• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Nolur yardım edin:(

Merhaba ben merve biraz uzun olacak belki ama lütfen okuyup yardimci olun. Derdini en yakın Arkadaşları ile bile paylasamayan bir insan olduğum için sizlere anlatmak istedim. Umarim beni dinler derdime ortak olursunuz. 22 yaşındayım annem 30 yaşında babam 36 yaşında evlenmis yani geç evlilik. Ben orta okuldayken annem kanser oldu lise sonda ise vefat etti.annem benim her seyimdi çok bocaladim. Ağır antidepresanlar kullandim.o dönem bi de lise aşkım vardı onun sayesinde tutundum çok destek verdi deli gibi de seviyodum ilk askimdi annem öldükten bir yıl sonra da şerefsizlikleri yüzünden ayrıldık ailemden daha da uzaklastim üstüne bi de aşk acısı çıktı daha 18 yaşındaydım.Teyzem anneannem babaannem dedelerim hiçbir seyim yok. 2 amcam bir dayım var. Babam anne tarafından uzaklastirdi bizi amcalarimdan biri vefat etti. Memleketimiz adana fakat antalyada yaşıyoruz. Adanada akrabalarimiz var fakat antalyada kimse yok. Kendimi çok yalnız hissediyorum. Kimsem yok. Herkesin annesi kız kardeşleri teyzeleri halalari büyük anneleri varken benim sadece 3 yengem var ama onlar gibi yakın olmuyor. Arkadaşlarım anlattikca gözlerim doluyo. Babam annemden 1 yıl sonra evlendi iyi birisi fakat ben yakın olamam onunla anneme ihanet gibi en baştan öyle olduğu için bundan sonra da yakın olamam. Bi erkek kardeşim var babamin da yasi ilerledi korkuyorum ona bir şey olacak diye. Hergün aklımda ya onlara bir şey olursa daha da yalnız kalırsam diye. Şehir dışında okuyorum herkes sürekli anneleri ile konuşuyo sen babanla daha yakinsin galiba annenle pek konusmuyosun diyorlar annem öldü diyemiyorum hiç kimse ile annem hakkında konusamiyorum. Seneye mezun olacagim ciddi bi iliskim var ama erkek arkadasima daha söylemedim annemin vefat ettiğini. Kafayı yemek üzereyim canım çok yanıyo isyan etmek istemiyorum ama herkes bu kadar kalabalikken yalnizligim öldürüyor beni

Ah canım benim.Ağlattın beni.Rabbim sana sabır versin.sakın isyan etme.imtihan dünyası.ayıp bisey de degil bu.kimseden saklamana gerek yok.zor bir durum evet ama, sende birgün çoluk çocuğa karışrsan unutursun acılarını bi nebze ins.
 
Ah canım benim.Ağlattın beni.Rabbim sana sabır versin.sakın isyan etme.imtihan dünyası.ayıp bisey de degil bu.kimseden saklamana gerek yok.zor bir durum evet ama, sende birgün çoluk çocuğa karışrsan unutursun acılarını bi nebze ins.

Amin canım Allah razı olsun
 
yazdığını okurken düşündüm de ben de okurken arkadaşlarıma söyleyemezdim heralde. seni anlayabiliyorum. erkek arkadaşına söylesen iyi olur ama. bu sebepten sana alınacağını kırılacağını hiç sanmam ama bilmesi gerek onun da. allah sabırlar versin sana, ama kendine acıma çünkü acınacak halde değilsin ki canım. canı veren allah. inşallah sana merhametle yaklaşan erkek arkadaşın da hep böyle kalır ve mutlu bir yuvanız olur :16:
 
yazdığını okurken düşündüm de ben de okurken arkadaşlarıma söyleyemezdim heralde. seni anlayabiliyorum. erkek arkadaşına söylesen iyi olur ama. bu sebepten sana alınacağını kırılacağını hiç sanmam ama bilmesi gerek onun da. allah sabırlar versin sana, ama kendine acıma çünkü acınacak halde değilsin ki canım. canı veren allah. inşallah sana merhametle yaklaşan erkek arkadaşın da hep böyle kalır ve mutlu bir yuvanız olur :16:

Amin canım inşallah :)
 
Allah yardimciniz olsun, size sabir versin... Hic kolay degil anliyorum, ama insanlar bana aciyarak bakcaklar diye düsünmeyin, sizin üzüntünüzü paylasacaklar, herkese söylemek zorunda zaten degilsiniz, ama arkadaslarinizla cevrenizle konusun rahatlarsiniz... Heleki erkek arkadasiniza kesinlikle artik söylemeniz gerekir, sizi anliyacaktir, eger anlatamiyorsaniz bi Mektup yazin, duygularinizi daha iyi ifade edersiniz...Bukadar icinize atmayin bu sizi daha cok üzer, cevrenizde güzel insanlar varmis eminim sizi seve seve dinleyecektirler...
 
