Unutamıyorum

balpiyensesi .!.:

Herkese iyi akşamlar yeni bir hesap açtım kendime şuan sürekli kullandığım hesabıma bu konuyu açmak istemiyorum şimdiden bilginiz olsun, size ne yapacağım diye sormuyorum sadece sizin ile paylaşmak içimi dökmek istiyorum, bu durumu olumlu olumsuz yorum yapan herkese de saygım var şüpheniz olmasın. Konuma geleyim, 6 sene önce bir kursa gidiyordum yaz dı akşamları iş çıkışı akşam 7 de derse girer 9 bucuk gibi dersten çıkar koştura koştura minibüse biner evime gitmeye çalışırdım her akşam, kursa ilk başladığım 1 ay ın sonunda gibi bir sürede her aksam benimle aynı minibüse denk gelen birini farkettim benimle aynı semtte oturuyor ama evlerimizle aramızdaki mesafe baya vardı, o benden önce iniyordu artık o kadar gözüme çarpmaya başladı ki her akşam görmekten umursamaz olmuştum üstelik dikkatimi çekmesi kendisinden değil her akşam denk gelmemizden dolayıydı inanılmaz itici beni hiç bir şekilde etkilemeyen hatta her aksam denk gelmekten ziyadesiyle rahatsız olmaya başlamıştım minibüs boş olurdu o oturmaz elinde laptop çantasıyla bana bakardı hissederdim bunu neyse gel zaman git zaman 3 buçuk ay bu şekilde devam etti o kadar alışmışımki görmeye her akşam bu sefer her zaman indiği durakta inmedi benim ineceğim yere yaklaştıkça bende stres olmaya başladı hala inmiyordu hissettim dedim benimle konuşacak ne yapsam da engel olsam ne yapsamda konuşmasa diye kendi kendime düşünürken bir anda ineceğim durağa geldiğimi gördüm ve indim sessizce bir baktım arkamdan o geliyor sessizce bir bakar mısınız lütfen sizi yolunuzdan ettiysem afedersiniz ama ben daha fazla dayanamayacağım sizden çok etkilendim çok düzgün çok hanım hanımcık duruyorsunuz iki dakikanızı bana ayırırmısınız dedi buyrun dinliyorum dedim çok fazla konuşamam burada herkes beni ve ailemi tanır laf söz gitsin istemem dinliyorum sizi dedim telefon numaranızı alabilir miyim sakıncası yoksa dedi kaldım 10 sn kadar gözlerimin içine öyle bakıyordu ki o her akşam görmek rahatsız olduğum adam gitti bambaşka birini görür oldu kalbim yerinden çıkacak gibi heyecandan ne yapacağımı şaşırdım ve verdim nasıl oldu bilmiyorum verdim eve vardım 15 dk sonra arkasından bir telefon o benden etkilediğini bu tavrının yanlış olduğunu ama başka türlü benimle nasıl irtibata geçeceğini bilmediği için bu yola başvurduğunu söyledi ve özür diledi sorun değil dedim gayet mesafeli şekilde, sonra akşamları kurs çıkışı birlikte minibüse biner olduk güzel zamanlardı kıymetini bilemedim, bilemememin sebebi ise benim ilk aşkım çocukluk aşkım olan eniştemin arkadaşı olan adamı sevmem yıllarca onu sevdim kalbim onun için attı sandım hoş o zamanlar 17-18 yaşlarında genç bir kızdım ona aşık olduğumu sandığımda o dediğim eniştemin arkadaşı ama o bana hiç yüz vermez konuşursakta benimle bir kardeşi gibi konuşur duygusal olarak benimle bir şey olamayacağını ifade etmeye çalışmıştı zamanında ama diyorum ya çok küçüktüm inanmadım inanamadım sonra bu kurstan tanıştığım insandan bahsettim ona bu arada bu bahsettiğim yerdeki konuşmalarımı msn vardı eskiden bilirsiniz ordan konuşurduk dedim sen beni istemiyorsun bundan sonra bende sana saygı duyuyorum ve yeni tanıştığım biri var bundan dolayı bir daha muhabbetimize devam etmeyelim söylemek istedim dedim, o beni kardeşi gibi gören insan bir anda gitti işte ben senden hoşlanıyorum aslında söyleyemedim eniştenden çekindim e getirdi hiç bir şey demedim yoluma o kurstan tanıştığım insana bir şans vererek devam etmek istedim ki öyle oldu onunla 3 aylık bir flört durumumuz oldu ama ona karşı hiç bir şey hissetmiyordum aklım hala o yıllarca beklediğim sevdiğim insandaydı yani eniştemin arkadaşında sonra bir gün evdeyken telefonum çaldı zamanında sana olumsuz oldum kardeşim gibi görüyorum seni ama ben senden hoşlanıyorum dedi birlikte yürümeye var mısın dedi? ben çok şaşkınım yıllarca beni reddeden adam ne oldu da hayatıma biri girdi diye değişir diye düşünmeden kendimi alamıyorken bir anda kursta tanıştığım o adamı sildim attım ayrılalım bile demedim telefonlarına çıkmadım günlerce aradı mesaj attı mailler attı bakmadan sildim aradan 2 ay geçti ondan telefonlar sms ler mailler kesildi, rahatlamıştım eniştemin arkadaşıyla da bu arada birliteliğime devam ediyordum bana hiç yanlışı olmadı eniştemin de faktoru var sanırım 6 ay birlikte flort donemimiz oldu ve bir akşam bana sebep bile göstermeden mesaj attı BİTTİ dedi dedim ne bitti ayrılmak istiyorum dedi dedim nasıl olur sebep ne ne yaptım olmuyor dedi? o zaman başımı duvarlara vurmak istedim günlerce yemek yemedim kilolar verdim babam şüphelenmeye başladı bu halde görünce numaradan yedim derdim, o zaman o kursta beni aylarca gözetleyen bana sevgisini aşkını samimiyetini veren adamı bir anda bıraktığımı aslında çok büyük haksızlık yaptığımı şimdi anlamıştım, onu aradım görüşmek istediğimi söyledim kabul etti bir cafe ye gittik iş çıkışı yanıma geldi elinde laptop o kısacık flort donemimizde çekilen fotolarımız benim tek fotoğraflarım hala öylece durduğunu gösterdi bana, 10 kilo vermiş o da benim bu yaptıklarımdan onu terk edip gittiğimden dolayı pişman olduğumu söyledim zaman dedi seninle ilgili hep aklımda soru işareti olacak sana şimdi tamam gel barışalım bile desem dedi, tamam dedim ben seni beklerim dedim o ara da aralıklarla aradı beni sesimi duydu kapadı sesimi duydu kapadı aradan 7 ay geçti hala bana dönmedi dayanamadım sordum ne zaman cevabını vereceksin daha düşünecek misin bu zaman fazla olmadı mı dedim? yine ses vermedi beni de yıpratıyorsun bu halde hiç gelmedim farzet dedim ve çektim gittim tamamen hayatından. 3 sene sonra evlendim o kadar acı şeyler yaşadım ki ikili ilişkiler birinde ben bıraktım beni çok seven değer veren kıymet veren adamı ikincisinde de yaptığımı ektiğimi biçmiş oldum. her gece ağlaya ağlaya dualar ettim Allah ım beni benden çok seven bana değer veren bir adam çıkar karşıma dedim 3 sene sonra eşim çıktı karşıma şükürler olsun beni benden daha çok seven kendi ailemden beni daha çok düşünen biri çıktı çok sevdim onu hala da seviyorum iyi ki çıktı karşıma yoksa bu durumu atlatamazdım galiba evet onu yani eşimi çok seviyorum ama aşıkmıyım hayır bir kez tattım bu aşkı onu da kendi ellerimle bir kelime ile yıktım gittim sonra toparlayamadım. Bu arada ben evlendikten sonra beni aradı hayırlı olsun evlenmişsin senin adına çok sevindim seni aylarca beklettiğim için özür dilerim dedi, tebriğin teşekkürler sana da mutluluklar diyip kapattım. Sadece içimde kalan şeyleri yazmak istedim yanlış anlaşılmak istemem hakkınızı helal edin çok uzun oldu...

