Yabancılar gibi çocuk yetiştirmek?

Koalina .!.:

vallahi adam bana dedi ki " bir gerizekalıyla mı evlisin pardon?". kalakaldım elbette, "yani çocuğunu emanet edemeyeceğin, onu düşünemeyecek kadar aptal bir adam mı sence?" dedi. bunun psikolojide yeri nedir bilemiyorum artık

Genişletmek için tıkla...

filmdelisi .!.:

Ben kaç doktorla bunun aksi için kavga ettim biliyor musunuz?
Çocuk doktoruydu, pedagog değildi ama.
Çocuklara aynı gün ve saate muayene alırız normal olarak.
Takipleri, aşıları, hastalıkları neyse önce biri sonra biri muayene edilir.
Çoğu doktor içeri sadece anne ve tek çocuk alıyor.
Ben ‘baba kalsın yanında’ dediğimde, ‘olur mu çocuklar en fazla güveni annesine duyar, sakinleştirirsiniz’ diyorlar ben de ‘iyi de birazdan muayene ederken yumruk ve tekmeyle girişecek, babası çok daha güzel zapt ediyor, eğer odada olmamıza izin verseydiniz ben konuşmalarımla telkin ederdim’ diyorum.
Aldığım cevap sekmez ‘ilgimiz dağılıyor çok gürültü oluyor’ ve orada kavga başlıyor bende, muayene olmadan çıkıyoruz.

Babayı çocuğun her aşamasında ortak gören doktorben

Genişletmek için tıkla...

Calciferr .!.:

Çocuklar üzerinden çıkarım yapmak doğru gelmiyor çünkü bizim bile dönem dönem değişkin hallerimiz oluyor. Çocuk aileden ne gördüyse onun doğrultusunda ilerliyor. İlk önce kendimizi eğitirsen çocuğu eğitmeye gerek kalmaz. O bizden gördüğünü uygulayacaktır.

Genişletmek için tıkla...

ATTRAENTE .!.:

Ablam ve ben Almanya'da büyüdük, annem derdi ki seni yatağına koyardım, altın temiz, karnın tok yanına maymununu bırakırdım ben işlerimi yapardım:)) bizde çocuk olay oluyor, çocuğumda çocuğum modunda herkes, evde tepinen, ağlayan, bağıran çocuklara aman yavrum şeklinde yaklaşılıyor, kıyamıyorum deniliyor, çocuktur yapar deniliyor sonra da önüne geçilemiyor. Son yıllarda işi gücü bırakıp çocuk psikolojisine sardı herkes, herkeste bir filozofluk, internetten okuyup çocuk psikolojisi diye kendilerini parçalıyorlar ama çocuklara bak kuralsız, bağımlı vs... Çocuğun çocuk olduğunu kabullenmek lazım bence öncelikle, fazla misyon yüklememek gerek. Yeğenimi büyüttüm ablamla birlikte, kesin kurallarımız vardı, her çocuk gibi ağlayarak isterdi, odana git ağlaman bitince gel derdim, kuzum 3 yaşındaydı:)) ağlardı ağlardı gelirdi, anlatırdı derdini sonra ağlamadan anlatmaya başladı. Yemek yemezdi, bütün gün verme açım demezdi, masaya oturtur yemeğini önüne koyardım, yemek bitmeden oynamak yok derdim, önceleri saatlerce o masada oturdu inadından, sonra oyun cazip geldi, yemeğini yemeye başladı. Gündüz dışarı çıkarırdım sakin sakin oynardı, gece olunca top oynayası gelirdi, altta insan var olmaz derdim inadına tepinirdi, bir kez topunu aldım odasına gönderdim, hafifte sesimi yükselttim insanları rahatsız etmeyeceğiz diye baktım yine tepiniyor, alt katta kedi var uyuyamıyor sen koşunca yazık değil mi dedim, kafasına yattı:))) çocuklar çok kıymetli, insan gözünden sakınıyor, ne isterlerse olsun istiyor ama onlara kurallar olduğunu, yalnız yaşamadıklarını öğretmek gerek diye düşünüyorum. Sevgiyi de hissettirmek gerek, yeğenimle hep özel bir ilişkim oldu, geceleri odasına götürür yatağına yatırmadan kucağıma alır kafasını omzuma yaslar biraz konuşurdum onunla, saçını seve seve muhabbet ederdim, sırf o on dakikalık keyif için yatmaya itiraz etmezdi:)) ablamla hep uyumlu olduk bu konuda, birimizin söylediğini diğeri ezmedi, tutarsızlık yapmadık, çocuk bunlar sürekli mum gibi olamazlar ama kuralları olmalı, saygıları olmalı. Onunla yıllar geçirdik, çocukluk, ergenlik, okul yılları şimdi kocaman yetişkin bir kadın, çokta başarılı demek ki doğru yoldan gitmişiz ablamla.

