gibi adımda atmıyoruz. Ona göre hep o atıyor bana göre de ben. Ben yatak odasında bu konuyu yazarken kendisi içerde dizi film izlemekle meşgul . Hayatındaki yerim bu kadar mı önemsiz ?
Herşeyi geçtim boşansam baba evine dönsem benim için hayat gene zor olacak . Ailemden annem kardeşlerim dışında babamdan destek göremem zaten . Ama yine de boşanıp baba evine dönmek o kadar korkutucu geliyor ki . Ama hayat da böyle geçer mi ? Her seferinde hayata sil baştan başlamaktan çok yoruldum şimdi yine sıfırdan başlamaya gücüm kalmadı yıprandım çok yıprandım sadece sevgi istedim sevilmek istedim ama hata yaptım...
GÜNCELLEME : Eşimle barıştık öncelikle tecrübeli evli arkadaşlara teşekkür ederim evliliğin ilk yılının zor olduğunu bazı şeylerin normal olduğunu alışma süreci olduğunu ve hemen kestirilip atılmaması gerektiğini tekrar hatırlattığınız için iyi ki varsınız.
Eşime kavga etmek istemediğimi çözülmeyecek sorunlar olmadığını ve mutlu olmak istediğimi dile getirdim konuşacak birşeyi varsa konuşmasını istedim o akşam da gayet iyi zaman geçirdik yemek birlikte film vs. Evliliğimizden mutlu olduğunu ve hiç bir sorunu olmadığını söyledi uzun bir konuşma olmadı o akşam bende uzatmadım☺ Ama sanırım yalnız bırakmak ve düşünmesine fırsat vermek gerekiyor daha sonra ki gün beni karşısına alarak konuştu . '' Hayatın zaten bir mücadeleden ibaret olduğu bizim birbirimizle mücadele etmememize gerek olmadığını birlikte hayatla mücadele etmemiz gerektiğini söyledi. Söylediği'' keşke pişmanım'' gibi laflar içinde bunları söylemenin bir anlamı yok biz seninle uzun yolları aştık ve inandık evlendik sevdik evlendik dedi bundan sonra daha iyi şeyler için çabalamalıyız dedi . Ve her anlamda yanımda olduğunu bazen hissettirmeyi beceremese de bana gerçekten değer verdiğini söyledi bende karşılık olarak belki de sen hala eskisi gibi değer veriyorsun ama biz doğuda çok bunaldığımız için daha fazla ilgi istiyorum bu yüzden göremedim dedim . Kısacası bu kavgamız tatlıya bağlandı bana söyledikleri ve yazdıklarıyla gerçekten oturmuş düşünmüş ve öyle konuşmuş dedim . Hem evliliğin ilk yılı olması hemde doğuda olmamız sebebiyle sanırım bende çok yükseldim bunaldım ve dramatikleştirdim herşeyi . Bundan sonra daha iyi davranacağımıza konuşarak çözeceğimize çözemeyecgimiz sorunlarımızın da olmadığına kanaat getirdik . Teşekkür ederim yazan herkese de ❤
Konu sahibi o kadar içini dökmüş, neler yaşadığını anlatmış. Kadın işini yapamıyor, yıllarca İstanbul’da yaşamış haliyle hemen alışamamış yeni hayatına. Bu kadar yazılandan doğuyu kötülediğini sonucunu mu çıkarttınız gerçekten ? Herkes sizin kadar kolay adapte olamıyor olabilir. Doğuyu kötülediği bir şey de yazmamış, sizin gibi mesleğini rahat yapamadığı bir yerden bahsetmiş . Dışarı bile rahat çıkamadıklarını söylemiş, belki sizin gibi iş bulabileceği yerde değil.Doğu doğu doğu , her sorununuza karşılık doğuda yaşadığınızı sebep gösteriyorsunuz bende dogudayim gayet iyibir yaşantımız var Allah'a şükür iş bulamayacaginız bı yerde değiliz . Umarım çok mutlu olursunuz ama adamın seni onemsememesine karşılık bile doğuyu gosteriyorsunuz bende bunu anlamadım. Yazdıyi okuyunca doğunun bır zindan olduğunu düşündüm
