Eğitimini de tamamlatmamış bu nasıl insan ! Allah yardımcın olsun tatlım İstanbul bana çok korkutucu geliyor imkanın varsa başka bir şehre git ama şu an işin sabit anladığım kadarıylaSevgili bayanlar, öncelikle konu biraz uzun olabilir. Benim sorunum ailemle ilgili, yani en büyük sorunum onlarla..
Öncelikle kendimden bahsediyim, lise mezunuyum, 21 yaşıma girdim, özel bir şirkette yönetici asistanı olarak çalışıyorum ve 2100 tl maaş alıyorum. 16 yaşımdan beri sürekli çalıştım. Liseye giderken okuldan sonra ve haftasonları fast-food restorantlarında, mağazalarda, stand işlerinde sürekli çalışıp harçlığımı çıkarıyordum. Ailemden lise dönemimde aldığım 50 tl yalnızca okula gidiş geliş paramı karşılıyordu ve 16 yaşımdan bu yana ne bir kıyafet ne de başka birşey için para aldım. Zaten lise bitince de sürekli çalıştığım için tamamen bağı kopardım.
Benim sorunum babam. Aşırı cimri, tutucu, duygusuz ve vicdansız adamın teki. Maalesef annemle ayrı değiller, hergün kavga hergün problem yaşıyoruz. Onunla ilgili özet geçmem gerekirse annem yapacağı yemeği dahi ona sorar, bütün gün evi en az 20 kez arar, bize akrabalarımız vs kimse gelip gitmez, bizimle konuşmaz gülmez, babanın çocuklardan çok üstün olduğunu ve çocuklara hayvan gibi davranılması gerektiğini savunur. (ki ben hayvanlara insanlardan çok değer veriyorum)
Liseye geçmeden önce hayalim radyo televizyon okumaktı fakat beni zorla çocuk gelişimine yönlendirdiler, son sene baloma o hafta çalışmadığım ve harçlığım olmadığı için gidemedim, 9 yaşımda apandist ameliyatı oldum 8 gün doktora götürülmediğim için babannemin zoruyla gittiğimizde apandistim çoktan patlamıştı, ortaokul yıllarımda beni kuzenlerime takip ettirir normal bir erkek arkadaşım yanıma dahi gelse eve gelir yaşıtlarını döver gibi döverdi. Ben lisede çalışırken 23:00'da eve geldiğim olurdu ve karanlıkta korka korka eve gelirken beni minibüs durağından bile almaz, arkadaşlarımla buluşacağım zaman saat farketmeksizin dışarı göndermezdi.
Zaman geçti değişir dedim, 8 senedir zaten tek kelime etmişliğim yok hiç düzelmedi. Daha da delirdi. Televizyon izliyorum elektrik yakıyor kapatıyor, kar yağıyor dışarıda kalorifer kapalı, duşa giriyorum sıcak suyu kapatıyor, öğlen dışarı çıkıyorum eve gelince o.... diyor. Bana sürekli o... diyip hakaret ediyor, evlense de gitse gibi laflar. Artık öyle canıma yetti ki dayanamıyorum. Dört ay önce şirket yemeğine gittim diye eve geldiğimde merdivenlerden sürükledi, komşum eve aldı orda da gelip saldırdı. Suratımı kollarımı mosmor etti. Beni asla dışarı çıkarmıyor. Ne olursa olsun kız dışarı çıkmazmış.
Tabi o öyle derken ben iş yerime gidiyorum diye yalan söyleyip hep sevgilimle buluşurdum, 6 sene birisiyle çıktım ve ayrıldık. Hoş olmayan, çok tatsız olaylar yaşadım. Dışarı çıkma yalanım hep iş yeri, mesela haftasonu çıkarım işe gidiyorum diye ama iş yoktur, akşam 2 saat mesai vardı derim.
Annem çok pasif, onun deli olduğunu ve onun huyuna gitmemizi söylüyor ama ben aşağılanmaktan, küfürlerden ve dayak yemekten çok daraldım. Asosyal oldum. Onların yüzünden bir kere de intihar etmiştim. Çevremde herkes tarafından çok ağırbaşlı, neşeli, hırslı biri olarak gözüküyorum ama evde sürekli tam tersiymiş gibi davranılıyor. Bu zamana kadar sadece bir kere eve geç geldim o da 16 yaşımdaydım ve ilk kez sevgilim olmuştu, neden bilmiyorum gece 12'ye kadar oturmuştuk bir yerde. Bir daha da hiçbirşey olmadı ama gel gör ki beni canımdan bezdirdi bu baskılarıyla. Bakkala bile çıkamaz oldum, evden işe işten eve. Tüm hayatım bu.
