Lütfen okur musunuz?
Her ilişki gibi benimkinde de başta her şey mükemmeldi... Fakat zamanla her şey değişti kızlar. Tüm erkek arkadaşlarımı çevremden uzaklaştırmamı istedi. Bir arkadaşım erkek arkadaşını getirip tanıştırsa bu nedenle bile kıyametler kopardı. Hakkımı aramak için bir toplulukta söz alıp konuşsam "Sanane, sana mı kaldı kızım?" diyen biri oldu. Ve en kötüsü dolmuşta bir kızın yanının boş olduğunu görmeyip erkeğin yanına oturduğumda indiğimizde kolumdan savurdu tüm sokağa beni rezil etti...
Üstelik bunları yaparken kendi arkadaş grubundan hiç kopmadı. Grupta gerçekten çok hafif davranan kızlar vardı. Benim yanında el şakaları, temaslar, birbirleriyle laubali konuşmalar yapıyorlardı. Aylarca sabah 4lere 5lere kadar ağladım ancak koparabildim bağlarını.
Maddi hiçbir beklentim olmadı ondan kızlar. Sürekli elim cebime gitmiştir, hesabı erkek öder diyen kızlardan olmadım hiç. Cebine-cüzdanına gizli gizli 50 lira 100 lira sıkıştırdığım da oldu, nakit olarak destek çıktığım da... Çünkü ailesinin durumunun iyi olmadığını biliyordum. Ne bir hediye istedim ne de bir sürpriz. Sürekli düğün istemem, gelinlik istemem, balayı istemem dedim durdum. Sırf ailesi üzülmesin, altından kalkamayız diye korkmasın diye.
İşe girdim 2. günden duyurdum sevgilim olduğunu herkese, benden 6 ay büyük adamlara bile "abi,kardeş" diye hitap ettim sululuk olmasın amacıyla. Şunu giyme dedi giymedim. Makyaj yapma dedi yapmadım....
Ama hakettiğim ne oldu? bir gün gizli gizli kendisini aldatan eski kız arkadaşını googledan arattığını, fotoğraflarına baktığını gördüm. Türlü bahaneler uydurdu. İnanmadım, sindiremedim ama sonunda belki merak etmiştir dedim içime gömdüm.
Facebook şifresi istediğim gece ne hikmetse -uyuyakalıp- sabahında hesabını silip yeni bir hesap açıp çocuk kandırır gibi elime verdi şifresini...
Sorduğumda ergenliğinden kalma eski küfürlü yorumları ve ayıp resimleri beğendiğini vs görmemi istemediğini söyledi.
Erasmus sınavını kazandım ama yardımını istediğim bir iki erkek bana asılmaya kalktı. Mağlum şahsın eski sevgilisi de yurtdışına gittikten sonra onu aldattığı için bu konuda hassas olduğunu bildiğimden erasmusa gidemedim.
Sosyal medyam bile yok biliyor musunuz? Ağız tadıyla kullanamadım çünkü. Twitter'da gündemle ilgili twit atınca "elin adamlarının dikkatini çekmeye çalışıyor" oldum. İnstagramda tek bir erkek arakadaşımı ekleyemedim.
Bunun karşılığında o kız kankasıyla finallere çalışmak için kütüphanede başbaşa kaldı, başbaşa yemek yedi. Ses etmedim ben açık fikirli bir insanımdır çünkü.
Ailem istemedi okuduğu bölüm dolayısıyla karşı çıktılar "RIZKI VEREN ALLAHTIR." dedim. Son 1 yıldır ben mezun olmuş evdeydim. o ise ünide son sınıftı (şuan mezun) oldu.
Bu süreçte yazın staj yapacaktı -> evime uzak dedi yapmadı.
Akrabaları iş verecekti "İngilizce bilmen şart" dediler, çalışacağım dedi --> çalışmadı.
Kpss çalışacak en azından düz memur olacaktı --> çalışmadı.
Ve tüm bunları yaparken haftada sadece 3 gün okulu vardı. Buna rağmen çok yorulduğunu iddia ediyordu.
Kızlar artık çok yoruldum. Çok kavga çıkardım bu sebeplerden, çok ke ayrılalım dedim dayanamadım barıştım. Dengesiz bir tablo çizdim anlayacağınız. Bana hep sabır gösterdi. Kendisinin beni, benim onu sevdiğimden daha çok sevdiğini söyledi. Hatta ağladı da kaç kez. Ama işte...
Bir erkeğin bu kadar nazlanması doğru mu? İnanın ben de oturup beklemiyorum iş başvurularına koşturuyorum, kpss çalışıyorum... O ise tüm bir sene hiçbir şey yapmadı bilgisayar oyunu dışında. Erkek adam böyle mi yapar?
Biraz sıkıştırdığımda da polis olacağım asker olacağım diyor. Ama hiç sanmıyorum çünkü 1.60 boyunda ve kilosu da var.
Şuan ayrıyız. Çok üzgün hatta "benim kendisine fazla olduğumu bile söyledi "Sizlere ayrılayım mı diye sormuyorum. Olanların çizmeyi aştığının farkındayım.
Sizce ben nerede hata ettim böyle oldu? ve Sizler nasıl atlattınız uzun ilişki sonrasını?
Hiç arkadaşım kalmadı.... Dertleşelim mi?