bende ailemden uzaktayım ama özlüyorum çekirdek aile benim için önemli annem arkadaşım gibi keza kız kardeşim en yakın arkadaşımdı şimdi burda yalnız hissediyorum 2 geceden birinde evde tek başımayım eşim gece de işe gittiği için.. İşte insan burdaki yalnızlıkta sanırım bi tık daha fazla ilgi ve müsaama bekliyor . Biz şarkta olduğumuz icin öyle fasö fiso akraba yok ama yaşadığım dönemler oldu akraba ziyaretine vs gitmek zorunlu pek sevdiğim şeyler değil . Çünkü genel olarak kalabalık kasıntı ortamlar bana göre değil.. Sizin adınıza da çok sevindim inşallah daha da mutlu olursunuz tayininiz çıktığı yerdeBizimde son 18 ayımız kaldı burdan gitmek için sabır diliyorum kendime de
Çoğu yorumu okurken insanların yaşamadıkları hayata karşı ne kadar kolay yorumda bulunabildiklerini bir kez daha fark ettim. Ne prensesliğin kalmış, ne eşinden fazla ilgi alaka beklediğin. Teşhis koyanlar bile olmuş sanki her şey güllük gülistanlık iken kendi kendine tribe girmişsin de eşini bunaltmışsın gibi. Çok güzel yorumlar da var , hatta kendime de epey yardımcı olabilecek fikirler okudum. Neden böyle söylüyorum çünkü benzer sayılabilir durumları yaşadım hatta hala yaşıyorum zaman zaman. Tek farkımız eşimle uzunca bir sevgililikten sonra evlendik birbirimizi çok iyi tanıyorduk, eşimde eşinle aynı meslekten. Batıdayız ama ailemden arkadaşlarımdan o kadar uzağım ki tam dediklerini hissettim. Siz olması gerektiği gibi sevgililik yaşamadığınız için böyle oldu denilmiş ama çok iyi bir sevgililik süreci de geçirseniz bu durumlar yaşanabilirdi. Çünkü iyi de anlaşsan gittiğin yerde sıfırdan bir hayat kuruyorsun, tanıdığın tek bir Allah’ın kulu yok . İlk geldiğimizde öğretmen olmama rağmen özel sektörde çalıştığım için hemen iş bulamadım, evde durdukça kötü oldum anlattığın gibi. Esinden fazla beklentiye giriyorsun , çünkü başka kimsen yok. O işyerinde arkadaşlar ediniyor yoruluyor, eve geldiğinde huzur arıyor sessizlik arıyor. Üstelik ben asla öyle ilgi delisi yada eşim üstüme düşsün sürekli benle ilgilensin düşüncesinde biri değilim. Tamamen başka birine dönüşmeye başladığımı fark ettiğimde kendimce önlemler almaya başladım. Esim bile benim değiştiğimi fark etmişti, çünkü insan bir yerden sonra ister istemez boşluğa düşüyor.Ben bu konularda sorun etmem, yani insan şehir ülke değiştirebilir alışabilir ama bunu yaşayınca anladım ki o kadar da kolay değil. Nerde yaşadığın da çok önemli değil eğer kapısını çalacağın bir dostun varsa. Ama uzaktayken tanıdık olmuyor ,birde insanlara zor güvenen herkesle samimiyet kuramayan biriysen tanıştığın insanlarla da vakit geçirmekten zevk almadığını hissediyorsun. Burda konu bile açmadım, çünkü söylemek istediklerimi toparlayamadım tam olarak. Ailenle de paylaşamıyorsun üzülürler diye, yeni tanıştığın insanlara da dert anlatamıyorsun. O yüzden içinde bulunduğun durumdan seni kendin kurtarabilirsin ancak. Kitaplar aldım, arasıra film izliyorm.Pilates aletlerini alıp evde başlayabilirsin, makyajla ilgili olduğun için kendine blog falan açıp kendini oyalayabilirsin. Eşim benim normal halimi bildiği için bu süreci daha rahat atlattık gibi ama yine de çok zorlandığım zamanlar oldu.
