Eşimle en büyük sorunumuz diğer insanlar. Benim eşim yalnız ona vakit ayırmamı istiyor. Ne zaman ailemden birine bile yakın olsam kıskanıyor üzülüyor. zaten kimseyle bir araya gelmek istemez. öyle akşam oturması ,eş dost ziyareti olmaz bizde.haliyle gelen de olmaz evimize. misafir çağıracak olsam (bayan bayana öğle oturması) surat asar konuşmaz benimle. inanın misafir çağırmak stresli bir süreç benim için. neyse geçenlerde bir ameliyat için akrabasına ziyarete hastaneye gittik. orda aileme yakın durdum diye benimle 5 gündür konuşmuyor.neymiş onu bırakıp ailemin yanında olmuşum.inanın hastanedeyken bi köşede oturdu kimseyle konuşmadı hal hatır sormadı ben de ailem de gelince yakın olmak istedim neymiş eş dediğin yanında olmalıymış.sanki ben erkeğim onun yanından ayrılmalıymışım.ailemle vedalaşırken telefonla arayıp rahatsız etmeler arabada efelik taslamalar nerdeydin diye hesap sormalar vs... dışarda sus pus evde aslan kesiliyor... çok muhatap olmadım yoksa iş büyüyecek diye...ama içim içimi yiyor.
doktor kendi haline bırakın diye taktik var ya onu uyguluyorum güya ama bu kadar uzatmasından bıktım.
kendi akrabasına gittim diye teşekkür edeceğine dünyanın lafını yedim. beş gündür evde yabancı gibiyiz umursamıyor görünüyorum ama rahatsız oluyorum...
üstelik bana nispet yapmak için ailesini arıyor sık sık.bir gülüşmeler bir hoş sohbetler...normal zamanda ailesinin yüzüne bakmaz...
gıcık oluyorum... üç yıldır aramızdaki sorunları iyi kötü hallettik ama sosyalleşme de bi arpa boyu yol katedemedik. sizce nasıl bir yol izlemeliyim.
son durum: bayram ölüm kalım doğum da yarım saat aynı ortamda bulunuluyor. onun dışında o benim ailemle görüşmez ben onun ailesiyle biz birlikte kimseyle görüşmüyoruz görüşsek de sorun oluyor işte. tek eşle olur mu ya...dostluk olmadan aile olmadan nereye kadar gidecek. bide çocuktan laf açılıyor bukadar kinin içinde ne çocuğu.gerçi eşimin ailesi boşanma fikrini sürmüşler öne.eşim tepki gösterdim diyor ama alttan alta da düşünüyor sanırım
doktor kendi haline bırakın diye taktik var ya onu uyguluyorum güya ama bu kadar uzatmasından bıktım.
kendi akrabasına gittim diye teşekkür edeceğine dünyanın lafını yedim. beş gündür evde yabancı gibiyiz umursamıyor görünüyorum ama rahatsız oluyorum...
üstelik bana nispet yapmak için ailesini arıyor sık sık.bir gülüşmeler bir hoş sohbetler...normal zamanda ailesinin yüzüne bakmaz...
gıcık oluyorum... üç yıldır aramızdaki sorunları iyi kötü hallettik ama sosyalleşme de bi arpa boyu yol katedemedik. sizce nasıl bir yol izlemeliyim.
son durum: bayram ölüm kalım doğum da yarım saat aynı ortamda bulunuluyor. onun dışında o benim ailemle görüşmez ben onun ailesiyle biz birlikte kimseyle görüşmüyoruz görüşsek de sorun oluyor işte. tek eşle olur mu ya...dostluk olmadan aile olmadan nereye kadar gidecek. bide çocuktan laf açılıyor bukadar kinin içinde ne çocuğu.gerçi eşimin ailesi boşanma fikrini sürmüşler öne.eşim tepki gösterdim diyor ama alttan alta da düşünüyor sanırım