Son düzenleme:
Neden yalnız olduğunu düşünüyorsun ?

Babam , kardeşin ...Bak sana en yakın iki kişi var hayatta . Hiç bir yakını hayatta olmayan insanları düşün ve babanla kardeşine sıkı sıkı sarıl , şükret .

Bende annemi 20 li yaşlarımda kaybettim . Uzun zaman kurtulamadım o acının içimi yakmasından , tüm sevdiklerimi kaybedeceğim korkusundan .Annem ölürse yaşayamam ki ben derdim hep ;

Bak üzerinden 12 sene geçti. Şimdi benim bir eşim ve oğlum var .Hayata sıkı sıkı sarıldığım bir ailem . Yokluklarında yaşayamam ki dediğim ...

Sende güzel bir hayatın seni beklediğini hayal et , hayal et ki ; gerçekleşmesi için bir şansın olsun .
 
ksınlıkle cok dogru.. ımtıhan dunyası.. sabır et ama arkadaslarındanda cekınme sorduklarında söle ne varkı bunda sonucta herkesın hayatı dort dortluk degil

Ah canım benim.Ağlattın beni.Rabbim sana sabır versin.sakın isyan etme.imtihan dünyası.ayıp bisey de degil bu.kimseden saklamana gerek yok.zor bir durum evet ama, sende birgün çoluk çocuğa karışrsan unutursun acılarını bi nebze ins.
 
Hepinize ayrı ayrı teşekkür ederim. İnşallah erkek arkadaşımla konuşacağım. Allah hepinizden razı olsun
 
Ufacik yasinizda bu kadar agir yukler... cok buyuk sinavlar atlatmissiniz. Teyzem yok diyorsunuz ama emin olun teyzeler yilan.
Egitiminizi aliyorsunuz. Insallah iyi de bir ise girersiniz evlenirsiniz yuvaniz olur. Zaman ilac olacak yaraniza.sabredin.biliyorum cok zor ama isyan etmeyin. Allah yardimciniz olsun.
Size dua edicem.allah guc versin.
 
Bende babami kaybettigimi soyleyemezdim sanki babam yok dedigimde kotuluk yapacaklar sanirdim ama anne bambaska mekani cennet olsun
rabbim tum guzelliklerini versin sana
 
Canim Allah oncelikle sana sabir versin anneciginde nur icinde yatsin.Yarim kalamanin ne demek oldugunu cok iyi bilirim bende 11 yasinda babami kaybettim ve o yasta bi kiz cocugu icin baba faktoru cok onemli :43:bi tarafim hep eksik yarali kaldi ama hep allahima sukrettim iyi ki annem ,ablalarim var diye .Bak seninde ne guzel Allah uzun omurler versin baban var kardesin varmis.Yasin benden kucuk sana bi abla ,tecrube etmis biri olarak soyleyebilirim ki rahmetli babaannem derdi bu gozden bu goze fayda yok diye.O amca teyze dediklerinden bende bolca vardi ama hicbiri gercek anlamda yanimizda degildi maalesef.Yani bazen olmamalari olmalarindan cok daha iyi.Sana tavsiyem anneni kaybetmis olman senin sucun ,ayibin degil bu bir eksiklik ,yanlis degil allahin takdiri.Keske olmasaymis ama olmus bu durumu once kendi icinde kabullenim sevdiklerinle acini paylas inanki bundan dolayi kimse sana acimaz bu acinicak bi durumda degil sevdiklerinle acini paylasmak azda olsa yukunu hafifletir.Saglikla,huzurla kal:16:
 
Hepinize ayrı ayrı teşekkür ederim. İnşallah erkek arkadaşımla konuşacağım. Allah hepinizden razı olsun

