Iyi akşamlar
Evliliğimin 47.günü bugün.
Uzun bir ilişkiden sancılı ayrıldıktan sonrasında kendimi çok iyi hissedene kadar kimseyi istemedim 3 yıl aradan sonra eşimle tanıştım 2 yıl konuşup görüştük kadın ruhundan anlayan anlayışlı efendi bana değer veren bağlı.. benimki mantık evliliği oldu diyebilirim yorulmuştum hep ben fedakarlık etmekten kırılan olmaktan beklenti içinde olmak beni tükenmişti.
Yemek masasında ben beklerken o dışarıda başka kadinla olacaksa beni seven işten çıkıp hemen eve gideyim diyen biri olsa daha mutlu olurum diye düşündüm.
Eşim yakışıklı olgun ama ilk günden beridir sorunlar sıkıntılar yakamızdan düşmedi kaynanamla altlı üstlü oturuyoruz mecburen kredi borçları ve biraz extra borçlar var beni ilgilendirmiyor eşim yansıtmıyor bana ama durmadan düşünüyorum nasıl ödüycez nezaman rahata kavuşacağız.
Evim teras kat ve küçücük evimden nefret ediyorum hep hayalimdi daha ferah güzel bir ev oldum olası teras kat sevmedim,sevmiyceeem.
Eşimin ailesinden nefret ediyorum görmek bile istemiyorum
Hele bir tane görümcem var yalancının teki hep ilgi çekmek için nefes alır gibi yalan konuşuyor
Eşim yoğun çalışmaya başladı izinsiz çalışıyor
Borçlar
Ailesi
Maddi sorunlar yüzünden rahat dışarı çıkamamak vs
Sürekli tartışma çıkarıyorum,eşime kötü davranıyorum benim özür dilemem gerekirken o gelip özür diliyor sarılıyor beni karşına alıp konuşuyor anlatıyor belli bir sure sadece sabır etmeliyiz Allah sonra ferahlık verecek diyor o an tamam sonra yine aynıyım.
15 sene hep çalıştım geniş bir çevrem vardi hepsi orada kaldı şimdi görüşmek istesem bile arkadaşlarımla maddi olarak önceki gibi lüks yapamam belli bir süre buda beni bunaltıyor.
-olurmu böyle şeyler genelde ?
Benmi fazla abartıyorum yoksa hersey çok berbat ve dahada berbat mi olacak gibi ?
(Çalışma konusu ben biraz dinlenmek istiyorum sağlık sorunlarım sebebiyle)
takdir ediyorum
.
güzel taraflarından bakmak lazım hep olumsuzluklardan bakmamak lazım 