Senin gibi doğuda olan polis eşi arkadaşlarımın çoğu psikolojik olarak bile yardım aldı.Son konuyu güncellemeni de okudum sevindim halletmenize sorunları. Ama tekrar aynı problemleri yaşamamak için bir şeye üzüldüğünde kırıldığında odana çekilme, eşinin gelmesini bekleme. Gelip konuşunca iyice üste çıkacağını iyice konunun çıkmaza gireceğini düşünüyorlar. Ya açıkça söyle sorununu , konuşmaktan kaçıyorsa konuyu o anlık kapatıp git mutfakta bir şeyler dene yada kitap oku , film aç oyalan. Sonra başka zaman aranız iyiyken tekrar konuşmayı denersin. Yoksa ufak bir şey bile bir anda büyüyor, kavga ederken bile kavgayı kim başlattı diye düşünürken buluyorsun kendini. Doğu birbirinize en güzel bağlanıp kenetleneceğiniz yer , destek ol eşine. Çok uzun yazdım kusura bakma, ama bu konuda çok doluyum ondan böylesi uzun bir yorum oldu galiba.
İletişim çok önemli ya. İyi zamanlarda herkes anlaşır da kavga kriz anında iletişim nasıl buna çok dikkat etmek gerekiyo
Doğu doğu doğu , her sorununuza karşılık doğuda yaşadığınızı sebep gösteriyorsunuz bende dogudayim gayet iyibir yaşantımız var Allah'a şükür iş bulamayacaginız bı yerde değiliz . Umarım çok mutlu olursunuz ama adamın seni onemsememesine karşılık bile doğuyu gosteriyorsunuz bende bunu anlamadım. Yazdıyi okuyunca doğunun bır zindan olduğunu düşündüm
Aranızın düzelmesine sevindim canım, dediğin gibi insan karşısına çıkmadan bazı şeyleri yaşamadan bilemiyor . Sevdiğine kavuşmak çok zorken bu sorun bitip de evlenince en büyük problem halloldu sanıyor ama yerleşilen yerin de önemi var . Komşunun ,bir arkadaşın olmaması insanı bazen yıpratıyor. Dertleşmiş gibi olduk biraz da , ben de teşekkür ederim. Umarım bundan sonra daha güzel olur her şey hepimiz için.Estağfurullaah hiç de uzun değil tam olarak yazmanız gerekenleri yazmışsınız. Anlattığınız ve yaşadığınız hisler tam olarak benim hislerimdi aileden arkadaşlıktan işten ve sosyal hayattan öğütülmüş bir hayat ve bu hayatın bize yapabilecekleriyle ilgiliydi. Yaşamayan anlayamaz gerçekten konuşmanız başında dediğiniz gibi çok güzel öğütler verende oldu teşhis koyanlar daAma ben almam gerekenleri aldım kendim için gereksiz yorumlar varsa bile üzülmedim sizde üzülmeyin . İnsanlar yaşamadan bilemiyor bazı şeyleri bende buraya gelirken bu kadar yoğun bir buhran yaşayacağımı düşünmemiştim . Oturduğum yer öyle bir yer ki komşum bile yok. Aslında evde bir nevi hapis gibi oluyoruz bir süre sonra işte markete gidince falan iyi hissediyoruz bir çay kahve içiyoruz . ( Kafe diyeceğimiz mekanlar bile o kadar sınırlı ki ) Çalışmak istemiştim aslında ne iş olursa olsun burda vakit öldürmekti amacım ama burası terör bölgesi olduğundan polis eşleri için sıkıntılı ve amirler kesinlikle tehlike arz ettiğini söylüyor. Bende son kavgadan sonra toparladım biraz daha kendimi ve birşeyin daha farkına vardık eşim fark etmiş aslında , kavga ettiğimiz dönemler hep regl dönemime denk geliyor . Sanırım duygu yoğunluğum arttığından bende yükselip alınıyorum. O da bunu fark edip o dönemlerinde daha dikkatli olmalıyım diye kendine aksiyon aldı .
Şuan için evle ilgilenip yemek -tatlı yapma yetenegimi geliştiriyorum film/dizi izliyorum . Makyaj blogum hala aklımda ama bir türlü fırsat yaratamadım şubat ortası gibi tekrar aktifleştirecem bloğuda.
