- 1 Şubat 2017
- 1.104
- 610
-
- Konu Sahibi nesranblgn
- #41
Rica ederim ablacım.
Rica ederim ablacım.Bu dünya ince düşünceliler için cehennem.Kariyere odaklandıkça aşacağım inşallah bunları üniversiteden geri dönmek çarptı beni herhalde 4 aydır aklıma gelmiyordu bu mevzular…Yazdığınız için teşekkür ederim.
O kadar doğal ki hissettikleriniz çocukça değil. Onlar düşüncesiz veya bencil. Ama bunları şuan düşünmek sizi yorar. Ilerde karma , ilahi adalet öyle tecelli edecek ki... her biri sizin kapiniza gelecek. Tek başina zor zamanlari atlatan insan kimseye minnet etmez. Ben size çok başarili , mutlu ve huzurlu bir gelecek dilerim.Öyle oluyor zamanla zaten artık benden çekinmeye başladılar.Başkasını kendimden çok düşünmek bende hastalık gibi bir şey zamanla iyileşiyorum ama neyse ki.Hayatta biraz da bencil olmak lazımmış.Onlar her yaz tatile gider ailecek ve ben kalırım beni istemez çünkü kadın .Üvey annemin memleketinden sonra tatile otele giderler .Beni de köyüne götürmek istemediğinden(benim de varlığımdan utanıyor babamın 1.evliliğiymiş gibi anlatıyor insanlara)babamla en son annemle evliyken il dışına gitmiştik bir de üniversiteye giderken bıraktı sağ olsun ısrarım sayesinde.En son tatile gittiklerinde evde beraberdik dayanamadım onlardan önce çıktım yaş 20 oldu ama insan hep sorguluyor niye ben? Yaş farkı ne kadar olursa olsun benim neyim eksik de onlar babamla tatile gidebiliyorlar ben hep kalıyorum arkada.Bu çocukça fikrimi bile silemedim kafamdan yıllarca.Halbuki gitsen ne olacak eğlenecek misin onlarla?Yok ama işte istiyorsun bende geleyim gezeyim onlarla.
Her erkek için aynısını diyemeyeceğim üvey babamın rahmetli eşinden kızı var ve kızı annemden bir adım ötededir.Biraz da kişilikle ilgili sanırım bazıları kendini daha çok önemser.Saygı duyuyorum yine de babama.İlgisiz bir baba değil.Ama yaralarımı kendim sarmadıkça başkası da saramıyor…Düşsem de kalkmalıyım düşünce de çaktırmamalıyım :))) Kuzenlerinize Allah sabır versin anne ölünce (Allah gecinden versin)baba amca olurmuş derler ya boşanınca da durum biraz benziyor maalesef…Amcam ilk karisiyla bosaldi sonra biriyle evlendi amcamin uc kizi varken yengem yaninda bir kiz cocukla gelmisti
Amcam uc kizinida kucuk yasta evlendirdi savurdu resmen ve o kucuk cocuga oyle iyi bir babalik yaptiki kendi kizlarinin misafir gibi gelmeye hakki vardi sonra beraber iki cocuk daha yaptilar simdi onlarin uc cocugu var sadece o uc kuzenimden ikisi evliliklerinde cok zorluk cekti baba ilgisiz anneleri kafayi yedi felan kuzenimin biri psikolojik sorunlardan kurtulamiyor uzuntuden
Ama iste dedigim gibi erkekler icin cocukta bir yere kadar varsa yoksa kadin ama neden birinci este kiymet bilmezler anlamam
Lutfen ilahi adalete inanin ve takmayin su saatten sonra dusunmeniz gereken tek sey siz ve sizin hayatiniz Allah korusun siz dusseniz o kadin sevinecek en guzeli yok saymak aslinda daha sizin uzun guzel bir hayatiniz olabilir onunuzde guzel bir’meslek iyi bir es yaralarinizi sarabileceginiz guzel sicak bir aile
Haklısınız 3-4 yıl daha sabrettikten sonra kusmak daha akıl kârı olur.Düşüneceğim.Babamın maddi desteği kesmesi gibi bir durum olamaz devlet evlenene kadar bana bakmak zorunda olduğunu söylüyor gerekirse anında mahkemelik oluruz bunu o da biliyor ama şimdiden gemileri yakmak bana her türlü zarar verebilir haklısınız.Ki yukarda bir ablanın dediği gibi eşine saygı duymayan bana mı duyacak en büyük saygısızlığı eşine yapıyor kadın.Kadın kadının yuvası olmalıyken çok üzücü bir durum.Nerede mazlum bir kadın görsek destek olmaya çalışırım annem bunu öğretti bana.Ama en sevmediğim de bir kadın oldu.21 yyda boşandığını gizlemesine rağmen dışardan entelektüel bir kadın gibi gözükmesi çok dindar olup bu kadar vicdansızlığı sığdırabilmesi içinde vs farklı bir tip :))) şans işte bize geldi.İnşallah iyi bir mühendis olabilirim ve iyi bir aile kurabilirim umarım.Sağ olun iyi dilekleriniz için.Ablacim benimde anne babam boşandı.Babam 3kez daha evlendi.Annem evlenmedi.Hic babamı görmedim beni aramadi bile.O değersizlik hissi bende de var.Annem ömrünü bana adadı 4ay önce covid den kaybettim.simdi ne ana ne baba ne kardeş var.Anladım ki herkes kendi ömrü kadar yaşıyor.kimseyle uğraşma kendi hayatına bak.