Senin yazidklarinin aynisini aynisini ve kesinlikle daha fazlasini cektim.. anlatmami istersen ikna olmak icin hic sorun degil. Sana bir tavsiyem olacak henuz basindayken cocuk yokken cek git!Beş aylık yeni evliyim. Ama o kadar mutsuzum ki.
Kayınvalidemle yasamayı kabul ettim, cünkü eşi vefat etmis ve yalnızdı ogluyla. Tıpkı annem gıbı sevecegımı bıldıgım ıcın sorun yapmadım bunu hıc bır zaman. Sadece görümcemin tuhaf davranışları ve kıskançlıkları sorun yaratmıştı umursamamaya başladım sonraları.
Biz eşimle ayrı ev tuttuk. Ben istedigimden degil, eşim böyle daha uygun gördü. Sürekli kayınvalıdemın yanına gıder kalırız, veya o bize gelir bir kaç gün kalır. Evlendigimden bu yana, tüm işleri ben yapıyorum, yemek temizlik. İki evde pin pon topu gibi git gel yapıyorum. Bir günden bir güne sesimi cıkartmadım. Suanda yer degisikligi nedeniyle işsizim bu yüzden herşeyi yapmayı kabullendim, yeter ki huzurumuz olsun istedim.
Ancak yeni yeni gördügüm şeyler beni cileden cıkartıyor. Eşim işi nedeniyle her gün evde olmuyor. Bu nedenden ötürü genelde ya ben kayınvalidenmin yanında yada o bizim eve gelip kalıyor.
Evlendigimizden bu yana ne balayı yaptık nede yalnız baş başa zaman geçirdik eşimle. Ancak son zamanlarda biz uyurken kaç kere bizi kapıda dinledigini gördüm aniden kapıyı açıp cıktıgımda. Her defasında sesler duydum sizlerden mi geliyordu? Cocuk mu var komsularda dıyıp durdu?
Evi temizliyorum siliyorum, kayınvalidem tv başında oturuyor. Ancak eşim ne zaman isten gelse, yerleri tekrar siliyor bir gayretleniyor görmelisiniz. Eşime dedim daha demin sildim, boşver sıkılıyor ondan yapıyordur.
Eşimi ve kayınvalidemi bir gün yemeksiz bırakmadım, herşeye ben koşturdum, doktorlarına ben götürdüm başka kimsesi olmadıgı için, yani olabildigince ilgilenmeye çalıştım. Annem gibi gördüm anne dedim hep.
Ancak son zamanlarda hep eşimin yanına oturuyor, sırf onunla konuşuyor, ben oldugumda dısarı cıkıyor yanımda bulunmamaya çalışısıyor. onun evine gittigimizde hep ogluna yemek yapmaya başlamıstı, vejetaryen oldugumu bildigi halde et yemekleri yapıyordu hep. Hic sesimi cıkartmadım, ama eşimin bu durumdan oturu karsımda kıs kıs gülmesi moralimi cok bozdu.
Kayınvalidem bunu görünce keyiflendi. Eşim nereye gitse peşinden gidiyor beni odada yalnız bırakıyordu. İstenmedigimi düşünmeye başladım.
Onlar beraber otururken artık odaya kapanmaya başladım mutsuzdum, benimle bir kelime dahi edilmiyordu. Eşime ailesi hakkında birşey demeye kalksam yanlış anlamıssın vs gibi seylerle savunmaya başlıyordu. Sustum. Hep onlarla vakıt gecirip benim orda oldugumu dahi unutuyordu.
Mutfakta iş yaptıgımda gelip gülümsüyor bir öpüyor gidiyordu, hic sohbet etmiyordu.
Kayınvalidem direktifler veriyor misafir falan oldugunda onu getir bunu getir hic bilmiyormusum gıbı. Onun evinde hic bir seyın yerını degıstırmedım. Sadece temizligi onuda danısarak yapıyordum.
Bizim eve geldiginde mutfakta herşeyin yeri degişmiş eve hiç uymayan örtüler serip duruyordu sesimi cıkartmadım. Artık susmaktan o kadar bunaldım ki, kimseyı üzmeyim derken hep üzülen ben oldum.
Eşimle evde yalnız denk geldigimiz zamanlar tv nin karsısına gecip izliyor. Ailesinin yanında yabancıymısım gibi davranıyor yalnızken sarılıyor sırf.
Kafam o kadar karısık kı yazdıklarımda karsıtı bıraz sankı.
