Öncelikle herkese merhabalar;
Siteye yeni üye oldum çünkü anlatmak konuşmak ve içimi dökmek istiyorum. Yargılamadan incitmeden cevap verirseniz çok sevinirim.
Ben 1 yıllık evliyim eşimle 4 yıldır da sevgiliydik. Ben karakter olarak zor bir insanım öfke kontrolüm yok aşırı gergin, kibirli ve sivri dilli bir insanım. Eşim de daha sakin ve sürekli yapıcı olduğu için onun mücadelesi sayesinde evlendik. Gözümün içine bakan, her dediğimi yapan sürekli ilgilenen sarılan iltifatlar eden bir adamdır kendisi ve evlendikten sonra da bu değişmedi. Hatta ben de sırf bu yüzden artık kendimi böyle kabul etmek istemediğim için terapiye başladım ve artık eskisi gibi değildim. Her neyse bundan 10 gün önce eşimin telefonunda sahte bi hesaptan bi kaç kıza yazılmış mesajlar gördüm. Duygusal içerikli mesajlar değildi sadece napıyorsun nasılsın saçma sapan şeyler işte. Tabi ben çok şaşırdım bütün inancım güvenim kırıldı yıkıldım resmen ve ona sordum kabul etti evet ben yazdım dedi. Ertesi günü ailemi çağırdım ve onlara söyledim ailemde çok şaşırdılar ondan asla böyle bi şey beklemiyorlardı. Evlenmek için bu kadar mücadele verdin nasıl böyle bi şey yaparsın diye kızdılar vs. ( bu arada eşim sırf ben istiyorum diye kendi şehirini bırakıp benim olduğum şehire taşındı ve evlendikten sonra burada yaşamaya başladı). İnanılmaz ağrıma gitti yaşayan bilir zaten o an her şey başıma yıkıldı o kadar şoka uğradım ki ne yıktım ne döktüm ne bağırdım ne çağırdım sadece neden diyebildim. Bekarlığımdan kalan saçma bi hastalık gibi asla kimseyle fiziksel bi şey yaşamadım duygusal bi şey hissetmedim yemim ederim zaten pişman olup bırakmıştım ama Allah senin önüne çıkardı vs dedi. Neyse ben düşündüm taşındım boşanmak istediğime karar verdim aileme bu konuyu açtım onlar da onca emeğin var çok pişman bir kere daha denesen mi acaba dediler. Hayır dedim istemiyorum güvenim inancım hepsi kırıldı. Eşim günlerdir ağlıyor yalvarıyor herkesin önünde Kurana el basarım bir daha asla yapmam seni çok seviyorum diyip duruyor. Tabi ben de sevseydin yapmazdın diyorum ama gerçekten beni seviyordu durup durup sarılır sürekli ilgilenir gözümün içine bakardı hep. Neden böyle oldu keşke olmasaydı diyip duruyorum ama kocaman bi karmaşanın içine düştüm. Boşanmam gerektiğinin farkındayım çünkü affedersem bir daha yapar korkusu beni yiyip bitiriyor ama çok pişman asla yapmam sana köpek olurum sözünden çıkmam yeter ki bi şans ver olmazsa söz boşanırım diyor. Kısacası ne yapacağımı şaşırdım. Kendime olan saygımı gururumu kaybetmek istemiyorum ama bi şans verirsem ya bir daha yapmazsa fikri de aklımı çeliyor. Çok uzun oldu okuyan varsa kusura bakmayın lütfen. Bana yardımcı olur musunuz ?
Siteye yeni üye oldum çünkü anlatmak konuşmak ve içimi dökmek istiyorum. Yargılamadan incitmeden cevap verirseniz çok sevinirim.
Ben 1 yıllık evliyim eşimle 4 yıldır da sevgiliydik. Ben karakter olarak zor bir insanım öfke kontrolüm yok aşırı gergin, kibirli ve sivri dilli bir insanım. Eşim de daha sakin ve sürekli yapıcı olduğu için onun mücadelesi sayesinde evlendik. Gözümün içine bakan, her dediğimi yapan sürekli ilgilenen sarılan iltifatlar eden bir adamdır kendisi ve evlendikten sonra da bu değişmedi. Hatta ben de sırf bu yüzden artık kendimi böyle kabul etmek istemediğim için terapiye başladım ve artık eskisi gibi değildim. Her neyse bundan 10 gün önce eşimin telefonunda sahte bi hesaptan bi kaç kıza yazılmış mesajlar gördüm. Duygusal içerikli mesajlar değildi sadece napıyorsun nasılsın saçma sapan şeyler işte. Tabi ben çok şaşırdım bütün inancım güvenim kırıldı yıkıldım resmen ve ona sordum kabul etti evet ben yazdım dedi. Ertesi günü ailemi çağırdım ve onlara söyledim ailemde çok şaşırdılar ondan asla böyle bi şey beklemiyorlardı. Evlenmek için bu kadar mücadele verdin nasıl böyle bi şey yaparsın diye kızdılar vs. ( bu arada eşim sırf ben istiyorum diye kendi şehirini bırakıp benim olduğum şehire taşındı ve evlendikten sonra burada yaşamaya başladı). İnanılmaz ağrıma gitti yaşayan bilir zaten o an her şey başıma yıkıldı o kadar şoka uğradım ki ne yıktım ne döktüm ne bağırdım ne çağırdım sadece neden diyebildim. Bekarlığımdan kalan saçma bi hastalık gibi asla kimseyle fiziksel bi şey yaşamadım duygusal bi şey hissetmedim yemim ederim zaten pişman olup bırakmıştım ama Allah senin önüne çıkardı vs dedi. Neyse ben düşündüm taşındım boşanmak istediğime karar verdim aileme bu konuyu açtım onlar da onca emeğin var çok pişman bir kere daha denesen mi acaba dediler. Hayır dedim istemiyorum güvenim inancım hepsi kırıldı. Eşim günlerdir ağlıyor yalvarıyor herkesin önünde Kurana el basarım bir daha asla yapmam seni çok seviyorum diyip duruyor. Tabi ben de sevseydin yapmazdın diyorum ama gerçekten beni seviyordu durup durup sarılır sürekli ilgilenir gözümün içine bakardı hep. Neden böyle oldu keşke olmasaydı diyip duruyorum ama kocaman bi karmaşanın içine düştüm. Boşanmam gerektiğinin farkındayım çünkü affedersem bir daha yapar korkusu beni yiyip bitiriyor ama çok pişman asla yapmam sana köpek olurum sözünden çıkmam yeter ki bi şans ver olmazsa söz boşanırım diyor. Kısacası ne yapacağımı şaşırdım. Kendime olan saygımı gururumu kaybetmek istemiyorum ama bi şans verirsem ya bir daha yapmazsa fikri de aklımı çeliyor. Çok uzun oldu okuyan varsa kusura bakmayın lütfen. Bana yardımcı olur musunuz ?
Son düzenleme:
Ayak öpmekte bir tuhaf geldi. Aşırı aşırı hareketler.