önce işini eline al.sonra aklına ve kalbine yatan biriyle kur yuvanı.hemen çocuk yapma bak bakalım çocuk sorumluluğu alabilecek misiniz ikinzde.Annenle görüş lakin baban çocuk akilli bir adam.sen onun kizisin.Elin kadını seni sevmek zorunda değil.baban ipleri çoktan kaptırmış kadına.Hic görüşme o kadınla.evine gitme.birşey anlatma çünkü baban dolduruşa gelip senden maddi desteği kesebilir.önce mesleğini eline al.sonra kus içinde ne varsa.akilli ol. Para önemli.daha mesleğe baslamdin.muhtacsin.okulu sevemedim filan deme.sevmek zorunda değilsin.oku bitir iş bul.hayatına sıkı sarıl.cebinde paran yaninda koçan çocukların olsun.inan baba kimmiş diyeceksin
Ben bu saatten sonra kadına butun ıcımden geceblerı solerdım .Anneme babamada .Once ekmegını elıne al .Çok zor olmuş senın ıcın .Ama hayat hep bır yerden vuruyor bızıMerhabalar.Ben 20 yaşında bilgisiyar mühendisliği okuyan bir genç kızım.Annem babam 8 yaşındayken boşandılar.Boşanma sancılı oldu maalesef.Boşandıktan sonra da iki tarafın da maddi durumu iyi olmasına rağmen para için beni küçüklüğümden beri bunalttılar aralarındaki iletişimi zorla benimle hallediliyorlardı birbirleriyle görüşmemek için nafaka için babamla konuşmuşluğum kavga etmişliğim oluyordu küçükken.Anne ve babam 20-25 yıldır öğretmenler de aynı zamanda.Üvey anne ve üvey babam da öğretmen.Anlayacağınız öğretmen ailesiyiz :))Benim annemle aram hiç anne kız gibi olmadı annem zor bir hayat yaşadığından sinir hastası bazen sinirliyken epey kırıcı oluyor ama ben annemi affetmeye alıştım.Kırılmaz ekran gibiyim karşısında...Veya öyle zannediyorum.Babamla aramız iyidir babam bir yaştan sonra baba olduğunu hatırladı.Lisedeyken özellikle daha da yakınlaştık.Ben vicdanımı önderim yapmış biriyimdir.Babam da buradan çok vurur beni mesela...Annem de vurmaya çalışır.Sorun burada başlar.Üvey annem dışarıya iyi,saygılı,eğitimli biri gibi davranır.Ama boşandığını gizler.Önceki evliliğinden 25 yaşında bir oğlu var ve onu bile saklar.Yaklaşık 10 yıldır da evliler babam hemen evlendi boşandıktan 4 ay süre sonra.Çocukluğumda hiçbir eve sığamadım maalesef.Hep bir yarım kalmışlık fazlalık herkes yoluna baktı da bir ben kaldım aynı yerde sanki.Her iki tarafında geçmişindeki kötü anılarını hissettirdim uzun seneler ve bundan dolayı annemden aşırı öfke(bazen şiddet) babamdan da ilgisizlik gördüm.Şimdi yazmak kolay geliyor ama çocuk bene derin yaralar açtırdı bu anılar.Bu yüzden lisede yatılı okumaya karar verdim.Devlet en azından sığdırır beni bir yere diyerek.Fen lisesini yatılı okudum.Ailem gibi oldu arkadaşlarım.Bazıları paramparça etti sırtımda bıçak koleksiyonu yarattılar ama yine de hepsinden bir şeyler öğrendim.Fakat büyüdükçe gitgide benimle büyüyen bir sorun var ki kendisi üvey annemdir.Beni oldu olası sevmez çocukken de hissederdim insan sevilmediğini hangi yaşta olursa olsun hissediyor.Babama da derdim sevmiyor beni diye.Babam geçiştirirdi yok ya seviyor seni falan derdi.Zamanla hisleri nefrete dönüştü babama ayda 1 anca giderdim o da 2 gün yazları da 2 hafta anca kalır dönerdim sonra.Onun için 2-3 parça eşya ve 1 pjima bırakmıştım.Üvey annem rahatsız olup babama mesaj atmış alsın eşyalarını biz depo değiliz vs ben mesajı babamın ekranında görüp babama verdim onlar tartıştılar o zaman 16 yaşındaydım...Bana beddualar etti ama aramızda hiçbir sorun yok kadını en son 3 ay önce falan görmüşüz.Meğer babam beni temelli yanına almak istemiş sınava hazırlanayım özel liseye vereyim merkezde onu diyerek.O da karşı çıkınca babam da biz böyle anlaşmadık aylarca annen baban geliyor kalıyor kızım kalamayacak mı demiş vs vs.İş boşanmaya kadar gitti ben babama yapma baba ben büyüdüm nerdeyse üniversiteye gideceğim kardeşlerim (2kardeşim var o kadından ) daha küçük yaşadığımı yaşamasınlar sen yuvanı bozma dedim.16 yaşındaydım...Arkadaşlarım babamın prensesi iken hiçbiri bu fedakarlığı yapmayacağını söylerlerdi bana ben hiç prensesi olmadığım halde yaptım.2 yıl babama gitmedim babamla görüştük bazen babannemde bazen okulumda.Annem başka bir ilçedeydi ve ben bazen merkezde kalmam gerektiğinde arkadaşlarımın evinde kaldım babamın evi bir sokak üstümüzdeydi...Velhasıl ben kendimden verdikçe kadın aldı babam da baktı ki bu susuyor benim için kardeşlerim için ben de susayım dedi iyice kadının yaptıklarına göz yumdu.Akrabalara hiçbir şey anlatmadım geldiler bana sen o eve gitmeyince bir şey eksilmiyor ama o kadın keyif alıyor inadına bile olsa git kızım dediler yine gitmedim gururum el vermedi.Babam barış dedi yok dedim.En son bayramdan önce geldi babam uzun uzun ne kadar yıprandığından bahsetti.Acıdım barıştım gidip bayramda.Halbuki bir özür bile dilemedi bana. Üniversiteyi ailemden uzakta yazdım hocalarım bile ailemden uzak yazmamı istedi.