Yardımcı olabilir misiniz lütfen?

xxrockgirlsx

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
10 Nisan 2019
162
78
26
Hepinize merhaba öncelikle, benim çok büyük olmamakla birlikte hayatımın nerdeyse her alanında beni etkileyen bir derdim var. Tabi ki derdin kaynağı da ailem. Annemle babam çok kötü ve baskıcı bir anne baba olmamakla birlikte yer yer kendilerine göre katı çizgileri olan ve bu çizgilerin ya da kuralların da kesinlikle esnetilmesine izin vermeyen tipteler. Hani bazı çocuklar lütfen bir kerecik sadece diye yalvarırlar ve bazen de izin koparırlar ya işte bizde öyle bir şey asla söz konusu değil. Hiç de olmadı bugüne kadar. 20 yaşıma girdim üniversiteye gidiyorum daha rahat ederim düşüncesiyle ısrarla başka ile gittim. Gayet de memnunum. Ordayken karışamıyorlar tabiki ama bende bir şey saklamıyorum zaten. Mesela burda olsam asla bir arkadaşımın evinde kalmama izin vermezler ama ordayken vermek zorunda kalıyorlar çünkü orda karışamayacaklarını biliyorlar. Birde tabi ki buradaki arkadaşlarımın evinde aileleri de oluyor. Okuduğum şehirde sadece öğrenci evi biz bize oluyoruz bu etkende olduğu için daha rahatlar. Bu sadece küçük bir örnekti. Asıl meselem benim erkek arkadaşımla olan ilişkim. Kendisiyle liseden bu yana beraberiz. Ergenliğin getirisiyle yaptığımız bazı hatalar olmuştu önceden bir ayrılıkta yaşadık kendisiyle. Annem hep biliyordu ondan hiç saklamadım liseden beri biliyordu. Aynı ilde okumuyoruz kendisiyle. O zaten Harp okulunda okuyor normal bir üniversitede de bile değil. Haliyle şartları daha zor oluyor. Benim okulum bitiyor yaz tatili için geliyorum o bir buçuk ay daha geç geliyor mesela ve onların okulu yine daha erken açılıyor ve çok görüşemiyoruz. Yine de iki kere okuduğum şehre gelebilmişti ama bu maalesef her zaman elimize geçen bir şans olmaz. Bu yüzden çok görüşemiyoruz anlayacağın o da görüşebildiğimiz zamanları iyi değerlendirmek istiyor. İki yazdır sürekli ağzında birlikte tatile gidelim diyip duruyor. Baş başa olmayacağız iki üç tane samimi arkadaşı var zaten onlar da yanlarında getirirlerse belki bir de onların kız arkadaşları yani. Planı bu. Ama böyle bir şey için ben nasıl izin alabilirim ? Zaten babam bilmiyor ona ne deriz annem izin verse bile (ki zaten annem babamdan daha katıdır) O da bu durumları bilmesine rağmen sürekli beni izin almam konusunda zorluyor sen halledersin uydur bir şeyler arkadaşımda kalıcam de tarzında anlayışsız yaklaşımlar sergiliyor. Hayır zaten arkadaşımda kalmama bile izin vermiyorlar kaldı ki verseler bile annem mutlaka arar arkadaşlarımın annesini yani. Daha bu yaz yeni yeni bi kaç kere akşamları dışarı çıkmaya başladım. Onda da mutlaka laf ediyor annem eve geldiğimde söyleniyor yok sokakta yatsaydın bilmem ne falan diye. ( ki geldiğim en geç saat de on buçuk). Erkek arkadaşım da gece on ikide bir de beni mangala çağırıyor geliyim aliyim mi seni diye.. Ya da canlı müziğe gidelim cluba gidelim diye ısrar ediyor. Ben gerçekten çok üzülüyorum bu duruma çünkü diğer arkadaşlarının kız arkadaşları geliyor o onların yanında yalnız kalıyor. Bende istiyorum istediğim zaman çıkabilmek istediğimiz yere gidebilmek, gittiğim yerden de erkenden kalkmadan tedirginlik yaşamadan, eve geldiğimde annem yine ne lafı sokacak ne kadar çok söylenecek diye endişelenerek kendime zehir etmek istemiyorum hiç bir şeyi. Sizlere ve buradaki diğer annelere soruyorum hanımlar, 20 yaşındayım ve bütün bunlar için daha erken mi? Küçük müyüm? Nedir bu durumun çözümü? Acaba diyorum babama söylesem mi diye de düşündüm. Babam geçen sene laf esnasında bana erkek arkadaşım olabileceğini bunun çok normal olduğunu hatta olmazsa zaten anormal olduğunu ama kendisinin de onaylayabileceği şekilde bir ilişki yaşamamız gerektiğini söylemişti. Seviyeli bir ilişki demişti, artık o ne demekse.. kime göre neye göre ya da. Erkek arkadaşımı sever bundan eminim. Ama ona söylemek istememe sebebim, sanki ona söylediğim an artık her şey değişir gibi geliyor. Bana başka gözle bakmaya başlar. Her dışarı çıkacağım zaman normal arkadaşlarımla bile çıksam acaba içinden rahatsız olur mu korkar mı endişelenir mi erkek arkadaşı da gelir mi acaba diye düşünmekten kafayı yer mi, ya da beni daha da erken eve gelmem için tembihler mi? Ya da evde canım sıkkın görse, üzgün görse hemen erkek arkadaşımdan mı bilir bunu? Bu tarz endişelerim var. Çünkü babamla iletişimimiz pek kuvvetli değildir. Kendisi de fazlasıyla üzerime düşen biri ve beni çok hassas kırılgan olarak görüyor. Acaba şuan olduğundan daha çok üzerime düşmesine mi sebep olur yani ona bu durumu anlatmam bilemedim.