Genişletmek için tıkla...

filmdelisi .!.:

Lama gibi tükürüyor, camları yalıyor gibi bir halim mi var?
Gözünüzde öyle bir intibam mı var acaba?

En kıl olduğum cümle bu, evet davranışsal olarak rol modelleriyiz doğru.
Ama hiçbir ebeveynin kendini yerlere attığını ya da orayı burayı tekmelediğini sanmıyorum.
Çocukların beyinsel gelişimindeki duygudurumlarını kontrol edememe, baskılayamama, bu sebeple varoluş amacı görüp o an istedikleri şeye canı pahasına bağlanma durumunu da artık bir kabullenelim ama.
Ben değil, bilim söylüyor bunu.
Yani tutturan, ağlayan çocuklar da gayet sağlıklı ve iyi eğitim almış olabilirler.
Her uslu, akıllı, zeki vb şekilde çocuğun tebriğin ailesini, aksinin zılgıtı ve kınamasını da ailesi yemesin.
Gelişim süreçli, çevresel faktörler ve başlı başına yaradılış da mesele.

Genişletmek için tıkla...

filmdelisi .!.:

Lama gibi tükürüyor, camları yalıyor gibi bir halim mi var?
Gözünüzde öyle bir intibam mı var acaba?

En kıl olduğum cümle bu, evet davranışsal olarak rol modelleriyiz doğru.
Ama hiçbir ebeveynin kendini yerlere attığını ya da orayı burayı tekmelediğini sanmıyorum.
Çocukların beyinsel gelişimindeki duygudurumlarını kontrol edememe, baskılayamama, bu sebeple varoluş amacı görüp o an istedikleri şeye canı pahasına bağlanma durumunu da artık bir kabullenelim ama.
Ben değil, bilim söylüyor bunu.
Yani tutturan, ağlayan çocuklar da gayet sağlıklı ve iyi eğitim almış olabilirler.
Her uslu, akıllı, zeki vb şekilde çocuğun tebriğin ailesini, aksinin zılgıtı ve kınamasını da ailesi yemesin.
Gelişim süreçli, çevresel faktörler ve başlı başına yaradılış da mesele.

Genişletmek için tıkla...

filmdelisi .!.:

Lama gibi tükürüyor, camları yalıyor gibi bir halim mi var?
Gözünüzde öyle bir intibam mı var acaba?

En kıl olduğum cümle bu, evet davranışsal olarak rol modelleriyiz doğru.
Ama hiçbir ebeveynin kendini yerlere attığını ya da orayı burayı tekmelediğini sanmıyorum.
Çocukların beyinsel gelişimindeki duygudurumlarını kontrol edememe, baskılayamama, bu sebeple varoluş amacı görüp o an istedikleri şeye canı pahasına bağlanma durumunu da artık bir kabullenelim ama.
Ben değil, bilim söylüyor bunu.
Yani tutturan, ağlayan çocuklar da gayet sağlıklı ve iyi eğitim almış olabilirler.
Her uslu, akıllı, zeki vb şekilde çocuğun tebriğin ailesini, aksinin zılgıtı ve kınamasını da ailesi yemesin.
Gelişim süreçli, çevresel faktörler ve başlı başına yaradılış da mesele.

