Çoğu yorumu okurken insanların yaşamadıkları hayata karşı ne kadar kolay yorumda bulunabildiklerini bir kez daha fark ettim. Ne prensesliğin kalmış, ne eşinden fazla ilgi alaka beklediğin. Teşhis koyanlar bile olmuş sanki her şey güllük gülistanlık iken kendi kendine tribe girmişsin de eşini bunaltmışsın gibi. Çok güzel yorumlar da var , hatta kendime de epey yardımcı olabilecek fikirler okudum. Neden böyle söylüyorum çünkü benzer sayılabilir durumları yaşadım hatta hala yaşıyorum zaman zaman. Tek farkımız eşimle uzunca bir sevgililikten sonra evlendik birbirimizi çok iyi tanıyorduk, eşimde eşinle aynı meslekten. Batıdayız ama ailemden arkadaşlarımdan o kadar uzağım ki tam dediklerini hissettim. Siz olması gerektiği gibi sevgililik yaşamadığınız için böyle oldu denilmiş ama çok iyi bir sevgililik süreci de geçirseniz bu durumlar yaşanabilirdi. Çünkü iyi de anlaşsan gittiğin yerde sıfırdan bir hayat kuruyorsun, tanıdığın tek bir Allah’ın kulu yok . İlk geldiğimizde öğretmen olmama rağmen özel sektörde çalıştığım için hemen iş bulamadım, evde durdukça kötü oldum anlattığın gibi. Esinden fazla beklentiye giriyorsun , çünkü başka kimsen yok. O işyerinde arkadaşlar ediniyor yoruluyor, eve geldiğinde huzur arıyor sessizlik arıyor. Üstelik ben asla öyle ilgi delisi yada eşim üstüme düşsün sürekli benle ilgilensin düşüncesinde biri değilim. Tamamen başka birine dönüşmeye başladığımı fark ettiğimde kendimce önlemler almaya başladım. Esim bile benim değiştiğimi fark etmişti, çünkü insan bir yerden sonra ister istemez boşluğa düşüyor.Ben bu konularda sorun etmem, yani insan şehir ülke değiştirebilir alışabilir ama bunu yaşayınca anladım ki o kadar da kolay değil. Nerde yaşadığın da çok önemli değil eğer kapısını çalacağın bir dostun varsa. Ama uzaktayken tanıdık olmuyor ,birde insanlara zor güvenen herkesle samimiyet kuramayan biriysen tanıştığın insanlarla da vakit geçirmekten zevk almadığını hissediyorsun. Burda konu bile açmadım, çünkü söylemek istediklerimi toparlayamadım tam olarak. Ailenle de paylaşamıyorsun üzülürler diye, yeni tanıştığın insanlara da dert anlatamıyorsun. O yüzden içinde bulunduğun durumdan seni kendin kurtarabilirsin ancak. Kitaplar aldım, arasıra film izliyorm.Pilates aletlerini alıp evde başlayabilirsin, makyajla ilgili olduğun için kendine blog falan açıp kendini oyalayabilirsin. Eşim benim normal halimi bildiği için bu süreci daha rahat atlattık gibi ama yine de çok zorlandığım zamanlar oldu.
Senin gibi doğuda olan polis eşi arkadaşlarımın çoğu psikolojik olarak bile yardım aldı.Son konuyu güncellemeni de okudum sevindim halletmenize sorunları. Ama tekrar aynı problemleri yaşamamak için bir şeye üzüldüğünde kırıldığında odana çekilme, eşinin gelmesini bekleme. Gelip konuşunca iyice üste çıkacağını iyice konunun çıkmaza gireceğini düşünüyorlar. Ya açıkça söyle sorununu , konuşmaktan kaçıyorsa konuyu o anlık kapatıp git mutfakta bir şeyler dene yada kitap oku , film aç oyalan. Sonra başka zaman aranız iyiyken tekrar konuşmayı denersin. Yoksa ufak bir şey bile bir anda büyüyor, kavga ederken bile kavgayı kim başlattı diye düşünürken buluyorsun kendini. Doğu birbirinize en güzel bağlanıp kenetleneceğiniz yer , destek ol eşine. Çok uzun yazdım kusura bakma, ama bu konuda çok doluyum ondan böylesi uzun bir yorum oldu galiba.