Çok istediler memlekette kalayım diye ama yok direndim.4ay sonra geldim babamın zoruyla babamın evine de uğradım kadınla mutfakta aynı masadaydık babam ben o bana tek kelime etmedi gelince sadece hoşgeldin dedi.Ben sordum nasılsın ne ediyorsun falan diyerek muhabbet etmeye çalıştım ama kısa kesti.Ben de bozuntuya vermedim.Babam babanneme bırakırken beni(ben babamda kalmayı kadın yüzünden pek sevmem babannemde tek kalıyor babama gelince genelde babannemde kalırım)şakayla karışık eşinin suratsız olduğunu söylediğimde o kadar da değil dedi.Bu son nokta oldu benim için.Bunu bu kadar basite indirgemesi ve artık hafife alması.4ay sonra geldim ve ilk gece hüngür hüngür ağladım kendime kızdım babama kızdım kadından bir daha nefret ettim.Şimdi ablalarım size soruyorum ben küçüğünüz olarak bu konuda danışabileceğim bir büyüğüm yok ben artık kadınla konuşup ezik olamdığımı hissettirmek ve sınırlarımı çizmek istiyorum.Ama babama da kıyamıyorum siz ne yapardınız?Lütfen bana boşverin demeyin en sevdiğinizin yanındaki en sevmediğiniz insansa boşveremiyorsunuz.
Sizin o evde kalmak hakkınız. Hem annenizin hem babanızın evi olarak söylüyorum. Anneniz babanız mutlu olmayı hak ediyor fakat en çok hak eden sensin.Merhabalar.Ben 20 yaşında bilgisiyar mühendisliği okuyan bir genç kızım.Annem babam 8 yaşındayken boşandılar.Boşanma sancılı oldu maalesef.Boşandıktan sonra da iki tarafın da maddi durumu iyi olmasına rağmen para için beni küçüklüğümden beri bunalttılar aralarındaki iletişimi zorla benimle hallediliyorlardı birbirleriyle görüşmemek için nafaka için babamla konuşmuşluğum kavga etmişliğim oluyordu küçükken.Anne ve babam 20-25 yıldır öğretmenler de aynı zamanda.Üvey anne ve üvey babam da öğretmen.Anlayacağınız öğretmen ailesiyiz :))Benim annemle aram hiç anne kız gibi olmadı annem zor bir hayat yaşadığından sinir hastası bazen sinirliyken epey kırıcı oluyor ama ben annemi affetmeye alıştım.Kırılmaz ekran gibiyim karşısında...Veya öyle zannediyorum.Babamla aramız iyidir babam bir yaştan sonra baba olduğunu hatırladı.Lisedeyken özellikle daha da yakınlaştık.Ben vicdanımı önderim yapmış biriyimdir.Babam da buradan çok vurur beni mesela...Annem de vurmaya çalışır.Sorun burada başlar.Üvey annem dışarıya iyi,saygılı,eğitimli biri gibi davranır.Ama boşandığını gizler.Önceki evliliğinden 25 yaşında bir oğlu var ve onu bile saklar.Yaklaşık 10 yıldır da evliler babam hemen evlendi boşandıktan 4 ay süre sonra.Çocukluğumda hiçbir eve sığamadım maalesef.Hep bir yarım kalmışlık fazlalık herkes yoluna baktı da bir ben kaldım aynı yerde sanki.Her iki tarafında geçmişindeki kötü anılarını hissettirdim uzun seneler ve bundan dolayı annemden aşırı öfke(bazen şiddet) babamdan da ilgisizlik gördüm.Şimdi yazmak kolay geliyor ama çocuk bene derin yaralar açtırdı bu anılar.Bu yüzden lisede yatılı okumaya karar verdim.Devlet en azından sığdırır beni bir yere diyerek.Fen lisesini yatılı okudum.Ailem gibi oldu arkadaşlarım.Bazıları paramparça etti sırtımda bıçak koleksiyonu yarattılar ama yine de hepsinden bir şeyler öğrendim.Fakat büyüdükçe gitgide benimle büyüyen bir sorun var ki kendisi üvey annemdir.Beni oldu olası sevmez çocukken de hissederdim insan sevilmediğini hangi yaşta olursa olsun hissediyor.Babama da derdim sevmiyor beni diye.Babam geçiştirirdi yok ya seviyor seni falan derdi.Zamanla hisleri nefrete dönüştü babama ayda 1 anca giderdim o da 2 gün yazları da 2 hafta anca kalır dönerdim sonra.Onun için 2-3 parça eşya ve 1 pjima bırakmıştım.