- 24 Ağustos 2018
- 6.803
- 10.283
- 41
Ahhh duygularımın tercümanı... çocukluğum şımarma lafını duymakla geçti.
şimdi anneme bir şeyler çıtlatmaya çalışsam, ‘ne travması geçirmişsin?!’ Diyor hemen...
Ahhh duygularımın tercümanı... çocukluğum şımarma lafını duymakla geçti.Simartmak nedir?
Gercekten merakimdan soruyorum,sunu bir ogrenemedim.Ben cocukken kahkahalarla gulunce annem "simarma" derdi,yeni elbise giyince sevincle kendi etrafimda donsem "simarma"derdi,lunaparka gidince heyecanla yerimde kipirdansam "simarma" derdi,oysa icimden kollarimi acarak sonsuzluga kosasim gelirdi,ama put gibi dururdum.
Insan cocugunu bazen simartir da simartmali da..Simartmak baska,simarik yetistirmek baska bir sey sanki
Sevindim sizin adınıza.Ben yapmayacağım dediğim şeyleri yapmadım şimdiye kadar çok şükür. Ayağımda sallamadım, sabahın köründe kalkma pahasına geç yatırmadım, odasına erkenden geçirdim vs. Herkes yediğini muhakkak yutacak diye bir şey yok ki.
5 dakika yine iyiymiş, bizim 4 yaşındaki 5 saniye sarılıp kaçıyor.O kadar cabuk geciyor ki o kucak donemi , bebekken kucagimdan indirmedim cocuklarimi
Simdi oglum 12 yasinda istesem de alamiyorum kucağıma, bazen geliyor tirmaniyor ustume ama en fazla 5 dakika durabiliyoruz oyle
İyi ki zamaninda hep kucagimdaymis , o bana doydu ben ona
Birakmiyorum valla , bes dakika sonunda benim belim falan agriyor da birakmak zorunda kaliyorum5 dakika yine iyiymiş, bizim 4 yaşındaki 5 saniye sarılıp kaçıyor.
Sanki daha dün bileğim ağrıyordu kucakta tutmaktan.
Hunharca gülüyorum. Çocuğum olduktan sonra asla yapmayacağım dediğim her şeyi yaptım da ondan. Bizim anneler yabancı değil ya, çocuklar ondan yabancıların çocuğu gibi yetişmiyor sanırım.
Bir otelde kaldk Rus doluydu inanın çocukları. Ne yiyor ne içiyor umrunda değildi çocuk surei fast Gold. Abur cubur pankek. Bu sabah yenilena di neydi süte konulup yenilen topları yiyordu. Bizjmkiler aman çocuğum yesin aç kalmasın derdinde bence bizimkisi daha guzelAslında ben Rusların anneligini çok beğeniyorum ama onlarda tek sıkıntı sevgi. Pek sevgi vermiyorlar. Onun dışında iyiler bence. Onları örnek alabilirsiniz
Çocuklar gerçekten çok geç uyuyor Türkiyede. Geçen bir kadın gördüm internette, kendisi geceleri oturup sabaha karşı uyuyan biriymiş öğlene kadar yatıyormuş. Bebeğimi de öyle alıştırdım diye gülerek anlatıyordu. Yani el kadar bebeğin büyüme hormonu salgılayacağı en değerli saatlerde uyanık tutuyordu bebeği düşünün. Çocuklar da geç yatıyor baya gece yarısını buluyor gördüğüm kadarıyla. Ben de bebeğimi 7 gibi uyutuyorum büyüyüp çocuk haline gelince de en fazla 9 a kadar izin veirirm diye düşünüyorum.
İnanır mısınız, tüm gün bir şey kemirttiriyorum.Merhabalar sohbet ilerlemişken ben de ortadan girdim
Oral dönemde uyaran ihtiyacı bitmemiş anladığım kadarıyla çocuklarınızın.
Benim de bir 6 yaş oğlum bir de 8 yaş kızım var ikisi de uzun süre oral uyaran ihtiyacı duydular
O zaman okuduklarımdan bir duyu bütünleme terapisi alabileceklerini çıkartmıştım bir kere gittik ama devam etmedik.
