- 1 Eylül 2017
- 963
- 1.248
- 38
- Konu Sahibi mein_traume
- #1
Merhaba arkadaşlar,
Bu konuyu derdimi paylaşmak için açıyorum, içim içime sığmıyor çünkü, verilebilecek pek bir tavsiye yok bende farkındayım.
Eski erkek arkadaşıma inanılmaz bir öfke duyuyorum. Öfkenin insanın kendisine zararı olduğunu düşünürdüm ve içimde hiç öfke biriktirmemeye çalışırdım önceleri ama artık başaramıyorum ve ciddi anlamda bana zarar veriyor bu öfke.
Önceki ilişkilerimde aldatılmama rağmen hep iyi bir şekilde ayrıldım, helalleştik, mutluluk diledik vs. Bunda da öyle olsun istedim, defalarca anlattım güzel bitsin güzel hatırlayalım, içimde öfke biriktirmek istemiyorum diye ama bu bumerang gibi ben attıkça geri geldi, en az 50 kere yapmıştır bunu, tam ayrıldım çok şükür diyorum, yine yazıyor. Bu arada yanlış anlaşılmasın kendi numarasından yazmıyor, kendisinin telefonunu sosyal medya hesaplarını engelledim, aanesinden yazdı engelledim, babasından yazdı engelledim, kardeşlerinden yazdı engelledim, mail attı engelledim ama saygısız bencil herif yazacak yeni bir yer buluyor illa ki, ben böyle bir yüzsüz görmedim hayatımda.
İlk başta kendini prens gibi tanıttı, tanıştıktan 20 gün sonra 3 ay için yurtdışına gittim o arada tanıyamadım, ya da tanımak istemedim, uzaktan bile kıskançlık krizleri ile canıma okumuştu çünkü. Gel bir an önce evlenelim diye yalvaran adam gelince herşeyi yavaştan aldı, ailem şöyle istiyor, ailem bunu istiyor, benim ailem çok önemli diye. Herkesin iyisi sen misin sus millet nelere susup evleniyor dedim görmezden geldim, kendisine de ailesine de ezdirdikçe ezdirdim kendimi. Meslek ve fizik olarak ondan daha üstün olduğum için kompleks yapıyordu, bunu kendi de itiraf etti, evlenince geçer nasıl olsa sabret dedim, özetle çok çile çektim maalesef. İlk ayrılıklarda geldiğinde değişicem tedavi olucam dediğinde affettim, hasta olduğunun farkında en azından tedavi olmak istiyor dedim, çok iyi para kazanıyor olmasına rağmen tüm parası ile babasının üzerine ev aldığını hala parasını onlara verdiğini (zenginler bu arada ihtiyaçları yok) çok sonra öğrendim, ona da sustum, iyi kazanıyoruz biriktiririz dedim. Ama adam ben sadece 3 ay işsiz kalınca evlilik tarihini erteledi, okullar açılınca işe başlayacağımda belliydi halbuki ve onun iki katı para kazanıyorum, ona rağmen masrafları ona yıkıcam zannetti sanırım, sen işe başlayınca evlenelim dedi. Bunların hepsini çektiğime çok pişmanım ama yaşanması gerekiyordu yaşandı dedim kapattım her şeyi, önüme baktım aslında, ona da yaptığı tüm yüzlerce kötü şeye rağmen sana kırgın, kızgın değilim, Allah mutlu mesut etsin dedim, hanfendiliğimi hiç bozmadım. Ama bu dünyanın en karaktersiz adamı anlamadı, tekrar tekrar yazıp yazıp her defasından öncekinden daha kötü bir şey söyleyip beni çileden çıkarıyor artık ciddi anlamda psikolojimi bozdu yüzsüz, burnumdan ateş çıkıyor.
Az önce bir konu okudum tekrar sinir oldum, bir üye yazdığı konuda eşim epilepsi hastası tanıştıktan 3 hafta sonra söyledi demiş, herkes ilk gün söylemeli idi demiş daha da sinir oldum. Biz ayrıldık, 4 ay boyunca sürekli rahatsız etti, kafamı karıştırdı, acaba yanlış mı yapıyorum diye düşündüm, psikolojim bozuldu, sonra gerçek yüzünü gördüm kesin olarak olmayacağını milyon kere söyleyip her yerden engelledim. Artık ne olursa olsun ona dönmeyeceğimi anladığında, ben 2 senedir kalp ve akciğer hastasıyım ama 5 aydır yoğun tedavi görüyorum, sen niye nefese alamıyorsun diye soruyordun ya o yüzdendi, bunu sana doğumgünümde söyleyecektim, emin olmak istedim ama yanımda yoksun yazmış. Şuna eminim ki ayrılmasak hiç söylemeyecekti evlenene kadar çünkü defalarca sen niye nefes alamıyorsun, hemen tıkanıyorsun diye sormama rağmen söylemedi, bende saf olduğum için aklıma böyle bir rahatsızlık gelmemişti. Ona hiçbir şekilde dönmeyeceğimi anladığı için aklına gelen son kozu kullanıyor, çok merhametli olduğumu biliyor çünkü. Aklıma gelen ne varsa saydırdım içimde kalmasın diye, sen 3 ay işsiz kaldım diye evliliği erteledin farkındayım dedim bana sen kötü kalplisin diyor utanmaz. Oh oldu ama paramı yiyemedi, beklediğimden de daha iyi bir paraya başladım, şu kadar paraya başladım derdine yan diye yazasım geldi ama yine de seviyeyim o kadar düşürmeyeyim diye sustum.