Özür dilerim hanımlar çok uzun oldu ama gerçekten anneme ve babama söylemek istediğim tüm endişelerimi yazmış bulundum içimde bulunan. Çünkü bunlar beni uzun zamandır yiyor içten içe. Dediğim gibi erkek arkadaşımla zaten sık görüşemiyoruz okul zamanı bari tatil zamanları imkanımız varken daha çok aktivite yapalım, daha çok anı biriktirelim istiyoruz. Bu da en doğal hakkımız. Nerdeyse beş senedir birlikteyiz artık çocuk hiç değiliz ve birbirimizi seviyoruz. Ama bu anlattığım pürüz tahmin edersiniz ki nerdeyse tüm ilişkimizi rahatsız ediyor. Çünkü sürekli gergin bir ben ve sürekli yalanlar söyleyerek iş yapmak durumunda kalan bir ben var. Ve ben bundan rahatsızlık duyuyorum.
 
Benim de ailem tutucudur, ben nişanlı iken bile sıkıntı yaşardım gönderse bile burnumdan gelirdi. Evleninceye kadar bu şekil devam ediyor hatta evliliğin ilk zamanları eşinle bir yere gidince gözün saatte oluyor aman eve geç kalmıyım diye 🤣🤣 bana kalırsa sen babana da söylesen çok bir şeyin değişeceğini sanmıyorum.
 
Baban erkek arkadaşınla tanışsa belki ona güveneceği için daha rahat bir şekilde izin verir
 
Burada bu sorundan dertli bütün genç kadınlara söylediğimi söyleyeceğim sana da. Kanun önünde yetişkin bir insan da olsan şartların gereği ailenin kurallarına uymak zorundasın. Bu konuda yapacak bir şey yok. Ne zaman ki kendi ayakların üzerinde durursun o zaman kendi kurallarını kendin koyarsın.

Şartlarını bildiği halde seni bir şeylere zorlayan adamdan da cacık olmaz. Psikolojik baskı bu ve seni çok güzel manipüle etmiş gibi görünüyor.
 
Biz nişanlıyken yanımızda bir kişi olmadan baş başa oturamazdık.
Birgün annemin acil işi çıktı, evde beraber bir iki saat oturduk, ne yaptık sanki birbirimizin üzerine mi atladık, hayır.
Ama anne-baba içgüdüsü. Koruma psikolojisi.
Tatile çıkmak, sevgililik vs. bunların zaten hiç şansı yoktu. Ki bu sevgili ile tatil işini de haksız bulmuyorum, gerçekten gereksiz ve yaşın da küçük. Bence bir daha düşün bunu.
 