Allah'ın izniyle onlar istemese de ayrı eve çıkacağım ve birdaha onun suratını asla görmeyeceğim. Eve çıkarsam bir daha dönemeyeceğimi söylüyorlar ve ben bundan çok mutluluk duyuyorum. Biraz banka borçlarım var, onları kapatır kapatmaz tek başıma eve çıkacağım. Geri görüşlü akrabalar dışında herkes çık o evden diyor. Onlarsa bul birini evlen diyorlar da beni eve kapatarak nasıl birisini bulacağım. (Bu arada yanlış anlaşılmasın çevremde çok dikkat çeken birisiyim, bir yerde oturursam mutlaka ilgi odağı olurum ama yaşadığım hüsran dolu ilişki sonrası denedim kimseye birşey hissedemiyorum)
Şimdi sormak istediğim tek yaşayan ve İstanbul Avrupa yakasında tavsiye edebileceğiniz semtler neresi? Faturalar, eşyalar ne tutar?
Not: babam denilen pislik ayda 4 bin tl alıyor, ev bizim. Annemin de emekli maaşı var ve ben ondan nefret ediyorum. O senin baban nasıl hissedersin diyeceksiniz kesin ama nefret gerçekten güçlü bir duygu. Ben ondan her iliğime kadar nefret ediyorum. Ameliyat oldu hastahaneye dahi gitmedim, ne ameliyatı oldu onu bile bilmiyorum ve çoğu geceler keşke boşansalar, keşke birileri dövse onu başına bişey gelse diye dua ediyorum..
Kızına,karısına, daha doğrusu ev ortamında küfür eden babalardan hatta aile Üyelerinden acayip tiksinirim.bi kaşık suda boğacağım falan gelir.evde iyi davransa size dışarı çıkarmama da haklı sayılabilir sonuçta sen de yalan söyleyip erkek arkadaşınla falan buluşuyormuşsun.Ama o yaptıklarından sonra tabi ki senin yaptıkların hiç bile.ev kirAlarını falan bilmiyorum İstanbul'da yaşamıyorum ama eve çıkman en iyisi dayanabildigin kadar dayansan ,para birikir ,biraz daha rahat edersin,Ama eve çıkınca da ay ben güzelim ilgi topluyorum diye salma kendini yine bazı şeylere dikkat et mümkünse de başkalarına karşı ben güzelim çekiciyim deme öyle olabilirsin ama bu söylemen ve buna göre kendini bi yerlere koyman hiç hoş gözükmüyor.Bu arada baban ne iş yapıyor kardeşin falan yok mu ,birde nolursa olsun nefret bile et ama başına şu gelsin bu gelsin diye dua etme..Sevgili bayanlar, öncelikle konu biraz uzun olabilir. Benim sorunum ailemle ilgili, yani en büyük sorunum onlarla..
Öncelikle kendimden bahsediyim, lise mezunuyum, 21 yaşıma girdim, özel bir şirkette yönetici asistanı olarak çalışıyorum ve 2100 tl maaş alıyorum. 16 yaşımdan beri sürekli çalıştım. Liseye giderken okuldan sonra ve haftasonları fast-food restorantlarında, mağazalarda, stand işlerinde sürekli çalışıp harçlığımı çıkarıyordum. Ailemden lise dönemimde aldığım 50 tl yalnızca okula gidiş geliş paramı karşılıyordu ve 16 yaşımdan bu yana ne bir kıyafet ne de başka birşey için para aldım. Zaten lise bitince de sürekli çalıştığım için tamamen bağı kopardım.