Yüzsüz adam doğum günümde yine yazdı, işin garibi doğum günüm de o gün değildi, 1 senede doğum günümü öğrenememiş, bir de utanmaz ben günleri karıştırmışım, senin için ne yapmaya çalışsam böyle oluyor anlayamıyorum diyor, bana verdiği önem bu kadar yani, aklımda kalmasın diye bir daha saydırdım (normalde engelliyorum, cevap vermiyorum geri ama bu da çözüm olmadı) Yüzsüz, utanmaz herif yine mail atmış, mail adresimi değiştiremem, kurumsal adres, değiştirebilsem bile yine internette görünecek, bana ulaşmak istediği müddetçe önüne geçebilmem mümkün değil. Bu arada sevgilim var, evlenmeyi düşünüyorum, çok mutluyum, mutluluğumu bozma yazdım bıraksın peşimi diye güya kıskançlık krizlerine giren adamın umrunda bile olmadı yine yazıyor. Nasıl iğrenç bir insan bu ya keşke daha çirkef bir insan olsaydım daha da ağır konuşabilseydim, öyle de olsa anlayacağına pek ihtimal vermiyorum ama, en son sen nasıl kötü, nasıl kalbi karanlık bir insansın, bıktım senin bencilliğinden, ben senin saçmalıklarını görüp güne böyle kötü başlamak zorunda mıyım dedim ama umursamıyor beni. Öfkeden kuduruyorum resmen, tam sakinleşiyorum unutuyorum bana yaşattıklarını hadi sil baştan 7/24 ona saydırmak istiyorum, saydıramadıkça basit şeylere sinirlenir oldum, sizce onu umursamamamın bir yolu var mı?
Not: Yazanlar olacaktır, ben baştan söyleyeyim, beni gerçekten Allah korudu. Normalde böyle birinin hiçbir şey olmasa bile statüm ve param için gerçek yüzünü göstermeden evlenmesi gerekiyordu, o evliliği ertelemese bende evlenecektim doğrusu, o arada gerçek yüzünü gördüm, her gün şükrediyorum Rabbime. Benim derdim bir türlü yakamı kurtaramamam ve beni sinir etmesi.
Bu konuyu derdimi paylaşmak için açıyorum, içim içime sığmıyor çünkü, verilebilecek pek bir tavsiye yok bende farkındayım.
Eski erkek arkadaşıma inanılmaz bir öfke duyuyorum. Öfkenin insanın kendisine zararı olduğunu düşünürdüm ve içimde hiç öfke biriktirmemeye çalışırdım önceleri ama artık başaramıyorum ve ciddi anlamda bana zarar veriyor bu öfke.
Önceki ilişkilerimde aldatılmama rağmen hep iyi bir şekilde ayrıldım, helalleştik, mutluluk diledik vs. Bunda da öyle olsun istedim, defalarca anlattım güzel bitsin güzel hatırlayalım, içimde öfke biriktirmek istemiyorum diye ama bu bumerang gibi ben attıkça geri geldi, en az 50 kere yapmıştır bunu, tam ayrıldım çok şükür diyorum, yine yazıyor. Bu arada yanlış anlaşılmasın kendi numarasından yazmıyor, kendisinin telefonunu sosyal medya hesaplarını engelledim, aanesinden yazdı engelledim, babasından yazdı engelledim, kardeşlerinden yazdı engelledim, mail attı engelledim ama saygısız bencil herif yazacak yeni bir yer buluyor illa ki, ben böyle bir yüzsüz görmedim hayatımda.
İlk başta kendini prens gibi tanıttı, tanıştıktan 20 gün sonra 3 ay için yurtdışına gittim o arada tanıyamadım, ya da tanımak istemedim, uzaktan bile kıskançlık krizleri ile canıma okumuştu çünkü. Gel bir an önce evlenelim diye yalvaran adam gelince herşeyi yavaştan aldı, ailem şöyle istiyor, ailem bunu istiyor, benim ailem çok önemli diye. Herkesin iyisi sen misin sus millet nelere susup evleniyor dedim görmezden geldim, kendisine de ailesine de ezdirdikçe ezdirdim kendimi. Meslek ve fizik olarak ondan daha üstün olduğum için kompleks yapıyordu, bunu kendi de itiraf etti, evlenince geçer nasıl olsa sabret dedim, özetle çok çile çektim maalesef. İlk ayrılıklarda geldiğinde değişicem tedavi olucam dediğinde affettim, hasta olduğunun farkında en azından tedavi olmak istiyor dedim, çok iyi para kazanıyor olmasına rağmen tüm parası ile babasının üzerine ev aldığını hala parasını onlara verdiğini (zenginler bu arada ihtiyaçları yok) çok sonra öğrendim, ona da sustum, iyi kazanıyoruz biriktiririz dedim. Ama adam ben sadece 3 ay işsiz kalınca evlilik tarihini erteledi, okullar açılınca işe başlayacağımda belliydi halbuki ve onun iki katı para kazanıyorum, ona rağmen masrafları ona yıkıcam zannetti sanırım, sen işe başlayınca evlenelim dedi. Bunların hepsini çektiğime çok pişmanım ama yaşanması gerekiyordu yaşandı dedim kapattım her şeyi, önüme baktım aslında, ona da yaptığı tüm yüzlerce kötü şeye rağmen sana kırgın, kızgın değilim, Allah mutlu mesut etsin dedim, hanfendiliğimi hiç bozmadım. Ama bu dünyanın en karaktersiz adamı anlamadı, tekrar tekrar yazıp yazıp her defasından öncekinden daha kötü bir şey söyleyip beni çileden çıkarıyor artık ciddi anlamda psikolojimi bozdu yüzsüz, burnumdan ateş çıkıyor.
