Uyumsuz/Aşırı Hayal Kurma(Maladaptive Daydreaming)

QuantumPhysics .!.:

İyi o zaman kanser olan hastada ben kendim hallederim bunu yenerim deyip evde otursun

Genişletmek için tıkla...

Bana yardımcı olmaya çalıştığınızı anlıyorum, yazdığınız cevaplar için teşekkür ederim.. Aslında sizin gibi doğrucu insanları takdir ederim ama üslubunuz bana negatif etki yapıyor.. Haklısınız ama beni negatif etkiliyor..

succulentaski .!.:

Kendi de sonradan sonradan rahatsızlık duymaya başlamış çünkü bu durumdan. Özellikle sakladığını düşünmüyorum ama bir hastalık olduğunun farkında değilmiş ki.

Genişletmek için tıkla...

Yoo farkında bence ben yanlış anladığımı düşünmüyorum.

pandoraksk .!.:

Bu arada bi kere üniversiteye giderken psikiyatriste gitmiştim.. Üniversite araştırma hastanesinde.. Verdiği ilaçlar prospektüsünden anladığım kadarıyla şizofreni hastalarının kullandığı ilaçlardı.. Beni gün içinde sürekli uyutuyodu.. Kendim ilaçları bıraktım, bi daha da gitmedim.. Belki de hata yaptım..

Genişletmek için tıkla...

Bakın işte doktorada gidilmiş ve doktorun yazdığı ilaçlar öyle hafif ilaçlar değil e doktor bence bu ağır ilaçları keyfindende yazmamıştır. Birde doktorun hemen şu rahatsızlığa sahipsin diyeceğinide düşünmüyorum belkide söyleyeceği bir zaman vardı ama doktora gitmeyi ilaçları kullanmayı bırakmış...

QuantumPhysics .!.:

Yoo farkında bence ben yanlış anladığımı düşünmüyorum.

Bakın işte doktorada gidilmiş ve doktorun yazdığı ilaçlar öyle hafif ilaçlar değil e doktor bence bu ağır ilaçları keyfindende yazmamıştır. Birde doktorun hemen şu rahatsızlığa sahipsin diyeceğinide düşünmüyorum belkide söyleyeceği bir zaman vardı ama doktora gitmeyi ilaçları kullanmayı bırakmış...

Genişletmek için tıkla...

19 yaşındaydım ve yanlış karar almışım evet..

pandoraksk .!.:

Bana yardımcı olmaya çalıştığınızı anlıyorum, yazdığınız cevaplar için teşekkür ederim.. Aslında sizin gibi doğrucu insanları takdir ederim ama üslubunuz bana negatif etki yapıyor.. Haklısınız ama beni negatif etkiliyor..

Genişletmek için tıkla...

Evet tamamen böyle yapmaya çalışıyorum aslında sonuç olarak 5 dk bile gecikmemeniz gerektiğinden bahsediyorum. Birde öğretmenim demişsiniz ne güzel kutsal bir mesleğiniz var bunu hakkıyla en iyi şekilde yapmak istemez misiniz? Veya eşinizle daha mutlu daha sağlıklı iletişim kurmak daha keyifli vakit geçirmek istemez misiniz? Bence o kadar şanslısınız ki eşinizde yanınızda bunuda değerlendirin gidin birlikte doktora her anınızda yanınızda olsun ve kontrol altına alın bu hastalığı. Hayatınızdaki her şey hayalleriniz kadar olumlu gidiyor bir doktora gitmeniz kalmış. Onuda çıkarın aradan musmutlu devam edin hayatınıza hepsi bu kadar.

Sizi kırdıysamda özür dilerim ama tüm anlatmak istediğim buydu

QuantumPhysics .!.:

Evet tamamen böyle yapmaya çalışıyorum aslında sonuç olarak 5 dk bile gecikmemeniz gerektiğinden bahsediyorum. Birde öğretmenim demişsiniz ne güzel kutsal bir mesleğiniz var bunu hakkıyla en iyi şekilde yapmak istemez misiniz? Veya eşinizle daha mutlu daha sağlıklı iletişim kurmak daha keyifli vakit geçirmek istemez misiniz? Bence o kadar şanslısınız ki eşinizde yanınızda bunuda değerlendirin gidin birlikte doktora her anınızda yanınızda olsun ve kontrol altına alın bu hastalığı. Hayatınızdaki her şey hayalleriniz kadar olumlu gidiyor bir doktora gitmeniz kalmış. Onuda çıkarın aradan musmutlu devam edin hayatınıza hepsi bu kadar.

