Üvey Anne

nesranblgn · 28 Ocak 2022

Merhabalar.Ben 20 yaşında bilgisiyar mühendisliği okuyan bir genç kızım.Annem babam 8 yaşındayken boşandılar.Boşanma sancılı oldu maalesef.Boşandıktan sonra da iki tarafın da maddi durumu iyi olmasına rağmen para için beni küçüklüğümden beri bunalttılar aralarındaki iletişimi zorla benimle hallediliyorlardı birbirleriyle görüşmemek için nafaka için babamla konuşmuşluğum kavga etmişliğim oluyordu küçükken.Anne ve babam 20-25 yıldır öğretmenler de aynı zamanda.Üvey anne ve üvey babam da öğretmen.Anlayacağınız öğretmen ailesiyiz :))Benim annemle aram hiç anne kız gibi olmadı annem zor bir hayat yaşadığından sinir hastası bazen sinirliyken epey kırıcı oluyor ama ben annemi affetmeye alıştım.Kırılmaz ekran gibiyim karşısında...Veya öyle zannediyorum.Babamla aramız iyidir babam bir yaştan sonra baba olduğunu hatırladı.Lisedeyken özellikle daha da yakınlaştık.Ben vicdanımı önderim yapmış biriyimdir.Babam da buradan çok vurur beni mesela...Annem de vurmaya çalışır.Sorun burada başlar.Üvey annem dışarıya iyi,saygılı,eğitimli biri gibi davranır.Ama boşandığını gizler.Önceki evliliğinden 25 yaşında bir oğlu var ve onu bile saklar.Yaklaşık 10 yıldır da evliler babam hemen evlendi boşandıktan 4 ay süre sonra.Çocukluğumda hiçbir eve sığamadım maalesef.Hep bir yarım kalmışlık fazlalık herkes yoluna baktı da bir ben kaldım aynı yerde sanki.Her iki tarafında geçmişindeki kötü anılarını hissettirdim uzun seneler ve bundan dolayı annemden aşırı öfke(bazen şiddet) babamdan da ilgisizlik gördüm.Şimdi yazmak kolay geliyor ama çocuk bene derin yaralar açtırdı bu anılar.Bu yüzden lisede yatılı okumaya karar verdim.Devlet en azından sığdırır beni bir yere diyerek.Fen lisesini yatılı okudum.Ailem gibi oldu arkadaşlarım.Bazıları paramparça etti sırtımda bıçak koleksiyonu yarattılar ama yine de hepsinden bir şeyler öğrendim.Fakat büyüdükçe gitgide benimle büyüyen bir sorun var ki kendisi üvey annemdir.Beni oldu olası sevmez çocukken de hissederdim insan sevilmediğini hangi yaşta olursa olsun hissediyor.Babama da derdim sevmiyor beni diye.Babam geçiştirirdi yok ya seviyor seni falan derdi.Zamanla hisleri nefrete dönüştü babama ayda 1 anca giderdim o da 2 gün yazları da 2 hafta anca kalır dönerdim sonra.Onun için 2-3 parça eşya ve 1 pjima bırakmıştım.Üvey annem rahatsız olup babama mesaj atmış alsın eşyalarını biz depo değiliz vs ben mesajı babamın ekranında görüp babama verdim onlar tartıştılar o zaman 16 yaşındaydım...Bana beddualar etti ama aramızda hiçbir sorun yok kadını en son 3 ay önce falan görmüşüz.Meğer babam beni temelli yanına almak istemiş sınava hazırlanayım özel liseye vereyim merkezde onu diyerek.O da karşı çıkınca babam da biz böyle anlaşmadık aylarca annen baban geliyor kalıyor kızım kalamayacak mı demiş vs vs.İş boşanmaya kadar gitti ben babama yapma baba ben büyüdüm nerdeyse üniversiteye gideceğim kardeşlerim (2kardeşim var o kadından ) daha küçük yaşadığımı yaşamasınlar sen yuvanı bozma dedim.16 yaşındaydım...Arkadaşlarım babamın prensesi iken hiçbiri bu fedakarlığı yapmayacağını söylerlerdi bana ben hiç prensesi olmadığım halde yaptım.2 yıl babama gitmedim babamla görüştük bazen babannemde bazen okulumda.Annem başka bir ilçedeydi ve ben bazen merkezde kalmam gerektiğinde arkadaşlarımın evinde kaldım babamın evi bir sokak üstümüzdeydi...Velhasıl ben kendimden verdikçe kadın aldı babam da baktı ki bu susuyor benim için kardeşlerim için ben de susayım dedi iyice kadının yaptıklarına göz yumdu.Akrabalara hiçbir şey anlatmadım geldiler bana sen o eve gitmeyince bir şey eksilmiyor ama o kadın keyif alıyor inadına bile olsa git kızım dediler yine gitmedim gururum el vermedi.Babam barış dedi yok dedim.En son bayramdan önce geldi babam uzun uzun ne kadar yıprandığından bahsetti.Acıdım barıştım gidip bayramda.Halbuki bir özür bile dilemedi bana. Üniversiteyi ailemden uzakta yazdım hocalarım bile ailemden uzak yazmamı istedi.Çok istediler memlekette kalayım diye ama yok direndim.4ay sonra geldim babamın zoruyla babamın evine de uğradım kadınla mutfakta aynı masadaydık babam ben o bana tek kelime etmedi gelince sadece hoşgeldin dedi.Ben sordum nasılsın ne ediyorsun falan diyerek muhabbet etmeye çalıştım ama kısa kesti.Ben de bozuntuya vermedim.Babam babanneme bırakırken beni(ben babamda kalmayı kadın yüzünden pek sevmem babannemde tek kalıyor babama gelince genelde babannemde kalırım)şakayla karışık eşinin suratsız olduğunu söylediğimde o kadar da değil dedi.Bu son nokta oldu benim için.Bunu bu kadar basite indirgemesi ve artık hafife alması.4ay sonra geldim ve ilk gece hüngür hüngür ağladım kendime kızdım babama kızdım kadından bir daha nefret ettim.Şimdi ablalarım size soruyorum ben küçüğünüz olarak bu konuda danışabileceğim bir büyüğüm yok ben artık kadınla konuşup ezik olamdığımı hissettirmek ve sınırlarımı çizmek istiyorum.Ama babama da kıyamıyorum siz ne yapardınız?Lütfen bana boşverin demeyin en sevdiğinizin yanındaki en sevmediğiniz insansa boşveremiyorsunuz.

Jawlensky · 28 Ocak 2022

Artık babanı anneni idare etmeyerek baslayabilirsin. Kendi haklarını kendi gururunu on plana alabilirsin. Baban, annen, senin onlara verdiğin değeri vermemiş. Sen de vermeyeceksin. Üvey annenle hiç muhatap olmayip yok sayabilirsin. En önemlisi de mesleğini yapıp işini eline alıp kimseye muhtaç olmamak için ugrasmalisin.
Umarım çok başarılı ve mutlu bir hayatın olur

nesranblgn · 28 Ocak 2022

Tosun Pasa .!.:
Artık babanı anneni idare etmeyerek baslayabilirsin. Kendi haklarını kendi gururunu on plana alabilirsin. Baban, annen, senin onlara verdiğin değeri vermemiş. Sen de vermeyeceksin. Üvey annenle hiç muhatap olmayip yok sayabilirsin. En önemlisi de mesleğini yapıp işini eline alıp kimseye muhtaç olmamak için ugrasmalisin.
Umarım çok başarılı ve mutlu bir hayatın olur

Annem beni çok sever dertlerimi kendi derdi sayar ona bunları anlatsam yatağa düşer onun sorunu sinir hastası belki bipolar pek doktora gitmeye yanaşmadığından anlayamadık.Üvey annemle muhattap olmadığımda ortam daha gerici oluyor kardeşlerimi de büyüdükçe kardeşim gibi sevemiyorum doğrusu.Kuzen gibi belki seviyorumdur.Annemin çocuğunu seviyorum ama kardeşim gibi.Babamınkileri sevmek artık zorunluluk gibi hissettiriyor.Onların annelerini melek gibi görmesi ona adeta tapması belki de beni soğuttu çocuklar ama insan yine de engel olamıyor.Küçüğü üvey annemin arkamdan dediklerini söylüyor bana.Beni sevmediğini bile çocuklarına söylemiş...