Az önce bir konu okudum tekrar sinir oldum, bir üye yazdığı konuda eşim epilepsi hastası tanıştıktan 3 hafta sonra söyledi demiş, herkes ilk gün söylemeli idi demiş daha da sinir oldum. Biz ayrıldık, 4 ay boyunca sürekli rahatsız etti, kafamı karıştırdı, acaba yanlış mı yapıyorum diye düşündüm, psikolojim bozuldu, sonra gerçek yüzünü gördüm kesin olarak olmayacağını milyon kere söyleyip her yerden engelledim. Artık ne olursa olsun ona dönmeyeceğimi anladığında, ben 2 senedir kalp ve akciğer hastasıyım ama 5 aydır yoğun tedavi görüyorum, sen niye nefese alamıyorsun diye soruyordun ya o yüzdendi, bunu sana doğumgünümde söyleyecektim, emin olmak istedim ama yanımda yoksun yazmış. Şuna eminim ki ayrılmasak hiç söylemeyecekti evlenene kadar çünkü defalarca sen niye nefes alamıyorsun, hemen tıkanıyorsun diye sormama rağmen söylemedi, bende saf olduğum için aklıma böyle bir rahatsızlık gelmemişti. Ona hiçbir şekilde dönmeyeceğimi anladığı için aklına gelen son kozu kullanıyor, çok merhametli olduğumu biliyor çünkü. Aklıma gelen ne varsa saydırdım içimde kalmasın diye, sen 3 ay işsiz kaldım diye evliliği erteledin farkındayım dedim bana sen kötü kalplisin diyor utanmaz. Oh oldu ama paramı yiyemedi, beklediğimden de daha iyi bir paraya başladım, şu kadar paraya başladım derdine yan diye yazasım geldi ama yine de seviyeyim o kadar düşürmeyeyim diye sustum.
Yüzsüz adam doğum günümde yine yazdı, işin garibi doğum günüm de o gün değildi, 1 senede doğum günümü öğrenememiş, bir de utanmaz ben günleri karıştırmışım, senin için ne yapmaya çalışsam böyle oluyor anlayamıyorum diyor, bana verdiği önem bu kadar yani, aklımda kalmasın diye bir daha saydırdım (normalde engelliyorum, cevap vermiyorum geri ama bu da çözüm olmadı) Yüzsüz, utanmaz herif yine mail atmış, mail adresimi değiştiremem, kurumsal adres, değiştirebilsem bile yine internette görünecek, bana ulaşmak istediği müddetçe önüne geçebilmem mümkün değil. Bu arada sevgilim var, evlenmeyi düşünüyorum, çok mutluyum, mutluluğumu bozma yazdım bıraksın peşimi diye güya kıskançlık krizlerine giren adamın umrunda bile olmadı yine yazıyor. Nasıl iğrenç bir insan bu ya keşke daha çirkef bir insan olsaydım daha da ağır konuşabilseydim, öyle de olsa anlayacağına pek ihtimal vermiyorum ama, en son sen nasıl kötü, nasıl kalbi karanlık bir insansın, bıktım senin bencilliğinden, ben senin saçmalıklarını görüp güne böyle kötü başlamak zorunda mıyım dedim ama umursamıyor beni. Öfkeden kuduruyorum resmen, tam sakinleşiyorum unutuyorum bana yaşattıklarını hadi sil baştan 7/24 ona saydırmak istiyorum, saydıramadıkça basit şeylere sinirlenir oldum, sizce onu umursamamamın bir yolu var mı?
Not: Yazanlar olacaktır, ben baştan söyleyeyim, beni gerçekten Allah korudu. Normalde böyle birinin hiçbir şey olmasa bile statüm ve param için gerçek yüzünü göstermeden evlenmesi gerekiyordu, o evliliği ertelemese bende evlenecektim doğrusu, o arada gerçek yüzünü gördüm, her gün şükrediyorum Rabbime. Benim derdim bir türlü yakamı kurtaramamam ve beni sinir etmesi.