Üvey annem rahatsız olup babama mesaj atmış alsın eşyalarını biz depo değiliz vs ben mesajı babamın ekranında görüp babama verdim onlar tartıştılar o zaman 16 yaşındaydım...Bana beddualar etti ama aramızda hiçbir sorun yok kadını en son 3 ay önce falan görmüşüz.Meğer babam beni temelli yanına almak istemiş sınava hazırlanayım özel liseye vereyim merkezde onu diyerek.O da karşı çıkınca babam da biz böyle anlaşmadık aylarca annen baban geliyor kalıyor kızım kalamayacak mı demiş vs vs.İş boşanmaya kadar gitti ben babama yapma baba ben büyüdüm nerdeyse üniversiteye gideceğim kardeşlerim (2kardeşim var o kadından ) daha küçük yaşadığımı yaşamasınlar sen yuvanı bozma dedim.16 yaşındaydım...Arkadaşlarım babamın prensesi iken hiçbiri bu fedakarlığı yapmayacağını söylerlerdi bana ben hiç prensesi olmadığım halde yaptım.2 yıl babama gitmedim babamla görüştük bazen babannemde bazen okulumda.Annem başka bir ilçedeydi ve ben bazen merkezde kalmam gerektiğinde arkadaşlarımın evinde kaldım babamın evi bir sokak üstümüzdeydi...Velhasıl ben kendimden verdikçe kadın aldı babam da baktı ki bu susuyor benim için kardeşlerim için ben de susayım dedi iyice kadının yaptıklarına göz yumdu.Akrabalara hiçbir şey anlatmadım geldiler bana sen o eve gitmeyince bir şey eksilmiyor ama o kadın keyif alıyor inadına bile olsa git kızım dediler yine gitmedim gururum el vermedi.Babam barış dedi yok dedim.En son bayramdan önce geldi babam uzun uzun ne kadar yıprandığından bahsetti.Acıdım barıştım gidip bayramda.Halbuki bir özür bile dilemedi bana. Üniversiteyi ailemden uzakta yazdım hocalarım bile ailemden uzak yazmamı istedi.Çok istediler memlekette kalayım diye ama yok direndim.4ay sonra geldim babamın zoruyla babamın evine de uğradım kadınla mutfakta aynı masadaydık babam ben o bana tek kelime etmedi gelince sadece hoşgeldin dedi.Ben sordum nasılsın ne ediyorsun falan diyerek muhabbet etmeye çalıştım ama kısa kesti.Ben de bozuntuya vermedim.Babam babanneme bırakırken beni(ben babamda kalmayı kadın yüzünden pek sevmem babannemde tek kalıyor babama gelince genelde babannemde kalırım)şakayla karışık eşinin suratsız olduğunu söylediğimde o kadar da değil dedi.Bu son nokta oldu benim için.Bunu bu kadar basite indirgemesi ve artık hafife alması.4ay sonra geldim ve ilk gece hüngür hüngür ağladım kendime kızdım babama kızdım kadından bir daha nefret ettim.Şimdi ablalarım size soruyorum ben küçüğünüz olarak bu konuda danışabileceğim bir büyüğüm yok ben artık kadınla konuşup ezik olamdığımı hissettirmek ve sınırlarımı çizmek istiyorum.Ama babama da kıyamıyorum siz ne yapardınız?Lütfen bana boşverin demeyin en sevdiğinizin yanındaki en sevmediğiniz insansa boşveremiyorsunuz.
Kuzum insan neden baskasinin çocuğunu sevmesin? Neden baskasinin çocuğu olsun. Emeği veren kimse çocuk onun benim gözümde. Çünkü hayatta herşeyi geri getirebiliriz. Zaman disinda. Onun için zamanımızı kime vermişsek , tam tersi de olabilir bize kim zaman vermişse biz ona aitiz.Benim bugün bunları yazabilmeme cesaret veren buydu aslında üvey anneyle ilgili bir şey okuyordum burada ve o kadının fikirlerini üvey anneme benzediğini fark ettim biraz da karşı tarafı anlamak istedim.Kadın başkasının çocuğu sevmez bu normal diyorlardı.Büyükler de öyle diyordu.Hayatlarında gerçekten sevilmediklerinden demek ki sevgisizliği de normalleştirdiler.Yazdıklarınızı okuyunca bir şeyler daha iyi yerine oturdu sevmek sadece kişiyi değil onun sevdiklerini de sevebilmek aslında.Sevgileri de evlilikleri gibi çürümüş içten dışardan ne kadar iyi gözükürse gözüksün.İnsan kendi için yaşamalı gayem o artık zaten sağ olun.
Sana yurt dışında bile iyi kapılar açacak güzel bir bölüm kazanmışsın. Sen tamamen buna odaklan.Her şey bir yana gittiğim üniversiteyi de sevemiyorum isteyerek tercih yapmadım annem ve babam başlarına kalmamdan korktukları için(kendileri de böyle ifade etti benim sınava hazırlık aşamamda onlarda çok stres oluyorlarmış)neredeyse zorla tercih yaptım.
Ay lütfen çıkar aklından bunu ve bir daha getirme. Geleceğini kendi ellerinle yapılandıracak harika bir yaştasın.Yıllardır hep ben olmasaydım ne kadar mutlu olurlardı şimdi ölsem birkaç ay ağlarlar ama belki sonradan şükrederlerdi diye düşünmek o kadar yordu ki beni.İntiharı küçük yaştan itibaren düşündüm diyebilirim...Geçen sene bir arkadaşımın intiharından sonra ise daha çok düşünmeye hayatı sorgulamaya başladım.