Benim sorunum babam. Aşırı cimri, tutucu, duygusuz ve vicdansız adamın teki. Maalesef annemle ayrı değiller, hergün kavga hergün problem yaşıyoruz. Onunla ilgili özet geçmem gerekirse annem yapacağı yemeği dahi ona sorar, bütün gün evi en az 20 kez arar, bize akrabalarımız vs kimse gelip gitmez, bizimle konuşmaz gülmez, babanın çocuklardan çok üstün olduğunu ve çocuklara hayvan gibi davranılması gerektiğini savunur. (ki ben hayvanlara insanlardan çok değer veriyorum)
Liseye geçmeden önce hayalim radyo televizyon okumaktı fakat beni zorla çocuk gelişimine yönlendirdiler, son sene baloma o hafta çalışmadığım ve harçlığım olmadığı için gidemedim, 9 yaşımda apandist ameliyatı oldum 8 gün doktora götürülmediğim için babannemin zoruyla gittiğimizde apandistim çoktan patlamıştı, ortaokul yıllarımda beni kuzenlerime takip ettirir normal bir erkek arkadaşım yanıma dahi gelse eve gelir yaşıtlarını döver gibi döverdi. Ben lisede çalışırken 23:00'da eve geldiğim olurdu ve karanlıkta korka korka eve gelirken beni minibüs durağından bile almaz, arkadaşlarımla buluşacağım zaman saat farketmeksizin dışarı göndermezdi.
Zaman geçti değişir dedim, 8 senedir zaten tek kelime etmişliğim yok hiç düzelmedi. Daha da delirdi. Televizyon izliyorum elektrik yakıyor kapatıyor, kar yağıyor dışarıda kalorifer kapalı, duşa giriyorum sıcak suyu kapatıyor, öğlen dışarı çıkıyorum eve gelince o.... diyor. Bana sürekli o... diyip hakaret ediyor, evlense de gitse gibi laflar. Artık öyle canıma yetti ki dayanamıyorum. Dört ay önce şirket yemeğine gittim diye eve geldiğimde merdivenlerden sürükledi, komşum eve aldı orda da gelip saldırdı. Suratımı kollarımı mosmor etti. Beni asla dışarı çıkarmıyor. Ne olursa olsun kız dışarı çıkmazmış.
Tabi o öyle derken ben iş yerime gidiyorum diye yalan söyleyip hep sevgilimle buluşurdum, 6 sene birisiyle çıktım ve ayrıldık. Hoş olmayan, çok tatsız olaylar yaşadım. Dışarı çıkma yalanım hep iş yeri, mesela haftasonu çıkarım işe gidiyorum diye ama iş yoktur, akşam 2 saat mesai vardı derim.
Annem çok pasif, onun deli olduğunu ve onun huyuna gitmemizi söylüyor ama ben aşağılanmaktan, küfürlerden ve dayak yemekten çok daraldım. Asosyal oldum. Onların yüzünden bir kere de intihar etmiştim. Çevremde herkes tarafından çok ağırbaşlı, neşeli, hırslı biri olarak gözüküyorum ama evde sürekli tam tersiymiş gibi davranılıyor. Bu zamana kadar sadece bir kere eve geç geldim o da 16 yaşımdaydım ve ilk kez sevgilim olmuştu, neden bilmiyorum gece 12'ye kadar oturmuştuk bir yerde. Bir daha da hiçbirşey olmadı ama gel gör ki beni canımdan bezdirdi bu baskılarıyla. Bakkala bile çıkamaz oldum, evden işe işten eve. Tüm hayatım bu.
Allah'ın izniyle onlar istemese de ayrı eve çıkacağım ve birdaha onun suratını asla görmeyeceğim. Eve çıkarsam bir daha dönemeyeceğimi söylüyorlar ve ben bundan çok mutluluk duyuyorum. Biraz banka borçlarım var, onları kapatır kapatmaz tek başıma eve çıkacağım. Geri görüşlü akrabalar dışında herkes çık o evden diyor. Onlarsa bul birini evlen diyorlar da beni eve kapatarak nasıl birisini bulacağım. (Bu arada yanlış anlaşılmasın çevremde çok dikkat çeken birisiyim, bir yerde oturursam mutlaka ilgi odağı olurum ama yaşadığım hüsran dolu ilişki sonrası denedim kimseye birşey hissedemiyorum)
Şimdi sormak istediğim tek yaşayan ve İstanbul Avrupa yakasında tavsiye edebileceğiniz semtler neresi? Faturalar, eşyalar ne tutar?