Yazdıklarınız ve ilginiz için tekrardan teşekkür ederim dertleşmek konuşmak isterseniz bir mesaj uzağınızdayım .
7 yıllık evliyim bnm evliliğm yeni oturdu yeni alıştık evliliğe hep der ananem kızım 5 yılda ancs oturur bir evlilik diye barışmanıza sevindim inşallah hep mutlu olunÖncelikle uzun olacağı için şimdiden herkesten özür dilerim . Ama detaylı anlatırsam anlamanız daha kolay olur gibi geldi .Tavsiyelerinize ihtiyacım var . Ve burayı yıllardır takip ediyorum görüşleriniz önemli.25 yaşında bir bireyim. Daha önce 3 kez üni. kazanıp maddi sebeplerden okuyamadım ve vazgeçtim çalışmaya başlamıştım.
Eşimle Biz birbirimizi internette tanıyıp görüştük ve ilk günden ciddi bir ilişki olacaksa olsun olmayacaksa görüşmenin anlamı yok dedik .Gel zaman git zaman 2.5 ayı beraber geçirdik ve sonra tayini çıktı doğuya. Bu 2.5 ay içinde bir kaç defa ayrılık ailemden birinin bizi ayırmaya çalışması gibi saçma sapan şeylerle uğraşıp yolumuza devam ettik . Ve ilişki uzaktan devam etti görüntülü konuştuk hergün ,6. ayımızda görüştük tatile gittik ,evlenme teklif etti . 10. ayda nişan yapıldı ve tam 1 yıl 3 aylıkken biz evlendik doğuya geldim . Onu 1 yıl boyunca gözümün ucuyla bile birine bakmadan bekledim sadece tek istediğim ona kavuşmaktı .
Evleneli 3,5 ay olacak ama ben kendimi o kadar yalnız hissediyorum ki.. Burda kimsem yok . İstanbul'da güzel bir kariyerim vardı iyi bir markada makeup artist olarak çalışıyordum kazancım iyiydi ve işlerim açılmaya başlamıştı.Herşeyi bir kenara bırakıp sevdiğim adam için doğunun köyüne geldim.Ne olursa olsun arkamda o var dedim . Bu arada balayımız da ve bundan bir ay öncede boşanma konusu açıldı.(farklı kavgalar yüzünden ) .Ve ben babasıyla arası hiç bir zaman iyi olmayan sevgiye ilgiye muhtaç biri olarak büyümek zorunda kaldım babamın vermediği sevgi eksikliğini hep başkasında aradım genel de de hep terk edildim ve bu korkuyla yaşadım. Üstüne anksiyete depresyon yaşadım ve hep kendim çalışıp ettim kimseden 1 TL almadım kendi kendime yettim ama istedim ki bir adam olsun ,beni sevsin yeri gelsin babam gibi olsun kol kanat gersin ailem olsun ama anladım ki hata yapmışım .
Şimdi soruna gelelim ;biz anlaşamıyoruz ben istiyorum ki beni anlasın beni sevsin duygusal olarak bana bunu hissettirsin her kavga da bana kapıyı göstermesin . Ama kendisi ben elimden geleni yaptım vicdanım rahat diyor ben küsüp odaya geliyorum trip atsam bile bir kez olsun gelip de konuşmaya çalışmadı benle sakinleşince bunun nedenini sordum. Gelsem konuşsam da çözüme kavuşmuyor bende saldım artık diyor böyle birşey olabilir mi kızlar ? Ben iskele babası mıyım ? Duygularım düşüncelerim yok mu ? Az önce konuşurken de zaten ''erken evlendik , keşke evlenmeseydik , hata yaptık artık yapcak birşey yok gibi söylemlerde bulundu o söyledikçe bende haklısın evet bence de diye onayladım . 2.5 ayın üzerine evlendik diyor iyi de bir 1 yıl 3 ay ilişki yaşadık . 1 yıl içinde hergün konuştuk mesajlaştık planlar yaptık ve 3-4 ayda bir görüştük ben geldim o geldi vs.