Söylemek çok zor, ben yakın arkadaşlarımdan ikisine söylemiştim sadece...o da ünv. 3 teyken ve kırıldılar bana bu kadar zaman neden sakladın ki diye...zaman geçtikçe daha zorlaşıyor söylemek...etrafındaki kimseye mutlu rolü yapmak zorunda değilsin içinden geldiği gibi davran onlardan olman onlar gibi olman gerekmiyor..
Erkek arkadaşına söylemen gerekiyor böyle bir şeyi belki sana kızacaktır beni yakın görmüyor musun diye...yavaştan ağzını ararsın zaten seni seviyorsa sana kızmaz...sebeplerini anlatırsın. Söylemediğinde içinde daha çok büyütüp üzülüyor insan. Allah sabır versin inş...
 
yazdıklarını okurken bile duygulanıyorsak kim bilir sen neler yaşamışsındır... yerinde olsam ne yapardım bilemiyorum dusuncesi bile kontrolumu yitirmeme sebep oluyor ama sen o kadar guclu durmayı başarmışsın ki...
insanların sana acıyacagını dusunmene gerek yok, aksine senin dimdik duruşun, icinde kopan fırtınalara ragmen yuzunden tebessumu eksik etmemen, tum yasadıkların onların ancak saygı duyabilecegi seyler.

bak sana bir arkadasımdan ornek vereyim, seninle aynı yaslarda annesini kaybetmis. hic kimseyle paylasmazdı. cok da şakacı bir kızdı.
bir gun onunla sohbet ederken bana ailenin degerini bil dedi. anlayamadım... cok samimiydik, bogazında birseyler dugumlendigini hissettim biraz rahatlatmaya calıstım... sonra ufak bir kelimeyle gecistirerek soyledi. ogrenince hic detayı sormadım.
o neyin ne kadar anlatılması gerektigini bilirdi, eger istiyorsa içini bosaltmak dertlesmek icin bana her an anlatabilecek sıklıkta gorusuyorduk zaten. ve ona hic acımadım. aksine duydugumda ilk soyledigim sey sana olan saygım arttı demek oldu.
o istemedigi icin konuyu da uzatmadım. ama zamanla cocuklugunu anlattı, annesiyle gecirdigi guzel vakitleri, ev ortamını vs.
o anlattıkca rahatladıgını ve yuzundenki tebessumun icten bir mutluluga donustugunu gorebiliyordum. ve bir gun dedi ki... uni.de kimseye guvenemiyordum, sana iyi ki anlatmısım, artık kendim gibi olabildigimi hissediyorum, dostlarından en sevdiklerinden saklanmak oyle agır ki... o yuzden senin su an neler hissedebildigini biraz da olsa anlayabiliyorum canım. onemli olan guvendigin inandıgın insanlar olması... bu saklanılcak birsey degil. insanların basına neler geliyor su hayatta. kaldı ki yasadıkların senin elinde olan seyler de degil. bir gun hepimiz toprak olup gitmeyecek miyiz? dogum kadar dogal birsey bu. dolayısıyla ne insanların acımasını gerektirir ne de senin sır gibi icinde tutmanı. cok dillendirmemen kotu niyetli kisilerin seni sahipsiz sanıp sinsice davranmaması icin iyi birsey. hem 40yasında bile olsa kim aile ferdini kaybettigi zaman herkese soyluyor, sınıfın ortasında kürsüye cıkıp acıklama mı yapıyor. fakat dost dedigin emin oldugun insanlardan cekinmene gerek yok. hele ki erkek arkadasın icin sevdim oyle geziyoruz demiyorsun ilerde yasamını paylasmayı dusunuyoruz diyorsun... henuz evlenmis olun veya olmayın farketmez, eş adayı olarak gordugun biri sana her kosulda destek olacak kisi olması gerekmez mi? senin herseyini bilip ortak bir yasam kurmanız mutlulugu paylasmanız gibi acılarınızı uzuntulerinizi de paylasmak degil midir bu? mesela onun yerinde sen olsan yükünü paylasmak onun rahatlaması icin elindne geleni yapmak istemez miydin? emin ol bunca zaman neden soylemedin diye sana kızmaz... uygun zaman olmamıstır hazır hissetmemissindir... bir an bos bulunup neden oncedne soylemedin diye sorabilir ama bunu ne seni suclamak icin yapar ne de kızdıgı icin. aksine en yakınında olan birinin şaşırması kendini seninle herzaman herseyde bir olarak gormesinden kaynaklı olur boyle bir soru. ve bunu sordugu icin kızsan yine haklısındır muhtemelen ;) eger ki bunları yapamıyorsa zaten dogru kisi degilldir.