Not: babam denilen pislik ayda 4 bin tl alıyor, ev bizim. Annemin de emekli maaşı var ve ben ondan nefret ediyorum. O senin baban nasıl hissedersin diyeceksiniz kesin ama nefret gerçekten güçlü bir duygu. Ben ondan her iliğime kadar nefret ediyorum. Ameliyat oldu hastahaneye dahi gitmedim, ne ameliyatı oldu onu bile bilmiyorum ve çoğu geceler keşke boşansalar, keşke birileri dövse onu başına bişey gelse diye dua ediyorum..
Bu arada arkadaşın falan yok mu iş yerinden tek kalan zorda olan ev Arkadaşı arayanteşekkür ederim öncelikle, tek yaşamaktan korkmuyorum ve yalnızlığı da seviyorum mesela tatile bir yere gitseler iki hafta evden dışarı çıkmıyorum, huzur buluyorum.
Yani açıkçası en kötü koşulların bile mevcut durumumdan iyi olduğunu düşünüyorum.
Benim sorunum senden farklı olabilir canım ama bende ayrı evde yaşıyorum evet ortalık çok kötü benim hayatla ilgili tecrübelerim var biraz ama gene de hayat acımasız sürekli başka başka yerlerden imtihan oluyoruz eğer annenin diğer aile fertlerinin konuşmaları seni üzmeyecek ve takıntı yapmayacaksan kesinlikle ayrı eve çık sadece birazcık cesaret gayet iyi bi gelirin var ben 1600 alıyorum yol yemek içinde ama çok şükür geçirNp gidiyorum benim tek farkım yaşlı bir teyze ile kalıyorum hersey içinde 500 lira veriyorum ama annemi çok üzdügmun farkında olduğum için ne yapacağımı da bilemıyor acı çekiyorum
Babanin tedaviye ihtiyaci var.Eve cikma konusun da ben de pek desteklemiyorum.Okuduklarimiz gorduklerimizden sonra korkar olduk herseyden.acele etme en azindan.
Eğitimini de tamamlatmamış bu nasıl insan ! Allah yardımcın olsun tatlım İstanbul bana çok korkutucu geliyor imkanın varsa başka bir şehre git ama şu an işin sabit anladığım kadarıyla
Bu arada arkadaşın falan yok mu iş yerinden tek kalan zorda olan ev Arkadaşı arayan
Kızına,karısına, daha doğrusu ev ortamında küfür eden babalardan hatta aile Üyelerinden acayip tiksinirim.bi kaşık suda boğacağım falan gelir.evde iyi davransa size dışarı çıkarmama da haklı sayılabilir sonuçta sen de yalan söyleyip erkek arkadaşınla falan buluşuyormuşsun.Ama o yaptıklarından sonra tabi ki senin yaptıkların hiç bile.ev kirAlarını falan bilmiyorum İstanbul'da yaşamıyorum ama eve çıkman en iyisi dayanabildigin kadar dayansan ,para birikir ,biraz daha rahat edersin,Ama eve çıkınca da ay ben güzelim ilgi topluyorum diye salma kendini yine bazı şeylere dikkat et mümkünse de başkalarına karşı ben güzelim çekiciyim deme öyle olabilirsin ama bu söylemen ve buna göre kendini bi yerlere koyman hiç hoş gözükmüyor.Bu arada baban ne iş yapıyor kardeşin falan yok mu ,birde nolursa olsun nefret bile et ama başına şu gelsin bu gelsin diye dua etme..
Tek basina yasa
Maasinda iyi hayat senin hayatin
Sana bise yapaya kalkarsa gidip sikayetci olutsun anlatrsin zaten seni zorla oturtamazlar
Anladım canım Kasıtlı bişi yazmadım zaten evden çıkmamandan belli birini bulamıcak olman Haklısın yani,ama burda bi kaç kişi gördüm güzelim falan diye yazmışlar tamam güzellerdir de hiç hoş olmuyor.Kibirli bir insan kesinlikle değilim, güzellik konusunuysa bilgilendirme amaçlı yazdım. (Neden evlenmediğim konusunda)
Titiz olduğum için bazı konularda (Hem temizlik hemde eve erkek arkadaş vs gelip gitme konusunda) bir zamanlar ev arkadaşı aradım ama bulamadım.