Ona göre birbirimizi tanıyamamışız. Ben evlendikten sonra değişmişim . Değiştim evet özgüvenim sıfırlandı kendime saygım sevgim kalmadı . Sevildiğimi zaten hissetmiyorum . Benim mi beklentim çok yüksek anlamıyorum . Ne yapayım nasıl göstereyim diyor birde bana.. Ben annemin sıcak evini bıraktım kariyerimi bıraktım evlendim geldim ama yanlış yaptım. Eşimi seviyorum ama onun beni ,benim onu sevdiğim gibi sevdiğini düşünmüyorum . Aşık olduğunu da düşünmüyorum . Benden önceki kuşlara vermiş tüm aşkını bana birşey kalmamış .Ben ayrılsam gitsem üzüleceğini dahi düşünmüyorum . Kendisi zaten bana sürekli nankör bencil der . Ama bir kez olsun kendi egosuna bakmaz.Bende hata ettim demez demiyor adam işte .Ben onu çok sevdiğimi belli edip onu göklere çıkarmışım hata bende aslında. Kendisine güvenim kırıldı çok fazla kırıldı. Gece rüyalarımda bile hep beni terk ettiğini görüyorum anksiyete ataklarım geri gelmeye başladı çünkü sürekli korku panik halindeydim beni anlamıyor sürekli ne zaman terk edileceğimi düşünüyorum . Kaygı ve endişelerim tavan durumda . Ama bir yandan da çöp gibi hissediyorum kendimi onun hayatında ve 2020 ye gözümde yaşlarla girdim . Pişman olunmuş bir evlilik , keşke evlenmeseydim sözleriyle 2020 bana pek hoşgelmedi.
Ben ne yapayım kızlar? Şimdi böyle mi sürecek ? Ne o ne ben geçer eder düzeltiriz gibi adımda atmıyoruz. Ona göre hep o atıyor bana göre de ben. Ben yatak odasında bu konuyu yazarken kendisi içerde dizi film izlemekle meşgul . Hayatındaki yerim bu kadar mı önemsiz ?
Herşeyi geçtim boşansam baba evine dönsem benim için hayat gene zor olacak . Ailemden annem kardeşlerim dışında babamdan destek göremem zaten . Ama yine de boşanıp baba evine dönmek o kadar korkutucu geliyor ki . Ama hayat da böyle geçer mi ? Her seferinde hayata sil baştan başlamaktan çok yoruldum şimdi yine sıfırdan başlamaya gücüm kalmadı yıprandım çok yıprandım sadece sevgi istedim sevilmek istedim ama hata yaptım...
GÜNCELLEME : Eşimle barıştık öncelikle tecrübeli evli arkadaşlara teşekkür ederim evliliğin ilk yılının zor olduğunu bazı şeylerin normal olduğunu alışma süreci olduğunu ve hemen kestirilip atılmaması gerektiğini tekrar hatırlattığınız için iyi ki varsınız.
Eşime kavga etmek istemediğimi çözülmeyecek sorunlar olmadığını ve mutlu olmak istediğimi dile getirdim konuşacak birşeyi varsa konuşmasını istedim o akşam da gayet iyi zaman geçirdik yemek birlikte film vs. Evliliğimizden mutlu olduğunu ve hiç bir sorunu olmadığını söyledi uzun bir konuşma olmadı o akşam bende uzatmadım☺ Ama sanırım yalnız bırakmak ve düşünmesine fırsat vermek gerekiyor daha sonra ki gün beni karşısına alarak konuştu . '' Hayatın zaten bir mücadeleden ibaret olduğu bizim birbirimizle mücadele etmememize gerek olmadığını birlikte hayatla mücadele etmemiz gerektiğini söyledi. Söylediği'' keşke pişmanım'' gibi laflar içinde bunları söylemenin bir anlamı yok biz seninle uzun yolları aştık ve inandık evlendik sevdik evlendik dedi bundan sonra daha iyi şeyler için çabalamalıyız dedi . Ve her anlamda yanımda olduğunu bazen hissettirmeyi beceremese de bana gerçekten değer verdiğini söyledi bende karşılık olarak belki de sen hala eskisi gibi değer veriyorsun ama biz doğuda çok bunaldığımız için daha fazla ilgi istiyorum bu yüzden göremedim dedim . Kısacası bu kavgamız tatlıya bağlandı bana söyledikleri ve yazdıklarıyla gerçekten oturmuş düşünmüş ve öyle konuşmuş dedim . Hem evliliğin ilk yılı olması hemde doğuda olmamız sebebiyle sanırım bende çok yükseldim bunaldım ve dramatikleştirdim herşeyi . Bundan sonra daha iyi davranacağımıza konuşarak çözeceğimize çözemeyecgimiz sorunlarımızın da olmadığına kanaat getirdik . Teşekkür ederim yazan herkese de ❤
Öncelikle uzun olacağı için şimdiden herkesten özür dilerim . Ama detaylı anlatırsam anlamanız daha kolay olur gibi geldi .Tavsiyelerinize ihtiyacım var . Ve burayı yıllardır takip ediyorum görüşleriniz önemli.25 yaşında bir bireyim. Daha önce 3 kez üni. kazanıp maddi sebeplerden okuyamadım ve vazgeçtim çalışmaya başlamıştım.
