- 16 Aralık 2012
- 462
- 395
- Konu Sahibi pandoraksk
- #1
Arkadaşlar merhaba.. Belki Psikoloji sayfasına yazmam daha doğru olurdu, ama önce buraya konu açmak istedim..
Benim bir sorunum var.. Küçüklüğümden beri yani kendimi bildim bileli hayal kurma sorunum.. Hayal kurmak güzel bi şey ama benim durumumda artık bi hastalık hâlini almaya başladı..
Maladaptive Daydreaming.. Yani Türkçesi Uyumsuz/Aşırı Hayal Kurma.. Çocukken kendimi okuduğum kitabın ya da izlediğim film/dizinin bi karakteri gibi hayal ederdim.. Evet belki bunu herkes yapmıştır.. Ama taa o zamanlardan bunu bi senaryo gibi kurardım.. Yani gün be gün.. Mesela zihnimde hayali bi karakter yaratıp onunla sevgili oldum diyelim ki.. Onunla flört etmemiz, sevgili olmamız, kavga etmemiz, evlenmemiz , onun beni aldatması vs.. Haftalarca zihnimi meşgul ederdi.. Tek başımayken sesli olarak konuşur, güler, ağlar, jest-mimikler yapardım.. Orta okuldayken bunu yaptığımı hatırlıyorum..
Müzik dinlemek özellikle çok tetiklerdi.. Odada dönerek, odanın içinde tur atarak müzik dinler, hayal kurardım.. Tatillerde arkadaşlarımla dışarı çıkmak yerine uyuyomuş numarası yaparak hayal kurmayı tercih ederdim.. Aslında annem bi kaç kere kendi kendime konuşurken yakaladı ama sanırım üstünde durmadı.. Ve hep derdi, bu kadar uyuyacak ne var diye..
Liseye ve üniversiteye giderken de bu durum devam etti.. Yeni kitaplar, diziler, filmler, şarkılar hep bu durumu besledi.. Siyasi bi kitap okuduysam ona göre hayal kurardım, aşk filmi izlediysem ona göre..
İsterseniz hemen cevap yazmayın.. Konu uzun olacak diye bölerek yazmayı tercih ettim şu an.. Yazmaya devam ediyorum..
Benim bir sorunum var.. Küçüklüğümden beri yani kendimi bildim bileli hayal kurma sorunum.. Hayal kurmak güzel bi şey ama benim durumumda artık bi hastalık hâlini almaya başladı..
Maladaptive Daydreaming.. Yani Türkçesi Uyumsuz/Aşırı Hayal Kurma.. Çocukken kendimi okuduğum kitabın ya da izlediğim film/dizinin bi karakteri gibi hayal ederdim.. Evet belki bunu herkes yapmıştır.. Ama taa o zamanlardan bunu bi senaryo gibi kurardım.. Yani gün be gün.. Mesela zihnimde hayali bi karakter yaratıp onunla sevgili oldum diyelim ki.. Onunla flört etmemiz, sevgili olmamız, kavga etmemiz, evlenmemiz , onun beni aldatması vs.. Haftalarca zihnimi meşgul ederdi.. Tek başımayken sesli olarak konuşur, güler, ağlar, jest-mimikler yapardım.. Orta okuldayken bunu yaptığımı hatırlıyorum..
Müzik dinlemek özellikle çok tetiklerdi.. Odada dönerek, odanın içinde tur atarak müzik dinler, hayal kurardım.. Tatillerde arkadaşlarımla dışarı çıkmak yerine uyuyomuş numarası yaparak hayal kurmayı tercih ederdim.. Aslında annem bi kaç kere kendi kendime konuşurken yakaladı ama sanırım üstünde durmadı.. Ve hep derdi, bu kadar uyuyacak ne var diye..
Liseye ve üniversiteye giderken de bu durum devam etti.. Yeni kitaplar, diziler, filmler, şarkılar hep bu durumu besledi.. Siyasi bi kitap okuduysam ona göre hayal kurardım, aşk filmi izlediysem ona göre..
İsterseniz hemen cevap yazmayın.. Konu uzun olacak diye bölerek yazmayı tercih ettim şu an.. Yazmaya devam ediyorum..
Son düzenleme: