Uzak Mesafe Evliliği

Merhabalar, eşimle üç buçuk yıllık evliyiz, eşim evlendikten sonra atandı ve başka bir şehirde yaşamaya başladı. Ben kendi ailelerimizin olduğu memlekette çalışıyorum. Evimiz, ailelerimiz, düzenimiz burada. Atandığı zaman çok düşündük ben gidersem memleketimize dönmemiz neredeyse imkansız olacağı için ben kaldım. Öyle böyle bir buçuk yıldır devam ettiriyoruz. Öğretmen olduğu için tatili bol. O geliyor, ben gidiyorum, idare ediyoruz özlüyoruz da birbirimizi.
Canımı sıkan konu ise şu, eşim haftasonu için geldiğinde ailelerimizi ziyaret ediyoruz, yeğenleri var onları çok özlüyor, günün çoğunluğunu orada geçirip eve dönüyoruz. Pazar günü zaten dönüyor. Son üç dört gelişinde aynı krizi yaşıyoruz. İkimiz de evcimen insanlarız ancak çok güzel memlekette yaşıyoruz. Aileleri ziyareti harici hiçbir şey yapmıyoruz beraber. Eve dönüp yemek yiyip sevişip uyuyoruz. O kadar rutine bindi ki her şey. Kendimi onun kol çantası gibi hissediyorum. Bu hafta da bir yerde kalalım, ne bileyim bir sahile gidelim hava alalım yok. Ben de duygularımı belli edemiyorum, bu durumun beni sıktığını kendi anlasın istiyorum. İşim zaten çok ağır. O yokken işe, spora falan gidiyorum ailelerimizle vakit geçiriyorum. Kendim gayet güzel vakit geçiriyorum zaten ama çok sıkılıyorum. Her şeyi ona göre planlıyorum ve daha bir buçuk senemiz var. Hem üzgün hem sinirliyim. O da çok yoruluyor sürekli yollarda, bazen haksızlık mı yapıyorum diye de düşünmüyor değilim.
Sizlerin fikirlerini de ihtiyacım var, ne demeli ne yapmalı bilemiyorum.
Teşekkürler

kumandapili .!.:

Merhabalar, eşimle üç buçuk yıllık evliyiz, eşim evlendikten sonra atandı ve başka bir şehirde yaşamaya başladı. Ben kendi ailelerimizin olduğu memlekette çalışıyorum. Evimiz, ailelerimiz, düzenimiz burada. Atandığı zaman çok düşündük ben gidersem memleketimize dönmemiz neredeyse imkansız olacağı için ben kaldım. Öyle böyle bir buçuk yıldır devam ettiriyoruz. Öğretmen olduğu için tatili bol. O geliyor, ben gidiyorum, idare ediyoruz özlüyoruz da birbirimizi.
Canımı sıkan konu ise şu, eşim haftasonu için geldiğinde ailelerimizi ziyaret ediyoruz, yeğenleri var onları çok özlüyor, günün çoğunluğunu orada geçirip eve dönüyoruz. Pazar günü zaten dönüyor. Son üç dört gelişinde aynı krizi yaşıyoruz. İkimiz de evcimen insanlarız ancak çok güzel memlekette yaşıyoruz. Aileleri ziyareti harici hiçbir şey yapmıyoruz beraber. Eve dönüp yemek yiyip sevişip uyuyoruz. O kadar rutine bindi ki her şey. Kendimi onun kol çantası gibi hissediyorum. Bu hafta da bir yerde kalalım, ne bileyim bir sahile gidelim hava alalım yok. Ben de duygularımı belli edemiyorum, bu durumun beni sıktığını kendi anlasın istiyorum. İşim zaten çok ağır. O yokken işe, spora falan gidiyorum ailelerimizle vakit geçiriyorum. Kendim gayet güzel vakit geçiriyorum zaten ama çok sıkılıyorum. Her şeyi ona göre planlıyorum ve daha bir buçuk senemiz var. Hem üzgün hem sinirliyim. O da çok yoruluyor sürekli yollarda, bazen haksızlık mı yapıyorum diye de düşünmüyor değilim.
Sizlerin fikirlerini de ihtiyacım var, ne demeli ne yapmalı bilemiyorum.
Teşekkürler

Genişletmek için tıkla...