nesranblgn · 28 Ocak 2022

Her şey bir yana gittiğim üniversiteyi de sevemiyorum isteyerek tercih yapmadım annem ve babam başlarına kalmamdan korktukları için(kendileri de böyle ifade etti benim sınava hazırlık aşamamda onlarda çok stres oluyorlarmış)neredeyse zorla tercih yaptım.

nesranblgn · 28 Ocak 2022

Yıllardır hep ben olmasaydım ne kadar mutlu olurlardı şimdi ölsem birkaç ay ağlarlar ama belki sonradan şükrederlerdi diye düşünmek o kadar yordu ki beni.İntiharı küçük yaştan itibaren düşündüm diyebilirim...Geçen sene bir arkadaşımın intiharından sonra ise daha çok düşünmeye hayatı sorgulamaya başladım.

Jawlensky · 28 Ocak 2022

nesranblgn .!.:
Annem beni çok sever dertlerimi kendi derdi sayar ona bunları anlatsam yatağa düşer onun sorunu sinir hastası belki bipolar pek doktora gitmeye yanaşmadığından anlayamadık.Üvey annemle muhattap olmadığımda ortam daha gerici oluyor kardeşlerimi de büyüdükçe kardeşim gibi sevemiyorum doğrusu.Kuzen gibi belki seviyorumdur.Annemin çocuğunu seviyorum ama kardeşim gibi.Babamınkileri sevmek artık zorunluluk gibi hissettiriyor.Onların annelerini melek gibi görmesi ona adeta tapması belki de beni soğuttu çocuklar ama insan yine de engel olamıyor.Küçüğü üvey annemin arkamdan dediklerini söylüyor bana.Beni sevmediğini bile çocuklarına söylemiş...

Ah kuzum keşke sana sarilabilseydim... Maalesef hayatın gerçekleri bazı şeyler. Söylenecek çok şey var aslında ama bu seni uzmekten başka bir şeye yaramaz. Tek diyeceğim bu günler geçecek şimdi zor gelen her şey geçmiş bitmiş olacak. Sen mesleğini eline al. Gerisi kendiliğinden düzelecek emin ol

Capanin Gururu Teyom · 28 Ocak 2022

nesranblgn .!.:
Yıllardır hep ben olmasaydım ne kadar mutlu olurlardı şimdi ölsem birkaç ay ağlarlar ama belki sonradan şükrederlerdi diye düşünmek o kadar yordu ki beni.İntiharı küçük yaştan itibaren düşündüm diyebilirim...Geçen sene bir arkadaşımın intiharından sonra ise daha çok düşünmeye hayatı sorgulamaya başladım.

Gercekten çok üzüldüm. Yazdıklarından bilinçli biri olduğun belli. İnşallah bundan sonra sevip sayılacağın bir hayatın olur.

gixxer_600 · 28 Ocak 2022

nesranblgn .!.:
Yıllardır hep ben olmasaydım ne kadar mutlu olurlardı şimdi ölsem birkaç ay ağlarlar ama belki sonradan şükrederlerdi diye düşünmek o kadar yordu ki beni.İntiharı küçük yaştan itibaren düşündüm diyebilirim...Geçen sene bir arkadaşımın intiharından sonra ise daha çok düşünmeye hayatı sorgulamaya başladım.

Öncelikle böyle bir şeyi kesinlikle aklınıza bile getirmeyin benimde annem babam var ama yoklar…Aramızda 6 yaş var. Bende maddi manevi çok büyük sıkıntılar yaşadım acılar çektim intihar benimde aklıma çok kez geldi. Ama ben zorlu yolu seçtim. Çalışıp çabalayıp kendi hayatımı kurdum ve şu an kimse umrumda değil. Okulunuzu bitirin, sonra iş hayatına atılıp kendi paranızı kazanıp kendi hayatınızı kurduğunuzda bunların hepsine gülüp geçeceksiniz. İkisiyle de tahammülünüz yettiği kadar görüşün, üvey annenizle de “merhaba” “teşekkürler”den öte bi muhattaplığınız olmasın, nezaket ve saygı çerçevesinde bi iletişiminiz olsun.

nesranblgn · 28 Ocak 2022

Teyocan .!.:
Gercekten çok üzüldüm. Yazdıklarından bilinçli biri olduğun belli. İnşallah bundan sonra sevip sayılacağın bir hayatın olur.

