Merhaba arkadaşlar, sizlerle paylaşmak istediğim bir konu var.. Benim 1 senelik bi ilişkim oldu, bu ilişki yaklaşık 8 ay önce bitti.. Çıktığım kişiyi çok seviyordum, aileler tanışmıştı ve aileler arasında söz kesmiştik. Okullarımız bittikten sonra evlenmeyi düşünüyorduk.. 1 senelik ilişkinin 8.aylarına doğru erkek arkadaşım benimle ilişkiye girmeyi istedi. Reddettim.. Fakat sonradan araya bi soğukluk düştü, nedeninin benim isteksizliğim yüzünden olduğunu düşünerek bilinçsizce davrandım ve Allah kahretsin ki onunla ilişkiye girmeyi kabul ettim.. Sırf onu elimde tutabilmek için, benden ayrılmaması beni bırakmaması için kabul ettim. Nasılsa evleneceğiz, ailelerimizde tanışıyor mantığıyla kızlığımın gitmesine hiç üzülmedim.. senağlama
İlişkiye girdiğimiz süreçten sonra herşey çok güzel gitmeye başladı. 3-4ay hiç sorunsuz,kavgasız bi şekilde devam ettik. Fakat sonradan bana öyle soğuk davranmaya başladı ki anlatamam size.. Peri masallarındaki gibi giden mutluluğumuz bianda mahvoldu.. Aldığım nefesi,attığım adımı suç bildi.. Olur olmadık yerlerde el kaldırmaya başladı.. Sesimi çıkaramadım deli gibi seviyordum çünkü.. E arada beni ona bağlı tutmak zorunda kılanda en önemli şey vardı.. İlişkiye girmiştim.. Bu kavgalar 2 hafta sürdü ve 2 hafta sonunda beni terketti! Tam 1 ay boyunca telefonda gece gündüz ağladım yalvardım kapısına gittim kapısında ağladım fayda etmedi. Bi anda bana olan sevgisi (!) nefrete dönüştü.. Kaçtı benden, o kaçtıkça ben daha çok kovaladım. Araya aileler girmek istedi o reddetti.. Şimdi ailelerimiz zaman zaman görüşürler, fakat biz ayrılalı tam 8 ay oldu ve ben onu hala çok özlüyorum.. Bazen karşılaşıyoruz beni gördüğü gibi yüzünü başka yere çeviriyor. Ayrıca çocuk gibi davranarak benimle ilişkiye girdiğini yakın çevresine anlatmış. Bu durumu en yakın arkadaşımla aylardır paylaşıyorum, acımı dindirmeye çalışıyorum fakat o da olmuyor.. Beni ne kadar teselli etmeye çalışsa da ben teselli olamıyorum.. Herkesede anlatamıyorum utancım çok büyük.. Arada ilişkiye girmişliğimiz olmasa gam yemeyeceğim.. Kimseyi kovalamam çünkü hiç huyum değildir...
Şimdiiii, 8 ay once olmuş bitmiş bi olayı neden şimdi paylaşıyorsun diyeceksiniz doğal olarak.. Eski çıktığımı yavaş yavaş unutmuştum ve bunun üstüne geçen ay biriyle çıkmaya başladım. Şİmdiki çıktığımda 2 senelik arkadaşlığımız var, o kadar sessiz sakin uysal biri ki anlatamam size. Beni çok seviyor, hediyeler alıyor, mutlu olmam için elinden gelen tüm çabayı sarfediyor, sırılsıklam aşık.. 2 senedir de sevdiğini gösteriyordu zaten fakat çıkma teklifine ilk defa geçen ay olumlu yanıt verdim. Fakat ben onu bir türlü sevemiyorum.. Onu sevebilsem evliliğe kadar gider bundan hiç şüphem yok çünkü beni bırakmayacağından adım gibi eminim.. Geçenlerde bi konu açılmıştı onunla aramızda, geçmişten bahsediyorduk ve bana dedi ki : "bi kızın geçmişide benim için çok önemlidir, benim evleneceğim insan bakire olmak zorunda" dedi. Bende gülerek, "hadi bakire olmasaydım ne yapardın" dedim. Gayet ciddi bi şekilde "ayrılırdım :)" yanıtını verdi. O an benim ruh halim zaten anlatılacak gibi değildi. Sonuç olarak bu kişiden bi elektrik alıyorum, zamanla sevebileceğimide düşünüyorum . Sevemediğim için kızıyorum kendime çünkü bu zamanda böylesine düzgün bi insan bulmak çok zor. Herşeyiyle 4/4lük birisi anlayacağınız..