Eşimle Biz birbirimizi internette tanıyıp görüştük ve ilk günden ciddi bir ilişki olacaksa olsun olmayacaksa görüşmenin anlamı yok dedik .Gel zaman git zaman 2.5 ayı beraber geçirdik ve sonra tayini çıktı doğuya. Bu 2.5 ay içinde bir kaç defa ayrılık ailemden birinin bizi ayırmaya çalışması gibi saçma sapan şeylerle uğraşıp yolumuza devam ettik . Ve ilişki uzaktan devam etti görüntülü konuştuk hergün ,6. ayımızda görüştük tatile gittik ,evlenme teklif etti . 10. ayda nişan yapıldı ve tam 1 yıl 3 aylıkken biz evlendik doğuya geldim . Onu 1 yıl boyunca gözümün ucuyla bile birine bakmadan bekledim sadece tek istediğim ona kavuşmaktı .
Ilişkinin başında ciddi başlayalım, evlenmeyeceksek hiç başlamayalım, boşu boşuna görüşeyelim tarzı düşünce sistemini çok çarpık ve sağlıksız buluyorum.sözde karşı taraca iyilik yapılıyor evlilik odaklı düşünülerek ama tama bir saçmalık.şu evlilik odaklı kafalardan çıkılmazsa daha çok bu tarz olaylar yaşanır. Fuckbudduy olarak başlayıp çok güzel evlilikler yapan insanlar daha fazla garip bir şekilde.
Evleneli 3,5 ay olacak ama ben kendimi o kadar yalnız hissediyorum ki.. Burda kimsem yok . İstanbul'da güzel bir kariyerim vardı iyi bir markada makeup artist olarak çalışıyordum kazancım iyiydi ve işlerim açılmaya başlamıştı.Herşeyi bir kenara bırakıp sevdiğim adam için doğunun köyüne geldim.Ne olursa olsun arkamda o var dedim . Bu arada balayımız da ve bundan bir ay öncede boşanma konusu açıldı.(farklı kavgalar yüzünden ) .Ve ben babasıyla arası hiç bir zaman iyi olmayan sevgiye ilgiye muhtaç biri olarak büyümek zorunda kaldım babamın vermediği sevgi eksikliğini hep başkasında aradım genel de de hep terk edildim ve bu korkuyla yaşadım. Üstüne anksiyete depresyon yaşadım ve hep kendim çalışıp ettim kimseden 1 TL almadım kendi kendime yettim ama istedim ki bir adam olsun ,beni sevsin yeri gelsin babam gibi olsun kol kanat gersin ailem olsun ama anladım ki hata yapmışım .
Şimdi soruna gelelim ;biz anlaşamıyoruz ben istiyorum ki beni anlasın beni sevsin duygusal olarak bana bunu hissettirsin her kavga da bana kapıyı göstermesin . Ama kendisi ben elimden geleni yaptım vicdanım rahat diyor ben küsüp odaya geliyorum trip atsam bile bir kez olsun gelip de konuşmaya çalışmadı benle sakinleşince bunun nedenini sordum. Gelsem konuşsam da çözüme kavuşmuyor bende saldım artık diyor böyle birşey olabilir mi kızlar ? Ben iskele babası mıyım ? Duygularım düşüncelerim yok mu ? Az önce konuşurken de zaten ''erken evlendik , keşke evlenmeseydik , hata yaptık artık yapcak birşey yok gibi söylemlerde bulundu o söyledikçe bende haklısın evet bence de diye onayladım . 2.5 ayın üzerine evlendik diyor iyi de bir 1 yıl 3 ay ilişki yaşadık . 1 yıl içinde hergün konuştuk mesajlaştık planlar yaptık ve 3-4 ayda bir görüştük ben geldim o geldi vs.
