- 25 Mayıs 2013
- 13.916
- 20.325
- 598
aöf okuyorsun 10 gün kaldi ben hiç çalışamadim. çikmiş sorulara bakiyorum. Planim hiç uymuor ki.
Selamlar,
Park sezonu açıldı. Bizim günlük rutinler değişti. Bu ara günlük akışımız şu şekilde:
07:00-07:30 Ela’yı kaldırma çabası:)
07:30-08:00 Ela hazırlanma ve kahvaltı
08:00-08:30 İpek ile takılma
08:30-09:00 Kahvaltı
09:00-10:00 Evi toparlama
10:00-12:00 Bilgisayar ile Çalışma
12:00-15:00 Kitap, İpek ile Oyun
15:00-15:15 Günlük egzersiz
15:15-16:00 Okula yürüyüş
16:00-17:00 Eve geri dönüş, evde hazırlanma
17:00-17:30 Akşam yemeği
17:30-19:00 Park
19:00-19:30 Ela Banyo
19:30-20:00 Ela Tv
20:00-21:00 Çocukları yatırma:)
21:00-23:00 Kişisel Zaman
Benim günlük rutinim;
saat 6.00-6.30 arası kızım uyanıyor. Beslenme ve oyun
saat 8.00 duş,hazırlanma, kahvaltı ve yola çıkış
saat 8.45 işe varış.
saat 12.30 öğle yemeği(şantiyede) yarım saat süt sağma
saat 13.30 öğleden sonra işe başlama
saat 16.30 işten çıkış(süt izni sürecindeyim)
saat 17.15 eve varış.
saat 17.45 kızımla ilgilenme, beslenme oyun
saat 18.45 yürüyüşe çıkma
saat 19.00 eve geliş ve yemek yeme
saat 20.00-21.00 kızımla zaman geçirmece ve biraz ev işi
saat 21.00-21.30 kızımın uyku zamanı
saat 21.30-22.00 spor(esneme ve karın egzersizleri)
saat 22.00-23.30 kişisel zaman
saat 23.30 uyku zamanı
gece 1.5 saatte bir uyanıp emzirmek zorundayım. Sabah kalkmak çoğu zaman işkence haline geliyor böyle olunca.
Kitap okuma faaliyetini sabah ve akşam toplu taşıma kullandığım zamanlarda yapıyorum. Bazen kızımı uyuturken kucağıma alıp yarım squat yapmaya çalışıyorum. Gece emzirirken de tabletin internetini kapatıp oyun oynuyorum(uykumun açılması için)
Bazı şeyleri birbiri içine yedirmezsem zaman hiçbir şeye yetişmiyor.
Bazen de hiçbir şey yapacak gücü kendimde bulamıyorum. Biraz motivasyona ihtiyacım var galiba. :)
Merhaba,Buna ben de üzüldüm zira daha dün gece kızımın saçlarını uzun uzun kurutmuştum. Biraz araştırdım bu konuyu. Fön makinesi havayı elektrik tellerinin içinden geçirerek üflediği için bu hava elektromanyetik radyasyon yükleniyor ve vucudumuza çok yakın olduğu için vücut tarafından emiliyormuş. Bebeklerin fön makinesi çalıştırılarak uyutulması da bebeğe çok zararlıymış.
Havalimanında içinden geçtiğimiz x-ray makinesinde bulunan x ışını etrafa yayılmasın diye makinenin etrafını çelik barlarla kaplıyorlarmış. Sonuç olarak x-ray makinesi saç kurutma makinesinden daha az zararlı
Bu konu üzerine kafa yoruyorum ancak çıkış noktası bulamadım henüz. Ela’nın yatma işleri uzun sürüyor. Okuldan aldıktan sonra eve gelip yemek yiyip parka iniyoruz. Öyle olunca eve gelişimiz ile yatma saati arasında 1 saat kadar zaman kalıyor. O arada tv ve oyun şeklinde geçiyor.Rutinin ne güzel canım , Dijital Dünyada Çocuk Büyütmek kitabını okudum , mantıklı geldi bana uykudan en az 90 dk önce ekrandan uzak kalmak gerek uyku kalitesini , çocukların yetişkinlerin uykuya geçiş sürecini etkilediğinden bahsetmiş. Ela nın uykuya geçişten önceki yarım saatini istersen öne çekebilirsin
Tavuk konusunda, köyde tanıdığınız insanın kümesinden alacağınız tavuk haricinde organik diye satılanlar da dahil yememenizi tavsiye ediyorum.Merhaba,
Oncelikle konu cok basarili ve etkileyici, bilgilendirmeler icin teşekkür ederim.