Çocuk doktorumuzun önerisi ile hareket ettim. Mesela oğlum çok küçüktü daha bir yaş bile yoktu diş etlerine plastik eldiven ile masaj yapıyorduk.
Sonraki süreçte şu hayvanların kemirebildiği oyuncaklar var ya bime bile gelmişti. Ona benzer kemirilebilecek şeylerden verdim ellerine
İstediğinizde kemirin ezin çiğneyin dedim.
Tüm oyuncak bebeklerimizin el ve ayakları yenmiştir bizim de :)
Şimdi sakız çiğneyebiliyorlar özellikle kızıma sakız veriyorum hala kalem arkası kemiriyor ama o kadar olsun.
Oğlum sakız çiğneyemiyor o hala ısırmaya devam ediyor :)
Yani kesin çözüm değil ama beni rahatlatan çözümlerden yazmak istedim.
Bir de el ve ayak uyaranları ile dil ağız damak uyaranları birbirirni etkiliyor diye biliyorum.
Yine doktorumuz mesela yiyemediği ve damağının hassasiyet gösterdiği şeyi önce eli ile ezmesine izin verin demişti.
Veya dokunamadığı yüzeye ayağıyla dokunsun. Çime dokunamayan toprağa basamayan çocuklarda bu duyusal hassasiyetler sanırım benzer yerlerden işliyor.
Benim büyük olan öyle.Benim bi arkadasim cocugunu 12 de yatiyor gece sabah 9 a kadar mi ne yatıyormuş bazen 10. Cocuk 1 yasinda. Gun icinde de uyuyor bazen 1 kez bazen 2 kez cocugum uyumuyor diye sikayetleniyor.
Ben çocuğumu 9da yatırıyorum bazen 8.30 .
Bebek daha 3 aylik belki benimki de hatadır ama şuan bu şekilde.
Hatta gece alt değiştirme olaylarında esime diyorum ki uykusunu bölme öpme oynama. O da bir insan sonuçta. Ve bende sabaha kadar oturup öğlene kadar yatan bir insan olmama ragmen.
Benle cocuk bir degil ki
Mesela aksam 8.30 da başlıyorum uyutma seansına bazen uyumuyor ne yalan deyim esim boşver gece yatar diyor. safbende çocukların gecesi ile bizimki bir degil diyorum. Benim gibi yasayan insan az ben gece 3 4 5 ayaktayım. Ama çocuk o saate kadar bekletilir mi yazik
Canım gerçekten öyle kendine de eziyet. Cocuga da anneye de. Benimki de gündüz cok uyuduğunda 10.30 a falan sarktığı oldu uyumasının 2 3 sefer ama hemen önlem aldim. Gerçi çok küçük simdi ama insallah boyle devam eder.Benim büyük olan öyle.
Yalnız ne yazsam tüm sorun büyükteymiş onu anladım
Şu 2 aydır 9 a kitledik çünkü öğle uykusunu bıraktırdık ikisine de.
Geç yatan çocukların zorluğu bir kenara, kendine de eziyet.
Ama ailesel durumlar da etkili.
Mesela eşim eve 9 9 buçukta gelirdi ki o saatte yemek yenir, bir yere gidilecekse 10 da çıkılırdı.
Dolayısıyla çocuk buna adapte oluyor, öbür türlü babayı görmeden yaşayacak demektir.
Neyse ki uykuyu sevmiyordu, kendi isteğiyle geç uyuyordu ama geneli bu şekilde geç yatan çocuklar.