Eşiniz gelmeden plan program rezervenizi yapın.
Mesela öglen ailesini görsün sizin rezerveniz akşam 17.00 gibi yapılmış olsun.

Duygularinizi belli edemediginiz biriyle evlilige nasil gecis yapabildiniz ki? Tabiki acik acik konusup ozel zaman gecirmeye ihtiyaciniz olduğunu soyleyeceksiniz.

Neden kendi anlasın diye bekliyorsunuz,siz bir şey demediğiniz için bu rutinin sizinde hoşunuza gittiğini düşünmüştür,eşler de bir zahmet istek ve beklentilerini açıkça konuşsunlar..

kumandapili .!.:

Merhabalar, eşimle üç buçuk yıllık evliyiz, eşim evlendikten sonra atandı ve başka bir şehirde yaşamaya başladı. Ben kendi ailelerimizin olduğu memlekette çalışıyorum. Evimiz, ailelerimiz, düzenimiz burada. Atandığı zaman çok düşündük ben gidersem memleketimize dönmemiz neredeyse imkansız olacağı için ben kaldım. Öyle böyle bir buçuk yıldır devam ettiriyoruz. Öğretmen olduğu için tatili bol. O geliyor, ben gidiyorum, idare ediyoruz özlüyoruz da birbirimizi.
Canımı sıkan konu ise şu, eşim haftasonu için geldiğinde ailelerimizi ziyaret ediyoruz, yeğenleri var onları çok özlüyor, günün çoğunluğunu orada geçirip eve dönüyoruz. Pazar günü zaten dönüyor. Son üç dört gelişinde aynı krizi yaşıyoruz. İkimiz de evcimen insanlarız ancak çok güzel memlekette yaşıyoruz. Aileleri ziyareti harici hiçbir şey yapmıyoruz beraber. Eve dönüp yemek yiyip sevişip uyuyoruz. O kadar rutine bindi ki her şey. Kendimi onun kol çantası gibi hissediyorum. Bu hafta da bir yerde kalalım, ne bileyim bir sahile gidelim hava alalım yok. Ben de duygularımı belli edemiyorum, bu durumun beni sıktığını kendi anlasın istiyorum. İşim zaten çok ağır. O yokken işe, spora falan gidiyorum ailelerimizle vakit geçiriyorum. Kendim gayet güzel vakit geçiriyorum zaten ama çok sıkılıyorum. Her şeyi ona göre planlıyorum ve daha bir buçuk senemiz var. Hem üzgün hem sinirliyim. O da çok yoruluyor sürekli yollarda, bazen haksızlık mı yapıyorum diye de düşünmüyor değilim.
Sizlerin fikirlerini de ihtiyacım var, ne demeli ne yapmalı bilemiyorum.
Teşekkürler

Genişletmek için tıkla...

Beyninizi okumasını beklemeyin bu çok yorucu,her yere ses seda etmeden gidiyorsanız adam da memnun olduğunuzu düşünür. Aşkım bu hafta için x planını yaptım diyin önceden bir de duggularinizi en şeffaf şekilde konuşun kocam yani susup beynimi okusun diye beklemem.

Eğer dediğiniz şekilde bu hafta sonu birliktrlikleri rutin bir şekil adıysa bunu çözmek rutinden çıkarmak sizin elinizde tamamen.

Eşinizle bir hafta sonu için yapacağınız güzel sürprizleri , hazırlamak istediğiniz programı detaylandırarak anlatın , söyleyin.
Klasik görüşmeler den , rutin yapılan aile ziyaretlerinden bir nebze uzaklaşmak istediğinizi ve sadece başbaşa kalmak duygularınızı daha yakından kendisine hissettirmek istediğinizi açık ve net olarak belirtin.