Sizi kırdıysamda özür dilerim ama tüm anlatmak istediğim buydu

Genişletmek için tıkla...

Bu konuyu eşime okutacağım ve onunla da tekrar psikolog durumunu görüşeceğim, güzel temennileriniz için teşekkür ederim.. Özür dileme inceliğiniz için de ayrıca teşekkür ederim, sağ olun⚘

pandoraksk .!.:

Bu konuyu eşime okutacağım ve onunla da tekrar psikolog durumunu görüşeceğim, güzel temennileriniz için teşekkür ederim.. Özür dileme inceliğiniz için de ayrıca teşekkür ederim, sağ olun⚘

Genişletmek için tıkla...

Tabii en iyisini eşinizle siz bilirsiniz. Ancak bu tip rahatsızlıklarda keşke herkes hemen doktora gitse bu şekilde farkında olsa ve böyle destekçileri olabilse... Farkında olmanız büyük bir artı unutmayın. Ben teşekkür ederim sizde çok naziksiniz. Çoook geçmiş olsun

Yalnız değilsiniz demeye geldim.Ben de tam olarak birebir aynı şeylerden şikayetçiyim.Çocukluğumda başladı bu durum ve devam ediyor.Ben daha farklı konular için psikolojik destek alıyorum ama bu konu sırasını bekliyor diyelim.Ben bu durumu çocukken yalnız olmama bağlıyorum biraz,oyun oynayacak akranım yoktu (kuzenlerim vardı bir tek onlarda beni çok dışlardı,bu yüzden o zaman ki kurgularımda hep benimle oynayan arkadaşlarım mevcuttu) kendi kendime oynardım.Sizde de benzer bir hikaye var mı?

afterallthethistime .!.:

Yalnız değilsiniz demeye geldim.Ben de tam olarak birebir aynı şeylerden şikayetçiyim.Çocukluğumda başladı bu durum ve devam ediyor.Ben daha farklı konular için psikolojik destek alıyorum ama bu konu sırasını bekliyor diyelim.Ben bu durumu çocukken yalnız olmama bağlıyorum biraz,oyun oynayacak akranım yoktu (kuzenlerim vardı bir tek onlarda beni çok dışlardı,bu yüzden o zaman ki kurgularımda hep benimle oynayan arkadaşlarım mevcuttu) kendi kendime oynardım.Sizde de benzer bir hikaye var mı?

Genişletmek için tıkla...

Benim arkadaşlarım olsa da kendim özellikle bundan zevk alıyordum sanırım.. İşte bi balerinin hayatını anlatan bi film izlediğimde kendimi de bi balerin gibi düşünüp bale okuluna gidiyormuşum.. Arkadaşlarım Alev ve Elif:) O isimleri de başka izlediğim bi filmden koymuştum:) Yani 5 yaşlarında falandım, bunları yaparken.. Sonra izlediğim filmler, diziler, sonra okul hayatı derken gitti öyle..

pandoraksk .!.:

Hemen her şey .. Mesela kendimi bi siyasetçi gibi hayal edip, Türkiye nin sorunlarını kafamda çözerken bulabiliyorum.. Bi anda her şey çok iyiye gidiyor ve herkes bana Aman tanrım sen bu zamana kadar nerdeydin diyor.. Aslında hayal dünyamda ana tema şu: Çok güzelim, başarılıyım, zekiyim, becerikliyim, herkes bana hayran, arkadaşlarım çok iyi, sır tutan, dürüst, açık.. Çok titizim, her şey yerli yerinde... ymiş gibi..

Genişletmek için tıkla...

