- 7 Haziran 2018
- 42
- 22
-
- Konu Sahibi askmigururmu
- #21
23 yaşındayım 24'üme gireceğim canım. Kıskançlık gerçekten çook yordu. Fakat en çok yoran çifte standartlar... Bende kıskandığı şeyi kendisinin yapması. Bu çok beter bir şey.
Kaç yaşındasın canım sen?
Farkında mısın hayatının en güzel zamanlarını gereksiz bi baskıyla geçirmişsin telafi edecekken hala üzüntüyle harcıyorsun.
Senin aklın alıyor mu bu kişiyle evlensen mutlu olacağını?
Sana güvenmeyen, sürekli bastırmaya çalışan, kıskanma adı altında zan altında bırakan (biri diyemeyeceğim) bişey var karşında. Yatıp kalkıp şükredeceğine bir yıldır ağlıyorum diyorsun.
Çok sinirleniyorum senin gibi kızlara. Kendinize gelin. Lütfen!
Canım aldatıldığını nerden biliyorsun?
Bak benim kardeşim de aldatılmış , şöyle olmuş, böyle olmuş diye yapmadığı fedakarlık kalmadı sevgilisine.
Sonra öğrendik ki asıl kendisi kızı aldatmış yapmadığını bırakmamış.
Kardeşimi de kandırmış.
Bunu şöyle kötü şeyler yaşadım böyle kötü şeyler yaşadım diyip direkt acıtasyondan kendine bağlama taktiği bu.
Biz kızlar çok çabuk kanıyoruz böyle şeylere.
Bugüne kadar ciddi söylüyorum haddinden fazla ödün vermişsin kendinden.
Annen veya ablan olsam ve bunları öğrensem kahrımdan ölmüştüm.
Yazık günah sana da ailene de .
Kendini ateşe atma .
Uzun bir ilişki olabilir, ilk aşkın bile olabilir.
Bunların hiç bir önemi yok.
10 sene de olsa silip atılması gereken bir insan bu, kesinlikle düzelmez olan sana olur.
Bu insanla devam ederek karşına çıkabilecek hayırlı kısmetleri de kapatmış oluyorsun.
Bilmem, sadece güvendim, inandım. Hep iyi yanlarına bakmaya çalıştım. Ama ailesi beni seviyor. Ama düzgün bir ailesi var. Ama duruşu oturuşu ağır bir insan. Ama ben bir senedir başının etini yediğim halde bana sabrediyor beni kırmıyor. Ben cidden çok şaşkınım. İnanırmısın bir yanım hala haksızlık ettiğimi düşünüyor. Öyle de bir aptalım
Sizin hataniz kendinizi açık fikirli görmeniz bence. Benim açık fikirli arkadaşlarım böyle değil çünkü... Demek ki açık fikirli olmak da kişiden kisiye değişiyor!
Yargılanıyorum. Benim de üniversite birden başlayan ve beş sene süren ilişkim oldu ama en ufak engelinde hadi oradan dedim. Çok şükür ailem beni belirli ahlaki değerler ile yetiştirdi kimsenin onu yapma bunu yap demesine gerek duymadım. Kim ki o??? Alilemden daha mı iyi biliyor o yaşında ya da benden?????? Koyarım kapının önüne... Ki koydum da... Şimdi bile ahh dediğine eminim ya neyse... Kimse benim kendimi getirdiğim o yaştaki değer yargilarimi sorgulayamaz. Ona Derim ki git ötede oyna kendine benzeyebler ile... Şimdi sekiz senelik evliyim. Hala öyleyim... Benim kazandığım belli yargılarım var. Yanlış olan varsa düzeltirim. Onun dışında bana yasaklar ile gelene güle güle. Kendi güvensizlik lerini kimse üzerimde test etmesin. Hiç tanımadığım insanların günahının bedelini ben ödeyememelbette kişiden kişiye değişir. belkide çok sevince insanın gözü kör kulağı sağır oluyordur. insanız hepimiz yargılamayın bence.
Sen bu günlerini unutacaksin ama elbette zaman alacak bir daha hatirlamayacaksin bile.
Egitim ile ilgili verdigin taviz üzücü fakat her konuda taviz vermissin iliskim bitmesin mantigiyla hayatini onun eline vermissin bir iliskiye baslamak garantili bir sey degil ki karsilikli tanima süreci o istedikce sorgulamadan yerine getirmemelisin bunun anlami yok .karsindaki adam özgüvensiz bencil bir adammis ve gercek sevgi de ne bencillik olur ne de böyle tavizlere gerek kalir...bu adam düzelmeyecek bunu kabullen..
Ahh ahhh ahhh.. Hep aynı tablo.. Çok tanıdık bir hikaye.. Çok alışılagelmiş bir son.. Bu noktadan sonrasını toparlamak mümkün degil.. Hatayı nerede yaptın?.. Kendinden cok onu düsünerek.. Erkek adam olarak calisip kendi ayaklari üzerinde durmasi gereken bir adamin cebine 50 lira 100 lira sıkıstırdığın zaman.. Sana hem sözlü hem fiziksel şiddetiyle esareti yaşatıyorken ve sen bunun adına sevgi diyorken.. Ne yap biliyor musun? Onu bırak artık.. Onu geride bırak.. Yoluna bak.. O varken ne yapamadıysan hepsini yap.. Doya doya yaşa hayatını.. Kendini kafese kapattın. Kapattın da sen henüz kendinin farkinda degilsin.. Kim oldugunun, ne istediginin, nasil mutlu oldugunun.. Hic biseyin farkinda degilsin.. Kafesten kurtul.. Kendini bul.. O zaman bu günlerini düsünüp, ben bunu kendime neden yapmisim diyeceksin.. Degmez.. Hic bir adam icin.. Hic kimse icin.. Degmez.. Teksin bu hayatta.. Bir sen varsin.. Bir de sen.. O kadar.. Gerisi gelip gecici.. Hem de hepsi..Lütfen okur musunuz?
Her ilişki gibi benimkinde de başta her şey mükemmeldi... Fakat zamanla her şey değişti kızlar. Tüm erkek arkadaşlarımı çevremden uzaklaştırmamı istedi. Bir arkadaşım erkek arkadaşını getirip tanıştırsa bu nedenle bile kıyametler kopardı. Hakkımı aramak için bir toplulukta söz alıp konuşsam "Sanane, sana mı kaldı kızım?" diyen biri oldu. Ve en kötüsü dolmuşta bir kızın yanının boş olduğunu görmeyip erkeğin yanına oturduğumda indiğimizde kolumdan savurdu tüm sokağa beni rezil etti...
Üstelik bunları yaparken kendi arkadaş grubundan hiç kopmadı. Grupta gerçekten çok hafif davranan kızlar vardı. Benim yanında el şakaları, temaslar, birbirleriyle laubali konuşmalar yapıyorlardı. Aylarca sabah 4lere 5lere kadar ağladım ancak koparabildim bağlarını.
Maddi hiçbir beklentim olmadı ondan kızlar. Sürekli elim cebime gitmiştir, hesabı erkek öder diyen kızlardan olmadım hiç. Cebine-cüzdanına gizli gizli 50 lira 100 lira sıkıştırdığım da oldu, nakit olarak destek çıktığım da... Çünkü ailesinin durumunun iyi olmadığını biliyordum. Ne bir hediye istedim ne de bir sürpriz. Sürekli düğün istemem, gelinlik istemem, balayı istemem dedim durdum. Sırf ailesi üzülmesin, altından kalkamayız diye korkmasın diye.
İşe girdim 2. günden duyurdum sevgilim olduğunu herkese, benden 6 ay büyük adamlara bile "abi,kardeş" diye hitap ettim sululuk olmasın amacıyla. Şunu giyme dedi giymedim. Makyaj yapma dedi yapmadım....
Ama hakettiğim ne oldu? bir gün gizli gizli kendisini aldatan eski kız arkadaşını googledan arattığını, fotoğraflarına baktığını gördüm. Türlü bahaneler uydurdu. İnanmadım, sindiremedim ama sonunda belki merak etmiştir dedim içime gömdüm.
Facebook şifresi istediğim gece ne hikmetse -uyuyakalıp- sabahında hesabını silip yeni bir hesap açıp çocuk kandırır gibi elime verdi şifresini...Sorduğumda ergenliğinden kalma eski küfürlü yorumları ve ayıp resimleri beğendiğini vs görmemi istemediğini söyledi.
Erasmus sınavını kazandım ama yardımını istediğim bir iki erkek bana asılmaya kalktı. Mağlum şahsın eski sevgilisi de yurtdışına gittikten sonra onu aldattığı için bu konuda hassas olduğunu bildiğimden erasmusa gidemedim.
Sosyal medyam bile yok biliyor musunuz? Ağız tadıyla kullanamadım çünkü. Twitter'da gündemle ilgili twit atınca "elin adamlarının dikkatini çekmeye çalışıyor" oldum. İnstagramda tek bir erkek arakadaşımı ekleyemedim.
Bunun karşılığında o kız kankasıyla finallere çalışmak için kütüphanede başbaşa kaldı, başbaşa yemek yedi. Ses etmedim ben açık fikirli bir insanımdır çünkü.
Ailem istemedi okuduğu bölüm dolayısıyla karşı çıktılar "RIZKI VEREN ALLAHTIR." dedim. Son 1 yıldır ben mezun olmuş evdeydim. o ise ünide son sınıftı (şuan mezun) oldu.
Bu süreçte yazın staj yapacaktı -> evime uzak dedi yapmadı.
Akrabaları iş verecekti "İngilizce bilmen şart" dediler, çalışacağım dedi --> çalışmadı.
Kpss çalışacak en azından düz memur olacaktı --> çalışmadı.
Ve tüm bunları yaparken haftada sadece 3 gün okulu vardı. Buna rağmen çok yorulduğunu iddia ediyordu.
Kızlar artık çok yoruldum. Çok kavga çıkardım bu sebeplerden, çok ke ayrılalım dedim dayanamadım barıştım. Dengesiz bir tablo çizdim anlayacağınız. Bana hep sabır gösterdi. Kendisinin beni, benim onu sevdiğimden daha çok sevdiğini söyledi. Hatta ağladı da kaç kez. Ama işte...
Bir erkeğin bu kadar nazlanması doğru mu? İnanın ben de oturup beklemiyorum iş başvurularına koşturuyorum, kpss çalışıyorum... O ise tüm bir sene hiçbir şey yapmadı bilgisayar oyunu dışında. Erkek adam böyle mi yapar?
Biraz sıkıştırdığımda da polis olacağım asker olacağım diyor. Ama hiç sanmıyorum çünkü 1.60 boyunda ve kilosu da var.
Şuan ayrıyız. Çok üzgün hatta "benim kendisine fazla olduğumu bile söyledi "Sizlere ayrılayım mı diye sormuyorum. Olanların çizmeyi aştığının farkındayım.
Sizce ben nerede hata ettim böyle oldu? ve Sizler nasıl atlattınız uzun ilişki sonrasını?
Hiç arkadaşım kalmadı.... Dertleşelim mi?
Benımde böyle 3 senelık bi ilişkim oldu.
Tembel ama hep haklı bahanelerı olan bır adamlaydım.
Ne kadar oldurmaya çalışsanızda olmuyor.
Unutmak zaman alıyor. Sadece size düşen sabır ve kendınıze ondan ayrı bı yol cızıp hedef koyup o yolda ılerlemek.onuda hayatından cıkardıgın an zaten mutlu olacaksın.
Ben ayrıldıgımda kendımı buldum oh be demiştim artık.