ayrıca sen yalnız degilsin ki, kardesin kac yasında bilmiyorum ama onun varlıgı bile oyle buyuk destek ki...
nice cocuklar var annesiz babasız buyuyen. veya evde o anneden babadan çeken. kk da neler okudum her gun doven, cocugu hasta oldugunda ilgilenmeyen anneler var. hatta kızlarının mutlulugunu bile bozmaya calısanları var. senin ise cocuklarınla paylasabilecegin guzel anıların... emin ol her ailede oyle teyzeler halalar yok. varlıgı da yoklugundan beter olanı var. evet, kalabalık bir aile olmak guzel birsey ama sıkıntısı da kisi sayısıyla beraber artıyor... o kalabalıkta sevgiden yoksun buyuyen birsuru cocuk da oluyor. o yuzden seni seven insanlara sımsıkı sarıl...
 
Son düzenleme:
başın sağolsun canım öncelikle :14:
onca kalabalığın içinde yapayalnız insanlar değilmiyiz hepimiz?
sevdiceğine söyle anneni kaybettiğini,eminim o da desteklicektir seni ..
önünde uzun güzel bir hayat var.üzülmek yok.sımsıkı sarıl,hayatında basarılar hoscakall :34:

 
kimsesizler kimsesi allah var canım baban hayattaymış kopma onla ve eşi içinde böyle düşünme sonuçta onun bi etkisi olmadı annenikay betmende allahtan gele bişeydi eğer üvey anne iyiyse yakın ol neden yakın olmayacaksınki herkes insan sonuçta yeterki içinde allah korkusu olan vicdanlı biri olsun annene ihanet falan diye düşünme aksine sen iyi olursan annen rahat eder
 
Allah sabır versin bu kesinlikle utanılacak birşey değil hepimiz insanız ne zaman başımıza ne geleceği belli olmaz hayat bu
ama kesinlikle isyan etme bizi yaratan bizim için hayırlı olanı daha iyi bilir hem bu dünya geçici tabi ki çok zor ama öyle yada böyle geçecek hem ölüm son değildir ebediyette kavuşursun annene üzülme sabret zaman gelir senin de kalabalık bir ailen olur mutlu olursun inşallah
 
yazdıklarını okurken bile duygulanıyorsak kim bilir sen neler yaşamışsındır... yerinde olsam ne yapardım bilemiyorum dusuncesi bile kontrolumu yitirmeme sebep oluyor ama sen o kadar guclu durmayı başarmışsın ki...
insanların sana acıyacagını dusunmene gerek yok, aksine senin dimdik duruşun, icinde kopan fırtınalara ragmen yuzunden tebessumu eksik etmemen, tum yasadıkların onların ancak saygı duyabilecegi seyler.