İyi dilekleriniz için teşekkür ederim.İki farklı ben var hayatımda biri bu diğeri de arkadaşlarının yanında hep gülen güldüren ben.Yıllardır beraber olduğum bana saygı duyan seven bir erkek arkadaşım ve gerçekten yanımda olmaya çalışan dostlarım var ama hiçbir şey ailenin boşluğunu doldurmuyor ne anayla ana kız olabildim ne babayla baba kız sanki onlar benim çocuğum gibi oldular.Hep anlayış beklediler.Siz ne yapardınız üvey anne konusunda benim yerimde olsaydınız?

nesranblgn · 28 Ocak 2022

gsxr600 .!.:
Öncelikle böyle bir şeyi kesinlikle aklınıza bile getirmeyin benimde annem babam var ama yoklar…Aramızda 6 yaş var. Bende maddi manevi çok büyük sıkıntılar yaşadım acılar çektim intihar benimde aklıma çok kez geldi. Ama ben zorlu yolu seçtim. Çalışıp çabalayıp kendi hayatımı kurdum ve şu an kimse umrumda değil. Okulunuzu bitirin, sonra iş hayatına atılıp kendi paranızı kazanıp kendi hayatınızı kurduğunuzda bunların hepsine gülüp geçeceksiniz. İkisiyle de tahammülünüz yettiği kadar görüşün, üvey annenizle de “merhaba” “teşekkürler”den öte bi muhattaplığınız olmasın, nezaket ve saygı çerçevesinde bi iletişiminiz olsun.

Hayat bizi birkaç adım geriden başlatmış diğerlerinden...Sizin adınıza sevindim benim de amacım o kendi hayatımı kurmak ve kendi kendine yetebilen bir kadın olmak.Peki 10 yıldır biriktirdiğim şeyleri yutayım mı artık midem bulandı ağzıma kadar dolduğumu hissediyorum.Birini bile kusmayım mı ?