Senin yaşadıklarıni anlayabiliyorum. Bende aşırı kore dizisi izledikten sonra oluyor bu senaryo kurma hayal etme, sonra diyorm benden iyi senarist olurmuş Bence bunu belirli bi süreye ve vakte indirmeye çalış. Mesela yattın her gece 1 saat buna ayır gündüz hiç yapmayacağim diye şartla kendini,birden tamamn birakamazsin sanirim. Terapi işini mutlaka düşün

Ben bunun tanısını aldım psikolog tarafından iki yıl önce. Hiç duymamıştım o zamana kadar ama benimkisi sizin boyutta değil. Yani tüm her şeyi bırakıp hayal kurmuyorum, çevremde fark eden olmadı diyelim daha doğrusu.

Mesela ben çok müzik dinleyen bir insanım, gün içerisinde bir saat sınırı koymuştu. Oyalanmayayım diye gündüz dinle demişti. Geceleri uykuyu etkileyebilirmiş. Aynı şekilde dizi-film izlemeyi de bir süre ertelememi, hayal kurduğumu fark ettiğim an başka bir şeyle ilgilenmemi tavsiye etti. Bir doktora gitmeniz gerekiyor sizinki düşündüğünüz şey de olmayabilir. Gitme imkanınız yoksa bu dediklerimi uygulamaya çalışın.

Yazdıklarınızdan anladığım kadarıyla sizinkisi daha ağır bir durum gibi duruyor. Mesela psikolog aslında bu sendromun çoğu insanda olduğunu ama tanı konma geçmişinin yakın zamanda olduğunu söylemişti. Şu an dışarıda olduğum için anlaşılır yazamamış olabilirim ama umarım faydası dokunur.

pandoraksk .!.:

19 yaşındaydım ve yanlış karar almışım evet..

Genişletmek için tıkla...

Geçenlerde bir yazı okudum..
Patavatsızlığın adı dobracılık olmuş diye..
Ben genelde bu tarz insanları yani başkalarının hassasiyetlerine, o kişinin ne yaşadığını, hangi durumlarda kaldığını ve ya nasıl bir çevrede büyüdüğünü bilmeden kendi doğrularına dayanarak(!) yargılayıcı/alaycı ve suçlayıcı yaklaşan insanları, özellikle bu platformdaki bir derdim var konularındaki insan tavırlarını gördükçe acıyorum..
Doğru söylemek demek kalp kırmak, aşağılamak ve hadsizce yargılamak değildir zira..
Bu tarz insanlar genelde toplumda ya çok fazla şımartılmış ve ne yaptığını bilmeyen ya da toplum tarafından kabul görmeyip, sözünü söyleyemeyen ve burada ahkam kesenler oluyor..
Çok dikkate almamak gerek bence.

İlaç almadan önce isterseniz bir psikoloğa başvurun belki de sadece terapi ile halledilebileceğiniz bir şeydir.

gozyasi .!.:

Geçenlerde bir yazı okudum..
Patavatsızlığın adı dobracılık olmuş diye..
Ben genelde bu tarz insanları yani başkalarının hassasiyetlerine, o kişinin ne yaşadığını, hangi durumlarda kaldığını ve ya nasıl bir çevrede büyüdüğünü bilmeden kendi doğrularına dayanarak(!) yargılayıcı/alaycı ve suçlayıcı yaklaşan insanları, özellikle bu platformdaki bir derdim var konularındaki insan tavırlarını gördükçe acıyorum..
Doğru söylemek demek kalp kırmak, aşağılamak ve hadsizce yargılamak değildir zira..
Bu tarz insanlar genelde toplumda ya çok fazla şımartılmış ve ne yaptığını bilmeyen ya da toplum tarafından kabul görmeyip, sözünü söyleyemeyen ve burada ahkam kesenler oluyor..
Çok dikkate almamak gerek bence.

İlaç almadan önce isterseniz bir psikoloğa başvurun belki de sadece terapi ile halledilebileceğiniz bir şeydir.

Genişletmek için tıkla...

Biz üyeyle konuşunca karşılıklı iyi niyetimizi anlamaya çalıştık diyeyim.. Ama sizin hassasiyetinize de hak veriyorum, ben de gerek benim konumda, gerek başka konularda verilen bazı cevaplar karşısında öyle düşünüyorum.. Öneriniz için sağ olun, teşekkür ederim..