Bir hafta önce ailemi göremedigimden ve olanlardan ötürü hüzün kapladı içimi ve agladım. Odama cekilip yaptım bunu. Kayınvalidem gördü evin içinde bagırmaya basladı, ben zaten istenmiyorum tek istedigim huzur başka birsey degıl oglumada huzur ver artık üzme onu dıyıp durdu.
Senınle ve oglunla ilgisi yok desemde inandıramadım. Tüm gün oturdu tv karsısında. Bende işlerimle ilgilendim. Eşim eve gelecek diye yemek yapmaya koyulcaktım ki, kayınvalidem geldi. Elimden kıymayı alıp buzluga koydu tekrar. Gitti kendisi baska yemek yapmaya basladı. Sen cok yemek ısraf edıyorsun, fırında yemek pısırme elektrık faturası, süpürgeyı calıstırma hergün hepsı para dıyıp duruyor. Elimden geldıgınce dıkkat etsemde hep söylendi. İkimiz yalnızken kılını dahi kıpırdatmıyor, kalk yemek yiyeceksen ye diyen kişi oglu gelince yemege koyulmaya basladı.
Anlatcagım o kadar sey var kı aslında ama buralara yazarak sıgmaz.
Kahvaltılarda, benim üç dili cok ıyı bıldıgım halde oglum senden daha ıyı bılıyor diyerek poh pohlamasımı. Bunun üstüne benim önümde gülüp çaklaşmalarımı. Ben Banyodayken kayınvalıdemın uyuyup kalktıgımda hemen eşimin yanına gidip sarılmasımı ne anlatayım ki.
Yeni evliyim ama hiç başbaşa olamadık. Ben varken ya annesiyle ya ablasıyla konusur telefonda. Ben yokmusum gıbı davranır.
Bundan bırkac gün önce olan o olaydan sonra uzak durmak istedim. Ben bu kadar fedakarlık etmeme ragmen o sözleri haketmemistim. Bende insanım duygularım hislerim var sonuçta.
Bunu ertesi gün hepsini eşime anlatmış. Eşim bana sinir şekilde onun önünde bagırdı. Oda o anda tamam taman diyip sakinleştirme çalışır gibiydi. Ama oglunun mutlulugunu isteyen gidip anlatır mı bunu? Birkac gündğr ikiside benimle konusmuyor basbasa battanıyenın altında fılm izlediler. kayınvalıdemde bana gülerek gel sende izle dedi ikiside gülerek.
Ben odamda tek başıma aglamaktan helak oldum, kendı ailemede birsey anlatamıyorum. Ailemi özledigim icin agladım dedım ınandıramadım. Eşimin ailesi söz konusu oldugunda hiç bana inanmadı.
Kendi ailesini düşünmekten bizim bir aile olacagımızın farkında degil. Evin eksiklikleri saydıgımda, önce anneme su bu alınacak dıyor. Susuyorum. Artık onunla konusmaya daha korkuyorum. Hep beni suçluyor.
o kadar mutsuzum ki.Ne hayallerle gelmistim. Ailemi ardımda bırakıp. Herşeylerini yaptım. Evime eski perde taktılar yeni dediler, kayınvalidemin evindeki esyalar getırıldı yenı dıye, megerse on yıllıkmıs. Kac kere yalanlarını yakaladım. Konuşmaya çalistim dinlemedi ailesini savundu.
Ablamı kıskanıyorsun dedi, annemı istemiyorsun dedi, kendıne bak bıraz dedi, yeni evliligimin ilk baslarında eski kızarkadaslarıyla olan yatak odası hıkayesını anlattı. Annesi eski sevgililerinden bahsetti hep. Dısardaki kızların ne kadar güzel uzun bolu vs olduklarını dinledim hep. İkisi karsılıklı karsımda hangı kızların onun peşinde kostuklarını anlattılar sineye cektım. Ben kendı aılem hakkında konusmak ıstesem dinlemediler.
iki gün önce kayınvalıdem ben evıme gıtmek ıstıyorum dedı ve gitti eşimde onu aldı yanına. Hep eşime karşı acıtasyon yapıyor sankı. Kapıdan cıkarken kayınvalıdem böyle yapma kaybeden hep sen olursun dedi. Eşimde deli o ancak deliler hep zır zır aglar dedi.
Ben yine her zamanki gibi yapayalnızım. Gözlerinde hiç degerim yok onu anladım.