Genişletmek için tıkla...

filmdelisi .!.:

Konu sahibi izin verirse danışayım sizlere çünkü benzerini görmedim.
Elbet vardır gördüğünüz ya da gıyabında bildiğiniz ama çevremde yok ve ben her yolu denesem de çare bulamıyorum, dayanılmaz bir hal aldı.

Genişletmek için tıkla...

filmdelisi .!.:

Lama gibi tükürüyor, camları yalıyor gibi bir halim mi var?
Gözünüzde öyle bir intibam mı var acaba?

En kıl olduğum cümle bu, evet davranışsal olarak rol modelleriyiz doğru.
Ama hiçbir ebeveynin kendini yerlere attığını ya da orayı burayı tekmelediğini sanmıyorum.
Çocukların beyinsel gelişimindeki duygudurumlarını kontrol edememe, baskılayamama, bu sebeple varoluş amacı görüp o an istedikleri şeye canı pahasına bağlanma durumunu da artık bir kabullenelim ama.
Ben değil, bilim söylüyor bunu.
Yani tutturan, ağlayan çocuklar da gayet sağlıklı ve iyi eğitim almış olabilirler.
Her uslu, akıllı, zeki vb şekilde çocuğun tebriğin ailesini, aksinin zılgıtı ve kınamasını da ailesi yemesin.
Gelişim süreçli, çevresel faktörler ve başlı başına yaradılış da mesele.

Genişletmek için tıkla...

peynirlirecel .!.:

Birde nereden çıktığı belli olmayan instamomlar, nereden mezun olduğu bile olmayan kendine pedagog diyen şahıslar türedi internette
Yok asla bağırmayan muhteşem anneler, yok evladını kaşını bile çatmadan yetiştirdim diyenler
Yani bu çocuk hiç bir gün seni delirtmedi seninde hiç ters anına gelmedi çocuğa kaş bile çatmadan bugüne getirdin yersen
Olmayacak şeyleri yaptım gibi anlatıp birde insanları kötü hissettiriyorlar.

Genişletmek için tıkla...

filmdelisi .!.:

Şuan bir aydınlanma yaşadım.

Genişletmek için tıkla...

Koalina .!.:

aslında kreş öncesi bezi atıverdi bir anda. 2 gün besiz gezdi. kaka diyip gidip yapıyordu çiş diyip yapıyordu ama duşakabine. hemen gidip lazımlık aldım ama oturmadı, ısrar ettim oğlum bir dene diye. yooo diyerek kaçtı ve bir daha da yapmadı, bez bağladık tekrar ısrar dediğim de bu yani oğlum bak bir dene şeklinde konuşmak, zorla oturtmadım yani.

benimki de sevmiyor bazı şeyleri sticker falan yapıştırıyoruz, çok tepki vermiyor ama o kalmıyor çıkarttırıyor hemen. arabalarında da ekstra bir şey istemiyor, bir şey taksak yapıştırsak çıkar diye yırtınır. bazen kendisi yapıştırır dayanamaz geri söker. dün kulak çubuğunun kutusundaki yapıştırmaları söküyordu. araba falan sürerken de dışarıda şu sarı alanlardan sürer veya mazgal varsa o hizada gider, yoksa su giderlerinden gider, o da yoksa farklı renkte kaldırımlardan yürür veya oralarda sürer. bir ayağını öpsem diğerini de uzatır buuu diye. onu öperim ısırırım bu sefer diğerini uzatır ııııı diye(ısır demek istiyor).
biraz sıkıntılı benimki

Genişletmek için tıkla...