Ona göre birbirimizi tanıyamamışız. Ben evlendikten sonra değişmişim . Değiştim evet özgüvenim sıfırlandı kendime saygım sevgim kalmadı . Sevildiğimi zaten hissetmiyorum . Benim mi beklentim çok yüksek anlamıyorum . Ne yapayım nasıl göstereyim diyor birde bana.. Ben annemin sıcak evini bıraktım kariyerimi bıraktım evlendim geldim ama yanlış yaptım. Eşimi seviyorum ama onun beni ,benim onu sevdiğim gibi sevdiğini düşünmüyorum . Aşık olduğunu da düşünmüyorum . Benden önceki kuşlara vermiş tüm aşkını bana birşey kalmamış .Ben ayrılsam gitsem üzüleceğini dahi düşünmüyorum . Kendisi zaten bana sürekli nankör bencil der . Ama bir kez olsun kendi egosuna bakmaz.Bende hata ettim demez demiyor adam işte .Ben onu çok sevdiğimi belli edip onu göklere çıkarmışım hata bende aslında. Kendisine güvenim kırıldı çok fazla kırıldı. Gece rüyalarımda bile hep beni terk ettiğini görüyorum anksiyete ataklarım geri gelmeye başladı çünkü sürekli korku panik halindeydim beni anlamıyor sürekli ne zaman terk edileceğimi düşünüyorum . Kaygı ve endişelerim tavan durumda . Ama bir yandan da çöp gibi hissediyorum kendimi onun hayatında ve 2020 ye gözümde yaşlarla girdim . Pişman olunmuş bir evlilik , keşke evlenmeseydim sözleriyle 2020 bana pek hoşgelmedi.
Ben ne yapayım kızlar? Şimdi böyle mi sürecek ? Ne o ne ben geçer eder düzeltiriz gibi adımda atmıyoruz. Ona göre hep o atıyor bana göre de ben. Ben yatak odasında bu konuyu yazarken kendisi içerde dizi film izlemekle meşgul . Hayatındaki yerim bu kadar mı önemsiz ?
Herşeyi geçtim boşansam baba evine dönsem benim için hayat gene zor olacak . Ailemden annem kardeşlerim dışında babamdan destek göremem zaten . Ama yine de boşanıp baba evine dönmek o kadar korkutucu geliyor ki . Ama hayat da böyle geçer mi ? Her seferinde hayata sil baştan başlamaktan çok yoruldum şimdi yine sıfırdan başlamaya gücüm kalmadı yıprandım çok yıprandım sadece sevgi istedim sevilmek istedim ama hata yaptım...
GÜNCELLEME : Eşimle barıştık öncelikle tecrübeli evli arkadaşlara teşekkür ederim evliliğin ilk yılının zor olduğunu bazı şeylerin normal olduğunu alışma süreci olduğunu ve hemen kestirilip atılmaması gerektiğini tekrar hatırlattığınız için iyi ki varsınız.
