Ardina bakmadan kac, kurtul.
Buna hergün katlanıyorum, az önce babannemle konuştum oda delidir ama babanızdır, idare et sende dışarı çıkma bu evden gelinliğini sürükleyerek çık gibi klasik ve boş laflar etti. Hayır benden bekledikleri ne, duvarlarla mı konuşıyım? Kendimi mi öldüriyim? Hep aynı başına bişey gelir. Yalnız yaşayan kızlara böyle olur, sokağa çıkana şöyle olur. Herzaman diyorum onlara inşallah gelir de artık kurtulurum diye.
Allah kısmet ederse tek başıma çıkıcam ama şuan bir birikimim yok, borçlarımı kapatıp biran önce çıkmak istiyorum. Bana birdaha dönemezsin, tek başına çıkan kızlar zaten öyle olur vs diyorlar ama öğlen birde kız arkadaşlarımla buluşunca da kötü kadın muamelesi görüyorum nasılsa. Hayatımda aileme dair hiçbirşey istemiyorum ve ailem derken bile gerçekten utanıyorum. Tiksiniyorum.
Ben babamın 1 tek lafı yüzünden ardıma bile bakmadan çıktım evden, gittim ev arkadaşı buldum. Yapamaz tek başına köpek gibi gelecek dedi gitmedim ve tek başıma kendi ayaklarımın üstünde durdum. Ben mecbur değilim bu hayatı o ne der, şu ne der diye yaşamaya. İlk başlarda zorlandım hatta işsiz kaldım bir öğün yemek yedim ama o eve dönmedim çok ağırdı ettiği laf. Sonra kendisi pişman oldu vicdan azabı çekti. Kendisi eve gelsin dedirtti anneme gitmedim bu sefer kendisi aradı gel diye. Bu hayatı sadece kendin için yaşa.
Ev arkadasi bulsan , ya da ev arkadasi arayan biri varsa maddi olarak daha az yuke girersin diye dusundum ben de.
Insallah tez zamanda kacip kurtulursun.
çok üzüldüm ,bazılarının üzeri titrediği ,gül gibi kokladıkları kızları öldürülüyor (özgecan) bazıları da evlatlarının kıymetini bilmiyor ..Yazıklar olsun ..Canım benim ,Allah yardımcın olsun ..Bence okuluna devam etmelisin,ne olursa olsun okumaya devam et yaşın çok küçük..Bir de eve geç gelmene bile müsade etmezken seni nasıl ayrı eve gönderecek ,iyice şirazeden çıkmasın bu adam ..
güzellik gibi bu yaş meselesinin de göreceli olduğunu düşünüyorum birileri büyük derken birileri küçük diyor. en azından yaşadığın şeylere bakarsak benim için küçük değilsin.
tatsız olaylar yaşadım demişsin açmak istemiyorum konuyu ama güvendiğin, işi olan, sadık birini bulsan evlenip yuvanı kurardın en azından şuanki halinden daha iyi olurdu. hakkında hayırlısı olsun ne diyeyim
Öyle işinde gücünde birileri var ama hiçbirşey hissedemiyorum, geçmişimi de silip atacak adam gibi adamlar da var. Hiçbirşey hissetmiyorum denedim.. Gerçekten çok denedim. Olmadı. Eski sevgilimi bile özlüyorum, o da ailemden farksızdı aslında. Neyse.
İleride hoşlanır mıyım ki mantık evliliği diye başlasam, bilmiyorum. Kolaya kaçmak gibi geliyor sanki.
hangi semtte işin? beylikdüzü tarafında yeni bakımlı apartmanlarda 750 lira civarına 1+1 bulursun. daha da uygununu esenyurt tarafında bulabilirsin, benim kayıbiraderim esenyurtta rezidansta 1+1 evini 550ye kiraya verdi yakın zamanda. o kadar küçük evin eşyası 3000 filan tutar. taşınma, depozito, emlakçı, elektrik su aboneliği açtırma depozitosu da en az 2-3 bin tutar.
Sevgili bayanlar, öncelikle konu biraz uzun olabilir. Benim sorunum ailemle ilgili, yani en büyük sorunum onlarla..