bebeklinick · 28 Ocak 2022

Asla görüşmem

nesranblgn .!.:
Merhabalar.Ben 20 yaşında bilgisiyar mühendisliği okuyan bir genç kızım.Annem babam 8 yaşındayken boşandılar.Boşanma sancılı oldu maalesef.Boşandıktan sonra da iki tarafın da maddi durumu iyi olmasına rağmen para için beni küçüklüğümden beri bunalttılar aralarındaki iletişimi zorla benimle hallediliyorlardı birbirleriyle görüşmemek için nafaka için babamla konuşmuşluğum kavga etmişliğim oluyordu küçükken.Anne ve babam 20-25 yıldır öğretmenler de aynı zamanda.Üvey anne ve üvey babam da öğretmen.Anlayacağınız öğretmen ailesiyiz :))Benim annemle aram hiç anne kız gibi olmadı annem zor bir hayat yaşadığından sinir hastası bazen sinirliyken epey kırıcı oluyor ama ben annemi affetmeye alıştım.Kırılmaz ekran gibiyim karşısında...Veya öyle zannediyorum.Babamla aramız iyidir babam bir yaştan sonra baba olduğunu hatırladı.Lisedeyken özellikle daha da yakınlaştık.Ben vicdanımı önderim yapmış biriyimdir.Babam da buradan çok vurur beni mesela...Annem de vurmaya çalışır.Sorun burada başlar.Üvey annem dışarıya iyi,saygılı,eğitimli biri gibi davranır.Ama boşandığını gizler.Önceki evliliğinden 25 yaşında bir oğlu var ve onu bile saklar.Yaklaşık 10 yıldır da evliler babam hemen evlendi boşandıktan 4 ay süre sonra.Çocukluğumda hiçbir eve sığamadım maalesef.Hep bir yarım kalmışlık fazlalık herkes yoluna baktı da bir ben kaldım aynı yerde sanki.Her iki tarafında geçmişindeki kötü anılarını hissettirdim uzun seneler ve bundan dolayı annemden aşırı öfke(bazen şiddet) babamdan da ilgisizlik gördüm.Şimdi yazmak kolay geliyor ama çocuk bene derin yaralar açtırdı bu anılar.Bu yüzden lisede yatılı okumaya karar verdim.Devlet en azından sığdırır beni bir yere diyerek.Fen lisesini yatılı okudum.Ailem gibi oldu arkadaşlarım.Bazıları paramparça etti sırtımda bıçak koleksiyonu yarattılar ama yine de hepsinden bir şeyler öğrendim.Fakat büyüdükçe gitgide benimle büyüyen bir sorun var ki kendisi üvey annemdir.Beni oldu olası sevmez çocukken de hissederdim insan sevilmediğini hangi yaşta olursa olsun hissediyor.Babama da derdim sevmiyor beni diye.Babam geçiştirirdi yok ya seviyor seni falan derdi.Zamanla hisleri nefrete dönüştü babama ayda 1 anca giderdim o da 2 gün yazları da 2 hafta anca kalır dönerdim sonra.Onun için 2-3 parça eşya ve 1 pjima bırakmıştım.Üvey annem rahatsız olup babama mesaj atmış alsın eşyalarını biz depo değiliz vs ben mesajı babamın ekranında görüp babama verdim onlar tartıştılar o zaman 16 yaşındaydım...Bana beddualar etti ama aramızda hiçbir sorun yok kadını en son 3 ay önce falan görmüşüz.Meğer babam beni temelli yanına almak istemiş sınava hazırlanayım özel liseye vereyim merkezde onu diyerek.O da karşı çıkınca babam da biz böyle anlaşmadık aylarca annen baban geliyor kalıyor kızım kalamayacak mı demiş vs vs.İş boşanmaya kadar gitti ben babama yapma baba ben büyüdüm nerdeyse üniversiteye gideceğim kardeşlerim (2kardeşim var o kadından ) daha küçük yaşadığımı yaşamasınlar sen yuvanı bozma dedim.16 yaşındaydım...Arkadaşlarım babamın prensesi iken hiçbiri bu fedakarlığı yapmayacağını söylerlerdi bana ben hiç prensesi olmadığım halde yaptım.2 yıl babama gitmedim babamla görüştük bazen babannemde bazen okulumda.Annem başka bir ilçedeydi ve ben bazen merkezde kalmam gerektiğinde arkadaşlarımın evinde kaldım babamın evi bir sokak üstümüzdeydi...Velhasıl ben kendimden verdikçe kadın aldı babam da baktı ki bu susuyor benim için kardeşlerim için ben de susayım dedi iyice kadının yaptıklarına göz yumdu.Akrabalara hiçbir şey anlatmadım geldiler bana sen o eve gitmeyince bir şey eksilmiyor ama o kadın keyif alıyor inadına bile olsa git kızım dediler yine gitmedim gururum el vermedi.Babam barış dedi yok dedim.En son bayramdan önce geldi babam uzun uzun ne kadar yıprandığından bahsetti.Acıdım barıştım gidip bayramda.Halbuki bir özür bile dilemedi bana. Üniversiteyi ailemden uzakta yazdım hocalarım bile ailemden uzak yazmamı istedi.Çok istediler memlekette kalayım diye ama yok direndim.4ay sonra geldim babamın zoruyla babamın evine de uğradım kadınla mutfakta aynı masadaydık babam ben o bana tek kelime etmedi gelince sadece hoşgeldin dedi.Ben sordum nasılsın ne ediyorsun falan diyerek muhabbet etmeye çalıştım ama kısa kesti.Ben de bozuntuya vermedim.Babam babanneme bırakırken beni(ben babamda kalmayı kadın yüzünden pek sevmem babannemde tek kalıyor babama gelince genelde babannemde kalırım)şakayla karışık eşinin suratsız olduğunu söylediğimde o kadar da değil dedi.Bu son nokta oldu benim için.Bunu bu kadar basite indirgemesi ve artık hafife alması.4ay sonra geldim ve ilk gece hüngür hüngür ağladım kendime kızdım babama kızdım kadından bir daha nefret ettim.Şimdi ablalarım size soruyorum ben küçüğünüz olarak bu konuda danışabileceğim bir büyüğüm yok ben artık kadınla konuşup ezik olamdığımı hissettirmek ve sınırlarımı çizmek istiyorum.Ama babama da kıyamıyorum siz ne yapardınız?Lütfen bana boşverin demeyin en sevdiğinizin yanındaki en sevmediğiniz insansa boşveremiyorsunuz.

