Merhabalar,
Öncelikle ben hiç muhafazakar biri değilimdir. Evlenmeden önce cinsellik yaşamamayı savunmam. Fakat evlilik önemli değil, zaten birlikte yaşıyorsunuz, ne yapacaksınız evlenip denmesine hiç katılmıyorum.
İlk erkek arkadaşımla 9 yıl sevgiliydik. 5 yılını birlikte yaşayarak geçirdik. Hep okulumuz bitince, işimiz olunca evleniriz derdik. Adam bir türlü evlilik teklif etmedi. Ben de artık planlara başladım onu mu bekleyeceğim diye :) İşimiz oldu, okulumuz bitti nişan oldu falan ama adam bir garip. Yok ben korkuyorum, yok büyük sorumluluk falan. Sonra benden habersiz psikoloğa gitmiş. Görüşmeler sırasında evlilikten değil, benimle evlilikten korktuğunu öğrenmiş :). Geriye dönüp baktığımda evlilik hazırlıkları başladığında ilişkimizde sorunlar olduğunu ama benim görmezden geldiğimi farkettim. Ona da dedim keşke beni sevmediğini nişandan önce söyleseydin de aileleri karıştırmasaydık diye. Neyse dedim olan olmuş :) zararın neresinden dönersek kardır. Kendine iyi bak dedim ayrıldık. Birçok insan da bana her şey evlenmek mi de neden ayrıldınız da (genelde onun ailesi) zaman verseydiniz de falan dediler. Evlenmemek tercih olabileceği gibi evlenmek de bir tercihtir. (Bu arada nafakaymış da bilmemne derseniz diye söylüyorum. Ben onun 2 katı maaş alıyordum ve hep öyle olacaktı. Ayrılırsak nafaka verecek taraf bendim yani. Düğün masrafı falan diyenler için de yazayım
onun ailesinin durumu kötüydü ve maaşı da dediğim gibi beninkinin çok altında olduğundan düğünü de tamamen ben yapacaktım. Evi de ben geçiriyordum ve harçlık bile veriyordum çalışmaya başlamadan önce. Yani olay erkek tarafının maddi olarak ezilmesi değil.)
Şimdiki eşimle sevgililiği 1 yıl içinde evliliğe taşıdık :) İkimizde muhafazakar değilken yaptık. Nedeni de emin olmamız, birbirimizi sevmemiz. He imzasız sevemez miyiz? Severiz ama ikimizden biri hastaneye düşerse yanına almazlar. Birimizden biri bilincini bir şekilde geçici olarak kaybetse karar verme yetkisi diğerine geçmez. Çocuk istedik, tüp bebeğe başladık. Evli olmasak yapmayacaklardı :) Yani bu kadar çile çekmek yerine neden imzayı atmayalım o zaman? Madem çok basit bir şey? Madem anlamsız? At madem anlamsızsa. Sen yine aynı hayatına devam et ki bizim evlendiğimizde sevgimiz açısından değişen bir şey olmadı, sevgiliyiz hala. Ama ben 700 km uzak bir şehre atanmıştım, evliyiz diye aynı yerde yaşayabilmeye başladık.
Yani evlilik bireyler için aman canım ne olacak olabilir ama toplum baskısı için değil, yasal durumlar için yapılması büyük avantaj. Hatta şöyle diyeyim, avrupada bile evliysen devlet senden daha az vergi alıyor
evini daha rahat geçindir diye. Düşünün. Bekar - evli farkı devlet gözünde bu kadar büyük. Yani aman ne olacak canım imzaysa atsın o zaman.
Yarı otomatik portakal: evleri ayırarak ve işinin peşinden koşarak çok iyi yapmışsın. Sana iyi geliyorsa ayrılmama kararın doğru ama en ufak bir rahatsızlık hissettiğinde (çünkü ben hissetmiştim evlenmediğimiz için) yol ver gitsin. İnan bana ölüp bittiğin çok sevdiğin adamın 2 ay ağladıktan sonra hatırlamaya çalıştığında yüzünü aklına getiremeyeceksin
Hayat bu. Senin için büyük fedakarlıklar yapamayacak insanları hayatında tutmak zaman, enerji ve mutluluk kaybı oluyor. Sen daha konusunu açmadan sana evlilik teklifiyle gelecek, sana değer veren hiçbir şeyden korkmayan adamla birlikte ol, ya da hiç kimseyle olma. Çok mutlu bir evliliğin yoksa bekarlık çok daha iyi diyor araştırmalar :) Umarım kendi değerini hep bilirsin ve hep sana çok değer verip seven, senin de çok değer verip sevdiğin insanlarla beraber olursun.
Aa ne güzel günler yaşadım falan diyemiyorum maalesef ama yapabilen varsa onun adına mutlu olurum. Tamamen bakış açısı ile alakalı.