Sanmıyorum ki hiç bir erkek bu teklife kayıtsız kalmayacak ve hayır demeyecektir.

Buna zaten bir başladınız mı arkası kendiliğinden gelecek bu sefer eşin sana sürprizler hazırlayacaktır.
Mutluluklar dilerim canım.

kumandapili .!.:

Merhabalar, eşimle üç buçuk yıllık evliyiz, eşim evlendikten sonra atandı ve başka bir şehirde yaşamaya başladı. Ben kendi ailelerimizin olduğu memlekette çalışıyorum. Evimiz, ailelerimiz, düzenimiz burada. Atandığı zaman çok düşündük ben gidersem memleketimize dönmemiz neredeyse imkansız olacağı için ben kaldım. Öyle böyle bir buçuk yıldır devam ettiriyoruz. Öğretmen olduğu için tatili bol. O geliyor, ben gidiyorum, idare ediyoruz özlüyoruz da birbirimizi.
Canımı sıkan konu ise şu, eşim haftasonu için geldiğinde ailelerimizi ziyaret ediyoruz, yeğenleri var onları çok özlüyor, günün çoğunluğunu orada geçirip eve dönüyoruz. Pazar günü zaten dönüyor. Son üç dört gelişinde aynı krizi yaşıyoruz. İkimiz de evcimen insanlarız ancak çok güzel memlekette yaşıyoruz. Aileleri ziyareti harici hiçbir şey yapmıyoruz beraber. Eve dönüp yemek yiyip sevişip uyuyoruz. O kadar rutine bindi ki her şey. Kendimi onun kol çantası gibi hissediyorum. Bu hafta da bir yerde kalalım, ne bileyim bir sahile gidelim hava alalım yok. Ben de duygularımı belli edemiyorum, bu durumun beni sıktığını kendi anlasın istiyorum. İşim zaten çok ağır. O yokken işe, spora falan gidiyorum ailelerimizle vakit geçiriyorum. Kendim gayet güzel vakit geçiriyorum zaten ama çok sıkılıyorum. Her şeyi ona göre planlıyorum ve daha bir buçuk senemiz var. Hem üzgün hem sinirliyim. O da çok yoruluyor sürekli yollarda, bazen haksızlık mı yapıyorum diye de düşünmüyor değilim.
Sizlerin fikirlerini de ihtiyacım var, ne demeli ne yapmalı bilemiyorum.
Teşekkürler

Genişletmek için tıkla...

Anlamasını beklemek yerine söylemelisiniz

Eski konulariniza baktım da bu sorun hep varmış. Aslında bir psikolog olarak nasıl esinizi karşınıza alıp benim böyle böyle isteklerim var diyemiyorsunuz pek anlayamıyorum.

Biz de eşimle 1.5 sene uzak mesafe evliliği yürüttük. Bizdeki sorunlar daha ziyade çok özleme, aynı yerde ev ve iş arama stresi, yalnız yaşamaya alışınca evde salaşlık arayışı gibi şeylerdi. Ama eşim her hafta gelirken uça uça gelirdi ve birbirimizle plan yapardık mutlaka. Eşle uzakken her hafta yeğenine gitmek istemek çok akıl alır değil. Muhtemelen böyle biriyle evlenmez hatta asla çocuk da yapmazdım. Kök ailesi hep daha kıymetli olur böylelerinin.

kumandapili .!.:

Merhabalar, eşimle üç buçuk yıllık evliyiz, eşim evlendikten sonra atandı ve başka bir şehirde yaşamaya başladı. Ben kendi ailelerimizin olduğu memlekette çalışıyorum. Evimiz, ailelerimiz, düzenimiz burada. Atandığı zaman çok düşündük ben gidersem memleketimize dönmemiz neredeyse imkansız olacağı için ben kaldım. Öyle böyle bir buçuk yıldır devam ettiriyoruz. Öğretmen olduğu için tatili bol. O geliyor, ben gidiyorum, idare ediyoruz özlüyoruz da birbirimizi.
Canımı sıkan konu ise şu, eşim haftasonu için geldiğinde ailelerimizi ziyaret ediyoruz, yeğenleri var onları çok özlüyor, günün çoğunluğunu orada geçirip eve dönüyoruz. Pazar günü zaten dönüyor. Son üç dört gelişinde aynı krizi yaşıyoruz. İkimiz de evcimen insanlarız ancak çok güzel memlekette yaşıyoruz. Aileleri ziyareti harici hiçbir şey yapmıyoruz beraber. Eve dönüp yemek yiyip sevişip uyuyoruz. O kadar rutine bindi ki her şey. Kendimi onun kol çantası gibi hissediyorum. Bu hafta da bir yerde kalalım, ne bileyim bir sahile gidelim hava alalım yok. Ben de duygularımı belli edemiyorum, bu durumun beni sıktığını kendi anlasın istiyorum. İşim zaten çok ağır. O yokken işe, spora falan gidiyorum ailelerimizle vakit geçiriyorum. Kendim gayet güzel vakit geçiriyorum zaten ama çok sıkılıyorum. Her şeyi ona göre planlıyorum ve daha bir buçuk senemiz var. Hem üzgün hem sinirliyim. O da çok yoruluyor sürekli yollarda, bazen haksızlık mı yapıyorum diye de düşünmüyor değilim.
Sizlerin fikirlerini de ihtiyacım var, ne demeli ne yapmalı bilemiyorum.
Teşekkürler

Genişletmek için tıkla...

Böyle beklemeye devam edersen daha çok beklersin psikolojini de bozarsın. Niye böyle pasif agresif tepkiler veriyorsunuz ki yetişkin insansınız? Siz söylemeden bundan rahatsız olduğunuzu adam nasıl anlasın o da gayet yolunda her şey sanıp devam ediyodur

Anlamasını asla bekleme. Asla anlamıyolar.

Evet pasif agresif davranıyorum. Dünyadaki herkesi anlarken bir kişinin de beni anlamasını istiyorum. Bir önceki gelişinde konuştum aslında hava inanılmaz kötüydü bir şey demedim. Belki de benim burada sürekli hazır halde bekliyor olmam beni rahatsız ediyor.
Yorumlarınız çok değerli hepinize teşekkür ederim

Aslında direkt tepki gösteremememin farklı sebepleri var, kendisi planları, sürprizleri çok sever, hayatı benim için kolaylaştırır. Düşüncelidir. Gelip giderken zaten çok yoruluyor şimdi ben de kendimi anlatıp yormayayım diye düşünüyorum çoğu zaman. Ama resmen boğuluyorum

mecburiyettenmi ayri yasiyosunuz sizin işiniz memleketinizdemi tayin isteyin bemce esinizin yanina.yani nereye kadar ayri yasayacaksiniz.ayrica erkeklere birseyi soylemezsen akil edemezler.nasil alisirsanizda oyle gider en guzel yillariniz boyle heba oluyo bence.ben 4.yilimdayim evlilikte ilk 3 yilimiz ruya gibi gecti ben dusundum ben planlarimizi soyledum hep gezdik eglendik gece gunduz.bazen hamile oldugumu unutup hala delidolu plan yapiyorum sonra esim diyor doguracaksin yakinda unuttun yine

kumandapili .!.:

Merhabalar, eşimle üç buçuk yıllık evliyiz, eşim evlendikten sonra atandı ve başka bir şehirde yaşamaya başladı. Ben kendi ailelerimizin olduğu memlekette çalışıyorum. Evimiz, ailelerimiz, düzenimiz burada. Atandığı zaman çok düşündük ben gidersem memleketimize dönmemiz neredeyse imkansız olacağı için ben kaldım. Öyle böyle bir buçuk yıldır devam ettiriyoruz. Öğretmen olduğu için tatili bol. O geliyor, ben gidiyorum, idare ediyoruz özlüyoruz da birbirimizi.
Canımı sıkan konu ise şu, eşim haftasonu için geldiğinde ailelerimizi ziyaret ediyoruz, yeğenleri var onları çok özlüyor, günün çoğunluğunu orada geçirip eve dönüyoruz. Pazar günü zaten dönüyor. Son üç dört gelişinde aynı krizi yaşıyoruz. İkimiz de evcimen insanlarız ancak çok güzel memlekette yaşıyoruz. Aileleri ziyareti harici hiçbir şey yapmıyoruz beraber. Eve dönüp yemek yiyip sevişip uyuyoruz. O kadar rutine bindi ki her şey. Kendimi onun kol çantası gibi hissediyorum. Bu hafta da bir yerde kalalım, ne bileyim bir sahile gidelim hava alalım yok. Ben de duygularımı belli edemiyorum, bu durumun beni sıktığını kendi anlasın istiyorum. İşim zaten çok ağır. O yokken işe, spora falan gidiyorum ailelerimizle vakit geçiriyorum. Kendim gayet güzel vakit geçiriyorum zaten ama çok sıkılıyorum. Her şeyi ona göre planlıyorum ve daha bir buçuk senemiz var. Hem üzgün hem sinirliyim. O da çok yoruluyor sürekli yollarda, bazen haksızlık mı yapıyorum diye de düşünmüyor değilim.
Sizlerin fikirlerini de ihtiyacım var, ne demeli ne yapmalı bilemiyorum.
Teşekkürler

Genişletmek için tıkla...

Anlasın diye bekleyen insan bence aşırı sinir bozucu. Eninde sonunda alakasız bir anda patlıyorsunuz karşınızdaki insan ne olduğunu şaşırıyor.

Duygularınızı, düşüncelerinizi açık bir şekilde paylaşamadığınız insanla evli olmak da enteresan. Evlilik değil bence bu, evcilik.

kumandapili .!.:

Merhabalar, eşimle üç buçuk yıllık evliyiz, eşim evlendikten sonra atandı ve başka bir şehirde yaşamaya başladı. Ben kendi ailelerimizin olduğu memlekette çalışıyorum. Evimiz, ailelerimiz, düzenimiz burada. Atandığı zaman çok düşündük ben gidersem memleketimize dönmemiz neredeyse imkansız olacağı için ben kaldım. Öyle böyle bir buçuk yıldır devam ettiriyoruz. Öğretmen olduğu için tatili bol. O geliyor, ben gidiyorum, idare ediyoruz özlüyoruz da birbirimizi.
Canımı sıkan konu ise şu, eşim haftasonu için geldiğinde ailelerimizi ziyaret ediyoruz, yeğenleri var onları çok özlüyor, günün çoğunluğunu orada geçirip eve dönüyoruz. Pazar günü zaten dönüyor. Son üç dört gelişinde aynı krizi yaşıyoruz. İkimiz de evcimen insanlarız ancak çok güzel memlekette yaşıyoruz. Aileleri ziyareti harici hiçbir şey yapmıyoruz beraber. Eve dönüp yemek yiyip sevişip uyuyoruz. O kadar rutine bindi ki her şey. Kendimi onun kol çantası gibi hissediyorum. Bu hafta da bir yerde kalalım, ne bileyim bir sahile gidelim hava alalım yok. Ben de duygularımı belli edemiyorum, bu durumun beni sıktığını kendi anlasın istiyorum. İşim zaten çok ağır. O yokken işe, spora falan gidiyorum ailelerimizle vakit geçiriyorum. Kendim gayet güzel vakit geçiriyorum zaten ama çok sıkılıyorum. Her şeyi ona göre planlıyorum ve daha bir buçuk senemiz var. Hem üzgün hem sinirliyim. O da çok yoruluyor sürekli yollarda, bazen haksızlık mı yapıyorum diye de düşünmüyor değilim.
Sizlerin fikirlerini de ihtiyacım var, ne demeli ne yapmalı bilemiyorum.
Teşekkürler

Genişletmek için tıkla...