Ayrıca babanız size kiyiyor ya

gixxer_600 · 28 Ocak 2022

nesranblgn .!.:
Hayat bizi birkaç adım geriden başlatmış diğerlerinden...Sizin adınıza sevindim benim de amacım o kendi hayatımı kurmak ve kendi kendine yetebilen bir kadın olmak.Peki 10 yıldır biriktirdiğim şeyleri yutayım mı artık midem bulandı ağzıma kadar dolduğumu hissediyorum.Birini bile kusmayım mı ?

Sizce kusmanız onların size olan hatalı tavılarında bir şeyleri değiştirecek mi ? Yoksa buz gibi olan ilişkilerinizi daha da mı soğutacak ? Yerinizde olsam geçmiş hesaplaşmalara girmezdim hiç ama bundan sonrası için de kendimi ezdirmezdim. Mesafeli davranmak bu yüzden güzel oluyor herkes iyi kötü haddini biliyor.

_masumane_ · 28 Ocak 2022

Bunca travmayı yaşayan ve daha 20 yaşında toy, tecrübesiz bir genç kızken bu denli olgun olabildiğin için seni gerçekten tebrik ediyorum. Bir abla olarak tavsiyem ise anne ve babanın üstlenmesi gereken o sorumluluk yükünü lütfen omuzlarından bırak artık.

Belkibirgun3 · 28 Ocak 2022

Babanız daha kendini bile saydıramiyor ki size saygı gösterilmesini sağlasın.Neden zamanınızı ve enerjinizi böyle insanlar için harcayacaksiniz ki?Babanız davet mi etti baş başa görüşmek isterse hay hay dersiniz.Yok illa yatılı için ısrar mi ediyor o zaman da karısından izin alıp almadığını sorarsınız.En son yaşadığınız olayı hatirlatirsiniz.Birbirinizden hoşlanmadığınız halde babanızın ısrarla sizi biraraya getirmeye çalışması da çok saçma olmuş.5 yaşında çocuk değilsiniz ki görmek görüşmek mi istiyor disarda bir gün ayarlarsiniz olur biter.Ve ayrıca uvey anneniz kendi oğlunu bile benim çocuğum deyip sahiplenmemis böyle bir insanda merhamet,saygi,sevgi aramak gereksiz olur.Okulunuzu hayırlısıyla bitirin ekonomik özgürlüğünüzü elinize alınca bu kez istediğiniz bir bölüm okursunuz.Yasiniz çok genç önünüzde kocaman bir ömür var.Her şey gönlünüzce olsun

nesranblgn · 28 Ocak 2022

_masumane_ .!.:
Bunca travmayı yaşayan ve daha 20 yaşında toy, tecrübesiz bir genç kızken bu denli olgun olabildiğin için seni gerçekten tebrik ediyorum. Bir abla olarak tavsiyem ise anne ve babanın üstlenmesi gereken o sorumluluk yükünü lütfen omuzlarından bırak artık.

Teşekkür ederim bazıları büyür bazıları büyümek zorunda kalır erken yaşta büyüttüm kendimi.Sorumluluk almaktan oldum olası korkarım demek ki sebebi buymuş zaten 2 kişilik sorumluluklarım varmış...

phirne · 28 Ocak 2022

evinde kedileri olanlar bilir. kedileri korkutacak sesler çıkardığımda önce sesin kaynağına, bana bakarlar ama konduramazlar ve düşmanı bulmak için pencereye koşup bahçeyi ya da evin sokağa açılan kapısını incelerler. bizi huzursuz eden canavar nerede saklanıyor diye evi dolaşırlar. bizler de böyleyiz. sevdiklerimizi suçlamaktan daha kolay çünkü bu. sonucunda sandığımız gibi sevilmediğimizi de kabullenmemiz gerekeceğinden buna dayanıp katlanmak yerine sevdiklerimizin günahını yükleyecek birilerini arar gözlerimiz hoop hemen birini gözümüze kestirip rahatlarız. çocuğumuzu arkadaşları ayartır, kocamızı ahlaksız biri, anababamızı varsa yeni eşleri yoksa kim bilir artık ne bozar.
birini sevmek başka bir şey onun aslında ne olduğunu bilmek başka bir şey. burada baban en hafifinden mmmzayıf bir insan. önce babanın ne olduğunu bileceksin öyle seveceksin seveceksen. babanı tanıyıp anlarsan problemler en azından kafanda çözülür diye düşünüyorum.