Ama nerede yanlıs yaptım, nerede saygısızlık ettim? Ne yapmam gerek bana yardımcı olun lütfen
Aglamam mı suc? Eşim sanırım beni sevmiyor
akıl verın bana kafam kazan gibi...ne yapcagımı nasıl davrancagımı sasırmıs durumdayım...
Senin gidecek yerin olmadığını bildikleri için belki de böyle davranabiliyorlar. seni kaybetme korkuları yok? niye gidecek yerim yok yazdın? sabrının bittiğinde gidebileceğini, ailenin arkanda olduklarını bir şekilde hissettirebilsen?
hiç bir şeye sesini çıkartmamışsınBeş aylık yeni evliyim. Ama o kadar mutsuzum ki.
Kayınvalidemle yasamayı kabul ettim, cünkü eşi vefat etmis ve yalnızdı ogluyla. Tıpkı annem gıbı sevecegımı bıldıgım ıcın sorun yapmadım bunu hıc bır zaman. Sadece görümcemin tuhaf davranışları ve kıskançlıkları sorun yaratmıştı umursamamaya başladım sonraları.
Biz eşimle ayrı ev tuttuk. Ben istedigimden degil, eşim böyle daha uygun gördü. Sürekli kayınvalıdemın yanına gıder kalırız, veya o bize gelir bir kaç gün kalır. Evlendigimden bu yana, tüm işleri ben yapıyorum, yemek temizlik. İki evde pin pon topu gibi git gel yapıyorum. Bir günden bir güne sesimi cıkartmadım. Suanda yer degisikligi nedeniyle işsizim bu yüzden herşeyi yapmayı kabullendim, yeter ki huzurumuz olsun istedim.
Ancak yeni yeni gördügüm şeyler beni cileden cıkartıyor. Eşim işi nedeniyle her gün evde olmuyor. Bu nedenden ötürü genelde ya ben kayınvalidenmin yanında yada o bizim eve gelip kalıyor.
Evlendigimizden bu yana ne balayı yaptık nede yalnız baş başa zaman geçirdik eşimle. Ancak son zamanlarda biz uyurken kaç kere bizi kapıda dinledigini gördüm aniden kapıyı açıp cıktıgımda. Her defasında sesler duydum sizlerden mi geliyordu? Cocuk mu var komsularda dıyıp durdu?
Evi temizliyorum siliyorum, kayınvalidem tv başında oturuyor. Ancak eşim ne zaman isten gelse, yerleri tekrar siliyor bir gayretleniyor görmelisiniz. Eşime dedim daha demin sildim, boşver sıkılıyor ondan yapıyordur.
Eşimi ve kayınvalidemi bir gün yemeksiz bırakmadım, herşeye ben koşturdum, doktorlarına ben götürdüm başka kimsesi olmadıgı için, yani olabildigince ilgilenmeye çalıştım. Annem gibi gördüm anne dedim hep.
Ancak son zamanlarda hep eşimin yanına oturuyor, sırf onunla konuşuyor, ben oldugumda dısarı cıkıyor yanımda bulunmamaya çalışısıyor. onun evine gittigimizde hep ogluna yemek yapmaya başlamıstı, vejetaryen oldugumu bildigi halde et yemekleri yapıyordu hep. Hic sesimi cıkartmadım, ama eşimin bu durumdan oturu karsımda kıs kıs gülmesi moralimi cok bozdu.
Kayınvalidem bunu görünce keyiflendi. Eşim nereye gitse peşinden gidiyor beni odada yalnız bırakıyordu. İstenmedigimi düşünmeye başladım.
Onlar beraber otururken artık odaya kapanmaya başladım mutsuzdum, benimle bir kelime dahi edilmiyordu. Eşime ailesi hakkında birşey demeye kalksam yanlış anlamıssın vs gibi seylerle savunmaya başlıyordu. Sustum. Hep onlarla vakıt gecirip benim orda oldugumu dahi unutuyordu.
Mutfakta iş yaptıgımda gelip gülümsüyor bir öpüyor gidiyordu, hic sohbet etmiyordu.
Kayınvalidem direktifler veriyor misafir falan oldugunda onu getir bunu getir hic bilmiyormusum gıbı. Onun evinde hic bir seyın yerını degıstırmedım. Sadece temizligi onuda danısarak yapıyordum.
Bizim eve geldiginde mutfakta herşeyin yeri degişmiş eve hiç uymayan örtüler serip duruyordu sesimi cıkartmadım. Artık susmaktan o kadar bunaldım ki, kimseyı üzmeyim derken hep üzülen ben oldum.
