Uzaklarda universite okuyan evlat

Demeyin zaten gercekten cok daraldiysa ufacik bir kıvılcıma bakar gelmesi. Orda dahat rahat daha özgür hissederse kendini oraya da ait hissederse bu problemleri aşacaktır mutlaka. Siz arayarak telkinlerinizle destek olun. Her iki durumun da sonrasindan bahsedin. Yeterince ikna olmazsa hemen degil ama 1 hafta 10 gun sonra soyleyon gelsin hafta sonu kalip geri dönsün hava degisikligi iyi gelir ama bunu bir taviz ya da geri dönüş olarak algilamamali.
 
Farkli gelmistir illa ki. Bursadan Hataya gitti. Hayatinda ilk kez ayriliyor buradan. Zor oldugunun farkindayim ama onun icin cok buyuk bir firsat. Anne-baba yok. Buyuk ebeveynlerle kucuk bir kasabada yasiyor. Burasi trajedi yani
Yazan oldu mu bilmiyorum, Hataydan yemekler paylaş :)
Ben tav olurdum bence.
 
Aslinda durumun cok net farkinda. Kosullarindan o kadar sikayetciydi ki boyle bir tavir hic beklemiyordum ondan. Neyse ki pazartesi daha kotuydu,su anda daha ilimli konusuyoru
 
Eger ordan dönersen ben hayatında olup sana yol gosteren taraf olnayacagim,gercekten hayatini kurmak isteyen başka genclere kol kanat gereceğim dersen çok mu acimasizca olur? Ben olsam tam olarak bunu derdim.
 

hiç anlamıyorum bu kızları da.
ben 17 yaşında gittim evden 12 saat mesafeye
okula gittiğim gün en mutlu günümdü hayatımda sanırım.
kendime demiştim ki kızım spizella bugün senin hayatının ilk günü. bundan sonra her şeyi kendin başaracaksın. her kararın seni bağlayacak. hayatının rotası senin elinde.

o günden sonra kendim oldum diyebilirim.
oda arkadaşım ilk 2500 de derece yapmış, Tübitak bursu ile gelmiş bir psikoloji öğrencisiydi. 10 gün ağladı, gezdirdim, konuştum, eğlendirmeye çalıştım. her akşam ağlıyordu, gizlice annesini aramış gelin beni alın diye. 11. gün alıp gittiler. okulu bıraktı gitti. sonra aradım, evde oturuyorum çok mutluyum demişti. 11 sene oldu hala anlamıyorum.
 
Gercekten inanilir gibi degil. Sen kalk 2500e gir derece yap sonra git ananla otur. Akil almaz bir durum.

Ben de ogrenciyken taaa Adanadan okumaya gelen kizlar vardi. Devlet yurdunda nasil mutlulardi. Hayat mi kolaydi,dunya mi buyuktu bilemiyorum. Hic boyle zorluk cekene denk gelmediydim. Yil da 2002 yani.
 
Eger ordan dönersen ben hayatında olup sana yol gosteren taraf olnayacagim,gercekten hayatini kurmak isteyen başka genclere kol kanat gereceğim dersen çok mu acimasizca olur? Ben olsam tam olarak bunu derdim.
Ayy diyemem sanirim. Yerden goge haklisin aslinda da, iste,dilim varmiyor. Bugun 4.gun. Biraz daha ilimli olmaya basladi ama sabah neye uyanacagimi bilmiyorum
 
Arkadas edinse dedigin gibi ne guzel gezer. Hatayda gezecek cok guzel yerler var,cevre iller zaten ayni sekilde. Gaziantep benim memleketim,ihtiyac duyarsa gonderebilecegim kisiler de var. Bunlari anlatayim. Cok sagol
Benim Amerikali arkadaşım bile özel olarak Hataya gelmişti gezmeye. Seveni çok, gezilesi , güzel bir yer gerçekten de.
Universite kulüplerine falan girsin bence arkadaş, çevre edinmesi kolaylaşır. .
Benim hatay üniveristesiyle erasmusa giden arkadaşım vardı, yanlış kalmadıysa aklımda Makedonya'ya gitmişti. O zamanlar face vardı, heyecanla takip ederdik Hazırlık okumuyorsa dil kursuna,konuşma gruplarına katılabilir. Belki böyle şeylere ozenirse...
Diyeceğim ama şehir değişiminde bunca üzülen ülke değişimini ister mi emin değilim..
Bu kadar 'baska sehre gidince çok ağladım,dönmek istedim' diyen insanlar da türk annelerinin aşırı kollayici ve bağımsızlıktan uzak çocuk yetiştirmesinin bir sonucu herhalde. Benim okul döneminde de vardı ailesini coook ozleyip annesini yanına aldıran,ya da dayanamayıp giden kızlar.
Ve son olarak univeriste hayatında çok duyduğum, benim de herkese söylediğim bir ozdeyisi paylaşayim:
Buraya bir gelen ağlar bir de giden
O da alışır
Ama benim yeğenim olsaydı Netflix üyeliği falan alırdım. En azından ilk zamanlar ceviz modunda yatağında diziden diziye koşar, kafası dağılır .
Zaten bu bir süreç, bir süre sonra çevresi genişledikçe çıkar ceviz modundan da elbet
 