Hiçbir aile kolay kolay kızının erkek arkadaşıyla tatile gitmesine izin vermez. Sizin aileye özgü bir durum değil. Ben de asıl problemin erkek arkadaşınızda olduğunu düşünüyorum. Bu kadar baskı iyi değil...
Haklısınız fakat benim çevremde o kadar çok arkadaşım var ki bunu gerçekleştiren hatta bazıları benden bile küçük. Hem şaşırıyorum hemde özeniyorum aynı zamanda kendimi de kötü ve geri kalmış hissediyorum açıkçası.
 
Sen kusuru ailende degil, şartlarını biliyorken seni zorlayan erkek arkadaşında ara.
Neredeyse acıyacağız adama, nasıl da kendini haklı göstermiş

ailen standart bir aile. Baskıcı, katı vs diyebileceğin bir şey yok ortada.
Ailenin evindeysen, onların kurallarına uymak durumundasın.
 
Sizin istekleriniz bana anormal gelmedi ama erkek arkadaşınızın durumunuzu bildiği halde size anlayış göstermemesi üstüne psikolojik baskı kurması doğru değil. Bir arkadaşım vardı ailesi tutucuydu epey bir çocukla tanıştılar üniversite zamanı. Çocuk başka okuldaydı kısa bir süre sonra çocuk demiş ki kusura bakma ama sen çok ev kızısın, ben sevgilimle akşam dışarı çıkmak, tatile gitmek, eve yetiştirme kaygısı olmadan görüşmek isterim. Birbirimize uygun olmadığımızı düşünüyorum diye açıkça konulmuş. Ben çocuğu takdir ettim en baştan kartlarını açık oynadı, uzatmadı, karşı tarafı umutlandırmadı da yormadı da. Bence siz ilişkinizi gözden geçirin. Erkek arkadaşınız da kendince haklı sizi yanında isteyebilir ama sizin aile yapınızı bilip sizi arada bırakmaması gerekir.
 
Sen kusuru ailende degil, şartlarını biliyorken seni zorlayan erkek arkadaşında ara.
Neredeyse acıyacağız adama, nasıl da kendini haklı göstermiş

ailen standart bir aile. Baskıcı, katı vs diyebileceğin bir şey yok ortada.
Ailenin evindeysen, onların kurallarına uymak durumundasın.
Haklısınız ona da söyledim bu durumu lütfen beni zorlama istemiyorsan bu duruma gelemiyorsan ayrılalım sende git şartlarına uygun birini bul dedim zaten önceden. Ben seni seviyorum seni istiyorum bla bla hemen geri bastı tamam ya zorlamıyorum ne baskısı falan diye dönüyor hemen 365 derece. bende farkındayım zaten. Fakat benim artık tahammül edemediğim nokta burda, bende istiyorum istediği şeyleri yapmak hemde çok ve de gerçekten her gün her saat sevgilisiyle birlikte olan sürekli tatile oraya buraya günübirlik gezilere giden arkadaşlarım var bazısının ailesi biliyor bir şey demiyor, bazısı gizli gizli hallediyor ama herkes bir şekilde yapıyor. Ben kendimi çok geri kalmış hissettim bu konuda ve çok özendim asıl mesele bundan ibaret. Ve ben sadece erkek arkadaşımla alakalı olan konulara değindim ama en başta da yazdığım gibi bu durum benim nerdeyse tüm hayatımı etkiliyor. Arkadaşlarım pijama partisi yapıyor hep birlikte kalıyorlar 6 kişiler ben gidemiyorum. Bir tek sevgilimden ibaret değil. Ama verilen cevapları da anlıyorum ne yapılabilir ki yani böyleler ve değişmeyecekler
 