Eşimle evde yalnız denk geldigimiz zamanlar tv nin karsısına gecip izliyor. Ailesinin yanında yabancıymısım gibi davranıyor yalnızken sarılıyor sırf.
Kafam o kadar karısık kı yazdıklarımda karsıtı bıraz sankı.
Bir hafta önce ailemi göremedigimden ve olanlardan ötürü hüzün kapladı içimi ve agladım. Odama cekilip yaptım bunu. Kayınvalidem gördü evin içinde bagırmaya basladı, ben zaten istenmiyorum tek istedigim huzur başka birsey degıl oglumada huzur ver artık üzme onu dıyıp durdu.
Senınle ve oglunla ilgisi yok desemde inandıramadım. Tüm gün oturdu tv karsısında. Bende işlerimle ilgilendim. Eşim eve gelecek diye yemek yapmaya koyulcaktım ki, kayınvalidem geldi. Elimden kıymayı alıp buzluga koydu tekrar. Gitti kendisi baska yemek yapmaya basladı. Sen cok yemek ısraf edıyorsun, fırında yemek pısırme elektrık faturası, süpürgeyı calıstırma hergün hepsı para dıyıp duruyor. Elimden geldıgınce dıkkat etsemde hep söylendi. İkimiz yalnızken kılını dahi kıpırdatmıyor, kalk yemek yiyeceksen ye diyen kişi oglu gelince yemege koyulmaya basladı.
Anlatcagım o kadar sey var kı aslında ama buralara yazarak sıgmaz.
Kahvaltılarda, benim üç dili cok ıyı bıldıgım halde oglum senden daha ıyı bılıyor diyerek poh pohlamasımı. Bunun üstüne benim önümde gülüp çaklaşmalarımı. Ben Banyodayken kayınvalıdemın uyuyup kalktıgımda hemen eşimin yanına gidip sarılmasımı ne anlatayım ki.
Yeni evliyim ama hiç başbaşa olamadık. Ben varken ya annesiyle ya ablasıyla konusur telefonda. Ben yokmusum gıbı davranır.
Bundan bırkac gün önce olan o olaydan sonra uzak durmak istedim. Ben bu kadar fedakarlık etmeme ragmen o sözleri haketmemistim. Bende insanım duygularım hislerim var sonuçta.
Bunu ertesi gün hepsini eşime anlatmış. Eşim bana sinir şekilde onun önünde bagırdı. Oda o anda tamam taman diyip sakinleştirme çalışır gibiydi. Ama oglunun mutlulugunu isteyen gidip anlatır mı bunu? Birkac gündğr ikiside benimle konusmuyor basbasa battanıyenın altında fılm izlediler. kayınvalıdemde bana gülerek gel sende izle dedi ikiside gülerek.
Ben odamda tek başıma aglamaktan helak oldum, kendı ailemede birsey anlatamıyorum. Ailemi özledigim icin agladım dedım ınandıramadım. Eşimin ailesi söz konusu oldugunda hiç bana inanmadı.
Kendi ailesini düşünmekten bizim bir aile olacagımızın farkında degil. Evin eksiklikleri saydıgımda, önce anneme su bu alınacak dıyor. Susuyorum. Artık onunla konusmaya daha korkuyorum. Hep beni suçluyor.
o kadar mutsuzum ki.
Ablamı kıskanıyorsun dedi, annemı istemiyorsun dedi, kendıne bak bıraz dedi, yeni evliligimin ilk baslarında eski kızarkadaslarıyla olan yatak odası hıkayesını anlattı. Annesi eski sevgililerinden bahsetti hep. Dısardaki kızların ne kadar güzel uzun bolu vs olduklarını dinledim hep. İkisi karsılıklı karsımda hangı kızların onun peşinde kostuklarını anlattılar sineye cektım. Ben kendı aılem hakkında konusmak ıstesem dinlemediler.
iki gün önce kayınvalıdem ben evıme gıtmek ıstıyorum dedı ve gitti eşimde onu aldı yanına. Hep eşime karşı acıtasyon yapıyor sankı. Kapıdan cıkarken kayınvalıdem böyle yapma kaybeden hep sen olursun dedi. Eşimde deli o ancak deliler hep zır zır aglar dedi.
Ben yine her zamanki gibi yapayalnızım. Gözlerinde hiç degerim yok onu anladım.