Özel bir firmada çalışıyor, maaşı da güzel. Kardeşim var o da ayrı eve çıkacak ama evdekiler laf edecekler diye beni yanına almayı düşünmüyor.
Iş yerin Hangi semt te canım ? Allah'ım o evden kurtarsın seni
Anladım canım Kasıtlı bişi yazmadım zaten evden çıkmamandan belli birini bulamıcak olman Haklısın yani,ama burda bi kaç kişi gördüm güzelim falan diye yazmışlar tamam güzellerdir de hiç hoş olmuyor.
öğrenciler için Apartlar oluyor yana Stüdyo tipi bişi tutarsın o zaman.zamanla bunalırsan büyütürsün evi ama dediğim gibi Borçlarını birbirlerine de hemen Çıkma biraz biriktir bişiler.Bu sefer,bi sorun,bi borç Olmasın geri dönmek daha kötü olur.
Kardeşin de büyük herhalde.senden cesaretli mi nesenin onu yanına Alman ya da almaman gerekirdi neyse bence bu apartlardan deneyin hem güvenliği de oluyorr isterseniz aynı binadan tutarsınız ikinizde, iyi olur yani
Allah yardımcınız olsun, inşallah en kısa zamanda o evden kurtulursun. İstanbulda site içerisinde bir çok 1+1 evler var onlardan uygun fiyatlı olanı senin işini görür, eski sevgilinle evlenme niyetiyle eşya aldığını yazmışsın evinde o eşyaları kullanabilrisin hem artı maliyetten de kurtulursun. iyi bir maaşınız var ve size kat ve kat o maaş yeter, insanlar asgari cüretle evli çocuklu ev geçindiyor.
önemli olan cesaret.
kardeşim bişi yapınca annemin tepkisi de öyle olurdu hatta küçükken annem ondan dayak yediğim için bi kere beni dövmüştü tabi sonra gönlümü Aldı şayet Asla konuşmazdmsanırım bende ayrı eve çıkacağım kardeşimden yediğim acımasızca dayaktan sonra babamın tepkisi ise kızım dayak yedin ama bak senin sayende sigarayı bıraktı
Görüşüyorum canm ama cok sık degil babam icin gidiyorum ama beni hala sömürmeye çalışıyor gittigimde annem 3 gunden fazla kalmam oda 6 ayda bir babam icin yinede kötü birsey demiyorum rabbime havale ettim ben o görüyorAnnenizle gorusmuyorsunuzdur umarim. Havale edilecek bir tarafi kalmamis.
Sevgili bayanlar, öncelikle konu biraz uzun olabilir. Benim sorunum ailemle ilgili, yani en büyük sorunum onlarla..
Öncelikle kendimden bahsediyim, lise mezunuyum, 21 yaşıma girdim, özel bir şirkette yönetici asistanı olarak çalışıyorum ve 2100 tl maaş alıyorum. 16 yaşımdan beri sürekli çalıştım. Liseye giderken okuldan sonra ve haftasonları fast-food restorantlarında, mağazalarda, stand işlerinde sürekli çalışıp harçlığımı çıkarıyordum. Ailemden lise dönemimde aldığım 50 tl yalnızca okula gidiş geliş paramı karşılıyordu ve 16 yaşımdan bu yana ne bir kıyafet ne de başka birşey için para aldım. Zaten lise bitince de sürekli çalıştığım için tamamen bağı kopardım.
Benim sorunum babam. Aşırı cimri, tutucu, duygusuz ve vicdansız adamın teki. Maalesef annemle ayrı değiller, hergün kavga hergün problem yaşıyoruz. Onunla ilgili özet geçmem gerekirse annem yapacağı yemeği dahi ona sorar, bütün gün evi en az 20 kez arar, bize akrabalarımız vs kimse gelip gitmez, bizimle konuşmaz gülmez, babanın çocuklardan çok üstün olduğunu ve çocuklara hayvan gibi davranılması gerektiğini savunur. (ki ben hayvanlara insanlardan çok değer veriyorum)
Liseye geçmeden önce hayalim radyo televizyon okumaktı fakat beni zorla çocuk gelişimine yönlendirdiler, son sene baloma o hafta çalışmadığım ve harçlığım olmadığı için gidemedim, 9 yaşımda apandist ameliyatı oldum 8 gün doktora götürülmediğim için babannemin zoruyla gittiğimizde apandistim çoktan patlamıştı, ortaokul yıllarımda beni kuzenlerime takip ettirir normal bir erkek arkadaşım yanıma dahi gelse eve gelir yaşıtlarını döver gibi döverdi. Ben lisede çalışırken 23:00'da eve geldiğim olurdu ve karanlıkta korka korka eve gelirken beni minibüs durağından bile almaz, arkadaşlarımla buluşacağım zaman saat farketmeksizin dışarı göndermezdi.