Ben olsam üvey annem üvey olmakla kalırdı. Başkalarının gözünde çizdiği resmin kadını olmak adına kendi öz evladını bile kurban etmiş bir kadından incelik beklemezdim. Kötü insan kötüdür değiştiremezsin ama yüzüne vurabilirsin.İyi dilekleriniz için teşekkür ederim.İki farklı ben var hayatımda biri bu diğeri de arkadaşlarının yanında hep gülen güldüren ben.Yıllardır beraber olduğum bana saygı duyan seven bir erkek arkadaşım ve gerçekten yanımda olmaya çalışan dostlarım var ama hiçbir şey ailenin boşluğunu doldurmuyor ne anayla ana kız olabildim ne babayla baba kız sanki onlar benim çocuğum gibi oldular.Hep anlayış beklediler.Siz ne yapardınız üvey anne konusunda benim yerimde olsaydınız?
Yeri ve zamanı geldiğinde kus canım. Babana neden arkanda durmadığını, kendisinin gösteremediği olgunluğun yükünü bir çocuktan beklemesinin saçmalığını anlat. Eski karımda bende yuvamızı kurduk ama asıl yuvasız bıraktığımız evladımızdıyı idrak etsin.Hayat bizi birkaç adım geriden başlatmış diğerlerinden...Sizin adınıza sevindim benim de amacım o kendi hayatımı kurmak ve kendi kendine yetebilen bir kadın olmak.Peki 10 yıldır biriktirdiğim şeyleri yutayım mı artık midem bulandı ağzıma kadar dolduğumu hissediyorum.Birini bile kusmayım mı ?
Okuduğun bölümü seviyor ama ille de üniversiteyi değiştirmek istiyorum diyorsan yatay geçiş deneyebilirsin. Hem sene de kaybetmemiş olursun.Birçok kez terapiste gittim maalesef yararı olmadı ama anladım ki en çok yararı kendime kendim yapabilirmişim.Dikkat dağınıklığı vardı bende yıllardır ve ilaçlar kullandım onlar da beni iyice strese soktu derken istemediğim bir üniversitede buldum kendimi.Sınava hazırlanmayı düşünüyorum ya bu sene ya seneye bölümümü şimdilik seviyorum üniversitemi asla:)İyi dostlarım,arkadaşlarım ve her anlamda gelişimime katkıda bulunan erkek arkadaşım var.Sayesinde kendi bölümümü de öğreniyorum. Keman çalmak var aklımda yeteri parayı biriktirdim.Ve üniversitede ne kadar ilgisiz büyüdüğümü de anladım.Hiçbir yeteneğim yok hiçbir yere yönlendirilmemişim.Herkesin bir hobisi var benim pek yok bir tek insanlar ilgimi çekiyor.:) Umarım her şey için hayırlısı olur.Ama ben üvey annemle hesaplaşmadan göçersem işte o çok içimde kalır rabbim ona da bana da ömür versin ki içimde ukte kalmasın.
Sevmek sadece kişiyi değil, onun sevdiklerini de sevebilmek demişsin ya. Birini sevmek için illa ki bizim yada bizimle bağlantılı olması gerekmiyor. Sevmese de sırf merhamet duygusuyla birine hak ettiği gibi davranabilmeli insan.Benim bugün bunları yazabilmeme cesaret veren buydu aslında üvey anneyle ilgili bir şey okuyordum burada ve o kadının fikirlerini üvey anneme benzediğini fark ettim biraz da karşı tarafı anlamak istedim.Kadın başkasının çocuğu sevmez bu normal diyorlardı.Büyükler de -öyle diyordu.Hayatlarında gerçekten sevilmediklerinden demek ki sevgisizliği de normalleştirdiler.Yazdıklarınızı okuyunca bir şeyler daha iyi yerine oturdu sevmek sadece kişiyi değil onun sevdiklerini de sevebilmek aslında.Sevgileri de evlilikleri gibi çürümüş içten dışardan ne kadar iyi gözükürse gözüksün.İnsan kendi için yaşamalı gayem o artık zaten sağ olun.
bende bi üvey anneyim ama allahtan korkarım bende senin tam tersi eşim ve oğlundan çektim yüzüme gülüp arkamdan iş çevirdiler neler neler burda mağdur olan tarafta bendim karne zamanı karne hediyesi aldım babası bişeye kızsa ben araya girip eşimle kavga ettim arkadaşlarıyla gezmeye göndermese harçlığını ben verdim izni ben kopardım ama ne oldu kötü olan ben oldum ne yaparsam yapayım yaranamadım şimdi bende boşanma aşamasındayım bu üzerimize yapışan kimliklerden ziyade insan olmakla alakalı emin ol kendine acımayı bırak ne yazıkki senin imtihanında buymuş güçlü ol ilerde mutlu olacağın bi yuva kurarsın inşallah hiç bişey sonsuza kadar devam etmiyor ne mutluluk nede mutsuzluk üvey annenle konuşmaya değmez sadece şunu de ona ayrılmış bir ailenin çocuğu olmayı ben seçmedim unutma bugün senden dünyaya gelen çocuklarda benim yerimde olabilirdi bunu düşünerek allahtan korkarak hareket et deİyi dilekleriniz için teşekkür ederim.İki farklı ben var hayatımda biri bu diğeri de arkadaşlarının yanında hep gülen güldüren ben.Yıllardır beraber olduğum bana saygı duyan seven bir erkek arkadaşım ve gerçekten yanımda olmaya çalışan dostlarım var ama hiçbir şey ailenin boşluğunu doldurmuyor ne anayla ana kız olabildim ne babayla baba kız sanki onlar benim çocuğum gibi oldular.Hep anlayış beklediler.Siz ne yapardınız üvey anne konusunda benim yerimde olsaydınız?
