Sevgi konusu doğru değil aksine çok sevildim. Kimsede olmayan imkanlar ayaklarıma serildi. Tatiller, dışarıda yemekler, sinemalar, çoğu kişinin hayal dahi edemeyeceği kadar bolluk... Babam hep en yakın arkadaşımsın der. Annem babamla biraz fazla sohbet etsem kıskanır vakit geçirmek ister. Abim tırnağım morardı diye hediyeler yollar. Ben biraz fazla şımartıldım sanırım. Toplumdan ve insanlardan izole büyüdüm. Sandım ki ben onu gerçekten sever ve sadık kalırsam eğer o benim için olmazları oldurur, dünyayı yakar...
Fakat diğer bir açıdan dediğiniz doğru....
Hep nasıl olmam gerektiğini söyleyen bir ailem oldu. Ben buna alıştım sanırım. Birinin bana nasıl olmam gerektiğini ne yapıp ne yapmamam gerektiğini söylemesine yani...