Eşime kavga etmek istemediğimi çözülmeyecek sorunlar olmadığını ve mutlu olmak istediğimi dile getirdim konuşacak birşeyi varsa konuşmasını istedim o akşam da gayet iyi zaman geçirdik yemek birlikte film vs. Evliliğimizden mutlu olduğunu ve hiç bir sorunu olmadığını söyledi uzun bir konuşma olmadı o akşam bende uzatmadımAma sanırım yalnız bırakmak ve düşünmesine fırsat vermek gerekiyor daha sonra ki gün beni karşısına alarak konuştu . '' Hayatın zaten bir mücadeleden ibaret olduğu bizim birbirimizle mücadele etmememize gerek olmadığını birlikte hayatla mücadele etmemiz gerektiğini söyledi. Söylediği'' keşke pişmanım'' gibi laflar içinde bunları söylemenin bir anlamı yok biz seninle uzun yolları aştık ve inandık evlendik sevdik evlendik dedi bundan sonra daha iyi şeyler için çabalamalıyız dedi . Ve her anlamda yanımda olduğunu bazen hissettirmeyi beceremese de bana gerçekten değer verdiğini söyledi bende karşılık olarak belki de sen hala eskisi gibi değer veriyorsun ama biz doğuda çok bunaldığımız için daha fazla ilgi istiyorum bu yüzden göremedim dedim . Kısacası bu kavgamız tatlıya bağlandı bana söyledikleri ve yazdıklarıyla gerçekten oturmuş düşünmüş ve öyle konuşmuş dedim . Hem evliliğin ilk yılı olması hemde doğuda olmamız sebebiyle sanırım bende çok yükseldim bunaldım ve dramatikleştirdim herşeyi . Bundan sonra daha iyi davranacağımıza konuşarak çözeceğimize çözemeyecgimiz sorunlarımızın da olmadığına kanaat getirdik . Teşekkür ederim yazan herkese de
Neden kendini bu duruma sokuyorsun ki o zaman.hayatının aşkı mı bu adam ? Ne gerek var yani ? Bırak kim evlenirse evlensinah baz
Öncelikle gerilmeden bir yorum yaparsanız sevinirim . Buraya konu açmış olabilirim ama kimsenin de taşlayacağı biri değilim . Konu hoşunuza pek gitmediyse okumayın geçin zor değil dimi ?
Ama cevap isterseniz de yanıtlayayım mesele iş bulamamak değil elbet iş var . Ama Siz doğunun hangi mükemmel şehrindesiniz bilemiyorum . Erzurum diyarbakır mardin van gibi yerlerdeyseniz zaten beni anlayamamanız normal .Ama ben ŞIRNAKTAYIM . Bir binada oturuyorum . Komşum yok ,arkadaşım yok . Ailem ve arksdaşlarımın hepsi istanbulda yani özet olarak SOSYAL HAYATIM YOK VE EVDEYİM . Gezecek görecek bir yer yok düzgün kafe bile yok . Her yer taşralaşmış kendini geliştirmemiş insanların olduğu bir yer burası . Tek gördüğüm kişi eşim :) Komşumla konuşmaya çalışsam bile aynı dili konuşmuyoruz.Sizce de eşime sarmış olmam normal değil mi ? Ondan beklentilerimin isteklerimin artması normal çünkü ondan başkasını görmüyorum . Bu yanlış yada doğru tartışmıyorum . Sadece hayatınızda görüp konuştuğunuz temas ettiğiniz sohbet ettiğiniz bir insan var. Bunun sebebi ise doğuda olmak. Çünkü ben aktif çalışan ,gezen arkadaşlarıyla eğlenmeyi sohbet etmeyi enerjisinin bir kısmını buna bir kısmını ailesine işine belli bir kısmını da sevdiği insana veren biriyim. Sizin sıkıntınız yoksa demekki siz tüm enerjiyi eşinize veriyorsunuz. Şükür sizin adınıza mutlu oldum. Bu arada iş konusun- dönersek evet iş vardır illaki ama ben kamu görevlisi (öğretmen doktor polis vb) değilim . Yapacağım işler standart işler (güzellik kozmetik market kasiyer vs. ) yani halk ile iç içe olan meslekler . Ama burası terör bölgesi ve polis eşi olduğunuzda çalıştığınızda bunu fark edip sizi mimleyebilir evinize kadar takip edebilir sizi ansızın bir yerde kaçırabilir yada eşinizin kafasına sıkabilirler. Neden mi çalışmıyorum eşimin güvenliği ve kendi güvenliğim için çalışamıyorum . Bu konuda emniyetten amirlerden gelen net bilgiler var . Daha önce kaçırılan polis eşi var . İkna olmadıysanız daha kötü şeylerde yazabilirim neden bir polis eşinin rahatça halkla iç içe çalışmadığını. Her insan aynıdır diyemem ama sempatizan insanlar olabilir ve ben canımı sokakta bulmadım. Umarım açıklayıcı olmuştur . Mutluluğunuz daim olsun