Merhaba hanımlar.6 sene önce evlendim,İzmir'den İstanbul'a geldim.babam hayatta değil.hayattayken bize cehennemi yaşattığı için özlemiyorum onu. Ama annem çok masum,iyi niyetli,mazlum bir kadin. Onu o kadar çok özlüyorum ki. Şimdi bile burnum sızladı gözlerim doldu. Ondan uzakta yaşamanın bu kadar zor olacağını hiç düşünmemiştim.genellikle senede 1 sefer gidip 1-1.5 ay kalıyorum.Bana hiç sıkıntı vermiyor. Ama eşimin ailesinden çok eziyet duydum geldiğimden beri. Bende de sorun var ,yanlışlarım var illa ki ama bana göre annesi de babası da ayrı ayrı zor insanlar. 1aydan fazla oldu bizim evdeler,bu ay sonu gidecekler inşallah. Seneye tekrar gelirler, ömür boyu hep üstüme yük olacaklar diye düşünüp içim sıkılıyor. Annesi hayatta görebileceğiniz en tembel insan. Asla bir iş yapmayı sevmiyor oldu olası öyleymiş. Bütün gün bi o tarafa bi bu tarafa yatar,bazen oturur,tuvalete zor gider.130 kilo oldu zor hareket ediyor zaten. Tuvalete bile gitmek istemiyor ,çok fazla altına kaçırıyor ama ben kendine dikkat etmediğini, bilerek yaptığını düşünüyorum. Aşırı kötü kokuyor eşimle ikna ediyoruz yıkanıyor o da zorla arada sırada. Ev sürekli kötü kokuyor. Evi çok pis kullaniyor, esyalarini oraya buraya atip kac kere söylesem de kaldirmiyor. Zerre kadar iş yapmak istemiyor. Tuvaleti berbat kullaniyor her taraf b.k parçaları içinde kaliyor cesmenin üstüne bile sürmüştü bir kez.lavabonun içi, yerler,tuvalet perdesi,duvar.tuvaleti kullanmak istemiyordum.hayattan soğuyorum öyle görünce. Çok aşırı konuşuyor, bomboş konuşuyor,garip garip sesler çıkarıyor sürekli.Deli diye lakap takmışlar eskiden beri. Hemen hemen hiç bir hareketi normal değil. Babası da iyidir temizdir ama o da bana hastalıklı bir sevgiyle bağlı. Evden çıkmamı hiç istemedi buraya gelip kaldığından beri. Benim sinirim bozuldu ,kizdim konuştum ben bu yaşa kadar serbesttim ne yaptığımı,nereye gittiğimi biliyorum ,annem bana hiç böyle baskı kurmadı sen de yapma kaçıp gidesim geliyor dedim. Eşim de beni hiç sıkmıyor dedim. İstiyor ki bi markete bile gideceksem beraber gidelim. Bazen beraber de gittik ama ben tek te gitmek istiyorum. 4 5 kere ben de geliyim diyor, geri çeviriyorum ben tek başıma daha rahat bakıyorum, biri bana bağlıyken rahat hareket edemiyorum filan diye açıklama yapıyorum. Açıklama yapmaktan da yorulduğumu söyledim. Bi kaç kez gittiğimde trip yapti ama ben kızınca şimdi sesini çıkarmıyor, zaten eve tıkılıp kaldım çok fazla da çıkmıyorum. İlk geldiğinde bi müddet sürekli bana bakiyordu. Artik cok rahatsız oldum kızı gibi mi bakiyor beğeniyor mu diye şüpheye düştüm ve beni asiri rahatsiz etti bakislari. Cok agresifleştim. Onunla dogru düzgün konusmadim. Baska bi konu konusuyorduk kayinvalidemle o arada dedim kimse bana öyle uzun bakamaz cok ters tepki veririm sevmem öyle izlenmeyi gibisinden bir seyler soyledim cok sinirlerim bozuluyor filan dedim.Resmim vardı telefonunda,sen yokken ona bakıyorum demişti o resmi sildim. Anneme dedim bu ne ya ben onun çocuğu değilim ki bana öyle baksın ve insan kendi çocuğuna bile takılıp kalmaz öyle. Hareketleri çok abartılı dedim,annem de bu yasa kadar kimseden ilgi sevgi görmemiş sen iyi davrandın ilgilendin diye seni çok seviyor demek ki filan dedi. Ben kaç gun boyunca çok agresiftim ,hep çok sevdiğimden oluyor seni üzüyorum dedi, ben de her seyin bi ölçüsü var sevginin de dedim ,seni bunaltmicam bi daha sen benim dünya ahiret kızımsın gibi açıklamalar yaptı içimden öyleyse iyi diye düşündüm,artık ne düşüneceğim şaşırdım neler oluyor dünyada, artık iyi gözle bakamıyorum hiç bir şeye. Kızı gibi gördüğüne inanıyorum ama yine de kafam allak bullak rahatsızım aynı evde yaşamaktan. Ben mutfakta iş yaparken sandalye alip geliyor orda oturuyor. Kendimi aşırı sıkıyorum vücudum kasılıyor ağrıyor bazen çıkar mısın baba süpürge tutcam diyorum çoğu zaman da odama gidiyorum işi bırakıyorum. Bakıyorum benden çekiniyor,biraz korkuyor gibi. Böyle de olsun istemezdim ama o normal kayinpeder gibi davransaydi bi ağırlığı olsaydı benim sinirlerim bozulmazdi. Beni aşırı seviyor,bulaşık yıkamaya is yapmaya çalışıyor çok yoruluyorsun diyor elimden geldiğince yaptırmıyorum ama bulaşığı çoğu zaman ben görmeden yıkıyor.eve alışveriş yapmaya çalışıyor .kayinvalidem parası olsa da bir kuruş vermek istemiyor.surekli de isteği bitmez. Ben eşime defalarca kez bir gün bile aynı evde.kalmak istemiyorum dedim. O da çok sıkıntı yaşadı anlattıklarımdan ama sokağa da atamam dedi. Seneye başka çözüm bul dedim artık ev mi tutarsın ne yaparsın.maddiyatlari da çok zayıf.bilmiyorum nasıl olacak. 3.5ve 5 yaşında çocuklarım var. Onlar da çok yaramaz. Gerçekten bana çok sıkıntı veriyorlar. Evlendim anamdan emdiğim süt burnumdan geldi. Yaşamak eziyet gibi geliyor bana. Fazla kilom var beni çok kötü etkiliyor 170 boy 80 e yakınım çok üzülüyorum ama stresten mi neden sürekli yeme isteğim var. Bir tek yemekle mutlu oluyorum ama çok rahatsızım bu şekilde olmaktan. Eskiden zayıflama hırsım vardı boğazımı tutar,spor ,yürüyüş yapardım. Şimdi hiç motivasyonum yok. Büyük bir depresyondayim sürekli. Böyle halim ne olacak bilmiyorum.