Sevgili bayanlar, öncelikle konu biraz uzun olabilir. Benim sorunum ailemle ilgili, yani en büyük sorunum onlarla..
Öncelikle kendimden bahsediyim, lise mezunuyum, 21 yaşıma girdim, özel bir şirkette yönetici asistanı olarak çalışıyorum ve 2100 tl maaş alıyorum. 16 yaşımdan beri sürekli çalıştım. Liseye giderken okuldan sonra ve haftasonları fast-food restorantlarında, mağazalarda, stand işlerinde sürekli çalışıp harçlığımı çıkarıyordum. Ailemden lise dönemimde aldığım 50 tl yalnızca okula gidiş geliş paramı karşılıyordu ve 16 yaşımdan bu yana ne bir kıyafet ne de başka birşey için para aldım. Zaten lise bitince de sürekli çalıştığım için tamamen bağı kopardım.
Benim sorunum babam. Aşırı cimri, tutucu, duygusuz ve vicdansız adamın teki. Maalesef annemle ayrı değiller, hergün kavga hergün problem yaşıyoruz. Onunla ilgili özet geçmem gerekirse annem yapacağı yemeği dahi ona sorar, bütün gün evi en az 20 kez arar, bize akrabalarımız vs kimse gelip gitmez, bizimle konuşmaz gülmez, babanın çocuklardan çok üstün olduğunu ve çocuklara hayvan gibi davranılması gerektiğini savunur. (ki ben hayvanlara insanlardan çok değer veriyorum)
Liseye geçmeden önce hayalim radyo televizyon okumaktı fakat beni zorla çocuk gelişimine yönlendirdiler, son sene baloma o hafta çalışmadığım ve harçlığım olmadığı için gidemedim, 9 yaşımda apandist ameliyatı oldum 8 gün doktora götürülmediğim için babannemin zoruyla gittiğimizde apandistim çoktan patlamıştı, ortaokul yıllarımda beni kuzenlerime takip ettirir normal bir erkek arkadaşım yanıma dahi gelse eve gelir yaşıtlarını döver gibi döverdi. Ben lisede çalışırken 23:00'da eve geldiğim olurdu ve karanlıkta korka korka eve gelirken beni minibüs durağından bile almaz, arkadaşlarımla buluşacağım zaman saat farketmeksizin dışarı göndermezdi.
Zaman geçti değişir dedim, 8 senedir zaten tek kelime etmişliğim yok hiç düzelmedi. Daha da delirdi. Televizyon izliyorum elektrik yakıyor kapatıyor, kar yağıyor dışarıda kalorifer kapalı, duşa giriyorum sıcak suyu kapatıyor, öğlen dışarı çıkıyorum eve gelince o.... diyor. Bana sürekli o... diyip hakaret ediyor, evlense de gitse gibi laflar. Artık öyle canıma yetti ki dayanamıyorum. Dört ay önce şirket yemeğine gittim diye eve geldiğimde merdivenlerden sürükledi, komşum eve aldı orda da gelip saldırdı. Suratımı kollarımı mosmor etti. Beni asla dışarı çıkarmıyor. Ne olursa olsun kız dışarı çıkmazmış.
Tabi o öyle derken ben iş yerime gidiyorum diye yalan söyleyip hep sevgilimle buluşurdum, 6 sene birisiyle çıktım ve ayrıldık. Hoş olmayan, çok tatsız olaylar yaşadım. Dışarı çıkma yalanım hep iş yeri, mesela haftasonu çıkarım işe gidiyorum diye ama iş yoktur, akşam 2 saat mesai vardı derim.
Annem çok pasif, onun deli olduğunu ve onun huyuna gitmemizi söylüyor ama ben aşağılanmaktan, küfürlerden ve dayak yemekten çok daraldım. Asosyal oldum. Onların yüzünden bir kere de intihar etmiştim. Çevremde herkes tarafından çok ağırbaşlı, neşeli, hırslı biri olarak gözüküyorum ama evde sürekli tam tersiymiş gibi davranılıyor. Bu zamana kadar sadece bir kere eve geç geldim o da 16 yaşımdaydım ve ilk kez sevgilim olmuştu, neden bilmiyorum gece 12'ye kadar oturmuştuk bir yerde. Bir daha da hiçbirşey olmadı ama gel gör ki beni canımdan bezdirdi bu baskılarıyla. Bakkala bile çıkamaz oldum, evden işe işten eve. Tüm hayatım bu.
Allah'ın izniyle onlar istemese de ayrı eve çıkacağım ve birdaha onun suratını asla görmeyeceğim. Eve çıkarsam bir daha dönemeyeceğimi söylüyorlar ve ben bundan çok mutluluk duyuyorum. Biraz banka borçlarım var, onları kapatır kapatmaz tek başıma eve çıkacağım. Geri görüşlü akrabalar dışında herkes çık o evden diyor. Onlarsa bul birini evlen diyorlar da beni eve kapatarak nasıl birisini bulacağım. (Bu arada yanlış anlaşılmasın çevremde çok dikkat çeken birisiyim, bir yerde oturursam mutlaka ilgi odağı olurum ama yaşadığım hüsran dolu ilişki sonrası denedim kimseye birşey hissedemiyorum)
Şimdi sormak istediğim tek yaşayan ve İstanbul Avrupa yakasında tavsiye edebileceğiniz semtler neresi? Faturalar, eşyalar ne tutar?
Not: babam denilen pislik ayda 4 bin tl alıyor, ev bizim. Annemin de emekli maaşı var ve ben ondan nefret ediyorum. O senin baban nasıl hissedersin diyeceksiniz kesin ama nefret gerçekten güçlü bir duygu. Ben ondan her iliğime kadar nefret ediyorum. Ameliyat oldu hastahaneye dahi gitmedim, ne ameliyatı oldu onu bile bilmiyorum ve çoğu geceler keşke boşansalar, keşke birileri dövse onu başına bişey gelse diye dua ediyorum..
