- Konu Sahibi depresyonstayla
- #1
aranıza yeni katılıyorum arkadaşlar.24 yaşındayım üniversitede okuyorum son senemdeyim.erkek aradaşımla ise lise hazırlık(yani 9 senedir) birlikteyim.çok ayrıldık barıştık çocuktuk beraber büyüdük.15 16 yaşındaydk o bikaç kişiyle görştü bende görştm o yaşlarda.ama kıskandrmak içindi hep dediğim gibi çocukluk işte.ama senelerdir zerre böyle şeylerimiz olmadı olamazda büyüdük ve ilişkimiz sevgimiz çok oturdu.yalnız ben lise 2 deyken bi çocukla çıkmıştım bu 9 senelik ilişkimde ilk defa o dönemde birisini sevmiştim,çünkü ozamanlar yani ilk seneler şuanki çıktığımı çok umursamıyordum ona hislerim hep vardı ama cebimde keklik gibiydi.şuanki sevgilimle ayrıldığım bir dönemde tanışmıştım ve benim için bir anda çok farklı oldu 1seneye yakın çıktık ama ikiside birbirini çok kıskanıyordu falan filan.beni cok sevmişti bunu çok iyi biliyorum.ama birgün hayatımdan pat diye gitti ve öyle kibardıki ayrılırken bile beni evime bıraktı tokalaştı ve gitti.bende grurumdan neden diye bile sormadım.ama o kadar canım yanmıştıki aylarca.çünkü ilk defa bukadar samimiydim biriyle,ilk öpüştüğümdü ilk elini tuttuğumdu, hem sevgilimdi hem en yakın arkadaşım her dk yanyanaydık.bana zerre zararı olmadı düşünmezdi bile kıyamazdı.arkasından hep güzel andım.bunca senelrdir bi üniversiteyi kazandığını nerde okudugunu filan biliyordum bir kerede haberini almıştım gecen sene bi ortak arkadaş söylemişti ben sormadan anlatmıştı, sahilde hergün içip ağlarmış benim için filan diye..onu unutmuştum çünkü bilinçaltımda öldü diye inandırmıştım sanırım.tabi ben diğer yani şuanki sevgilimle geri barıştım dedğim gibi çocuktuk ve hatalrmzla dogrularımızla biz birbrmzi çok sevdik ve senelerdir beraberiz ve cok güzel giden bir ilişkim var her ne kadar eksikliklerimz hatalarımız olsada birbirimizi cok seviyoruz.nasıl deyim artık tencere kapak olduk,etrafımızda parmakla gösterilen örnek çiftlerdeniz.herkesin evlenir gözüyle senelerdir birlikte birbirni bukadar severek duran imrenilen çiftiz.ama bundan bir ay önce bi cafeye arkadaşımla oturmaya gittiğimde orda eski sevgilimi gördüm seneler sonra.ama nasıl kötü oldum size anlatamam bayılsam bayılcam o anda.oda öyle oldu hissettm bunu.senelerdir faceye girmeyen çocuk faceye giriyo ben naparsam taklitimi yapıyo dinleğim müziklerden kapak resimlrne kadar aynısını yapıyo.seni unutmadım pişmanım tarzı mesajlar sözler yazıyo.buarada bu çocuk zibidi daldan dala tiplerden asla degil.eminmki üniverstde bile sevglsi olmamştr.cnkü geçmişine takıntılı ve sevdimmi kolayca unutan birisi degil,bu kadar eminim.neyse bu böyle devam ederken 1 aydır dün bana faceden msj attı.seninle konuşmak istiyorum yıllardır diceklerim vardı hep. x'le nişanlanmışsın doğrumu bilmiyorum doğruysa gercekten kusura bakma yarın cafeye gelirsen orda olcam bütün gün ama gelmezsende istemezsende bunu anlarım.çok özür dilerim bu şekkilde yazdığım rahatsız ettiğim için filan demiş.hala çok kibar.ben hiçbirsey yazmadımda gitmedimde.şuanki sevgilim duysa eminim cinayet cıkar onada mecburen söyleyemedim.herseyimizi birbirimize normalde anlatmamıza ragmen mecbur sustum.diceğim şu arkadaşlar tabiki sevmiyorum onu seneler gecmiş ama çok ama cok etkilendim bir aydır zırt pırt karşıma cıkınca carsıda filan.onunla çıkmak istemem ama senelrdr naptın nasıldın diye sohbet etmek istedim çok özledim onunla olan arkadalığımı,yaşadığım günleri.ne kadar cocuk yaştada olsam ozamanlar..ama isteyipte yapamamak cok acı..benim gibi olan varmı?aileselde problemlerim var bu sevgilimlede sevgiden aşktan yana sorunum hiç yok ama monotonluk beni çok yordu.bi özgürce nişan evlilik filan olsaydı rahatlıcagız buda gercek.geçici biliyorum bu duygularım,ama senelerdir öldü diye düşündüğüm kişi hortladı sanki,bu beni şoka soktu.neden acı çekiyorum ben manyakmıyım hemde senelerdir bu kadar sevdiğim bir sevgilim varken? karışık ve uzun yazdım kusura bakmayın.şimdiden teşekkürler..