Bende de var aynısı. Tek çocuk olmanın da etkisi var sanırım. Ergenlik döneminde hep ünlülerle falan sevgili olduğumu hayal ederdim. Şimdilerde de şu anki sevgilimle işte tatile gitmişiz ama hani detaylı detaylı yemek yediğimiz alandan masadaki yemeklere, dekorasyonlara kadar her şeyini düşünüyorum. Atanmışım param arabam var, kilo vermişim, arkadaşlarım sevgilim iltifatlar ediyorlar bana falan. Ya da sevgilimle ayrılmışız, ben başarmak istediğim her şeyi başarmış şekilde karşısına çıkıyorum. Barışma aşamamızı hayal ediyorum .

Bende gün içerisinde olmuyor, hayatımı etkilemiyor. Hiç yapacak bir şeyim yoksa uzanıp hayal kurmak, internetten kıyafetlere falan bakıp o kıyafetleri giyebileceğim yerleri (kilo vermiş şekilde) hayal etmek falan keyifli bir aktivite benim için. Ama hani bunları yapmak için işlerimi aksatmıyorum. Tüm işlerini halledince boş kaldığında insanlar bir keyif kahvesi içer ya, bende de bir keyif uzanması oluyor bu, o şekilde. Bir de uyumaya çalışırken zihnimi meşgul etmeye çalıştığımda yapıyorum bunu. Uyumama yardım ediyor maalesef. O kadar alıştım ki böyle şeyler düşünmeden nasıl uyuya kalınır, çok çok yorgun değilsem, artık hatırlamıyorum bile.

Biz sevgilimle uzak mesafedeyiz. Ben birazını ona yoruyorum. Sevgilimde kaldığımda pek hayal kurmuyorum. Çünkü hayalini kurduğum şeyleri yaşıyorum. Birkaç kez sevgilimle ilgili kurduğum hayalleri onun yanında uyumaya çalışırken de kurmaya başladım. Kendimi durdurdum zaten onun yanındasın, buna odaklan, hayal kurmana gerek yok deyip durdurabildim kendimi.

Bunun için değil ama bende okb de var, o konuyla ilgili danışmıştım. Hayatımı etkilemediği sürece ilaca ihtiyacım olmadığı söylenmişti bana. Kompülsif yanı o kadar güçlü değil bende. Aklıma obsesyonlar geldiğinde ben kendimi telkin edip o obsesyonun yapmamı söylediğinin tersi şeyleri yaparak susturabiliyorum. Bunda da benzeri şekilde hayatı engellemiyorsa ciddi bir durum olmadığını düşünüyorum. Ben önemlilik sıralaması yapabiliyorum, evde ya da dışarıda yapmam gereken işlerin önüne geçmiyor. Temizliğimi yemeğimi yapıyorum, bilgisayarımda oyunlarımı oynuyorum, dizilerimi izliyorum en son, yapacak başka hiçbir şey kalmadığında hayallere dalıyorum. Ancak sizde günlük hayatı engelleme düzeyine gelmiş. Belli ki öncelik sıralamasında da üst sıralarda. Bu yüzden yardım almanız gerektiğini düşünüyorum ben.

Ben de öğretmenim bu arada. Ne çalışırken ne de okurken böyle bir şeyin herhangi bir etkisini görmedim günlük hayatımda. Hatta çalıştığım dönemde hatırlıyorum, o kadar yoğundum ki bir beş dakika bile bu şekilde hayal kurmak aklıma gelmiyordu. Kendinizi meşgul etmeniz faydalı olabilir şu an çalışmıyorsanız.

pandoraksk .!.:

Bu arada hayal dünyamla gerçek dünyayı ayırt ediyorum.. Yani hayallerimin hayal olduğunun bilincindeyim.. Şizofren miyim diye netten bakarken olmadığımı düşünmüştüm. Bu arada bi kere üniversiteye giderken psikiyatriste gitmiştim.. Üniversite araştırma hastanesinde.. Verdiği ilaçlar prospektüsünden anladığım kadarıyla şizofreni hastalarının kullandığı ilaçlardı.. Beni gün içinde sürekli uyutuyodu.. Kendim ilaçları bıraktım, bi daha da gitmedim.. Belki de hata yaptım..