Ne istiyorsan onu yapmalısın. Mesela, birine kızınca direk söyle cevabı umursamadan. Kırıcı ol demiyorum zaten anladıpım kadarıyle kibar birisin. Sadece içinde hiçbirşey biriktirmemek için. Bir davranış karşısında ne hissediyorsan o an söyle. Karşıdaki savunmaya mı geçyi gğl geç. Çünkü sen senin için yaşamalaısın öncelikle. Sen değerlisin önceliğin sen olmalısın. Sen iyi olursan çevrene faydan olabilir, sağlıklı ilişkiler kurup sağlıklı iş hayatı ve evlilik kurabilirsin. Hiç istemediğin birşeyi asla zorunluluktan yapma. Sen kendin ol diğer geriye kalan herkes de ne yaoacaks akendi tercihi. Fazla empati yıpranmaya sebep olabiliyor bazen. Empati çok itidir önemlidir ancak kendi değerini hiçe saymadan yapmalı. İnsanlara yeri geldiğinde dur demek, yanlışını söylemek ve bazı durumlarda çizgini çizmek sevgisizlik de dğildir. Sevdiklerini de zaöan zaman uyarmalı, kulağunı çekmeli insan. Sen en büyük yatırımı kendine yap derim. Kendini her anlamda geliştirmeye odaklan ki zaten ı konuda güzel başlamış ve devam ediyorsun bu harika birşey. Çok uzattığımı farkettim. Harika ve dolu dolu bir hayat diliyorumMerhabalar.Ben 20 yaşında bilgisiyar mühendisliği okuyan bir genç kızım.Annem babam 8 yaşındayken boşandılar.Boşanma sancılı oldu maalesef.Boşandıktan sonra da iki tarafın da maddi durumu iyi olmasına rağmen para için beni küçüklüğümden beri bunalttılar aralarındaki iletişimi zorla benimle hallediliyorlardı birbirleriyle görüşmemek için nafaka için babamla konuşmuşluğum kavga etmişliğim oluyordu küçükken.Anne ve babam 20-25 yıldır öğretmenler de aynı zamanda.Üvey anne ve üvey babam da öğretmen.Anlayacağınız öğretmen ailesiyiz :))Benim annemle aram hiç anne kız gibi olmadı annem zor bir hayat yaşadığından sinir hastası bazen sinirliyken epey kırıcı oluyor ama ben annemi affetmeye alıştım.Kırılmaz ekran gibiyim karşısında...Veya öyle zannediyorum.Babamla aramız iyidir babam bir yaştan sonra baba olduğunu hatırladı.Lisedeyken özellikle daha da yakınlaştık.Ben vicdanımı önderim yapmış biriyimdir.Babam da buradan çok vurur beni mesela...Annem de vurmaya çalışır.Sorun burada başlar.Üvey annem dışarıya iyi,saygılı,eğitimli biri gibi davranır.Ama boşandığını gizler.Önceki evliliğinden 25 yaşında bir oğlu var ve onu bile saklar.Yaklaşık 10 yıldır da evliler babam hemen evlendi boşandıktan 4 ay süre sonra.Çocukluğumda hiçbir eve sığamadım maalesef.Hep bir yarım kalmışlık fazlalık herkes yoluna baktı da bir ben kaldım aynı yerde sanki.Her iki tarafında geçmişindeki kötü anılarını hissettirdim uzun seneler ve bundan dolayı annemden aşırı öfke(bazen şiddet) babamdan da ilgisizlik gördüm.Şimdi yazmak kolay geliyor ama çocuk bene derin yaralar açtırdı bu anılar.Bu yüzden lisede yatılı okumaya karar verdim.Devlet en azından sığdırır beni bir yere diyerek.Fen lisesini yatılı okudum.Ailem gibi oldu arkadaşlarım.Bazıları paramparça etti sırtımda bıçak koleksiyonu yarattılar ama yine de hepsinden bir şeyler öğrendim.Fakat büyüdükçe gitgide benimle büyüyen bir sorun var ki kendisi üvey annemdir.Beni oldu olası sevmez çocukken de hissederdim insan sevilmediğini hangi yaşta olursa olsun hissediyor.Babama da derdim sevmiyor beni diye.Babam geçiştirirdi yok ya seviyor seni falan derdi.Zamanla hisleri nefrete dönüştü babama ayda 1 anca giderdim o da 2 gün yazları da 2 hafta anca kalır dönerdim sonra.Onun için 2-3 parça eşya ve 1 pjima bırakmıştım.Üvey annem rahatsız olup babama mesaj atmış alsın eşyalarını biz depo değiliz vs ben mesajı babamın ekranında görüp babama verdim onlar tartıştılar o zaman 16 yaşındaydım...Bana beddualar etti ama aramızda hiçbir sorun yok kadını en son 3 ay önce falan görmüşüz.Meğer babam beni temelli yanına almak istemiş sınava hazırlanayım özel liseye vereyim merkezde onu diyerek.O da karşı çıkınca babam da biz böyle anlaşmadık aylarca annen baban geliyor kalıyor kızım kalamayacak mı demiş vs vs.