nesranblgn · 28 Ocak 2022

Belkibirgun3 .!.:
Babanız daha kendini bile saydıramiyor ki size saygı gösterilmesini sağlasın.Neden zamanınızı ve enerjinizi böyle insanlar için harcayacaksiniz ki?Babanız davet mi etti baş başa görüşmek isterse hay hay dersiniz.Yok illa yatılı için ısrar mi ediyor o zaman da karısından izin alıp almadığını sorarsınız.En son yaşadığınız olayı hatirlatirsiniz.Birbirinizden hoşlanmadığınız halde babanızın ısrarla sizi biraraya getirmeye çalışması da çok saçma olmuş.5 yaşında çocuk değilsiniz ki görmek görüşmek mi istiyor disarda bir gün ayarlarsiniz olur biter.Ve ayrıca uvey anneniz kendi oğlunu bile benim çocuğum deyip sahiplenmemis böyle bir insanda merhamet,saygi,sevgi aramak gereksiz olur.Okulunuzu hayırlısıyla bitirin ekonomik özgürlüğünüzü elinize alınca bu kez istediğiniz bir bölüm okursunuz.Yasiniz çok genç önünüzde kocaman bir ömür var.Her şey gönlünüzce olsun

Babam kendince ben evi yadırgamayım gözünün önünde üç kardeş olalım bir olalım istiyor.Yıllar önce böyle anlaşmadılar babam beni annemden alacaktı(annem hayatta vermem dese de) ve kadın bunu kabul etmişti hatta ben ona çok iyi abla olurum çok iyi anlaşırız demişti.Kadının kız kardeşinin de üç tane üvey çocuğu var ve çok iyi anlaşıyorlar babam da belki de buna güvendi bilemiyorum. Ben de eskiden daha sık giderdim evlerine sevilmediğimi hissettikçe evden de uzaklaştım gidince de bir odada durur pek konuşmazdım kadınla.Belki de böyle yapmamalıydım ama çocuk aklı...Amin inşallah gönlümüzce hayırlısıyla olur.

nesranblgn · 28 Ocak 2022

phirne .!.:
evinde kedileri olanlar bilir. kedileri korkutacak sesler çıkardığımda önce sesin kaynağına, bana bakarlar ama konduramazlar ve düşmanı bulmak için pencereye koşup bahçeyi ya da evin sokağa açılan kapısını incelerler. bizi huzursuz eden canavar nerede saklanıyor diye evi dolaşırlar. bizler de böyleyiz. sevdiklerimizi suçlamaktan daha kolay çünkü bu. sonucunda sandığımız gibi sevilmediğimizi de kabullenmemiz gerekeceğinden buna dayanıp katlanmak yerine sevdiklerimizin günahını yükleyecek birilerini arar gözlerimiz hoop hemen birini gözümüze kestirip rahatlarız. çocuğumuzu arkadaşları ayartır, kocamızı ahlaksız biri, anababamızı varsa yeni eşleri yoksa kim bilir artık ne bozar.
birini sevmek başka bir şey onun aslında ne olduğunu bilmek başka bir şey. burada baban en hafifinden mmmzayıf bir insan. önce babanın ne olduğunu bileceksin öyle seveceksin seveceksen. babanı tanıyıp anlarsan problemler en azından kafanda çözülür diye düşünüyorum.

Biz babamla bu konuda defalarca tartıştık ve benim çok sivri dilli kırıcı olduğumu söyledi sinirliyken sivri dilli olurum da bu doğru o yüzden artık konuşamıyorum böyle şeyleri haklıyken haksız duruma düştüğümden açınca da kapanıyor konu.Bir nevi annemdeki sinir hastalığı bende de oluşuyor sabrım tükeniyor. Babamla üvey annem haricinde aramızda sorun olmaz çoğu şeyimi bilir fikirlerimiz farklı olsa bile dinler saatlerce tarihi veya bilimsel konu hakkında fikir alışverişi yaparız.Dinine düşkündür mesela ben din konusunda şüphelerimi bile ona anlatırım diğer büyükler gibi sus sorgulama günah dinden çıkarsın demez.Moralimi toparlar motivasyon sağlar. Ama dediklerinizde haklısınız.Annemin dediğine çıkıyor sözleriniz.Babamda sorun var ki bu kadın da bu haddi bulabildi...