Sizin istekleriniz bana anormal gelmedi ama erkek arkadaşınızın durumunuzu bildiği halde size anlayış göstermemesi üstüne psikolojik baskı kurması doğru değil. Bir arkadaşım vardı ailesi tutucuydu epey bir çocukla tanıştılar üniversite zamanı. Çocuk başka okuldaydı kısa bir süre sonra çocuk demiş ki kusura bakma ama sen çok ev kızısın, ben sevgilimle akşam dışarı çıkmak, tatile gitmek, eve yetiştirme kaygısı olmadan görüşmek isterim. Birbirimize uygun olmadığımızı düşünüyorum diye açıkça konulmuş. Ben çocuğu takdir ettim en baştan kartlarını açık oynadı, uzatmadı, karşı tarafı umutlandırmadı da yormadı da. Bence siz ilişkinizi gözden geçirin. Erkek arkadaşınız da kendince haklı sizi yanında isteyebilir ama sizin aile yapınızı bilip sizi arada bırakmaması gerekir.
Kesinlikle çok haklısınız. Aynı şeyi teklif ettim bende istersen kendine daha uygun birini bul diye ama hayır saçmalama falan diyor. Baskı yapmıyorum tamam demedim bir şey deyip susuyor bir süre konu kapanıyor sonra tabi hooop hadi bakalım yine şunu yapalım bunu yapalım. Zaman biraz geçince artık izin verirler heralde diye mi düşünüyor nedir bilmiyorum.
 
Yarısını okudum.20 li yaşlarda herşeyi bildiğimizi sanıyoruz..özgürlük istiyoruz.benim ailemde seninki gibiydi .onları o zaman değil şu birkaç yıldır anlıyorum..bir evde kurallar olmalı..bu kuralların bazısı sizi korumak için..siz 20 yaşın getirdiği heyecanla herşeyi yapmak istiyorsunuz ; herkese özellikle arkadaşlarınıza güveniyorsunuz ama herkesin sizin gibi iyi niyetli olmadığını bazen göremiyorsunuz.arkafaş size kazık atmaz,arkanızdan vurmaz değil mi?.tatil demişsiniz. ..gece mangal demişsiniz. .aileniz tabi ki izin vermez çünkü bu işin sonu pek hayırlı bitmeyebilir. ...
Biraz nuri alço filmleri izleyin..😀
 
Haklısınız ona da söyledim bu durumu lütfen beni zorlama istemiyorsan bu duruma gelemiyorsan ayrılalım sende git şartlarına uygun birini bul dedim zaten önceden. Ben seni seviyorum seni istiyorum bla bla hemen geri bastı tamam ya zorlamıyorum ne baskısı falan diye dönüyor hemen 365 derece. bende farkındayım zaten. Fakat benim artık tahammül edemediğim nokta burda, bende istiyorum istediği şeyleri yapmak hemde çok ve de gerçekten her gün her saat sevgilisiyle birlikte olan sürekli tatile oraya buraya günübirlik gezilere giden arkadaşlarım var bazısının ailesi biliyor bir şey demiyor, bazısı gizli gizli hallediyor ama herkes bir şekilde yapıyor. Ben kendimi çok geri kalmış hissettim bu konuda ve çok özendim asıl mesele bundan ibaret. Ve ben sadece erkek arkadaşımla alakalı olan konulara değindim ama en başta da yazdığım gibi bu durum benim nerdeyse tüm hayatımı etkiliyor. Arkadaşlarım pijama partisi yapıyor hep birlikte kalıyorlar 6 kişiler ben gidemiyorum. Bir tek sevgilimden ibaret değil. Ama verilen cevapları da anlıyorum ne yapılabilir ki yani böyleler ve değişmeyecekler

Yahu başkalarının yaşadığı hayatlara neden takılıp kalıyorsunuz? Onların ailesi öyle uygun görüyor demekki.
ona bakarsanız okumaya başka bir şehre gitme imkanı asla olmayan insanlar da var.
Bu durum onları ‘geri kalmış’ yapmıyor.
aileleri öyleyse ne yapabilirler? Hayatlarını ellerine alıp, şartlarını düzeltmeye çalışacaklar.

bir de ailenizin tecrübelerini ve endişelerini yabana atmayın. Size acı çektirmek için degil bu kurallar. Güvenliğiniz için.

Sizin kötülüğünüzü istemiyorlar.
Öyle kaç kurtar kendini bir baskı da yok.
evet keşke biraz daha rahat davransalar, ama öyle bir dönemde yaşıyoruz ki, onlara da hak ver...
 