İş boşanmaya kadar gitti ben babama yapma baba ben büyüdüm nerdeyse üniversiteye gideceğim kardeşlerim (2kardeşim var o kadından ) daha küçük yaşadığımı yaşamasınlar sen yuvanı bozma dedim.16 yaşındaydım...Arkadaşlarım babamın prensesi iken hiçbiri bu fedakarlığı yapmayacağını söylerlerdi bana ben hiç prensesi olmadığım halde yaptım.2 yıl babama gitmedim babamla görüştük bazen babannemde bazen okulumda.Annem başka bir ilçedeydi ve ben bazen merkezde kalmam gerektiğinde arkadaşlarımın evinde kaldım babamın evi bir sokak üstümüzdeydi...Velhasıl ben kendimden verdikçe kadın aldı babam da baktı ki bu susuyor benim için kardeşlerim için ben de susayım dedi iyice kadının yaptıklarına göz yumdu.Akrabalara hiçbir şey anlatmadım geldiler bana sen o eve gitmeyince bir şey eksilmiyor ama o kadın keyif alıyor inadına bile olsa git kızım dediler yine gitmedim gururum el vermedi.Babam barış dedi yok dedim.En son bayramdan önce geldi babam uzun uzun ne kadar yıprandığından bahsetti.Acıdım barıştım gidip bayramda.Halbuki bir özür bile dilemedi bana. Üniversiteyi ailemden uzakta yazdım hocalarım bile ailemden uzak yazmamı istedi.Çok istediler memlekette kalayım diye ama yok direndim.4ay sonra geldim babamın zoruyla babamın evine de uğradım kadınla mutfakta aynı masadaydık babam ben o bana tek kelime etmedi gelince sadece hoşgeldin dedi.Ben sordum nasılsın ne ediyorsun falan diyerek muhabbet etmeye çalıştım ama kısa kesti.Ben de bozuntuya vermedim.Babam babanneme bırakırken beni(ben babamda kalmayı kadın yüzünden pek sevmem babannemde tek kalıyor babama gelince genelde babannemde kalırım)şakayla karışık eşinin suratsız olduğunu söylediğimde o kadar da değil dedi.Bu son nokta oldu benim için.Bunu bu kadar basite indirgemesi ve artık hafife alması.4ay sonra geldim ve ilk gece hüngür hüngür ağladım kendime kızdım babama kızdım kadından bir daha nefret ettim.Şimdi ablalarım size soruyorum ben küçüğünüz olarak bu konuda danışabileceğim bir büyüğüm yok ben artık kadınla konuşup ezik olamdığımı hissettirmek ve sınırlarımı çizmek istiyorum.Ama babama da kıyamıyorum siz ne yapardınız?Lütfen bana boşverin demeyin en sevdiğinizin yanındaki en sevmediğiniz insansa boşveremiyorsunuz.
Ben yanlarındayken de ne ana kız ne de baba kız olamadım.İyi dilekleriniz için teşekkür ederim.İki farklı ben var hayatımda biri bu diğeri de arkadaşlarının yanında hep gülen güldüren ben.Yıllardır beraber olduğum bana saygı duyan seven bir erkek arkadaşım ve gerçekten yanımda olmaya çalışan dostlarım var ama hiçbir şey ailenin boşluğunu doldurmuyor ne anayla ana kız olabildim ne babayla baba kız sanki onlar benim çocuğum gibi oldular.Hep anlayış beklediler.Siz ne yapardınız üvey anne konusunda benim yerimde olsaydınız?
Güçlü duruşumla sakinliğimle, olgunluğumla, yeri geldiğinde kibarca ağzının payını vermemle, ne derse desin umursamadığımı, beni üzemeyeceğini hissettirerek dersini verirdim.İyi dilekleriniz için teşekkür ederim.İki farklı ben var hayatımda biri bu diğeri de arkadaşlarının yanında hep gülen güldüren ben.Yıllardır beraber olduğum bana saygı duyan seven bir erkek arkadaşım ve gerçekten yanımda olmaya çalışan dostlarım var ama hiçbir şey ailenin boşluğunu doldurmuyor ne anayla ana kız olabildim ne babayla baba kız sanki onlar benim çocuğum gibi oldular.Hep anlayış beklediler.Siz ne yapardınız üvey anne konusunda benim yerimde olsaydınız?
Bazen sessiz kalıp akışına bırakmak kendine haksızlık oluyor 35 yaşındayım çok empatk aşırı vicdanlıydım sustuğum herşey içimi oyuyordu büyüdükçe büyüyen öfke nöbetleri olarak sağa sola saçılmaya başladı yıllar yıllar sonra..içimdeki her ama herşeyi herkese kusuyorum artık çocuklarım ve eşim hariç .içinden ne geliyorsa söylemelisin bence .seni sevmeyip hayatından çıkaramaz çünkü varsın o ailenin parçasısın kendi konforu için bunu yapamaz .baban var haytta ve ssdece onun eşi ve çocuklarının babası değil ben olsam patlatırdım içimdeki bombayı oda benden korksun .oda üstüruplu olsun biraz .neden sırtında taşıyasınki tüm bunları? zaten yeterince ayaklarının üstünde durup idare etmişsin sevmese de saygıyı öğrenmeli .bencil insanlardan nefret ediyorum...Merhabalar.Ben 20 yaşında bilgisiyar mühendisliği okuyan bir genç kızım.Annem babam 8 yaşındayken boşandılar.Boşanma sancılı oldu maalesef.Boşandıktan sonra da iki tarafın da maddi durumu iyi olmasına rağmen para için beni küçüklüğümden beri bunalttılar aralarındaki iletişimi zorla benimle hallediliyorlardı birbirleriyle görüşmemek için nafaka için babamla konuşmuşluğum kavga etmişliğim oluyordu küçükken.Anne ve babam 20-25 yıldır öğretmenler de aynı zamanda.