ATTRAENTE .!.:

Bana çok ütopik geliyor hiç bağırılmamış insan yavrusu:))) hiç ceza almamış pembiş pembiş çocuklar :)))
Ya bir de çocukları camdan sanıyorlar, bir anne çocuğuma bağırdım dese kadına neler diyorlar, yok yardım al, yok kendini eğit, yok çocuğun şöyle olur böyle olur :))) ya anne terliği diye, çimdiklemek diye kavramlar var hiçbirimiz psikopat olmadık yani :))) ha çocuğu öldüresiye dövmeye asla taraftar değilim olamam ama bazen ev içinde yaşanıyor böyle şeyler çokta anormal değil. Bazen gerekli olduğu bile söylenebilir bana da kızacaklar şimdi ama, hiç unutmadığım bir anım var; benim babam çok sakin bir adamdı, ne bağırdığını ne dövdüğünü asla duymadım, boşanmadan sonra 6 yaşımdan 14 e kadar onunla kaldım, inanılmaz sakin ve huzurlu bir evimiz vardı, bir gün herhalde 9 yaşında falandım, beş taş oynadık arkadaşımla, çikolatasına oynayalım dedik ben kazandım aldım çikolatayı, eve gittim. Babam dedi ki ben sana para vermedim nereden aldın onu bende anlattım, o sakin babam bana bir tokat attı, yüzündeki hışıma inanamadım, sen kumar mı oynadın diye bana o kadar kızdı ki ve ardından iki gün benimle konuşmadı, gram yumuşamadı. 43 yaşındayım daha elime iskambil kağıdı almışlığım yoktur. Ama bir tarafım da bozulmadı yani normalim :))) bazen derim iyi ki yapmış, çünkü bana çok tatlı gelmişti oyun oynayıp çikolata almak, belki yapacağım daha kötü şeylerin önüne geçti. Velhasıl abartmamak lazım, çocuk mutlaka güzel bir duygu, çokta kıymetli ama herşey gereken yerde

Genişletmek için tıkla...

Calciferr .!.:

Gerçekten bu yazdığımdan bunu çıkarmanız enteresan. Sizin yaptığınız çok mu farklı şimdi ? bana ders mi verdiniz?

Genişletmek için tıkla...

Sevdaya gazel .!.:

Yazcam yazcam bir fırsatını bulamadım. kaç konuda gördüm yorumlarınızı hatta bazı konularda yorumlarınızı arar oldum her yorumunuz her cümleniz muhteşem ya ❤ Hep 12 den vuruyorsunuz. Derinliği yaşanmışlığı olan farklı bir insansınız. Bu forumda sizin gibilere ihtiyaç var konuyu dağıtmadan gideyim

Genişletmek için tıkla...

Milana22 .!.:

Ben bunun canli kanitiyim , bu forumda benzer konularda defalarca anlattim

Muhtesem bir oglum var , cok uyumlu , herkesin ozendigi , pek cok arkadasim oğlumu gorup cocuk dogurdu ay cocuk sahane bir sey deyip , hikayelerini face hesabimda paylasirdim fanlari vardi bayiliyordu herkes

Ve ben bu cocuk benim mükemmel anneligim sayesinde boyle sanıyordum, yollarda kendini yere atan cocuk gorunce cik cik cik yapiyorlar ama egitemiyorlar cocuklarino diyordum , onlar hep kotu annelerdi benim gozumde

Kinadim kinadim sonra kizimi dogurdum , bir cocuk bu kadar mi manyak olur , yerlerde tepinen , krizlere giren , avizelerde sallanan bir velet cikti benden

O kınadığım her bir anneden ozurler diledim , ben yanlismisim , bunlarin yaradilisla karakterle alakasi varmis diye simdi kimsenin cocuguna ciklamiyorum , tabi bu arada hatali ebeveynlik yapan yok mu , tonla var ama hic kotu dusunmeden aman banane deyip geciyorum

Bu arada cok sukur , iki yas krizi gectikten sonra benim kizim da normal bir cocuk oldu ama 1.5 sene cidden kinamalarim yuzunden pismanlikla gecirdim omrumu

Genişletmek için tıkla...