Ailen haklı. Yaşın küçük, Küçük olmasa bile gece klüplere gitmek , erkek arkadaşla tatile gitmek aile yapısına uygun olmayan şeyler ve zaman kötü. Bende biraz tutucuyum evet. Ama erkek arkadaşta ki ısrar bende hiç iyi izlenim uyandırmadı.
 
Hepinize merhaba öncelikle, benim çok büyük olmamakla birlikte hayatımın nerdeyse her alanında beni etkileyen bir derdim var. Tabi ki derdin kaynağı da ailem. Annemle babam çok kötü ve baskıcı bir anne baba olmamakla birlikte yer yer kendilerine göre katı çizgileri olan ve bu çizgilerin ya da kuralların da kesinlikle esnetilmesine izin vermeyen tipteler. Hani bazı çocuklar lütfen bir kerecik sadece diye yalvarırlar ve bazen de izin koparırlar ya işte bizde öyle bir şey asla söz konusu değil. Hiç de olmadı bugüne kadar. 20 yaşıma girdim üniversiteye gidiyorum daha rahat ederim düşüncesiyle ısrarla başka ile gittim. Gayet de memnunum. Ordayken karışamıyorlar tabiki ama bende bir şey saklamıyorum zaten. Mesela burda olsam asla bir arkadaşımın evinde kalmama izin vermezler ama ordayken vermek zorunda kalıyorlar çünkü orda karışamayacaklarını biliyorlar. Birde tabi ki buradaki arkadaşlarımın evinde aileleri de oluyor. Okuduğum şehirde sadece öğrenci evi biz bize oluyoruz bu etkende olduğu için daha rahatlar. Bu sadece küçük bir örnekti. Asıl meselem benim erkek arkadaşımla olan ilişkim. Kendisiyle liseden bu yana beraberiz. Ergenliğin getirisiyle yaptığımız bazı hatalar olmuştu önceden bir ayrılıkta yaşadık kendisiyle. Annem hep biliyordu ondan hiç saklamadım liseden beri biliyordu. Aynı ilde okumuyoruz kendisiyle. O zaten Harp okulunda okuyor normal bir üniversitede de bile değil. Haliyle şartları daha zor oluyor. Benim okulum bitiyor yaz tatili için geliyorum o bir buçuk ay daha geç geliyor mesela ve onların okulu yine daha erken açılıyor ve çok görüşemiyoruz. Yine de iki kere okuduğum şehre gelebilmişti ama bu maalesef her zaman elimize geçen bir şans olmaz. Bu yüzden çok görüşemiyoruz anlayacağın o da görüşebildiğimiz zamanları iyi değerlendirmek istiyor. İki yazdır sürekli ağzında birlikte tatile gidelim diyip duruyor. Baş başa olmayacağız iki üç tane samimi arkadaşı var zaten onlar da yanlarında getirirlerse belki bir de onların kız arkadaşları yani. Planı bu. Ama böyle bir şey için ben nasıl izin alabilirim ? Zaten babam bilmiyor ona ne deriz annem izin verse bile (ki zaten annem babamdan daha katıdır) O da bu durumları bilmesine rağmen sürekli beni izin almam konusunda zorluyor sen halledersin uydur bir şeyler arkadaşımda kalıcam de tarzında anlayışsız yaklaşımlar sergiliyor. Hayır zaten arkadaşımda kalmama bile izin vermiyorlar kaldı ki verseler bile annem mutlaka arar arkadaşlarımın annesini yani. Daha bu yaz yeni yeni bi kaç kere akşamları dışarı çıkmaya başladım. Onda da mutlaka laf ediyor annem eve geldiğimde söyleniyor yok sokakta yatsaydın bilmem ne falan diye. ( ki geldiğim en geç saat de on buçuk). Erkek arkadaşım da gece on ikide bir de beni mangala çağırıyor geliyim aliyim mi seni diye.. Ya da canlı müziğe gidelim cluba gidelim diye ısrar ediyor. Ben gerçekten çok üzülüyorum bu duruma çünkü diğer arkadaşlarının kız arkadaşları geliyor o onların yanında yalnız kalıyor. Bende istiyorum istediğim zaman çıkabilmek istediğimiz yere gidebilmek, gittiğim yerden de erkenden kalkmadan tedirginlik yaşamadan, eve geldiğimde annem yine ne lafı sokacak ne kadar çok söylenecek diye endişelenerek kendime zehir etmek istemiyorum hiç bir şeyi. Sizlere ve buradaki diğer annelere soruyorum hanımlar, 20 yaşındayım ve bütün bunlar için daha erken mi? Küçük müyüm? Nedir bu durumun çözümü? Acaba diyorum babama söylesem mi diye de düşündüm. Babam geçen sene laf esnasında bana erkek arkadaşım olabileceğini bunun çok normal olduğunu hatta olmazsa zaten anormal olduğunu ama kendisinin de onaylayabileceği şekilde bir ilişki yaşamamız gerektiğini söylemişti. Seviyeli bir ilişki demişti, artık o ne demekse.. kime göre neye göre ya da. Erkek arkadaşımı sever bundan eminim. Ama ona söylemek istememe sebebim, sanki ona söylediğim an artık her şey değişir gibi geliyor. Bana başka gözle bakmaya başlar. Her dışarı çıkacağım zaman normal arkadaşlarımla bile çıksam acaba içinden rahatsız olur mu korkar mı endişelenir mi erkek arkadaşı da gelir mi acaba diye düşünmekten kafayı yer mi, ya da beni daha da erken eve gelmem için tembihler mi? Ya da evde canım sıkkın görse, üzgün görse hemen erkek arkadaşımdan mı bilir bunu? Bu tarz endişelerim var. Çünkü babamla iletişimimiz pek kuvvetli değildir. Kendisi de fazlasıyla üzerime düşen biri ve beni çok hassas kırılgan olarak görüyor. Acaba şuan olduğundan daha çok üzerime düşmesine mi sebep olur yani ona bu durumu anlatmam bilemedim.