Zaman geçti değişir dedim, 8 senedir zaten tek kelime etmişliğim yok hiç düzelmedi. Daha da delirdi. Televizyon izliyorum elektrik yakıyor kapatıyor, kar yağıyor dışarıda kalorifer kapalı, duşa giriyorum sıcak suyu kapatıyor, öğlen dışarı çıkıyorum eve gelince o.... diyor. Bana sürekli o... diyip hakaret ediyor, evlense de gitse gibi laflar. Artık öyle canıma yetti ki dayanamıyorum. Dört ay önce şirket yemeğine gittim diye eve geldiğimde merdivenlerden sürükledi, komşum eve aldı orda da gelip saldırdı. Suratımı kollarımı mosmor etti. Beni asla dışarı çıkarmıyor. Ne olursa olsun kız dışarı çıkmazmış.
Tabi o öyle derken ben iş yerime gidiyorum diye yalan söyleyip hep sevgilimle buluşurdum, 6 sene birisiyle çıktım ve ayrıldık. Hoş olmayan, çok tatsız olaylar yaşadım. Dışarı çıkma yalanım hep iş yeri, mesela haftasonu çıkarım işe gidiyorum diye ama iş yoktur, akşam 2 saat mesai vardı derim.
Annem çok pasif, onun deli olduğunu ve onun huyuna gitmemizi söylüyor ama ben aşağılanmaktan, küfürlerden ve dayak yemekten çok daraldım. Asosyal oldum. Onların yüzünden bir kere de intihar etmiştim. Çevremde herkes tarafından çok ağırbaşlı, neşeli, hırslı biri olarak gözüküyorum ama evde sürekli tam tersiymiş gibi davranılıyor. Bu zamana kadar sadece bir kere eve geç geldim o da 16 yaşımdaydım ve ilk kez sevgilim olmuştu, neden bilmiyorum gece 12'ye kadar oturmuştuk bir yerde. Bir daha da hiçbirşey olmadı ama gel gör ki beni canımdan bezdirdi bu baskılarıyla. Bakkala bile çıkamaz oldum, evden işe işten eve. Tüm hayatım bu.
Allah'ın izniyle onlar istemese de ayrı eve çıkacağım ve birdaha onun suratını asla görmeyeceğim. Eve çıkarsam bir daha dönemeyeceğimi söylüyorlar ve ben bundan çok mutluluk duyuyorum. Biraz banka borçlarım var, onları kapatır kapatmaz tek başıma eve çıkacağım. Geri görüşlü akrabalar dışında herkes çık o evden diyor. Onlarsa bul birini evlen diyorlar da beni eve kapatarak nasıl birisini bulacağım. (Bu arada yanlış anlaşılmasın çevremde çok dikkat çeken birisiyim, bir yerde oturursam mutlaka ilgi odağı olurum ama yaşadığım hüsran dolu ilişki sonrası denedim kimseye birşey hissedemiyorum)
Şimdi sormak istediğim tek yaşayan ve İstanbul Avrupa yakasında tavsiye edebileceğiniz semtler neresi? Faturalar, eşyalar ne tutar?
Not: babam denilen pislik ayda 4 bin tl alıyor, ev bizim. Annemin de emekli maaşı var ve ben ondan nefret ediyorum. O senin baban nasıl hissedersin diyeceksiniz kesin ama nefret gerçekten güçlü bir duygu. Ben ondan her iliğime kadar nefret ediyorum. Ameliyat oldu hastahaneye dahi gitmedim, ne ameliyatı oldu onu bile bilmiyorum ve çoğu geceler keşke boşansalar, keşke birileri dövse onu başına bişey gelse diye dua ediyorum..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?