nscckts .!.:

cocuklugunuz nasıldı acaba
cok mu hareketlı bır cocuktunuz ? bazen oyle denk gelıyor goruyorum cocuklar tam anne babalarının mınyatur halı hah dıyorum resmen kendını dogurmussun sen kucukkende boyleydın sımdı anne babanın cektıgını sen cekıyorsun dedım bırıne cocukken oyle yaramazdı cunku aklıma o geldı :) sızınde var mı oyle maceralarınız

Genişletmek için tıkla...

filmdelisi .!.:

Gerçekten öyle.
Bunu ancak çok çocuklu aile ya da çok kardeşli insanlar farkedebiliyor.
Ben ablamla tamamen zıt karakterleyim, halbuki aynı aile eğitti, aynı koşullarda sevgiyle yaşadık, aynı cezaları aldık falan filan.

İlk çocuğum doğdu, daha doğduğu gün bir bebek neden emmez, neden dimdik tutar kafayı, neden yerinde durmaz, sürekli ağlar, çişi 1 damla olsa ağlar, uyumaz, anne yerine başkalarında susar vs.
İnsan 5 günlük bebeği koyduğu yatağın öbür ucunda bulur mu, ben buldum.
İşte tüm yaşantımı değiştiren çocuğum zaten ilk olan.

İkinci çocuğum doğdu, doğduğu dakika göğsüme yapıştı, sesimle sakinleşti, aşırı hareketli ama pozitif, kolik ama kriz dışında gülücükler saçıyor.

İnanın hala bu kadar zıt karakterleri.
Biri otorite karşıtı, dirayetli, inatçı, mızmız ve ağlak; öbürü ise kural seven, aileyi dikkate alan, güvenli alanın dışına çıkmayıp krizlerini telkinle altabilen totosu kurtlu çocuğum.

Dünyaya gözlerini açtıklarında bir ruh var, ben buna tanık oldum ve hiçbir uzman söylemiyor, kitaplarda yazmıyor, bilim açıklamıyor.
Ama öyle, biz ebeveynler ancak yol gösterici, eşlik eden olabiliyoruz bu yolculuklarında, yola sokan değil, daha ötesi olmuyor.

Genişletmek için tıkla...

ATTRAENTE .!.:

Bana çok ütopik geliyor hiç bağırılmamış insan yavrusu:))) hiç ceza almamış pembiş pembiş çocuklar :)))
Ya bir de çocukları camdan sanıyorlar, bir anne çocuğuma bağırdım dese kadına neler diyorlar, yok yardım al, yok kendini eğit, yok çocuğun şöyle olur böyle olur :))) ya anne terliği diye, çimdiklemek diye kavramlar var hiçbirimiz psikopat olmadık yani :))) ha çocuğu öldüresiye dövmeye asla taraftar değilim olamam ama bazen ev içinde yaşanıyor böyle şeyler çokta anormal değil. Bazen gerekli olduğu bile söylenebilir bana da kızacaklar şimdi ama, hiç unutmadığım bir anım var; benim babam çok sakin bir adamdı, ne bağırdığını ne dövdüğünü asla duymadım, boşanmadan sonra 6 yaşımdan 14 e kadar onunla kaldım, inanılmaz sakin ve huzurlu bir evimiz vardı, bir gün herhalde 9 yaşında falandım, beş taş oynadık arkadaşımla, çikolatasına oynayalım dedik ben kazandım aldım çikolatayı, eve gittim. Babam dedi ki ben sana para vermedim nereden aldın onu bende anlattım, o sakin babam bana bir tokat attı, yüzündeki hışıma inanamadım, sen kumar mı oynadın diye bana o kadar kızdı ki ve ardından iki gün benimle konuşmadı, gram yumuşamadı. 43 yaşındayım daha elime iskambil kağıdı almışlığım yoktur. Ama bir tarafım da bozulmadı yani normalim :))) bazen derim iyi ki yapmış, çünkü bana çok tatlı gelmişti oyun oynayıp çikolata almak, belki yapacağım daha kötü şeylerin önüne geçti. Velhasıl abartmamak lazım, çocuk mutlaka güzel bir duygu, çokta kıymetli ama herşey gereken yerde

Genişletmek için tıkla...