Özür dilerim hanımlar çok uzun oldu ama gerçekten anneme ve babama söylemek istediğim tüm endişelerimi yazmış bulundum içimde bulunan. Çünkü bunlar beni uzun zamandır yiyor içten içe. Dediğim gibi erkek arkadaşımla zaten sık görüşemiyoruz okul zamanı bari tatil zamanları imkanımız varken daha çok aktivite yapalım, daha çok anı biriktirelim istiyoruz. Bu da en doğal hakkımız. Nerdeyse beş senedir birlikteyiz artık çocuk hiç değiliz ve birbirimizi seviyoruz. Ama bu anlattığım pürüz tahmin edersiniz ki nerdeyse tüm ilişkimizi rahatsız ediyor. Çünkü sürekli gergin bir ben ve sürekli yalanlar söyleyerek iş yapmak durumunda kalan bir ben var. Ve ben bundan rahatsızlık duyuyorum.
Bu anlattıkların benim yasam tarzıma uymadığı için (tatile gitmek vs) yorum yapamıyorum
Yastan bagımsız olarak ben doğru bulmuyorum. Herkesin yapısı ailesi farklı tabi. Tek önerim ailene yalan söyleme. Gerekirse gitme yapma ama ailenden gizli birsey yapma.
 
Hepinize merhaba öncelikle, benim çok büyük olmamakla birlikte hayatımın nerdeyse her alanında beni etkileyen bir derdim var. Tabi ki derdin kaynağı da ailem. Annemle babam çok kötü ve baskıcı bir anne baba olmamakla birlikte yer yer kendilerine göre katı çizgileri olan ve bu çizgilerin ya da kuralların da kesinlikle esnetilmesine izin vermeyen tipteler. Hani bazı çocuklar lütfen bir kerecik sadece diye yalvarırlar ve bazen de izin koparırlar ya işte bizde öyle bir şey asla söz konusu değil. Hiç de olmadı bugüne kadar. 20 yaşıma girdim üniversiteye gidiyorum daha rahat ederim düşüncesiyle ısrarla başka ile gittim. Gayet de memnunum. Ordayken karışamıyorlar tabiki ama bende bir şey saklamıyorum zaten. Mesela burda olsam asla bir arkadaşımın evinde kalmama izin vermezler ama ordayken vermek zorunda kalıyorlar çünkü orda karışamayacaklarını biliyorlar. Birde tabi ki buradaki arkadaşlarımın evinde aileleri de oluyor. Okuduğum şehirde sadece öğrenci evi biz bize oluyoruz bu etkende olduğu için daha rahatlar. Bu sadece küçük bir örnekti. Asıl meselem benim erkek arkadaşımla olan ilişkim. Kendisiyle liseden bu yana beraberiz. Ergenliğin getirisiyle yaptığımız bazı hatalar olmuştu önceden bir ayrılıkta yaşadık kendisiyle. Annem hep biliyordu ondan hiç saklamadım liseden beri biliyordu. Aynı ilde okumuyoruz kendisiyle. O zaten Harp okulunda okuyor normal bir üniversitede de bile değil. Haliyle şartları daha zor oluyor. Benim okulum bitiyor yaz tatili için geliyorum o bir buçuk ay daha geç geliyor mesela ve onların okulu yine daha erken açılıyor ve çok görüşemiyoruz. Yine de iki kere okuduğum şehre gelebilmişti ama bu maalesef her zaman elimize geçen bir şans olmaz. Bu yüzden çok görüşemiyoruz anlayacağın o da görüşebildiğimiz