Ama nerede yanlıs yaptım, nerede saygısızlık ettim? Ne yapmam gerek bana yardımcı olun lütfen
Aglamam mı suc? Eşim sanırım beni sevmiyor
akıl verın bana kafam kazan gibi...ne yapcagımı nasıl davrancagımı sasırmıs durumdayım...
ben 28 eşim 32
Gece oturma odasında uyuyun derim eşiniz nedenini sorduğunda bizim bir mahremimiz kalmadı nasılsa her şey ortada dersiniz annesini daha önce sizi dinlerken yakaladığınızı filan vurun yüzüneBeş aylık yeni evliyim. Ama o kadar mutsuzum ki.
Kayınvalidemle yasamayı kabul ettim, cünkü eşi vefat etmis ve yalnızdı ogluyla. Tıpkı annem gıbı sevecegımı bıldıgım ıcın sorun yapmadım bunu hıc bır zaman. Sadece görümcemin tuhaf davranışları ve kıskançlıkları sorun yaratmıştı umursamamaya başladım sonraları.
Biz eşimle ayrı ev tuttuk. Ben istedigimden degil, eşim böyle daha uygun gördü. Sürekli kayınvalıdemın yanına gıder kalırız, veya o bize gelir bir kaç gün kalır. Evlendigimden bu yana, tüm işleri ben yapıyorum, yemek temizlik. İki evde pin pon topu gibi git gel yapıyorum. Bir günden bir güne sesimi cıkartmadım. Suanda yer degisikligi nedeniyle işsizim bu yüzden herşeyi yapmayı kabullendim, yeter ki huzurumuz olsun istedim.
Ancak yeni yeni gördügüm şeyler beni cileden cıkartıyor. Eşim işi nedeniyle her gün evde olmuyor. Bu nedenden ötürü genelde ya ben kayınvalidenmin yanında yada o bizim eve gelip kalıyor.
Evlendigimizden bu yana ne balayı yaptık nede yalnız baş başa zaman geçirdik eşimle. Ancak son zamanlarda biz uyurken kaç kere bizi kapıda dinledigini gördüm aniden kapıyı açıp cıktıgımda. Her defasında sesler duydum sizlerden mi geliyordu? Cocuk mu var komsularda dıyıp durdu?
Evi temizliyorum siliyorum, kayınvalidem tv başında oturuyor. Ancak eşim ne zaman isten gelse, yerleri tekrar siliyor bir gayretleniyor görmelisiniz. Eşime dedim daha demin sildim, boşver sıkılıyor ondan yapıyordur.
Eşimi ve kayınvalidemi bir gün yemeksiz bırakmadım, herşeye ben koşturdum, doktorlarına ben götürdüm başka kimsesi olmadıgı için, yani olabildigince ilgilenmeye çalıştım. Annem gibi gördüm anne dedim hep.
Ancak son zamanlarda hep eşimin yanına oturuyor, sırf onunla konuşuyor, ben oldugumda dısarı cıkıyor yanımda bulunmamaya çalışısıyor. onun evine gittigimizde hep ogluna yemek yapmaya başlamıstı, vejetaryen oldugumu bildigi halde et yemekleri yapıyordu hep. Hic sesimi cıkartmadım, ama eşimin bu durumdan oturu karsımda kıs kıs gülmesi moralimi cok bozdu.
Kayınvalidem bunu görünce keyiflendi. Eşim nereye gitse peşinden gidiyor beni odada yalnız bırakıyordu. İstenmedigimi düşünmeye başladım.
Onlar beraber otururken artık odaya kapanmaya başladım mutsuzdum, benimle bir kelime dahi edilmiyordu. Eşime ailesi hakkında birşey demeye kalksam yanlış anlamıssın vs gibi seylerle savunmaya başlıyordu. Sustum. Hep onlarla vakıt gecirip benim orda oldugumu dahi unutuyordu.
Mutfakta iş yaptıgımda gelip gülümsüyor bir öpüyor gidiyordu, hic sohbet etmiyordu.
Kayınvalidem direktifler veriyor misafir falan oldugunda onu getir bunu getir hic bilmiyormusum gıbı. Onun evinde hic bir seyın yerını degıstırmedım. Sadece temizligi onuda danısarak yapıyordum.
Bizim eve geldiginde mutfakta herşeyin yeri degişmiş eve hiç uymayan örtüler serip duruyordu sesimi cıkartmadım. Artık susmaktan o kadar bunaldım ki, kimseyı üzmeyim derken hep üzülen ben oldum.
Eşimle evde yalnız denk geldigimiz zamanlar tv nin karsısına gecip izliyor. Ailesinin yanında yabancıymısım gibi davranıyor yalnızken sarılıyor sırf.