Zaten derdim başlı başına yabancılar gibi çocuk yetiştirmek değil. Onlarda da uyuşturucu sorunu çok daha yaygın mesela bize kıyasla. Benim aradığım şey verdiğim örneklerdeki davranışlar açısından yabancı çocuklar daha iyi geliyor ve ben de öyle yetiştirmek istiyorum o açılardan. İşte sürekli ağlayıp bağıran kendini yerlere atan bir çocuk olsun istemiyorum bebeğim vs.yabancı uyruklu olup cok terbıyesız ve saygısız cocuklar genclerde gordum
tam turk kulturunde yasayıp orf adet ve goreneklerıne baglı olan aılelerın yetıstırdıgı bazı cocuklarında aynı sekılde saygısızlıgını gordum
ortayı cok dogru bulmak gerek cok serbest bırakılmasına da karsıyım cok dısıplınede netıce de bır dunyada yasıyoruz genel gecer kabul gormus bazı dogrular var toplum kuralları var
hanı amerıkada veya almanyada falan yasıyorsanız sız onlara zaten uyum saglarsınız ama tukıyede olup da sankı kanadalıymısız gıbı davranırsak cocuk da bocalar
bır yere aıt olmak gıbı degıl de bır mıllete uyruga baglı davranmak degıl de dunyada dogru kabul edılen ve yanlıs kabul edılen seyler ortaktır bunları empoze edersenız yeterlı evrensel olsun cocugunuz bırılerıne gore yetıstırmeyın ayrıca yabancılar gıbı cocuk yetıstırmek matah bırsey degıl oyle olsaydı onlarda zıbılyon tane sorunla ugrasmazlardı
Ona ben de deli oluyorum. Bir şey söylüyorsun hemen "çocuk travma geçirir." bir şey yapıyorsun "çocuk özgüvensiz olur ö" falan böyle kafayı çizmiş tipler türedi. Neymiş efendim çocuğa asla hayır diyemezmişiz reddedilirmiş. Oldu o zaman çocuk gelip tepemize işesin susalım diyicem de ciddi ciddi susacak ebeveynler tanıyorumBana çok ütopik geliyor hiç bağırılmamış insan yavrusu:))) hiç ceza almamış pembiş pembiş çocuklar :)))
Ya bir de çocukları camdan sanıyorlar, bir anne çocuğuma bağırdım dese kadına neler diyorlar, yok yardım al, yok kendini eğit, yok çocuğun şöyle olur böyle olur :))) ya anne terliği diye, çimdiklemek diye kavramlar var hiçbirimiz psikopat olmadık yani :))) ha çocuğu öldüresiye dövmeye asla taraftar değilim olamam ama bazen ev içinde yaşanıyor böyle şeyler çokta anormal değil. Bazen gerekli olduğu bile söylenebilir bana da kızacaklar şimdi ama, hiç unutmadığım bir anım var; benim babam çok sakin bir adamdı, ne bağırdığını ne dövdüğünü asla duymadım, boşanmadan sonra 6 yaşımdan 14 e kadar onunla kaldım, inanılmaz sakin ve huzurlu bir evimiz vardı, bir gün herhalde 9 yaşında falandım, beş taş oynadık arkadaşımla, çikolatasına oynayalım dedik ben kazandım aldım çikolatayı, eve gittim. Babam dedi ki ben sana para vermedim nereden aldın onu bende anlattım, o sakin babam bana bir tokat attı, yüzündeki hışıma inanamadım, sen kumar mı oynadın diye bana o kadar kızdı ki ve ardından iki gün benimle konuşmadı, gram yumuşamadı. 43 yaşındayım daha elime iskambil kağıdı almışlığım yoktur. Ama bir tarafım da bozulmadı yani normalim :))) bazen derim iyi ki yapmış, çünkü bana çok tatlı gelmişti oyun oynayıp çikolata almak, belki yapacağım daha kötü şeylerin önüne geçti. Velhasıl abartmamak lazım, çocuk mutlaka güzel bir duygu, çokta kıymetli ama herşey gereken yerde
ben yabancı uyruklu kısılerın cocuklarında da aynı seylerı yaptıgını gordum hatta prenses kate in kızı da kendını yerden yere atıyor aglayarakZaten derdim başlı başına yabancılar gibi çocuk yetiştirmek değil. Onlarda da uyuşturucu sorunu çok daha yaygın mesela bize kıyasla. Benim aradığım şey verdiğim örneklerdeki davranışlar açısından yabancı çocuklar daha iyi geliyor ve ben de öyle yetiştirmek istiyorum o açılardan. İşte sürekli ağlayıp bağıran kendini yerlere atan bir çocuk olsun istemiyorum bebeğim vs.
Evet duyguların ifade edilmesi de çok önemli bunu çocuğumuza nasıl kazandırırız bu kitapta açıklıyor muÇocuk yetiştirmek oldukça emek istiyor
Benim de zorlandığım bağırdığım çileden çıktığım bir sürü zaman var.
Kendimi geliştirmek adına okumadığım kitap kalmadı ama en işime yarayan kitap şidetsiz iletişim kitabı ve onun üzerine aldığım eğitimler oldu.
Bu kitap sayesinde kendi duygumun ihtiyacımın aynı şekilde çocuğun duygu ve ihtiyacının farkına vardım .
Biz maalesef duyguları bastırılarak büyütülmüş bir nesiliz.
Kurallar vardı uyardın, ceza vardı alırdın, yaşar devam ederdin.
Benim pratiğim kendi çocuklarıma gelince anlam bulmadı.
Çocuğun neden ağladığını bilmeden kural koymak beni zorladı. Hatta böyle durumlarda kendi çocukluğumda bana verilmemiş olan sevgiyi ve kendimi ifade etmem için sunulmamış alanı da farkederek iyice öfkeleniyordum.
Şimdilerde her hareketin altında yatan ihtişyaca bakmaya çalışıyorum. Hissettiğim duygunun neyi haber verdiğini izlemeye çalışıyorum .
Çocuklarımı empatik bir yerden dinlemeye çalışıyorum. İşler böyle daha kolay. Zor olan bunu yapmaya çalışmak. Sanki yeni bir konuşma dili öğreniyormuş gibiyim.
Ben de 7 7 buçukta yatırıyorum yazın hava geç karardığı için 8 8 buçuk oluyordu sabahın 6 sında uyanırdı ben bölük pörçük azıcık uyku uyurdum bi de o saatte ayaktaydım. Yine de yine olsa aynı şeyi yapardım. Çocukların erken yatmaya bebeklikten alışması gerekiyor.Benim bi arkadasim cocugunu 12 de yatiyor gece sabah 9 a kadar mi ne yatıyormuş bazen 10. Cocuk 1 yasinda. Gun icinde de uyuyor bazen 1 kez bazen 2 kez cocugum uyumuyor diye sikayetleniyor.
Ben çocuğumu 9da yatırıyorum bazen 8.30 .
Bebek daha 3 aylik belki benimki de hatadır ama şuan bu şekilde.
Hatta gece alt değiştirme olaylarında esime diyorum ki uykusunu bölme öpme oynama. O da bir insan sonuçta. Ve bende sabaha kadar oturup öğlene kadar yatan bir insan olmama ragmen.
Benle cocuk bir degil ki
Mesela aksam 8.30 da başlıyorum uyutma seansına bazen uyumuyor ne yalan deyim esim boşver gece yatar diyor. safbende çocukların gecesi ile bizimki bir degil diyorum. Benim gibi yasayan insan az ben gece 3 4 5 ayaktayım. Ama çocuk o saate kadar bekletilir mi yazik
Aman zaten üst kuşağın çocuk yetiştirme tarzı çok uzak bize. Bana annem daha doğurduğum gün başımda bekledi emziriyordum bitince aldı çocuğu kucağa alışmasın diye daha doğduğu gün düşünBizimkilerin ortası yokta ondan
Duygusaliz kıyamıyoruz falan ama bizimkilerin yani şuan hala öyle insanlar var ama geçmişte daha coktu ona istinaden yazıyorum tek bildikleri
Bu çocuk aç
Üşürküçük kucağa alıştırma şuan benim bebek 3.ayına girdi daha ya 1 haftalık ya 10 günlüktü esim cocugu kucağına mi al mis napmis o esnada ben baska bişeyle ilgileniyordum kayınvalidem kucağa alışmasın diyordu kocama ben hic takmadım suanda kucağımda hep çünkü oyle birşey yok
Mesela dün bir yerden dönüyoruz cocuk cok huysuzlandıoğlumda biraz gıcıklık vardır. Arabada klima açık cocugun üstünü örtmüş tepesine kadar muslin örtüyle kaynana
Geçende çorap giydirmeye çalıştı giydirmedim
Ve bu düşüncedeki kişiler cocuk yeter ki ağlamasın yeter ki sussun diye herseyi yapardı zamanında. Kafasını dinlesin diye. Iste o herseyi önune sunup susturduklari çocuklar bizizneyse bizimkiler oyle olmayacak insallah bazı seyler bizim elimizde çünkü.