zamanları iyi değerlendirmek istiyor. İki yazdır sürekli ağzında birlikte tatile gidelim diyip duruyor. Baş başa olmayacağız iki üç tane samimi arkadaşı var zaten onlar da yanlarında getirirlerse belki bir de onların kız arkadaşları yani. Planı bu. Ama böyle bir şey için ben nasıl izin alabilirim ? Zaten babam bilmiyor ona ne deriz annem izin verse bile (ki zaten annem babamdan daha katıdır) O da bu durumları bilmesine rağmen sürekli beni izin almam konusunda zorluyor sen halledersin uydur bir şeyler arkadaşımda kalıcam de tarzında anlayışsız yaklaşımlar sergiliyor. Hayır zaten arkadaşımda kalmama bile izin vermiyorlar kaldı ki verseler bile annem mutlaka arar arkadaşlarımın annesini yani. Daha bu yaz yeni yeni bi kaç kere akşamları dışarı çıkmaya başladım. Onda da mutlaka laf ediyor annem eve geldiğimde söyleniyor yok sokakta yatsaydın bilmem ne falan diye. ( ki geldiğim en geç saat de on buçuk). Erkek arkadaşım da gece on ikide bir de beni mangala çağırıyor geliyim aliyim mi seni diye.. Ya da canlı müziğe gidelim cluba gidelim diye ısrar ediyor. Ben gerçekten çok üzülüyorum bu duruma çünkü diğer arkadaşlarının kız arkadaşları geliyor o onların yanında yalnız kalıyor. Bende istiyorum istediğim zaman çıkabilmek istediğimiz yere gidebilmek, gittiğim yerden de erkenden kalkmadan tedirginlik yaşamadan, eve geldiğimde annem yine ne lafı sokacak ne kadar çok söylenecek diye endişelenerek kendime zehir etmek istemiyorum hiç bir şeyi. Sizlere ve buradaki diğer annelere soruyorum hanımlar, 20 yaşındayım ve bütün bunlar için daha erken mi? Küçük müyüm? Nedir bu durumun çözümü? Acaba diyorum babama söylesem mi diye de düşündüm. Babam geçen sene laf esnasında bana erkek arkadaşım olabileceğini bunun çok normal olduğunu hatta olmazsa zaten anormal olduğunu ama kendisinin de onaylayabileceği şekilde bir ilişki yaşamamız gerektiğini söylemişti. Seviyeli bir ilişki demişti, artık o ne demekse.. kime göre neye göre ya da. Erkek arkadaşımı sever bundan eminim. Ama ona söylemek istememe sebebim, sanki ona söylediğim an artık her şey değişir gibi geliyor. Bana başka gözle bakmaya başlar. Her dışarı çıkacağım zaman normal arkadaşlarımla bile çıksam acaba içinden rahatsız olur mu korkar mı endişelenir mi erkek arkadaşı da gelir mi acaba diye düşünmekten kafayı yer mi, ya da beni daha da erken eve gelmem için tembihler mi? Ya da evde canım sıkkın görse, üzgün görse hemen erkek arkadaşımdan mı bilir bunu? Bu tarz endişelerim var. Çünkü babamla iletişimimiz pek kuvvetli değildir. Kendisi de fazlasıyla üzerime düşen biri ve beni çok hassas kırılgan olarak görüyor. Acaba şuan olduğundan daha çok üzerime düşmesine mi sebep olur yani ona bu durumu anlatmam bilemedim.


