Yaadklarmzdan neler rendk..rendim ki..

ögrendim ki hayat sandıgımıdan kısa ne yazıkki..

hayatta kotu olmak lazımmıs ıyılık hıc bırseye yaramıyormus onu ogrendım bu devırde kotu olacaksın kımseye acımayacaksın cunku sen ıyı davrandıkca acıdıkca sen deıl onlar bır yerlere cıkıyor mesela acıyorum gıymedıgım kıyafetlerımı akraba es dosta verıyorum yok alamıyorlar dıye ama bır bakıyorum kı onlar aslında en pahalı yerlerden kıyafetler alıp gıyınıyorlar benım verdıklerımıde kendı adına baskalarını verıyorlarmıs neyse en kucuk bır ornek hayatta arkadaslarım ugruna zamanında annemı cok kırdım ama sımdı donup bakıyorumda ALLAHIM ne kadar aptalmısım sımdı o arkadaslarım yok bıle yanımda en cok uzuldugum konuda bu canım annem neyse cok sey ogrendım cokkkkkkkk

hiç kimseye iyilik etmemek nötr davranmak gerekliymiş

dostluğu özel kılıp içimizdeki tüm dosthane duyguları hak edenlerle paylaşıp yalnız onların yaşamına ışık olmak gerekirmiş

ve öğrendim ki insan ne kadar kötü şey yaşamışsa hepsin de kendininde büyük ölçüde parmağı varmış

öğrendim ki hayatta kimseye güwenmemek gerek öğrendim ki hayatta aslında her insan yanlız öğrendim ki hayatı 1 günlükmüş gibi yaşamak gerek...

ben ögrendim ki;
hayatta her zaman ne oldum demiyeceksin,herşey mükemmel dediğin anda tepetaklak olabiliomuşsun..
hep herşeyin bir gün biteceği gibi bi ihtimal bırakmak lazımmış...
kimseye güvenmemek gerekiomuş ölürüm dediğin insan bile gözünün içine baka baka yalan söyleyebiliyormuş,hayatta hep şüpheli olmak lazımmış...
aile büyüklerinin laflarını kulak arkası etmemek lazımmış,elbet bir bildikleri oluyormuş
herşeyden önce kendinmişsin önemli olan bu hayatta biraz bencil olmak çok iyi niyetli olmamak lazımmış...
kendine güvenmek kendi ayaklarının üstünde durmak lazımmış,sevmekten çok sevilmek önemliymiş üzülmemek için..ve her aşk bir gün bitermiş geriye saygı ve sevgi kalırmış...:1closedeyes:

Hiç bir konuda büyük konuşmamak gerekiyormuş .
Hiç kimse beni annemden çok asla düşünemezmiş.
Zaman göz açıp kapayana kadar geçip gidiyor , her an çok önemli.

Öğrendim ki hayatta vazgeçemeyeceğim kişiler sadece ailemmiş ve öğrendim ki insan herşeye katlanıyormuş her acı hafifliyormuş a.s

bayanlar yapmayın ama çok karamsarsınız sizlere bir şiir yazayımda biraz içiniz açılsın :

Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği

İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne
Denize saatlerce bakabilir, bir kuşa, bir çocuğa
Yaşamak yeryüzünde, onunla karışmaktır
Kopmaz kökler salmaktır oraya

Kucakladın mı sımsıkı kucaklayacaksın arkadaşını
Kavgaya tüm kaslarınla, gövdenle, tutkunla gireceksin
Ve uzandın mı bir kez sımsıcak kumlara
Bir kum tanesi gibi, bir yaprak gibi, bir taş gibi dinleneceksin

İnsan bütün güzel müzikleri dinlemeli alabildiğine
Hem de tüm benliği seslerle, ezgilerle dolarcasına
İnsan balıklama dalmalı içine hayatın
Bir kayadan zümrüt bir denize dalarcasına

Uzak ülkeler çekmeli seni, tanımadığın insanlar
Bütün kitapları okumak, bütün hayatları tanımak arzusuyla yanmalısın
Değişmemelisin hiçbir şeyle bir bardak su içmenin mutluluğunu
Fakat ne kadar sevinç varsa yaşamak özlemiyle dolmalısın

Ve kederi de yaşamalısın, namusluca, bütün benliğinle
Çünkü acılar da, sevinçler gibi olgunlaştırır insanı
Kanın karışmalı hayatın büyük dolaşımına
Dolaşmalı damarlarında hayatın sonsuz taze kanı

Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
Yaşadın mı büyük yaşayacaksın, ırmaklara, göğe, bütün evrene karışırcasına
Çünkü ömür dediğimiz şey, hayata sunulmuş bir armağandır
Ve hayat, sunulmuş bir armağandır insana.
(ATAOL BEHRAMOĞLU)

insanı keyiflendiriyor demi...

en acısını ben öğrendim sanırım..hayatta en acı şey en sevdiğini,kardeşini kaybetmekmiş,yalnız,yarım kalmakmış...en acı şey ölümmüş....

karı koca ilişkisine akıl sır ermiyormuş bunu anlamam 3 ayda oldu..bundan öncesini boşa geçirmişim..7 aydır ayrı yaşayan boşanma davası devam eden arkadaşım eşinden 4 aylık hamile ve ben eşinin tüm hödüklüklerini arkadaşımla paylaşmıştım:)

öğrendim ki sabrın sonu selametmiş..mutlulukmuş..güzellikmiş...
öğrendim ki güzel düşündüğümde herşeyin güzel olduğunu,huzur düşündüğümde huzurlu olduğumu yani ne düşünürsem onun olduğunu öğrendim...

Öğrendim ki, mütevazi davrandıkça alçak sanıyorlarmış,
Öğrendim ki iyi özelliklerin varsa ya da çoğunluktaysa düşmanın çok oluyormuş,hep eksiğin olmalı ve insanlar eksikliklerini görüp bilmeliymiş, dost sandıklarınla şansını, iyiliğini değil, şanssızlığını, dertlerini paylaşmalıymışsın,
Öğrendim ki, birine iyilik ettiysen artık onunla ilişkini kesmeliymişsin çünkü her an karşında bunun ezikliğiyle yaşamamak için küsecek nedenler arıyor ve tehlikeli olabiliyormuş,
Öğrendim ki, her şeye yüklenen anlam zamanla değişiyormuş.Acıtanlar fayda olarak dönerken bazen, eski mutluluklar da acı verebiliyormu,
Öğrendim ki, hiç bir şey için acele yargıda bulunmak doğru değilmiş, herşey her şekilde değişebiliyormuş,
Öğrendim ki, her acıya derde katlanılıyormuş ama evlat acısı hatta acı çekme ihtimali boğazında düğümmüş yutamadığın,
Öğrendim ki, yaşasın diye hiç düşünmeden ömrünü hatta canını verebileceğin insanların ölümüne bile bazen iyi ki bunları görüp üzülmedi, doğru zamanda ölmüş diyebiliyormuşsun,
Öğredim ki iyi bir şey yakaladığında iliklerine kadar hissetmeliymişsin onu, bir daha geri gelmiyormuş
ve öğrendim ki insan acılarıyla sorunlarıyla barışıp herşeye yukarıdan bakıp olgunlaşmanın etkisiyle tepkisizleşmeyi öğreniyormuş. Ama her şeye rağmen her gün değil her an yeni bir umudun doğabiliyormuş ve buna ancak sen izin verebiliyormuşsun!

öğrendimki evlendikten sonra ailenin kıymeti biliniyomuş
öğrendimki erkek aşığım der ama yapacağını yaparmış
öğrendimki annelik çok güzel bi duyguymuş (hamilelikte öyle :) )
öğrendimki ailenden başka kimseye güven olmuyomuş
öğrendimki bu dünyanın b..ku yavaş yavaş çıkmaya başlamış

( kıslar kusura bakmayın arabesk oldu biras ama bu aralar çok depresifim ben öğrendiklerim bunlar aklıma gelio bu ruh haliyle...)

öğrendim ki bazen bişeylere sahip olmak için istemek yetmiyor..
öğrendim ki herkesten dost olmuyor
öğrendim ki kayınvalideyle yaşamak çoook zor
öğrendim ki daha öğrenicek çoook şey var
öğrendimki halimize şükretmemiz lazım beterin beteri var..........

öğrendim ki hayatta en değerli şey insanın ailesiymiş
öğrendim ki insanlar hiç de göründüğü gibi değilmiş
öğrendim ki bu hayatta kimseye güvenmemek gerekiyomuş(çok kazık yedim,dostum bildiklerimden)
öğrendim ki pozitif düşünme herşeyi iyiye götürüyormuş
öğrendim ki gerçek huzur islamdaymış....

ogrendiklerimle filozof olurdum ya neyse....diplomalarim yok iste...:roflol:

ögrendim ki hayat cok bosmus.....