Konuyu en basindan okuyarak geldigim icin eski birkac mesajiniza iliskin soru sormak istiyorum.
İlk olarak tavuk yemeyin dediginiz iletinize katiliyorum, ancak organik diye satilanlardan da mi diye sormak istiyorum.
İkinci olarak, ben hamile iken kurumuma her girisimde bu x-ray cihazlarindan gunde iki kez gectim. Bir zararı yok dendi. Yalnizca metal dedektörü var icinde deniyordu. Gercekten de internette yaptigim arastirmada yabanci kaynaklarda bu bilgi dogrulandi. Siz havalimaninda calisiyorum dediniz, egitimleriniz var bu yönde. Gercekten x-ray kapilarinda radyasyon var mi, cevabiniz evet ise cok uzulecegim
Bebeği evde bırakıp işe gitmek kolay değil. Keşke şartlar izin verse de bebeklerimizi kreş yaşına kadar büyütebilsek.Merhaba Arkadaşlar;
Sonunda çalışan bir anne olarak 1 ayı tamamladım. Kızım da 7 aylık oldu :)
Bu süreç içinde ablam kızıma bakmak üzere bizimle yaşamaya başladı. Evin genel anlamda düzenlenmesi ve yemek yapımı işleriyle mümkün olduğunca ilgilenmeye çalışıyor.
İşe başladıktan sonra kendimi yabancı hissettim çalıştığım yere. Belki psikolojik bir duygudur bu. Daha sonra da şirket bünyesindeki bir şantiyede görevlendirildim.Şimdi nispeten daha sakin ve az yoğunlukta ama her şeyimi paylaştığım arkadaşlarımdan uzakta çalışıyorum. İyi mi yoksa kötü mü oldu bilemedim. Sizin işe başlama süreciniz nasıl gelişti? Bana tekrar işi sevdirecek olumlu cümleler duymaya ihtiyacım var galiba
Eşimin işleri de bu aralar ekonomik durgunluktan payını aldı. Umarım he maddi hem manevi açıdan en kısa zamanda toparlanacağımız günler gelecek.
İnsanın hayatında bazı şeylerin sabit olarak kalması, geri kalanının değişmesi veya zorlaşması kabul edilebilir bir durum. Ancak eşimle tanışmam, evlenmem, hamilelik ve kızımı bırakıp işe dönmem yaklaşık 2.5 senelik bir süreç. Sürekli dengeleri sağlamaya çalışmaktan, biraz maddi problemlerden ve biraz da hayatı kaçırma ve yetersiz bir anne olma hissinden kaynaklanan, işyerindeki problemlerle tavan yapmış bir bunalım söz konusu. Nispeten hafif geçiyor bu süreç ancak içimde bazı şeylerin biriktiğini hissediyorum. Umarım bebeğimin bana gülüşünün değerini unutmadan atlatabilirim.Bebeği evde bırakıp işe gitmek kolay değil. Keşke şartlar izin verse de bebeklerimizi kreş yaşına kadar büyütebilsek.
Ablanın gelmesi çok büyük avantaj. Yabancı birine bırakmaktansa böylesi çok daha iyi. Ben ilk kızımı 3 aylıkken bıraktım. Bu kızımda da 3 aylıkken başladım ancak yarı zamanlı gibi çalışıyorum şu an.
Yeni bir hayat düzeni her zaman zorlayıcıdır. Zamanla taşlar yerine oturur. Sadece işten geldikten sonra ev işlerine değil de çocuğa odaklı hareket etmeni tavsiye ederim. Ev işlerini halledeyim, çocukla oynarım değil de, çocukla oynayayım, kalan vakitte evle ilgilenirim bakış açısında olmak da aranızdaki bağın kopmaması için son derece önemli.
Ne hissettiğini anlıyorum. Ama hayatta zorluklar nedense peşpeşe geliyor.İnsanın hayatında bazı şeylerin sabit olarak kalması, geri kalanının değişmesi veya zorlaşması kabul edilebilir bir durum. Ancak eşimle tanışmam, evlenmem, hamilelik ve kızımı bırakıp işe dönmem yaklaşık 2.5 senelik bir süreç. Sürekli dengeleri sağlamaya çalışmaktan, biraz maddi problemlerden ve biraz da hayatı kaçırma ve yetersiz bir anne olma hissinden kaynaklanan, işyerindeki problemlerle tavan yapmış bir bunalım söz konusu. Nispeten hafif geçiyor bu süreç ancak içimde bazı şeylerin biriktiğini hissediyorum. Umarım bebeğimin bana gülüşünün değerini unutmadan atlatabilirim.
başınız sağolsunNe hissettiğini anlıyorum. Ama hayatta zorluklar nedense peşpeşe geliyor.