İşte böyle.. Bu sabah yine eski sevgilimin resimlerine bakarak uyandım.. Bi yandan onu hala çok özlüyorum, fakat o beni zerre kadar sevmiyor ve bunu düşündükçe ağlamaya başlıyorum.. Öte yandan da şimdi ki sevgilimi sevmeye çalışıyorum, onu kırmaktan korkuyorum fakat ilerleyen zamanlarda evlilik söz konusu olursa ben mahvolurum.. Benden kesinlikle ayrılır..
Dertleşmeye çok ihtiyacım var arkadaşlar..senağlama
İlişkiye girdiğimiz süreçten sonra herşey çok güzel gitmeye başladı. 3-4ay hiç sorunsuz,kavgasız bi şekilde devam ettik. Fakat sonradan bana öyle soğuk davranmaya başladı ki anlatamam size.. Peri masallarındaki gibi giden mutluluğumuz bianda mahvoldu.. Aldığım nefesi,attığım adımı suç bildi.. Olur olmadık yerlerde el kaldırmaya başladı.. Sesimi çıkaramadım deli gibi seviyordum çünkü.. E arada beni ona bağlı tutmak zorunda kılanda en önemli şey vardı.. İlişkiye girmiştim.. Bu kavgalar 2 hafta sürdü ve 2 hafta sonunda beni terketti! Tam 1 ay boyunca telefonda gece gündüz ağladım yalvardım kapısına gittim kapısında ağladım fayda etmedi. Bi anda bana olan sevgisi (!) nefrete dönüştü.. Kaçtı benden, o kaçtıkça ben daha çok kovaladım. Araya aileler girmek istedi o reddetti.. Şimdi ailelerimiz zaman zaman görüşürler, fakat biz ayrılalı tam 8 ay oldu ve ben onu hala çok özlüyorum.. Bazen karşılaşıyoruz beni gördüğü gibi yüzünü başka yere çeviriyor. Ayrıca çocuk gibi davranarak benimle ilişkiye girdiğini yakın çevresine anlatmış. Bu durumu en yakın arkadaşımla aylardır paylaşıyorum, acımı dindirmeye çalışıyorum fakat o da olmuyor.. Beni ne kadar teselli etmeye çalışsa da ben teselli olamıyorum.. Herkesede anlatamıyorum utancım çok büyük.. Arada ilişkiye girmişliğimiz olmasa gam yemeyeceğim.. Kimseyi kovalamam çünkü hiç huyum değildir...
Şimdiiii, 8 ay once olmuş bitmiş bi olayı neden şimdi paylaşıyorsun diyeceksiniz doğal olarak.. Eski çıktığımı yavaş yavaş unutmuştum ve bunun üstüne geçen ay biriyle çıkmaya başladım. Şİmdiki çıktığımda 2 senelik arkadaşlığımız var, o kadar sessiz sakin uysal biri ki anlatamam size. Beni çok seviyor, hediyeler alıyor, mutlu olmam için elinden gelen tüm çabayı sarfediyor, sırılsıklam aşık.. 2 senedir de sevdiğini gösteriyordu zaten fakat çıkma teklifine ilk defa geçen ay olumlu yanıt verdim. Fakat ben onu bir türlü sevemiyorum.. Onu sevebilsem evliliğe kadar gider bundan hiç şüphem yok çünkü beni bırakmayacağından adım gibi eminim.. Geçenlerde bi konu açılmıştı onunla aramızda, geçmişten bahsediyorduk ve bana dedi ki : "bi kızın geçmişide benim için çok önemlidir, benim evleneceğim insan bakire olmak zorunda" dedi. Bende gülerek, "hadi bakire olmasaydım ne yapardın" dedim. Gayet ciddi bi şekilde "ayrılırdım :)" yanıtını verdi. O an benim ruh halim zaten anlatılacak gibi değildi. Sonuç olarak bu kişiden bi elektrik alıyorum, zamanla sevebileceğimide düşünüyorum . Sevemediğim için kızıyorum kendime çünkü bu zamanda böylesine düzgün bi insan bulmak çok zor. Herşeyiyle 4/4lük birisi anlayacağınız..
İşte böyle.. Bu sabah yine eski sevgilimin resimlerine bakarak uyandım.. Bi yandan onu hala çok özlüyorum, fakat o beni zerre kadar sevmiyor ve bunu düşündükçe ağlamaya başlıyorum.. Öte yandan da şimdi ki sevgilimi sevmeye çalışıyorum, onu kırmaktan korkuyorum fakat ilerleyen zamanlarda evlilik söz konusu olursa ben mahvolurum.. Benden kesinlikle ayrılır..
Dertleşmeye çok ihtiyacım var arkadaşlar..senağlama
Son düzenleme:
