Her ne ise, hiçbir arkadaşım için bu cümleyi kuramam ben ihtimal manasında bile, bence yalnız kalmamak için evlenmek yanlış olduğu gibi yalnız kalmamak için arkadaşlık yapmak da yanlış. Bu tür düşünceler beslemeyeceğin kişilerle arkadaşlık denemeni tavsiye ederim.“Çıkaracakmışım gibi”
“Çıkaracağın için”
Bransiniz nedir ? Çok zor bir durum.Yasamak istemediğin yerde, kafanın uyuşmadığı insanlarla çakılı kalmak...Niye çakılı kadro olması lazım onu da herkes kendi şehrinden tercih eder.
Bransiniz nedir ? Çok zor bir durum.Yasamak istemediğin yerde, kafanın uyuşmadığı insanlarla çakılı kalmak...
Karşınıza aklınıza yatan biri çıkmadıkça evlenmeyin.Bu devirde zaten evlenmeyen bir suru insan var.Cok normal bir durum.
Herkesin ilişkisi hem birbirine benzerdir , hem de çok farklıdır.Her ilişki çeşidi böyledir aslında.Baskalarinin ilişkisi gibi olmak zorunda değil ilişkiniz.Bize de çevremde garip baktıkları şeyler oluyor , benim de etrafımdakilere.Ama bir büyük ustanın da söylediği gibi , kimsenin hayatına kimse karışamaz.Bize ne
Ondan değil de belki , bunları onlar yapıyor ve istiyor diye onları küçümseyen bir tavırla söylüyorsundur.Oyledir demiyorum olabilir diyorum.Yoksa kim.napsin başkasının korunmasız sevişip sevismediginiAy yok hiçbirisi doğulu değil hepsi farklı yerlerden atanmış. Hayır evlenmek istemediğim, çocuk istemediğim için kötü gözle bakıyorlar ya
Bilmiyorum atamasını.Ben lisedeyim.Ama şimdi nerdeyse her brans çok zor.Okul öncesi. Ben işimi, okulumu, çocukları çok seviyorum ancak arkadaşlarımın hareketlerine anlam veremiyorum. Gerçekten kafanın uyuşmadığı insanların arasında yaşamak o kadar zor ki…
Neden yorumlarda eleştirilerek yaklaşanlar olmuş anlamıyorum. '' Arkadaş çevreni bir gözden geçir '' bekarken böyle olmuyorlar ki. Ben de gerçekten konu sahibi gibi arkadaşlarım bekarken gayet eğlendiğim, gezdiğim kişilerle çok güzel vakit geçiriyordum ancak evlenince kısıtlandılar bu bi gerçek. İster istemez muhabbetlerin bile değişiyor onların eş, görümce, kaynana dışında sıkıntıları bile olmuyor artık. Başta kurduğumuz arkadaşlık ilişkisiyle şimdikiler farklı olabiliyor ne yazık ki. Ben anlıyorum sizi. Çevrem geniştir, gerçekten ben de iletişim kurmakta, sosyalleşmekte iyiyimdir ama nedense hep ya ailesi ya sevgilisi tarafından baskı altında yetişen kişilere denk gelirdim. Bana göre evlilik bekarken neyse aynı şekilde devam edebileceğin sadece hayatın paylaşacağın kişiyle sorumluluklarının arttığı bir aile hayatı demek. Ama bunu hapis hayatına dönüştürenleri anlamıyorum. Ve yalnızım diye de tabi ki evlenmem :) Sizi etkileyip, gönül rahatlığıyla sevip, vakit geçirmek isteyeceğiniz biriyle karşılaşmadığınız için tanıştığınız kişiler itici geliyor haliyle.
Bilmiyorum atamasını.Ben lisedeyim.Ama şimdi nerdeyse her brans çok zor.
Kafanın uyuşmadığı insanlari ,mecburi gotustugun insanları çok ciddiye alma.Ama alıyormuş gibi yap.farkli fikirlerini söyleme.Sacma sapan çok şey duydum.Eskiden ben de böyle düşünüyorum derdim.Yasim ilerledikçe Evet ya da tamam diye cevap veriyorum.Amaaan bana ne.Ne düşünürse düşünsün.
Ben de Bingöl'un bir ilçesinde çalıştım.Her yönüyle berbattı.Baglattim bir internet.Sabah akşam dizi izledim.İyi geldi
Yaa konudan bağımsız çekim yasasıyla ilgili söyledikleriniz çok hoşuma gitti. Ben de çok inanıyorum. Eşinizle tanışmadan önceki hisleriniz benimkine benzer. Ben tabiki daha öyle birini bulamadım ama sevmek ve sevilmek istediğim bir dönemdeyim. Hislerimi ve duygularımı doğru yönetmek adına soruyorum özellikle. Nasıl yönetmiştiniz süreci biraz paylaşabilirseniz çok sevinirimBana kalırsa evlenmeye karşı bakış açını değiştirmen gerekiyor gibi duruyor. her evlilik aynı olmuyor. ama hep derim diyorum kaç yaşında olursan ol, seveceğin keyif aldıgın bi insanla evlen diye.
örnek veriyorum şimdi 27sin birini buldum evlendin ve pişman oldun. işte burda hata sende, sırf evlenmiş olmak için evlenilmemeli zaten.
ama dedin ki içinden kalbinden sevdiğim biri olsun bu hayatı paylaşayım ( biliyorum zor bi şey gibi duruyor bu dönemde ama inan kısmetinde varsa olur çıkar karşına) işte o niyetle açarsan kapıları çekim yasasına inanıyorum. Yani yalnızlıktan korkmamalı insan, her gün eşimle öperiz sarılırız o kadar mutluyum ki onunla, yüzüne bakınca bile kanım kaynıyor mutlu oluyorum. bizim de sıkıntılarımız olmuyor mu oluyor ama şu an onsuz bi hayatı hayal bile edemiyorum.
yani kısaca içten inanmak gerektiğine inanıyorum. eşimle denk gelmeden önce defalarca umudumu kaybetmiştim ama hep inandım bi gün onunla tanışacağıma ,, bence yaşına takılma eğer senin hayatının şansı senin kapını çalacaksa ister 1 yıl sonra çalsın ister 3 yıl sonra. iyi ki beklemişim de. ve tüm bunlar olurken hiç beklemediğin hiç düşünmediğin ön yargılı yaklaştıgın kim varsa da kimseye öyle yaklaşma hiç bilemezsin neyin ne olacağını.
Konu sahibi sizin de iyi niyetli biri olduğunuzu anladım ben. Ve benzer hislere zaman zaman ben de sahip oluyorum sizinle. Eskiden çok yargılardım içimden evlileri ve konuları cidden bana da saçma gelirdi. Hala da öyle geliyor. Yani altın gelinlik kaynana çocuk muhabbetleri beni çekmez pek. Öğretmenler odası böyle muhabbet kuranlarla dolu. Şu an ama yargılamıyorum onları. Eskiden de tepkisel bir hareketim yoktu ama içimden de empati kurup onlara anlayışla yaklaşmaya başladım. Bize saçma geliyor ama cidden insan evlenince konuları değişiyor sanırım. Bizden farklı bir hayatları var ister istemez. Size önerim bu devirde çocuk yapmak evlilik çok saçma vb muhabbetlere girmemeniz. Bu muhabbetler ben evli olsam benim de canımı sıkabilirdi. Biraz üstten bakar ve kibirli bir tarz gibi algılanabilir. Ha diğer önerim de güncel arkadaşlarınızla da görüşün tabiki ama bekar arkadaş çevreniz de olsun. İlla yüz yüze konuşma da değil telefonla da çok konuşuruz biz uzaktaki arkadaşlarımla ve yakınımdakilerden daha yakınlar mesela bana. Ama yan yana vakit geçirebilmek adına da bekar bir arkadaş çevresi edinmeniz size çok iyi gelecektir.Bekar olmandan ziyade bu tür cümleler kurduğun için dışlanıyor olabilir misin? Çocuğum var ve yanımda biri "ortadoğuda çocuklar ölüyor asla doğuramam yivrençç bir çağda yaşıyoruz" dese o kişinin bir daha suratını görmek istemezdim.
Pasaport alıp 2 ülke gören de ne hikmetse triplere giriyorŞu doğu tarafları da o kadar gömülüyor ki hâlâ ülkemizde.ben de vandayım.evet düğünlerde çok geleneksel durumlar yaşanıyor ama ben denk gelmedim sürekli kaynana, görümce, çoluk çocuk anlatana.gayet her konudan konuşuluyor.kitaplardan, filmlerden, tiyatroları, mekanlardan.insanoğlu illa kendini birilerden üstün tutacak.hepimiz aynı ülkenin insanıyız işte.kaldı ki oralarda sadece yerliler yok konu sahibi ve benim gibi çalışmak okumak için gelen de tonla insan var.bir yerin küçük olması orayı ilkel yapmıyor.bunu anlayamıyoruz.dünyanın en gelişmiş ülkeleri en küçük ülkeleri.
Her bölgesi değil Niloya :) gelişen çok yer var. Mesela ben doguluyum ama mirastan hakkımı aldım, bizim ailede okumayan kadın da yok. Üstelik bizim erkekler tam hanimciGörgüsüzce takı takılması doğuyu sevmemem için yeterli maalesef altına değer verdikleri kadar kendilerini geliştirmeye değer vermiyorlar kadınlar degersiz miras hakkı yok ayy neresini tutsan elinde kalıyor
Çoğu bekar kız aynı şeyleri söyler ve yüzde 99,9 u da evlenip çocuk yapar.2 sene sonra anneler klübü diye okuruz buralarda.ne zaman böyle eski bir mesaj okusam bir bakıyorum kız anneler klubü olmuş.İnanılmaz sıkılıyorum.Çok küçük bir yerde yaşıyorum burada herkes evlenmenin peşinde. Gerçekten burada evlenmek bir tercih değil zorunluluk yoksa tayin yazamazsın eş durumu yapman gerek. Evlenen de buldumcuk oluyor. Evlenmek istemediğim için arkadaşlarım(!) beni tehdit olarak görüyor sanki eşlerini baştan çıkaracakmışım gibi falan. Basit kıskançlık yapıyorlar.
Geçen gün ben evlenmek istemiyorum özellikle çocuk sorumluluğu alamam dedim hepsi şok içinde beni dinledi. İğrenç bi çağda yaşıyoruz, Ortadoğu’da sürekli insanlar ölüyor ne çocuğu dedim demez olaydım mimlendim. Bu benim düşüncem ya millete uç geliyor ama.
Doğuyu ne sanıyorlar çok merak ediyor ve biraz gülüyorum. Şeye benziyor bu yabancıların türkiyede deveye biniyoruz sanması hikayelerine.Her bölgesi değil Niloya :) gelişen çok yer var. Mesela ben doguluyum ama mirastan hakkımı aldım, bizim ailede okumayan kadın da yok. Üstelik bizim erkekler tam hanimciDedemden tut da besikteki erkeklere kadar hepsi karısının ağzının içine bakar doğu batı değil de aile meselesi bence bu işler
Siz asimile olmuşsunuzDoğuyu ne sanıyorlar çok merak ediyor ve biraz gülüyorum. Şeye benziyor bu yabancıların türkiyede deveye biniyoruz sanması hikayelerine.
Doğuluyum, aşiret gibi aşırı kalabalık bir sülalem var. Bizim ebeveynlerimiz 30’lu 40’lı yıllarda doğmuş 70-80 yaşında insanlar. Hiç biri kızlara mirastan pay vermeyeyim demedi. Hatta benimkiler daha çok kızları kayırma kafasındaydı. Okumayan, okutulmayan tek bir kız çocuğu yok. Dün amcamla konuştum ki kendisi 75 yaşını sürüyor, kız torunu iş bulamadı diye üzülüyordu. On milyon(!) kişilik sülalemde altın pazarlığına hiç şahit olmadım. Aynı şekilde eşimin tarafı da böyle. Hatta bizimkilerde 4-5 çocuk yapılırken onlarda en çok çocuk sayısı 3. Adamlar 60’larda 70’lerde doğum kontrolünün farkındaymış. Kuzen evliliği iki tarafta da yok. Kardeş gibi büyütüldük hepimiz. Kaçak göçek haremlik selamlık yaşayan yok. Evet belki küçük örnekleriz genele göre ama yapılan genellemelerin ne kadar yanlış olduğunun göstergesiyiz bence.
Toptan hepimiz mi olmuşuz?Siz asimile olmuşsunuz
Büyüklerden başlamış işteToptan hepimiz mi olmuşuz?
Çok teşekkür ederim, açıkçası eşimle tanışmadan öncesinde gerçekten çok fazla umutsuz hissettiğim dönem olmuştu çünkü kafama göre birini bulamıyordum. 27 yaşındaydım tam, gözlemlediğim şey şu oluyordu özellikle büyük şehirlerde tüketim toplumu oldugumuzdan mı nedir herkes birileriyle tanışmak istiyor keyif almak istiyor ama ciddi bi yere varmasın istiyordu ya da ciddi bir yere varacağı varsa da kadın olarak benim zorlamam gerekiyordu.Yaa konudan bağımsız çekim yasasıyla ilgili söyledikleriniz çok hoşuma gitti. Ben de çok inanıyorum. Eşinizle tanışmadan önceki hisleriniz benimkine benzer. Ben tabiki daha öyle birini bulamadım ama sevmek ve sevilmek istediğim bir dönemdeyim. Hislerimi ve duygularımı doğru yönetmek adına soruyorum özellikle. Nasıl yönetmiştiniz süreci biraz paylaşabilirseniz çok sevinirim
Konu sahibi sizin de iyi niyetli biri olduğunuzu anladım ben. Ve benzer hislere zaman zaman ben de sahip oluyorum sizinle. Eskiden çok yargılardım içimden evlileri ve konuları cidden bana da saçma gelirdi. Hala da öyle geliyor. Yani altın gelinlik kaynana çocuk muhabbetleri beni çekmez pek. Öğretmenler odası böyle muhabbet kuranlarla dolu. Şu an ama yargılamıyorum onları. Eskiden de tepkisel bir hareketim yoktu ama içimden de empati kurup onlara anlayışla yaklaşmaya başladım. Bize saçma geliyor ama cidden insan evlenince konuları değişiyor sanırım. Bizden farklı bir hayatları var ister istemez. Size önerim bu devirde çocuk yapmak evlilik çok saçma vb muhabbetlere girmemeniz. Bu muhabbetler ben evli olsam benim de canımı sıkabilirdi. Biraz üstten bakar ve kibirli bir tarz gibi algılanabilir. Ha diğer önerim de güncel arkadaşlarınızla da görüşün tabiki ama bekar arkadaş çevreniz de olsun. İlla yüz yüze konuşma da değil telefonla da çok konuşuruz biz uzaktaki arkadaşlarımla ve yakınımdakilerden daha yakınlar mesela bana. Ama yan yana vakit geçirebilmek adına da bekar bir arkadaş çevresi edinmeniz size çok iyi gelecektir.
Çok güzel yazmışsınız ama konu sahibinin kapmak için hazır bekleyen uzman çavuşlar varmış.istese hemen evlenirmiş.maşallah diyelim.ne diyelim.Çok teşekkür ederim, açıkçası eşimle tanışmadan öncesinde gerçekten çok fazla umutsuz hissettiğim dönem olmuştu çünkü kafama göre birini bulamıyordum. 27 yaşındaydım tam, gözlemlediğim şey şu oluyordu özellikle büyük şehirlerde tüketim toplumu oldugumuzdan mı nedir herkes birileriyle tanışmak istiyor keyif almak istiyor ama ciddi bi yere varmasın istiyordu ya da ciddi bir yere varacağı varsa da kadın olarak benim zorlamam gerekiyordu.