Üvey anne ve üvey babam da öğretmen.Anlayacağınız öğretmen ailesiyiz :))Benim annemle aram hiç anne kız gibi olmadı annem zor bir hayat yaşadığından sinir hastası bazen sinirliyken epey kırıcı oluyor ama ben annemi affetmeye alıştım.Kırılmaz ekran gibiyim karşısında...Veya öyle zannediyorum.Babamla aramız iyidir babam bir yaştan sonra baba olduğunu hatırladı.Lisedeyken özellikle daha da yakınlaştık.Ben vicdanımı önderim yapmış biriyimdir.Babam da buradan çok vurur beni mesela...Annem de vurmaya çalışır.Sorun burada başlar.Üvey annem dışarıya iyi,saygılı,eğitimli biri gibi davranır.Ama boşandığını gizler.Önceki evliliğinden 25 yaşında bir oğlu var ve onu bile saklar.Yaklaşık 10 yıldır da evliler babam hemen evlendi boşandıktan 4 ay süre sonra.Çocukluğumda hiçbir eve sığamadım maalesef.Hep bir yarım kalmışlık fazlalık herkes yoluna baktı da bir ben kaldım aynı yerde sanki.Her iki tarafında geçmişindeki kötü anılarını hissettirdim uzun seneler ve bundan dolayı annemden aşırı öfke(bazen şiddet) babamdan da ilgisizlik gördüm.Şimdi yazmak kolay geliyor ama çocuk bene derin yaralar açtırdı bu anılar.Bu yüzden lisede yatılı okumaya karar verdim.Devlet en azından sığdırır beni bir yere diyerek.Fen lisesini yatılı okudum.Ailem gibi oldu arkadaşlarım.Bazıları paramparça etti sırtımda bıçak koleksiyonu yarattılar ama yine de hepsinden bir şeyler öğrendim.Fakat büyüdükçe gitgide benimle büyüyen bir sorun var ki kendisi üvey annemdir.Beni oldu olası sevmez çocukken de hissederdim insan sevilmediğini hangi yaşta olursa olsun hissediyor.Babama da derdim sevmiyor beni diye.Babam geçiştirirdi yok ya seviyor seni falan derdi.Zamanla hisleri nefrete dönüştü babama ayda 1 anca giderdim o da 2 gün yazları da 2 hafta anca kalır dönerdim sonra.Onun için 2-3 parça eşya ve 1 pjima bırakmıştım.Üvey annem rahatsız olup babama mesaj atmış alsın eşyalarını biz depo değiliz vs ben mesajı babamın ekranında görüp babama verdim onlar tartıştılar o zaman 16 yaşındaydım...Bana beddualar etti ama aramızda hiçbir sorun yok kadını en son 3 ay önce falan görmüşüz.Meğer babam beni temelli yanına almak istemiş sınava hazırlanayım özel liseye vereyim merkezde onu diyerek.O da karşı çıkınca babam da biz böyle anlaşmadık aylarca annen baban geliyor kalıyor kızım kalamayacak mı demiş vs vs.İş boşanmaya kadar gitti ben babama yapma baba ben büyüdüm nerdeyse üniversiteye gideceğim kardeşlerim (2kardeşim var o kadından ) daha küçük yaşadığımı yaşamasınlar sen yuvanı bozma dedim.16 yaşındaydım...Arkadaşlarım babamın prensesi iken hiçbiri bu fedakarlığı yapmayacağını söylerlerdi bana ben hiç prensesi olmadığım halde yaptım.2 yıl babama gitmedim babamla görüştük bazen babannemde bazen okulumda.Annem başka bir ilçedeydi ve ben bazen merkezde kalmam gerektiğinde arkadaşlarımın evinde kaldım babamın evi bir sokak üstümüzdeydi...Velhasıl ben kendimden verdikçe kadın aldı babam da baktı ki bu susuyor benim için kardeşlerim için ben de susayım dedi iyice kadının yaptıklarına göz yumdu.Akrabalara hiçbir şey anlatmadım geldiler bana sen o eve gitmeyince bir şey eksilmiyor ama o kadın keyif alıyor inadına bile olsa git kızım dediler yine gitmedim gururum el vermedi.Babam barış dedi yok dedim.En son bayramdan önce geldi babam uzun uzun ne kadar yıprandığından bahsetti.Acıdım barıştım gidip bayramda.Halbuki bir özür bile dilemedi bana. Üniversiteyi ailemden uzakta yazdım hocalarım bile ailemden uzak yazmamı istedi.Çok istediler memlekette kalayım diye ama yok direndim.4ay sonra geldim babamın zoruyla babamın evine de uğradım kadınla mutfakta aynı masadaydık babam ben o bana tek kelime etmedi gelince sadece hoşgeldin dedi.Ben sordum nasılsın ne ediyorsun falan diyerek muhabbet etmeye çalıştım ama kısa kesti.Ben de bozuntuya vermedim.Babam babanneme bırakırken beni(ben babamda kalmayı kadın yüzünden pek sevmem babannemde tek kalıyor babama gelince genelde babannemde kalırım)şakayla karışık eşinin suratsız olduğunu söylediğimde o kadar da değil dedi.Bu son nokta oldu benim için.Bunu bu kadar basite indirgemesi ve artık hafife alması.4ay sonra geldim ve ilk gece hüngür hüngür ağladım kendime kızdım babama kızdım kadından bir daha nefret ettim.Şimdi ablalarım size soruyorum ben küçüğünüz olarak bu konuda danışabileceğim bir büyüğüm yok ben artık kadınla konuşup ezik olamdığımı hissettirmek ve sınırlarımı çizmek istiyorum.Ama babama da kıyamıyorum siz ne yapardınız?Lütfen bana boşverin demeyin en sevdiğinizin yanındaki en sevmediğiniz insansa boşveremiyorsunuz.