merhaba arkdaşlar ben sizlere bir şey danışmak istiyorum
geçen günlerde eşimle ufak bir tartışma yaşadık. konu huzureviydi. nerden konu oraya geldi bilmiyorum ama annem bize daha önceden ben kendime bakamayacak duruma gelirsem huzurevine gidicem sakın bana karşı çıkmayın demişti. bende bunu eşime söyledim sonra mantıklı gibi geldi bana çok güzel huzurevleri var bende yaşlanınca giderim dedim. eşim biranda sinirlendi. çocuklar ne güne duruyor dedi. bende bakmak mecburiyetinde değil dedim hem zaten damadın gelinin yanında ne kadar rahat edeceksin ben rahatsız olurum istediğim gibi oturamam kalkamam. yaşlılık gazı tutamazsın falan hem onlarda çekinir rahat hareket edemezler yanımızda. misafir olarak gidilir ama uzun süre kalınmaz dedim. hem belkide gelin damat bizi istemeyecek bize söyleyemeyecek belki çocuğumun başının etini yiyecek sonra abim gibi bembeyaz mı olsun gencecik yaşında çocuğumun saçları dedim. eşim birden çok sert tepki verdi istemezse onu oğlum düşünsün dedi. başka kızmı yok dedi. biz nassıl bakıyorsak onlarda bize bakacak dedi. bu lafı duyunca bende sinirlendim. ne demek istiyorsun sen dedim hiç bir mecburiyeti yok gelinin dedim. oda ben annemi babamı getirdiğimde sen istemeyecekmisin dedi bana. bende dondum bi anda.
bu arada ben kayınvalideme kayın babama kaynıma eltime ve çocuğuna tam 6 ay baktım tek başıma. eşim yoktu. ev açtım onlara istanbula getirdim. kayınvalidem felç olmuştu ona ben hususi baktım. allaha şükür şimdi iyileşti. böyle diyince çok üzüldüm bi anda. ben onları istemesem bakmazdım herhalde dedim. neyse birbirimizi kırmayalım dedim konuyu kapattım.
sonra düşündüm acaba haksız mı konuştum diye. sizce haksız mıyım? çocuklarımın bi mecburiyeti varmı bana bakmaya?
geçen günlerde eşimle ufak bir tartışma yaşadık. konu huzureviydi. nerden konu oraya geldi bilmiyorum ama annem bize daha önceden ben kendime bakamayacak duruma gelirsem huzurevine gidicem sakın bana karşı çıkmayın demişti. bende bunu eşime söyledim sonra mantıklı gibi geldi bana çok güzel huzurevleri var bende yaşlanınca giderim dedim. eşim biranda sinirlendi. çocuklar ne güne duruyor dedi. bende bakmak mecburiyetinde değil dedim hem zaten damadın gelinin yanında ne kadar rahat edeceksin ben rahatsız olurum istediğim gibi oturamam kalkamam. yaşlılık gazı tutamazsın falan hem onlarda çekinir rahat hareket edemezler yanımızda. misafir olarak gidilir ama uzun süre kalınmaz dedim. hem belkide gelin damat bizi istemeyecek bize söyleyemeyecek belki çocuğumun başının etini yiyecek sonra abim gibi bembeyaz mı olsun gencecik yaşında çocuğumun saçları dedim. eşim birden çok sert tepki verdi istemezse onu oğlum düşünsün dedi. başka kızmı yok dedi. biz nassıl bakıyorsak onlarda bize bakacak dedi. bu lafı duyunca bende sinirlendim. ne demek istiyorsun sen dedim hiç bir mecburiyeti yok gelinin dedim. oda ben annemi babamı getirdiğimde sen istemeyecekmisin dedi bana. bende dondum bi anda.
bu arada ben kayınvalideme kayın babama kaynıma eltime ve çocuğuna tam 6 ay baktım tek başıma. eşim yoktu. ev açtım onlara istanbula getirdim. kayınvalidem felç olmuştu ona ben hususi baktım. allaha şükür şimdi iyileşti. böyle diyince çok üzüldüm bi anda. ben onları istemesem bakmazdım herhalde dedim. neyse birbirimizi kırmayalım dedim konuyu kapattım.
sonra düşündüm acaba haksız mı konuştum diye. sizce haksız mıyım? çocuklarımın bi mecburiyeti varmı bana bakmaya?
Allah kimseyi mecbur bırakmasın, kimseyi de kınamam, ama huzurevleri nedense bende bir terkedilmişlik hissi uyandırıyor, içimi acıtıyor 