Özür dilerim hanımlar çok uzun oldu ama gerçekten anneme ve babama söylemek istediğim tüm endişelerimi yazmış bulundum içimde bulunan. Çünkü bunlar beni uzun zamandır yiyor içten içe. Dediğim gibi erkek arkadaşımla zaten sık görüşemiyoruz okul zamanı bari tatil zamanları imkanımız varken daha çok aktivite yapalım, daha çok anı biriktirelim istiyoruz. Bu da en doğal hakkımız. Nerdeyse beş senedir birlikteyiz artık çocuk hiç değiliz ve birbirimizi seviyoruz. Ama bu anlattığım pürüz tahmin edersiniz ki nerdeyse tüm ilişkimizi rahatsız ediyor. Çünkü sürekli gergin bir ben ve sürekli yalanlar söyleyerek iş yapmak durumunda kalan bir ben var. Ve ben bundan rahatsızlık duyuyorum.
Benim ailem birçok konuda bana karışmazdı ancaaaak konu erkek arkadaşla tatile gitmek olsa asla boyle birsey mümkün değil izin vermezlerdi. Erkek arkadasiniz bu konuda size anlayis gostermeli.
 
Uzuuun uzun okudum okudukça da sanki hayatım gözlerimin önünden geçti. Güzelim seni o kadar iyi anlıyorum ki fakat sana da anlamadığın konularda haddimse yardımcı olmak istiyorum. Herşeyden önce şu aileden gibi iş yapma kısmını bir kenara atalım. Ailen senin kötülüğünü ister mi hiç? Evet katı olabilir tutucu olabilir ama baksana yaşadığın hayata, başka bir şehirde üniversite okumana izin verecek kadar güveniyor ailen sana. 2 günlük eğlence için bu güveni kırmaya değer mi ablacım.
Eşimle evlenmeden önce bütün arkadaşlarımız toplandı Bodrum'a gitti. Bizde gidelim mi dedi, akşam döneriz ailene söylemesen olur mu. Tamam dedim gidelim ya yolda kaza yaparsak? Olmayacak iş değil ki bunlar başıma bi iş gelirse ben nasıl bakarım ailemin yüzüne? O konu orada kapandı ve en önemlisi eşim bana asla baskı yapmadı.
İşte kilit nokta burada bence. Yaşınız gereği özeniyorsunuz, belki kıskanıyorsunuz ama inan bana dünyada hiç bişey yada hiç kimse ailenden kıymetli değil. Hem daha yaşında çok küçük bence canım. Önünde daha çoook geceler olacak çıkıp eğlenmek için, büyümek için acele etme. 🥰
 
Bence annen baban çok haklı. Çok gençsin henüz 20 yaşındasın...birlikte tatile gitmek ne kadar doğru....ayrı odalarda da kalsanız bence nahoş bir durum. Geceleri dsari cikmayiver nolucak...ona göre vakit ayarlayın gündüz görüşün akşam görüşün...zaman çok kötü ve sen henüz çok gençsin. Bence böyle bir ailen olduğu için sukretmelisin...aşk sevgi bunlar çok güzel şeyler hele senin yaşlarda....ama o ucustugunuz yaşlar hata yapmaya en müsait yaşlar....ilerde pişman olmamak için ailene yalan söyleme derim ve böyle bir ailenin kıymetini bil
 
En tehlikeli yaslarin anne baban seni korumaya calisiyor belki usluplari farklidir ama bu gercekleri degistirmez z kusagi aldi basini gidiyor ayrica gece 12 de mangal nedir kuzum?erkek arkadasina da guvenme sakin nihayetinde hepsi erkek
 
X