Kafam o kadar karısık kı yazdıklarımda karsıtı bıraz sankı.
Bir hafta önce ailemi göremedigimden ve olanlardan ötürü hüzün kapladı içimi ve agladım. Odama cekilip yaptım bunu. Kayınvalidem gördü evin içinde bagırmaya basladı, ben zaten istenmiyorum tek istedigim huzur başka birsey degıl oglumada huzur ver artık üzme onu dıyıp durdu.
Senınle ve oglunla ilgisi yok desemde inandıramadım. Tüm gün oturdu tv karsısında. Bende işlerimle ilgilendim. Eşim eve gelecek diye yemek yapmaya koyulcaktım ki, kayınvalidem geldi. Elimden kıymayı alıp buzluga koydu tekrar. Gitti kendisi baska yemek yapmaya basladı. Sen cok yemek ısraf edıyorsun, fırında yemek pısırme elektrık faturası, süpürgeyı calıstırma hergün hepsı para dıyıp duruyor. Elimden geldıgınce dıkkat etsemde hep söylendi. İkimiz yalnızken kılını dahi kıpırdatmıyor, kalk yemek yiyeceksen ye diyen kişi oglu gelince yemege koyulmaya basladı.
Anlatcagım o kadar sey var kı aslında ama buralara yazarak sıgmaz.
Kahvaltılarda, benim üç dili cok ıyı bıldıgım halde oglum senden daha ıyı bılıyor diyerek poh pohlamasımı. Bunun üstüne benim önümde gülüp çaklaşmalarımı. Ben Banyodayken kayınvalıdemın uyuyup kalktıgımda hemen eşimin yanına gidip sarılmasımı ne anlatayım ki.
Yeni evliyim ama hiç başbaşa olamadık. Ben varken ya annesiyle ya ablasıyla konusur telefonda. Ben yokmusum gıbı davranır.
Bundan bırkac gün önce olan o olaydan sonra uzak durmak istedim. Ben bu kadar fedakarlık etmeme ragmen o sözleri haketmemistim. Bende insanım duygularım hislerim var sonuçta.
Bunu ertesi gün hepsini eşime anlatmış. Eşim bana sinir şekilde onun önünde bagırdı. Oda o anda tamam taman diyip sakinleştirme çalışır gibiydi. Ama oglunun mutlulugunu isteyen gidip anlatır mı bunu? Birkac gündğr ikiside benimle konusmuyor basbasa battanıyenın altında fılm izlediler. kayınvalıdemde bana gülerek gel sende izle dedi ikiside gülerek.
Ben odamda tek başıma aglamaktan helak oldum, kendı ailemede birsey anlatamıyorum. Ailemi özledigim icin agladım dedım ınandıramadım. Eşimin ailesi söz konusu oldugunda hiç bana inanmadı.
Kendi ailesini düşünmekten bizim bir aile olacagımızın farkında degil. Evin eksiklikleri saydıgımda, önce anneme su bu alınacak dıyor. Susuyorum. Artık onunla konusmaya daha korkuyorum. Hep beni suçluyor.
o kadar mutsuzum ki.
Ablamı kıskanıyorsun dedi, annemı istemiyorsun dedi, kendıne bak bıraz dedi, yeni evliligimin ilk baslarında eski kızarkadaslarıyla olan yatak odası hıkayesını anlattı. Annesi eski sevgililerinden bahsetti hep. Dısardaki kızların ne kadar güzel uzun bolu vs olduklarını dinledim hep. İkisi karsılıklı karsımda hangı kızların onun peşinde kostuklarını anlattılar sineye cektım. Ben kendı aılem hakkında konusmak ıstesem dinlemediler.
iki gün önce kayınvalıdem ben evıme gıtmek ıstıyorum dedı ve gitti eşimde onu aldı yanına. Hep eşime karşı acıtasyon yapıyor sankı. Kapıdan cıkarken kayınvalıdem böyle yapma kaybeden hep sen olursun dedi. Eşimde deli o ancak deliler hep zır zır aglar dedi.
Ben yine her zamanki gibi yapayalnızım. Gözlerinde hiç degerim yok onu anladım.
Ama nerede yanlıs yaptım, nerede saygısızlık ettim? Ne yapmam gerek bana yardımcı olun lütfen
Aglamam mı suc? Eşim sanırım beni sevmiyor
akıl verın bana kafam kazan gibi...ne yapcagımı nasıl davrancagımı sasırmıs durumdayım...
([/QUOTE]