İçimden belki de doğru kişiler başkaları tarafından çoktan kapıldı ben böyle kaldım gibi hissediyodum. Sonra çekim yasasını araştırdım ve bu konuda uygulamaya karar verdim. Ama bunun için akışına bırakmam gerektiğini biliyordum.
Çünkü önceden biriyle tanışsam ne iş yapar nerde yaşar gibi tonlarca sorudan sonra buluşmak istiyordum. Onun yerine enerjimi yükseltttim gezdim tozdum arkadaşlarımla ailemle vakit geçirip hayattan keyif aldığım bir döneme girdim diyebilirim. Hatta spor yapıyordum kendime yönelmiştim. ama birileri olursa da karşıma çıkarsa da kapılarım açıktı.
Sonra bi gün yakın arkadaşlarım ortak bi arkadaşlarının bizim yaşadıgımız şehri gezdiğini bir gün kalıp gideceğini söylediler, buluşalım sohbet muhabbet edelim dediler. O an arkadaşlarının bekar olduğunu öğrendim zaten, hani normalde ciddi düşüneceğim biri ise kalkar giderdim o buluşmaya , oysa o bekar arkadaş 2 3 saat çay içeceğim biri olacaktı hepsi o. ama günümü keyifli kılmak için olur dedim ve güzel bi enerjiyle beklentisiz gittim. İşte orda eşimle tanıştım ve o günden sonra kopamadık.
Hani bu süreçte evrene seveceğim insan beni bulacak diyip zamanını boşverdiğimi hatırlıyorum.
Ya çok güzel yazmışsınız gerçekten ve çok teşekkür ederim. Söylediklerinizi dikkate alıp kendi hayatımda ben de uygulamaya çalışacağımÇok teşekkür ederim, açıkçası eşimle tanışmadan öncesinde gerçekten çok fazla umutsuz hissettiğim dönem olmuştu çünkü kafama göre birini bulamıyordum. 27 yaşındaydım tam, gözlemlediğim şey şu oluyordu özellikle büyük şehirlerde tüketim toplumu oldugumuzdan mı nedir herkes birileriyle tanışmak istiyor keyif almak istiyor ama ciddi bi yere varmasın istiyordu ya da ciddi bir yere varacağı varsa da kadın olarak benim zorlamam gerekiyordu.
İçimden belki de doğru kişiler başkaları tarafından çoktan kapıldı ben böyle kaldım gibi hissediyodum. Sonra çekim yasasını araştırdım ve bu konuda uygulamaya karar verdim. Ama bunun için akışına bırakmam gerektiğini biliyordum.
Çünkü önceden biriyle tanışsam ne iş yapar nerde yaşar gibi tonlarca sorudan sonra buluşmak istiyordum. Onun yerine enerjimi yükseltttim gezdim tozdum arkadaşlarımla ailemle vakit geçirip hayattan keyif aldığım bir döneme girdim diyebilirim. Hatta spor yapıyordum kendime yönelmiştim. ama birileri olursa da karşıma çıkarsa da kapılarım açıktı.
Sonra bi gün yakın arkadaşlarım ortak bi arkadaşlarının bizim yaşadıgımız şehri gezdiğini bir gün kalıp gideceğini söylediler, buluşalım sohbet muhabbet edelim dediler. O an arkadaşlarının bekar olduğunu öğrendim zaten, hani normalde ciddi düşüneceğim biri ise kalkar giderdim o buluşmaya , oysa o bekar arkadaş 2 3 saat çay içeceğim biri olacaktı hepsi o. ama günümü keyifli kılmak için olur dedim ve güzel bi enerjiyle beklentisiz gittim. İşte orda eşimle tanıştım ve o günden sonra kopamadık.
Hani bu süreçte evrene seveceğim insan beni bulacak diyip zamanını boşverdiğimi hatırlıyorum.