duruguzel · 28 Ocak 2022

Yazdıklarında kendini çok güzel ifade etmişsin. 20 yaşında bir genç kız için çok olgunsun.
Hayatının zor kısımlarını zaten geçmişsin. Kendini yetiştirmişsin. Bunlar sonra baban, annen, üvey annen, üvey kardeşlerini konularının merkezine koyma. Hayatta herşeyden önce “Sen” geliyorsun. Baban babandır. O da senden vazgeçmemiş. Kendine yeni bir hayat kurmaya çalışmış. Ama çok başarılı olamamış. Çok sıkı fıkı olmanıza gerek yok.
Sen herşeyden önce eğitimine ağırlık ver. Okulunu sevmediysen yeniden sınava gir. Mesleğin senin hayatını belirleyecek. Sevmediğin bir iş seni ömür boyu mutsuz eder.
Sosyalleş, çokça arkadaşın olsun. Güvenebileceğin bir kaç dostun olsun. Kendine seçilmiş kardeşler edin. Hobiler edin. Spor yap. Bir terapiste git. İçindekileri anlat, hafiflersin.
Hayatında başarılar dilerim. Umarım hak ettiğin kadar mutlu bir hayatın olur

nesranblgn · 28 Ocak 2022

Nihal Shibuya .!.:
Yazdıklarında kendini çok güzel ifade etmişsin. 20 yaşında bir genç kız için çok olgunsun.
Hayatının zor kısımlarını zaten geçmişsin. Kendini yetiştirmişsin. Bunlar sonra baban, annen, üvey annen, üvey kardeşlerini konularının merkezine koyma. Hayatta herşeyden önce “Sen” geliyorsun. Baban babandır. O da senden vazgeçmemiş. Kendine yeni bir hayat kurmaya çalışmış. Ama çok başarılı olamamış. Çok sıkı fıkı olmanıza gerek yok.
Sen herşeyden önce eğitimine ağırlık ver. Okulunu sevmediysen yeniden sınava gir. Mesleğin senin hayatını belirleyecek. Sevmediğin bir iş seni ömür boyu mutsuz eder.
Sosyalleş, çokça arkadaşın olsun. Güvenebileceğin bir kaç dostun olsun. Kendine seçilmiş kardeşler edin. Hobiler edin. Spor yap. Bir terapiste git. İçindekileri anlat, hafiflersin.
Hayatında başarılar dilerim. Umarım hak ettiğin kadar mutlu bir hayatın olur

Birçok kez terapiste gittim maalesef yararı olmadı ama anladım ki en çok yararı kendime kendim yapabilirmişim.Dikkat dağınıklığı vardı bende yıllardır ve ilaçlar kullandım onlar da beni iyice strese soktu derken istemediğim bir üniversitede buldum kendimi.Sınava hazırlanmayı düşünüyorum ya bu sene ya seneye bölümümü şimdilik seviyorum üniversitemi asla:)İyi dostlarım,arkadaşlarım ve her anlamda gelişimime katkıda bulunan erkek arkadaşım var.Sayesinde kendi bölümümü de öğreniyorum. Keman çalmak var aklımda yeteri parayı biriktirdim.Ve üniversitede ne kadar ilgisiz büyüdüğümü de anladım.Hiçbir yeteneğim yok hiçbir yere yönlendirilmemişim.Herkesin bir hobisi var benim pek yok bir tek insanlar ilgimi çekiyor.:) Umarım her şey için hayırlısı olur.Ama ben üvey annemle hesaplaşmadan göçersem işte o çok içimde kalır rabbim ona da bana da ömür versin ki içimde ukte kalmasın.

Üvey Anne

Yeni Üye

Nirvana

Yeni Üye

Yeni Üye

Yeni Üye

Nirvana

Nirvana

Popüler Üye

Yeni Üye

Yeni Üye

Zorla değilse bile zorbadır güzellik😉

Popüler Üye

Mis gibi huzur kokuyor❤

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.

Yeni Üye

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !

Yeni Üye

Yeni Üye

Only positive vibes 💕

Yeni Üye

Benzer Konular