Ahh ahhh ahhh.. Hep aynı tablo.. Çok tanıdık bir hikaye.. Çok alışılagelmiş bir son.. Bu noktadan sonrasını toparlamak mümkün degil.. Hatayı nerede yaptın?.. Kendinden cok onu düsünerek.. Erkek adam olarak calisip kendi ayaklari üzerinde durmasi gereken bir adamin cebine 50 lira 100 lira sıkıstırdığın zaman.. Sana hem sözlü hem fiziksel şiddetiyle esareti yaşatıyorken ve sen bunun adına sevgi diyorken.. Ne yap biliyor musun? Onu bırak artık.. Onu geride bırak.. Yoluna bak.. O varken ne yapamadıysan hepsini yap.. Doya doya yaşa hayatını.. Kendini kafese kapattın. Kapattın da sen henüz kendinin farkinda degilsin.. Kim oldugunun, ne istediginin, nasil mutlu oldugunun.. Hic biseyin farkinda degilsin.. Kafesten kurtul.. Kendini bul.. O zaman bu günlerini düsünüp, ben bunu kendime neden yapmisim diyeceksin.. Degmez.. Hic bir adam icin.. Hic kimse icin.. Degmez.. Teksin bu hayatta.. Bir sen varsin.. Bir de sen.. O kadar.. Gerisi gelip gecici.. Hem de hepsi..
Ya sen boyle bir adamin nesini sevdin bir der misin?Huy yok.Yakisiklilik desen 1.60 boy ve kilosu var zayıf desen tamam;ergen tipi olur enazindan.Erkek tipi bile yok.Nesini sevdin ozaman.Gercekten 3 kuruşluk adama 5 kuruşluk değer verdiğin icin hata etmişsin.Belki de hakkettigin kimler var halbuki.
Siz ilgi görmeden büyüdügünüz bir cocukluk gecirdiniz.. Ailenizi cok sevdiniz. Ama onlar sizi hic görmediler.. Kendi hayat telaslari kendi sorunlari vardi.. Kendinize bir yer bulamadiniz o evde.. Ama yine de onlari cok sevdiniz.. Sonra bir adam cikti karsiniza.. Sizi güzel cümlelere bogan.. Aslinda o sevgi kırıntısı gösterdi.. Siz aldınız o kırıntıyı dağ yaptiniz.. Ve buna kendinizi de inandirdiniz.. Var olan her zaman kırıntıydı.. İşte o dag bir gün yıkıldı ve altında kaldınız.. Kendi yarattıgınız dagın altında kaldınız.. Siz onunla eksik yanlarınızı tamamlamaya calıstınız.. Kırık dökük cocuklugunuzu onunla tamir etmeye calistiniz.. Size verilmeyen sevgiyi, siz baska birine verdiginizde kendinizi iyi hissettiniz.. Adına aşk dediniz.. Dogru mu?Gerçekten hala siz böyle yazdıkça kıyamıyorum. Yüzüne bakarken "beni terk etmeyeceksin değil mi?" diye ağladığımı bilirim. Şimdi umarım bana özgüvensiz falan diyen çıkmaz. Ben sadece çok sevdim. Üstelik koca delisi bir kız değildim biliyor musun? Ömrümce evlenmesem hanimiş de benim kocam demezdim. Sadece onu çok sevdim ya insanüstü bi sevgi bilmiyorum nedensiz sanki.
İçimde sürekli bir "ama".... Ne bileyim, hastalandığımda benle defalarca hastaneye geldi... Bana kırıcı konuşmazdı hiç. Hep zekisin güzelsin akıllısın yeteneklisin derdi... Kimse anlamadığında bir şeyleri o anlardı.
Sanki hayatım üçe ayrıldı biliyor musun? Ondan önceki zaman/ Onunla güzel günlerimiz olan zaman/ İlişkimiz güzel olan herşeyi tüketen bir canavar haline geldiği zaman.
4. bir zaman daha olur mu dersin? umarım olur. olacak..