bak sana bir arkadasımdan ornek vereyim, seninle aynı yaslarda annesini kaybetmis. hic kimseyle paylasmazdı. cok da şakacı bir kızdı.
bir gun onunla sohbet ederken bana ailenin degerini bil dedi. anlayamadım... cok samimiydik, bogazında birseyler dugumlendigini hissettim biraz rahatlatmaya calıstım... sonra ufak bir kelimeyle gecistirerek soyledi. ogrenince hic detayı sormadım.
o neyin ne kadar anlatılması gerektigini bilirdi, eger istiyorsa içini bosaltmak dertlesmek icin bana her an anlatabilecek sıklıkta gorusuyorduk zaten. ve ona hic acımadım. aksine duydugumda ilk soyledigim sey sana olan saygım arttı demek oldu.
o istemedigi icin konuyu da uzatmadım. ama zamanla cocuklugunu anlattı, annesiyle gecirdigi guzel vakitleri, ev ortamını vs.
o anlattıkca rahatladıgını ve yuzundenki tebessumun icten bir mutluluga donustugunu gorebiliyordum. ve bir gun dedi ki... uni.de kimseye guvenemiyordum, sana iyi ki anlatmısım, artık kendim gibi olabildigimi hissediyorum, dostlarından en sevdiklerinden saklanmak oyle agır ki... o yuzden senin su an neler hissedebildigini biraz da olsa anlayabiliyorum canım. onemli olan guvendigin inandıgın insanlar olması... bu saklanılcak birsey degil. insanların basına neler geliyor su hayatta. kaldı ki yasadıkların senin elinde olan seyler de degil. bir gun hepimiz toprak olup gitmeyecek miyiz? dogum kadar dogal birsey bu. dolayısıyla ne insanların acımasını gerektirir ne de senin sır gibi icinde tutmanı. cok dillendirmemen kotu niyetli kisilerin seni sahipsiz sanıp sinsice davranmaması icin iyi birsey. hem 40yasında bile olsa kim aile ferdini kaybettigi zaman herkese soyluyor, sınıfın ortasında kürsüye cıkıp acıklama mı yapıyor. fakat dost dedigin emin oldugun insanlardan cekinmene gerek yok. hele ki erkek arkadasın icin sevdim oyle geziyoruz demiyorsun ilerde yasamını paylasmayı dusunuyoruz diyorsun... henuz evlenmis olun veya olmayın farketmez, eş adayı olarak gordugun biri sana her kosulda destek olacak kisi olması gerekmez mi? senin herseyini bilip ortak bir yasam kurmanız mutlulugu paylasmanız gibi acılarınızı uzuntulerinizi de paylasmak degil midir bu? mesela onun yerinde sen olsan yükünü paylasmak onun rahatlaması icin elindne geleni yapmak istemez miydin? emin ol bunca zaman neden soylemedin diye sana kızmaz... uygun zaman olmamıstır hazır hissetmemissindir... bir an bos bulunup neden oncedne soylemedin diye sorabilir ama bunu ne seni suclamak icin yapar ne de kızdıgı icin. aksine en yakınında olan birinin şaşırması kendini seninle herzaman herseyde bir olarak gormesinden kaynaklı olur boyle bir soru. ve bunu sordugu icin kızsan yine haklısındır muhtemelen ;) eger ki bunları yapamıyorsa zaten dogru kisi degilldir.

ayrıca sen yalnız degilsin ki, kardesin kac yasında bilmiyorum ama onun varlıgı bile oyle buyuk destek ki...
nice cocuklar var annesiz babasız buyuyen. veya evde o anneden babadan çeken. kk da neler okudum her gun doven, cocugu hasta oldugunda ilgilenmeyen anneler var. hatta kızlarının mutlulugunu bile bozmaya calısanları var. senin ise cocuklarınla paylasabilecegin guzel anıların... emin ol her ailede oyle teyzeler halalar yok. varlıgı da yoklugundan beter olanı var. evet, kalabalık bir aile olmak guzel birsey ama sıkıntısı da kisi sayısıyla beraber artıyor... o kalabalıkta sevgiden yoksun buyuyen birsuru cocuk da oluyor. o yuzden seni seven insanlara sımsıkı sarıl...

Yorumunuz için çok teşekkür ederim. Geçen gün görmemisim içimi ısıttınız. Kaç yaşındasınız evli misiniz çocuğunuz var mı bilmiyorum ama sizden çok iyi bir anne olacağını düşünüyorum. Çok teşekkürler tekrar:)
 
yazdıklarını okurken bile duygulanıyorsak kim bilir sen neler yaşamışsındır... yerinde olsam ne yapardım bilemiyorum dusuncesi bile kontrolumu yitirmeme sebep oluyor ama sen o kadar guclu durmayı başarmışsın ki...
insanların sana acıyacagını dusunmene gerek yok, aksine senin dimdik duruşun, icinde kopan fırtınalara ragmen yuzunden tebessumu eksik etmemen, tum yasadıkların onların ancak saygı duyabilecegi seyler.