Eşiniz uzakta olduğu için ailesini ziyaret etmesi normal geldi bana. Benim size tavsiyem beklentinizi açıkça söyleyin erkekler bizi anlamıyorlar.
Siz program yapın iki günlük otel veya gezme vb. İşte sen gelince şuraya gideceğiz bu gelişinde başbaşa kalalım vb.

kizilcik_serbeti .!.:

mecburiyettenmi ayri yasiyosunuz sizin işiniz memleketinizdemi tayin isteyin bemce esinizin yanina.yani nereye kadar ayri yasayacaksiniz.ayrica erkeklere birseyi soylemezsen akil edemezler.nasil alisirsanizda oyle gider en guzel yillariniz boyle heba oluyo bence.ben 4.yilimdayim evlilikte ilk 3 yilimiz ruya gibi gecti ben dusundum ben planlarimizi soyledum hep gezdik eglendik gece gunduz.bazen hamile oldugumu unutup hala delidolu plan yapiyorum sonra esim diyor doguracaksin yakinda unuttun yine

Genişletmek için tıkla...

Maalesef mecburiyetten
Hayırla gelsin bebeğiniz

KudrAlobar .!.:

Anlasın diye bekleyen insan bence aşırı sinir bozucu. Eninde sonunda alakasız bir anda patlıyorsunuz karşınızdaki insan ne olduğunu şaşırıyor.

Duygularınızı, düşüncelerinizi açık bir şekilde paylaşamadığınız insanla evli olmak da enteresan. Evlilik değil bence bu, evcilik.

Genişletmek için tıkla...

Aslında paylaşırım, bu konuda tereddüt ediyorum
Zorlanıyorum, yanımda olmadığı için üzülüyorum.

Yani anlayamıyorum koca yetişkin bir adamsın karını onca zaman görmezsen başıan vurur arkadaş, baş başa vakit geçirmek , yemeğe çıkmak öpüşmek yiyişmek istersin. 5 yaşındaki çocuk gibi anama koşayım nedir bir de yeğen varmış

Yetişkin olamamış erkek her yerde aynı, görüşün yetişkin içi çocuk mu desem ergen mi IQ seviyesi yazı ve sayıyla 5 istersen konuş ama böyle bir şeyi konuşmaya zorunlu kalmak da kötü bu adam ebnim evim var karım var diye akıl edemiyor muİçinde kalacağına konuş tabi, içinde tutmak ancak sana zarar IQ seviyesi 5 olan bir insna buraya yazdıklarını akıl edemez.

Asıl hikaye temelli yaniniza geldiğinde başlayacak inşallah iyi olur.İki kişi birlikte tamamlanabilirsiniz.Bir plan yapıp uymasını sağlayın sadece size gelmiyor ki yoruluyorsa onun ailesi yeğenleride o şehirde degilmi.Umarim ilerde dengeyi ayarlar.

MissCherryBlossom .!.:

Yani anlayamıyorum koca yetişkin bir adamsın karını onca zaman görmezsen başıan vurur arkadaş, baş başa vakit geçirmek , yemeğe çıkmak öpüşmek yiyişmek istersin. 5 yaşındaki çocuk gibi anama koşayım nedir bir de yeğen varmış

Yetişkin olamamış erkek her yerde aynı, görüşün yetişkin içi çocuk mu desem ergen mi IQ seviyesi yazı ve sayıyla 5 istersen konuş ama böyle bir şeyi konuşmaya zorunlu kalmak da kötü bu adam ebnim evim var karım var diye akıl edemiyor muİçinde kalacağına konuş tabi, içinde tutmak ancak sana zarar IQ seviyesi 5 olan bir insna buraya yazdıklarını akıl edemez.

Genişletmek için tıkla...

Yaa çok tatlısınız beni güldürdünüz her ikimiz de kök ailelerimize değer veriyoruz ama birlikte yaşarken de bizi çok bunaltmazlardı. Eşimin ailesinden yana bir sıkıntım olmadı bugüne kadar. Sadece üniversiteden tatile gelmiş gibi davranıyorlar