Genişletmek için tıkla...

Anlattıkların aynı ben. Ortaokulda falan bir müzik duysam hemen kafamda klibini çekerdim. Roman mı okudum mutlaka senin gibi ya kahramanlardan biri ben olurdum ya da ayrı bir kahraman olarak romana girerdim. Hala daha en sevdiğim şey uyumadan önce hayal kurmaktır. Bazen gerçek hayat hakkında, bazen bir film, bazen bir roman. Ben bir zararını görmedim çünkü artık çocukluğumdaki gibi ozel olarak buna zaman yaratmıyorum. Uyumadan önce oluyor sadece. Zaten iş, çoluk çocuk, evlilik, sosyal hayat derken ayıracak zamanım da kalmıyor

Bu durum bende de var... Ama soyle ki sahiplendigim bi karakter var. Paralel evrende onun hayati devam ediyomus gibi. Ama sirf onun hayalini kurmak icin uyumuyorum sadece uyumama yardimci oluyo mesela. Zten oyle oyle bagimlilik haline geldi diyebilirim. Bi de ben bunu yazmaya basladim. Senaryolastirmaya yani kendimce. Dedigin gibi aslinda beyne yetisemiyo yazma ama yine de dokmek hosuma gitti. Sarki film bunlar zten en buyuk sebebi. Balik burcuyum bi de ben. Acikcasi gunluk hayatimi etkilemiyo ama ben sanirim mutsuz oldukca buna sariliyorum. Dha cok sahne canlandiriyorum. En kotusu de bazen esimden bekledigim ama gormedigim seyleri o karakterin hayatinda yasatiyorum. Acikcasi ben de sonu nereye gider bilmiyorum ama nedense yalniz olmadigimi bilmek mutlu etti. Belki de bu da normal bi seydir :)

Bu bende de var. O kadar uzun yıllardır var ki artık normal geliyor. Geçen yabancı bir forumda konuşuyorduk binlerce insanda var aslında. Ben şöyle yaptım dikkatimi farklı farklı senaryolardan bir hikayeye kaydırdım. Kafam başka yere kaçacakken oraya çekiyorum. Günlük hayatta müsait olmadığım zaman düşünmüyorum ama yemek yaparken, bulaşık yıkarken, banyo yaparken falan hep oradayım. 3 paralel evrenden oluşan toplam 14 ana karakterli bir hikaye var kafamda. Her bir karakteri kendimi yerine koyarak düşünüyorum. Eşim hikâyeyi, temel noktalarını biliyor ve yazmam için çok baskı yapıyor ama oturup yazamıyorum,hayal ettiğim gibi olmuyor.

Yabancılar buna headspace diyor. Kafanızın içinde özel bir bölge. Kaçabileceğiniz farklı bir dünya. Tamamen sizin isteklerinize göre gelişmiş bir yer. Bundan 10 sene önce psikiyatriste sorduğumda savunma mekanizması demişti. Başetmek istemediğinde kaçabileceğin bir dünya. Şamanizm buna ög diyor ve orada fazla kalmanın bağımlılık yapacağını , meditasyon ile uzaklaşmak gerektiğini söylüyor. Ög'ü gerçekçi hayaller ile doldurursan ulaşmaya kolaylık olacağını söylüyor diğer yandan.

Yani sonuç olarak kendi hayatında olmayanlar klubündesin

pandoraksk .!.:

Arkadaşlar merhaba.. Belki Psikoloji sayfasına yazmam daha doğru olurdu, ama önce buraya konu açmak istedim..
Benim bir sorunum var.. Küçüklüğümden beri yani kendimi bildim bileli hayal kurma sorunum.. Hayal kurmak güzel bi şey ama benim durumumda artık bi hastalık hâlini almaya başladı..
Maladaptive Daydreaming.. Yani Türkçesi Uyumsuz/Aşırı Hayal Kurma.. Çocukken kendimi okuduğum kitabın ya da izlediğim film/dizinin bi karakteri gibi hayal ederdim.. Evet belki bunu herkes yapmıştır.. Ama taa o zamanlardan bunu bi senaryo gibi kurardım.. Yani gün be gün.. Mesela zihnimde hayali bi karakter yaratıp onunla sevgili oldum diyelim ki.. Onunla flört etmemiz, sevgili olmamız, kavga etmemiz, evlenmemiz , onun beni aldatması vs.. Haftalarca zihnimi meşgul ederdi.. Tek başımayken sesli olarak konuşur, güler, ağlar, jest-mimikler yapardım.. Orta okuldayken bunu yaptığımı hatırlıyorum..
Müzik dinlemek özellikle çok tetiklerdi.. Odada dönerek, odanın içinde tur atarak müzik dinler, hayal kurardım.. Tatillerde arkadaşlarımla dışarı çıkmak yerine uyuyomuş numarası yaparak hayal kurmayı tercih ederdim.. Aslında annem bi kaç kere kendi kendime konuşurken yakaladı ama sanırım üstünde durmadı.. Ve hep derdi, bu kadar uyuyacak ne var diye..
Liseye ve üniversiteye giderken de bu durum devam etti.. Yeni kitaplar, diziler, filmler, şarkılar hep bu durumu besledi.. Siyasi bi kitap okuduysam ona göre hayal kurardım, aşk filmi izlediysem ona göre..
İsterseniz hemen cevap yazmayın.. Konu uzun olacak diye bölerek yazmayı tercih ettim şu an.. Yazmaya devam ediyorum..

Genişletmek için tıkla...

Anlattiklarınızın tümünü aynı şekilde yaşayan bi arkadşım vardı.Biz cocukkende bizimle oynamak yerine saatlerce kuytu bi köşede oturur hayal kurardı bazen sesli konuşurdu ve mimiklerinden yine hayallere daldığını anlardık.Büyüyüp yetişkin olunca yollarımiz tekrar kesişti,cok yogun çalıştığı dönemde hayal kurmaya fırsatı olmadığını ama yoğunluk yokken hayatini çok etkiler şekilde tekrar tüm gün hayal kurduğunu söylemisti hemde saatlerce başka hiç birseyle ugrasmadan.Asil olmak istedigi ama olamadigi karakterleri hayalleriyle yasadigini soylemisti.Israrlarim üzerine psikiyatriye gitti ve ona bi tanı konuldu,tedaviye basladi.Bu bir hastalik yani.Şizofreni diyen arkadaşlar olmuş ama şizofren olan bi tanıdığım var ve belirtileri farklı.Cunku siz hayal kurdugunuzun farkındasınız şizofrenide öyle degil.Acilen psikiyatriye gidip tedavi olmanız gerekiyor.Ustelik ilaca baslayip kafaniza estigi gibi birakmaniz yanlis bu hastaligi dahada tetikliyor.Sağlıklı günler dilerim

Ay ben de de vardı ama benimki geçti ,benim ki de asik olduğum insanlar için olurdu .Aslında bı nevi gerçeklerden kaçış ,incinmekten korkma ,kendine güvenli dünya yaratma.Nasil çözdunuz derseniz kitap okuyarak çok okuyarak ,zihnimi mesgul ederek .Siz de zihninizi meşgul eden mesgaleler bulun .Geçer merak etmeyin .

Maalesef bu durum bende de var ve adını şimdi öğrendim. Benim için de savunma mekanizması olarak devreye giriyor. Çok çok sıkıntılı bir donemdeyim antidepresana basladim ve son bir haftadir saatlerce yatip hayal kuruyorum sadece. Hiç bir iş yapmadan bulduğum her boşlukta yarattığım dünyaya gidip çeşit cesit maceralar yaşıyorum

çocuk yapınca onla ilgilenirsiniz gecer diyenler olmuş ama benim iki yaşında bir oglum var ve hiç de gecmedi.


Bu durum beni icinde bulundugum sıkıntıdan alikoydugu için bir problemmis gibi degil de bir rahatlamaymis gibi düşünüyordum ama tedavi ile ilgili mesajlari görünce bu konu üzerine biraz düşünmeye karar verdim.

Ayrica yalniz olmadigjm icin de sevindim

Ben de öyleyim ama tüm günümü almıyor bu hayal kurmalar.son zamanlarda işe girdim gireli azaldı. Kendinize bir meşgale bulun