Öncelikle kendimden bahsediyim, lise mezunuyum, 21 yaşıma girdim, özel bir şirkette yönetici asistanı olarak çalışıyorum ve 2100 tl maaş alıyorum. 16 yaşımdan beri sürekli çalıştım. Liseye giderken okuldan sonra ve haftasonları fast-food restorantlarında, mağazalarda, stand işlerinde sürekli çalışıp harçlığımı çıkarıyordum. Ailemden lise dönemimde aldığım 50 tl yalnızca okula gidiş geliş paramı karşılıyordu ve 16 yaşımdan bu yana ne bir kıyafet ne de başka birşey için para aldım. Zaten lise bitince de sürekli çalıştığım için tamamen bağı kopardım.
Benim sorunum babam. Aşırı cimri, tutucu, duygusuz ve vicdansız adamın teki. Maalesef annemle ayrı değiller, hergün kavga hergün problem yaşıyoruz. Onunla ilgili özet geçmem gerekirse annem yapacağı yemeği dahi ona sorar, bütün gün evi en az 20 kez arar, bize akrabalarımız vs kimse gelip gitmez, bizimle konuşmaz gülmez, babanın çocuklardan çok üstün olduğunu ve çocuklara hayvan gibi davranılması gerektiğini savunur. (ki ben hayvanlara insanlardan çok değer veriyorum)
Liseye geçmeden önce hayalim radyo televizyon okumaktı fakat beni zorla çocuk gelişimine yönlendirdiler, son sene baloma o hafta çalışmadığım ve harçlığım olmadığı için gidemedim, 9 yaşımda apandist ameliyatı oldum 8 gün doktora götürülmediğim için babannemin zoruyla gittiğimizde apandistim çoktan patlamıştı, ortaokul yıllarımda beni kuzenlerime takip ettirir normal bir erkek arkadaşım yanıma dahi gelse eve gelir yaşıtlarını döver gibi döverdi. Ben lisede çalışırken 23:00'da eve geldiğim olurdu ve karanlıkta korka korka eve gelirken beni minibüs durağından bile almaz, arkadaşlarımla buluşacağım zaman saat farketmeksizin dışarı göndermezdi.
Zaman geçti değişir dedim, 8 senedir zaten tek kelime etmişliğim yok hiç düzelmedi. Daha da delirdi. Televizyon izliyorum elektrik yakıyor kapatıyor, kar yağıyor dışarıda kalorifer kapalı, duşa giriyorum sıcak suyu kapatıyor, öğlen dışarı çıkıyorum eve gelince o.... diyor. Bana sürekli o... diyip hakaret ediyor, evlense de gitse gibi laflar. Artık öyle canıma yetti ki dayanamıyorum. Dört ay önce şirket yemeğine gittim diye eve geldiğimde merdivenlerden sürükledi, komşum eve aldı orda da gelip saldırdı. Suratımı kollarımı mosmor etti. Beni asla dışarı çıkarmıyor. Ne olursa olsun kız dışarı çıkmazmış.
Tabi o öyle derken ben iş yerime gidiyorum diye yalan söyleyip hep sevgilimle buluşurdum, 6 sene birisiyle çıktım ve ayrıldık. Hoş olmayan, çok tatsız olaylar yaşadım. Dışarı çıkma yalanım hep iş yeri, mesela haftasonu çıkarım işe gidiyorum diye ama iş yoktur, akşam 2 saat mesai vardı derim.
Annem çok pasif, onun deli olduğunu ve onun huyuna gitmemizi söylüyor ama ben aşağılanmaktan, küfürlerden ve dayak yemekten çok daraldım. Asosyal oldum. Onların yüzünden bir kere de intihar etmiştim. Çevremde herkes tarafından çok ağırbaşlı, neşeli, hırslı biri olarak gözüküyorum ama evde sürekli tam tersiymiş gibi davranılıyor. Bu zamana kadar sadece bir kere eve geç geldim o da 16 yaşımdaydım ve ilk kez sevgilim olmuştu, neden bilmiyorum gece 12'ye kadar oturmuştuk bir yerde. Bir daha da hiçbirşey olmadı ama gel gör ki beni canımdan bezdirdi bu baskılarıyla. Bakkala bile çıkamaz oldum, evden işe işten eve. Tüm hayatım bu.
Allah'ın izniyle onlar istemese de ayrı eve çıkacağım ve birdaha onun suratını asla görmeyeceğim. Eve çıkarsam bir daha dönemeyeceğimi söylüyorlar ve ben bundan çok mutluluk duyuyorum. Biraz banka borçlarım var, onları kapatır kapatmaz tek başıma eve çıkacağım. Geri görüşlü akrabalar dışında herkes çık o evden diyor. Onlarsa bul birini evlen diyorlar da beni eve kapatarak nasıl birisini bulacağım. (Bu arada yanlış anlaşılmasın çevremde çok dikkat çeken birisiyim, bir yerde oturursam mutlaka ilgi odağı olurum ama yaşadığım hüsran dolu ilişki sonrası denedim kimseye birşey hissedemiyorum)
Şimdi sormak istediğim tek yaşayan ve İstanbul Avrupa yakasında tavsiye edebileceğiniz semtler neresi? Faturalar, eşyalar ne tutar?
Not: babam denilen pislik ayda 4 bin tl alıyor, ev bizim. Annemin de emekli maaşı var ve ben ondan nefret ediyorum. O senin baban nasıl hissedersin diyeceksiniz kesin ama nefret gerçekten güçlü bir duygu. Ben ondan her iliğime kadar nefret ediyorum. Ameliyat oldu hastahaneye dahi gitmedim, ne ameliyatı oldu onu bile bilmiyorum ve çoğu geceler keşke boşansalar, keşke birileri dövse onu başına bişey gelse diye dua ediyorum..
Sabır dile diyorum senin babanin anne versiyonuda bende var canım merak etme beni hiçbir arkadaşıma kuzenlerime gondermez onlar gelsin diyen bir kisiydi erkek kardesime gizli gizli paralar verir sen kız cocugusun senin ne ihtiyacın olacak derdi arkadaşıma gidecegim zaman koca bulmayamı gideceksin diyen bir anneye sahibim liseye giris sınavlarında hemsirelik anastezi bölümünü kazandım yurt bulamadık beni düz liseye yazdırdılar hayatımla oynadı annem kazanacak olan liseden sonrada kazanır dedi bu benim cok zoruma gitti bende inat ettim liseden sonra calismaya başladım sırf onların cahil cuhalle düşüncelerinden uzaklaşmak için babam cok başkadı ama babamida etkiler hemen kendine cevirir babam arkadaşıma gitmeme izin verir annem babama hemen nereye gidiyor bir yere gidemez kocamı bulacak derdi babamda boaver kızım gitme dedi sırf annemle ters düşmemek icin liseden sonra is hayatına atıldım ozel sektörde halk ve iliskiler sorunlusu olarak aynı zamanda isten firsat buldugum anlarda proje egitimleri aldım erken çıktıgım günler eve gitmek istemezdim isten gelirdim aksam 7de yemek bulasıkları falan biriktirir isten gelince birde mutfak toplamamı beklerdi annem onuda yapardım yeterki ters düşmemek icin beni tehtit eder işten cıkarır evde oturur işimi yaptırırım derdi maaş günlerinde iceri adımımı atar atmaz maasımı sorardı maasımı alır elimden sadece dolmus paramı cıkarır verirdi bu kız ne yer ne içer hiç düşünmez allahtan yemegimizi sirketimiz veriyordu onlarda vermese sabahtan aksama açım yani her neyse benim bu duzen hic degismedi hep aynı gitti hep dua ettim annemın bu gafletine kapılıp yanlış evlilik yapmaktanda hep korktum pisman olmaktan iyidir diyip hep sabır cektim hergün aglayarak ellerimi acar dua ederdim herkez isten çıkınca koşa koşa evine gitmek isterken ben eve giderken adımlarım geri geri giderdi erkek kardesime telefonu gizlice aldırıp kontrol ettirirdi para verdiğim gun iyiydim ama birgün sonrası yine aynı evlendigimdede bütün akrabalarımıza takiları bize verin demis annem bunu bana ablam düğün salonunda dedi bizim akrabalar takıları annemlere verdi diye ve bana hicbirsey yapmadılar herseyi esimle ben kendim yaptm ona ragmen benim ne halam ne dayim ne amcam ne teyzem benim düğünumde hicbirsey takmadılar aileme verdiler bu benim annemin basının altından cikti yine biliyorum ama ne yapıyorum yine allaha sığınıyorum ve allaha havale ediyorum sadece rabbim sen görüyorsun diyorum rabbim dualarımı kabul etti hep allahim karşıma dogru birini cikar diye dua ettim suan 4 yıllık evliyim esimi cok seviyorum rabbime sukurler olsun sende dua et korkma eve çıkma sansın varsa cık benim ogle bir sansım yoktu seni cok iyi anladim allah yardımcın olsun kusura bakma uzun oldu biraz