Mesela cocuk uyusun bende rahatıma bakayim diye gece vakti cocuga biseyler yedirirlerdi muhallebi falan bebege yani. Kendisi yese acaba yatabilir mi o muhallebiyi.
Suanda bu ınsanların torunları iste sizin anlattiginiz gibi çocuklar. Çünkü çocukları onu gördüğü için uyguluyor. Bakmayın hala bilinçsiz insan çok hem cocuk bakımında hem yetistirmesinde. Evet bazı seyler çocuğa gore şekilleniyor büyük konuşup atip tutmak doğru değil ama bazı seyler de bizim elimizde diye düşünüyorum.
Kesinlikle doğru. Bir de ben şunu fark ettim hadi bilinçsizce yapanlar neyse ama bazı kadınlar bile isteye bağımlı çocuk yetiştirmeye çalışıyorlar. Bana bağımlı olsun, ben yokken ağlasın, benden başka kimsenin yanına gitmesin vs bunun için çabalıyorlar. Patolojik vakalar gerçekten Allah o çocuklara yardım etsin.Yalnız şurda bi yanlış var Türk çocukları ile yabancı çocukları değil Türk ebeveynler ile Yabancı ebeveynleri karşılaştırmanız gerekiyor. Çocuk çocuktur çocuğun davranışlarını şekillendiren ise ailesidir. Türk ebeveynlerde "özgür bırakma" kavramı malesef ki yok müdahele yi çok seven bi milletiz. Çocuk kendi başına yemek yemeye kalsa anane babaanneyi bırak komşular bile karışıp laf eder. Bu yüzden çocuklarımızda da hep bir anne babaya bağımlılık, huzursuzluk, güvensizlik problemi oluşur. Bunu yaratan biziz. Yabancı çocukların iletişime açık olması ve özgüvenli olmasının sebebi bebeklikten itibaren kendi becerilerini geliştirebilmeleri için onlara fırsat tanınması bi çocuk değil de bir birey mantığı ile iletişim kurulmasından kaynaklı. Bi otele gittiğinizde gözlemleyin mesela Türk çocuk açık büfede bunu yicem diye ağlar annesi hayır bundan yiceksin şunu da al otur beni sinir etme diye söylenir yemekleri ağzına tıkar. Diğer yabancı çocuğu gözlemleyin yanında ebeveyn dahi yoktur tabağını alır yemeğini masasına oturur kendi kendine karnını doyurur kalkar. Yani olay çocukta değil tamamen bizde bitiyor. Eğer biz kendimizi yetiştirirsek önce sonra özgüvenli uysal ve iletişime açık çocuklar yetiştirebiliriz.
Çevresel etkileri kontrol altına alabilirseniz özgüvenli iletişim kurabilen sakin bi çocuk yetiştirme imkanınız çok fazla ama siz evde başka davranırken anneanne babaanne farklı davranırsa ipin ucu kaçıyor malesefKesinlikle doğru. Bir de ben şunu fark ettim hadi bilinçsizce yapanlar neyse ama bazı kadınlar bile isteye bağımlı çocuk yetiştirmeye çalışıyorlar. Bana bağımlı olsun, ben yokken ağlasın, benden başka kimsenin yanına gitmesin vs bunun için çabalıyorlar. Patolojik vakalar gerçekten Allah o çocuklara yardım etsin.