zorluk görmemişler ya da bağımlı yetiştirilmişler.
arkadaşım var 32 yaşında. yeni iş yerine gitti. her haftasonu ailesinin yanında. ilk kez ailesinden ayrılıyormuş.
annem yemeğimi, ütümü yapıyor, babam diğer bütün işlerimle ilgileniyor ben neden ailemden ayrılmak isteyeyim ki dedi. çok şaşkınım. 32 yaşında zaruri durumlar dışında ailemle yaşamak istemem ben mesela.
çok sıkıntı çekiyormuş tek başına bir hayat kurarken.
ben reşit olduğumdan beri kendi işimi kendim halleniyorum. çok zorlandığım da oldu ama kimseye muhtaç değilim. ben olsam kızın tek seçeceğinin alışmak olduğunu hissettiririm. insan zorda kalınca nelere alışmıyor ki?
 
Ayy diyemem sanirim. Yerden goge haklisin aslinda da, iste,dilim varmiyor. Bugun 4.gun. Biraz daha ilimli olmaya basladi ama sabah neye uyanacagimi bilmiyorum
tamam biz de agladik ettik ama agladigimiz anla sınırlı kaldı
Sonrasında eşek gibi okuduk
Bu kadarı bana simariklik gibi geliyor
Yani seni dusunen bir kadin var 3 yaşında bebesine rağmen ustune titriyor
Ben en çok onu hayal kirikligina ugratmamak için cabalardim
Birilerinin ikna etmesi gerekmiyor,gayette kararlarini alıp verip uygulayabilir. Hukuken bile fiil ehliyetine sahip artik,neyin nazi neyin niyazi bu
 
Universite kulupleri cepte, mutlaka soyleyecegim aklima gelmemisti. Erasmus icin yuksek notlara ihtiyaci var,su anki kafayla yapabilecegini sanmiyorum. Fizik ve kimya dersleri baslamis bile,4 gundur derslere gidiyor bari o acidan icim rahat ama bilemiyorum iste. Yarin sabah kapinin onune dikilebilir diger yandan
 
Aslinda cok zorluk cekti ama iste bilemiyorum. Kosa kosa gidecek sanmistim uzaklara. Sirf cektigi zorluklar yuzunden. Asla geri donmez mezun olana kadar diyordum. Yakin illerde staj ayarlariz diyorken simdi ben gelecem demesi bende hayal kirikligina sebep oldu. Yasli nine dedeyle yasiyor senelerdir anne baba yok. Bagimli da yetistirilmedi ama. Neden boyle oldu cozemedim
 
Once geyik yaptim ben de “aaaa islak odun lazim sana” falan dedim ama baktim cidden agliyor valla cok ilginc. Sana burs verenleri de mi dusunmuyorsun diyecek oldum,basina kakmak gibi olur diye vazgectim. Ay sistim yeminle
 
Farkli gelmistir illa ki. Bursadan Hataya gitti. Hayatinda ilk kez ayriliyor buradan. Zor oldugunun farkindayim ama onun icin cok buyuk bir firsat. Anne-baba yok. Buyuk ebeveynlerle kucuk bir kasabada yasiyor. Burasi trajedi yani
Ayyy Hatay mı :). İkinci memleketim :)
İlk sevmemiştim ben ama sonra ayrılmak çok zor geldi. Ve çok eğlenceli bi yerdir. Maddi olarakta tam öğrencilik.
 
O kız benim işte. Ne kadar ağladım ama aileme belli etmedim. Kan kustum kızılcık şerbeti dedim. Allah ona kolaylık versin.
Onu anlıyorum
Kiyamam size
Ben de anlamiyorum ama anlamaya calisiyorum cunku uzuluyorum bu haline
 
Derslerine konsantre olsun ortalamasını yüksek tutarsa bursaya yatay geçiş yapabilir 2.sınıfta. Kendini bu şekilde motive etmeye çalışsın.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…