Ela doğduğunda annem hastalandı. Kızım 6 aylıkken vefat etti. Ondan 1 sene sonra babam düştü kalçasını kırdı. Hastane-yoğun bakım sürecinden sonra da onu kaybettik. Yani 3 yıl içinde doğum yaptım, annemi ve babamı kaybettim. Bu sırada da tam zamanlı çalışıyordum. Annem ve babam ile uğraşırken bir de üstüne çalışırken yetersiz anne olma hissini çok yaşadım ben de. Durumu olduğu gibi kabul edip, elimden gelenin en iyisini yapmaya gayret etmekte buldum ben çözümü.
Ben de babamı 1.5 yaşındayken, annemi de 5 sene evvel kaybettim. Babamı tanımayınca durum daha kabul edilebilir oluyor ama annem ile beraber baba ve annenin doldurması gereken tüm dayanak noktam aynı anda kırıldı gibi hissettim. Seni çok çok iyi anladığımı söyleyebilirim.Ne hissettiğini anlıyorum. Ama hayatta zorluklar nedense peşpeşe geliyor.
Ela doğduğunda annem hastalandı. Kızım 6 aylıkken vefat etti. Ondan 1 sene sonra babam düştü kalçasını kırdı. Hastane-yoğun bakım sürecinden sonra da onu kaybettik. Yani 3 yıl içinde doğum yaptım, annemi ve babamı kaybettim. Bu sırada da tam zamanlı çalışıyordum. Annem ve babam ile uğraşırken bir de üstüne çalışırken yetersiz anne olma hissini çok yaşadım ben de. Durumu olduğu gibi kabul edip, elimden gelenin en iyisini yapmaya gayret etmekte buldum ben çözümü.
Başın sağ olsun. Annesiz, anne olmanın zorluğunu ben de yaşıyorum. Ama bence hallederiz biz bu işiBen de babamı 1.5 yaşındayken, annemi de 5 sene evvel kaybettim. Babamı tanımayınca durum daha kabul edilebilir oluyor ama annem ile beraber baba ve annenin doldurması gereken tüm dayanak noktam aynı anda kırıldı gibi hissettim. Seni çok çok iyi anladığımı söyleyebilirim.
Hayatın getirdiği iyi şeyleri görmek, yapabildiğim kadarını yapmak ve kendimi unutmamak gerek. Umarım bu konuda başarılı olabilirim.
Sizlerle olduktan sonra hallolacaktır :)Başın sağ olsun. Annesiz, anne olmanın zorluğunu ben de yaşıyorum. Ama bence hallederiz biz bu işi
Ne hissettiğini anlıyorum. Ama hayatta zorluklar nedense peşpeşe geliyor.
Ela doğduğunda annem hastalandı. Kızım 6 aylıkken vefat etti. Ondan 1 sene sonra babam düştü kalçasını kırdı. Hastane-yoğun bakım sürecinden sonra da onu kaybettik. Yani 3 yıl içinde doğum yaptım, annemi ve babamı kaybettim. Bu sırada da tam zamanlı çalışıyordum. Annem ve babam ile uğraşırken bir de üstüne çalışırken yetersiz anne olma hissini çok yaşadım ben de. Durumu olduğu gibi kabul edip, elimden gelenin en iyisini yapmaya gayret etmekte buldum ben çözümü.
Merhaba canım. Çocuklu hayat bambaşka birşeymiş. Yorucu, akıcı vee çok güzel geçiyor. Teşekkür ederim sorduğun için. Senin prensesler nasıllzelalke seni de merak ettim, çocuklu hayat nasıl gidiyor?
Çok teşekkür ederimşu zorlukları bile öyle güzel ifade etmişsiniz ki.. Allah rahmet eylesin anne ve babanıza.
Henüz annem ve babamı kaybetmemiş biri olarak, (yaşıtlarıma kıyasla) her doğan güne şükrediyorum.
Daha sık arayıp, güzel iletişimde olmaya gayret gösteriyorum.
hayatta en önemli şey ''Aile''
Öyle gerçekten, son derece yorucu fakat çok keyifli.Merhaba canım. Çocuklu hayat bambaşka birşeymiş. Yorucu, akıcı vee çok güzel geçiyor. Teşekkür ederim sorduğun için. Senin prensesler nasıll
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?