bak sana bir arkadasımdan ornek vereyim, seninle aynı yaslarda annesini kaybetmis. hic kimseyle paylasmazdı. cok da şakacı bir kızdı.
bir gun onunla sohbet ederken bana ailenin degerini bil dedi. anlayamadım... cok samimiydik, bogazında birseyler dugumlendigini hissettim biraz rahatlatmaya calıstım... sonra ufak bir kelimeyle gecistirerek soyledi. ogrenince hic detayı sormadım.
o neyin ne kadar anlatılması gerektigini bilirdi, eger istiyorsa içini bosaltmak dertlesmek icin bana her an anlatabilecek sıklıkta gorusuyorduk zaten. ve ona hic acımadım. aksine duydugumda ilk soyledigim sey sana olan saygım arttı demek oldu.
o istemedigi icin konuyu da uzatmadım. ama zamanla cocuklugunu anlattı, annesiyle gecirdigi guzel vakitleri, ev ortamını vs.
o anlattıkca rahatladıgını ve yuzundenki tebessumun icten bir mutluluga donustugunu gorebiliyordum. ve bir gun dedi ki... uni.de kimseye guvenemiyordum, sana iyi ki anlatmısım, artık kendim gibi olabildigimi hissediyorum, dostlarından en sevdiklerinden saklanmak oyle agır ki... o yuzden senin su an neler hissedebildigini biraz da olsa anlayabiliyorum canım. onemli olan guvendigin inandıgın insanlar olması... bu saklanılcak birsey degil. insanların basına neler geliyor su hayatta. kaldı ki yasadıkların senin elinde olan seyler de degil. bir gun hepimiz toprak olup gitmeyecek miyiz? dogum kadar dogal birsey bu. dolayısıyla ne insanların acımasını gerektirir ne de senin sır gibi icinde tutmanı. cok dillendirmemen kotu niyetli kisilerin seni sahipsiz sanıp sinsice davranmaması icin iyi birsey. hem 40yasında bile olsa kim aile ferdini kaybettigi zaman herkese soyluyor, sınıfın ortasında kürsüye cıkıp acıklama mı yapıyor. fakat dost dedigin emin oldugun insanlardan cekinmene gerek yok. hele ki erkek arkadasın icin sevdim oyle geziyoruz demiyorsun ilerde yasamını paylasmayı dusunuyoruz diyorsun... henuz evlenmis olun veya olmayın farketmez, eş adayı olarak gordugun biri sana her kosulda destek olacak kisi olması gerekmez mi? senin herseyini bilip ortak bir yasam kurmanız mutlulugu paylasmanız gibi acılarınızı uzuntulerinizi de paylasmak degil midir bu? mesela onun yerinde sen olsan yükünü paylasmak onun rahatlaması icin elindne geleni yapmak istemez miydin? emin ol bunca zaman neden soylemedin diye sana kızmaz... uygun zaman olmamıstır hazır hissetmemissindir... bir an bos bulunup neden oncedne soylemedin diye sorabilir ama bunu ne seni suclamak icin yapar ne de kızdıgı icin. aksine en yakınında olan birinin şaşırması kendini seninle herzaman herseyde bir olarak gormesinden kaynaklı olur boyle bir soru. ve bunu sordugu icin kızsan yine haklısındır muhtemelen ;) eger ki bunları yapamıyorsa zaten dogru kisi degilldir.

ayrıca sen yalnız degilsin ki, kardesin kac yasında bilmiyorum ama onun varlıgı bile oyle buyuk destek ki...
nice cocuklar var annesiz babasız buyuyen. veya evde o anneden babadan çeken. kk da neler okudum her gun doven, cocugu hasta oldugunda ilgilenmeyen anneler var. hatta kızlarının mutlulugunu bile bozmaya calısanları var. senin ise cocuklarınla paylasabilecegin guzel anıların... emin ol her ailede oyle teyzeler halalar yok. varlıgı da yoklugundan beter olanı var. evet, kalabalık bir aile olmak guzel birsey ama sıkıntısı da kisi sayısıyla beraber artıyor... o kalabalıkta sevgiden yoksun buyuyen birsuru cocuk da oluyor. o yuzden seni seven insanlara sımsıkı sarıl...
Mesaj sayım 50 olmadan özelden mesaj atamıyomusum 50 olacak inşallah :)
 
Ben de çok istiyorum konuşmayı ama bir türlü dilimin ucuna getirip anlatamıyorum yapabildigim tek şey kendime acimak. Düşünüyorum annesi teyzeleri halalari anneannesi babaannesi kız kardeşleri olan o kadar insan varken neden ben
ne teyzem ne halam ne annanem var. bizleri hiç sevmeyen bir babannem var sadece. annem desen kendimi bildim bileli mesafeliyiz. bir kere sarılamamışımdır mesafeden o da bir kere yavrum kızım dememiştir. annen için üzgünüm ama akraba olaylarınıkafaya takma. dertleşmek zorunda değilsin ama sana karşı daha anlayışlı davranması adına erkek arkadaşına söylemelisin. rahatlarsın en azından.
 
Back