Genişletmek için tıkla...

safkelebek .!.:

Pff, evliliğiniz hayırlı olsun, mutlu olun da
Ayrıldık bile yazamayan bir insansınız, bir de soruyorsunuz çocuğa hala cevap vermeyecek misin diye.
Ben kaale bile almazdım pişmanlığınızı.

Genişletmek için tıkla...

balpiyensesi .!.:

Herkese iyi akşamlar yeni bir hesap açtım kendime şuan sürekli kullandığım hesabıma bu konuyu açmak istemiyorum şimdiden bilginiz olsun, size ne yapacağım diye sormuyorum sadece sizin ile paylaşmak içimi dökmek istiyorum, bu durumu olumlu olumsuz yorum yapan herkese de saygım var şüpheniz olmasın. Konuma geleyim, 6 sene önce bir kursa gidiyordum yaz dı akşamları iş çıkışı akşam 7 de derse girer 9 bucuk gibi dersten çıkar koştura koştura minibüse biner evime gitmeye çalışırdım her akşam, kursa ilk başladığım 1 ay ın sonunda gibi bir sürede her aksam benimle aynı minibüse denk gelen birini farkettim benimle aynı semtte oturuyor ama evlerimizle aramızdaki mesafe baya vardı, o benden önce iniyordu artık o kadar gözüme çarpmaya başladı ki her akşam görmekten umursamaz olmuştum üstelik dikkatimi çekmesi kendisinden değil her akşam denk gelmemizden dolayıydı inanılmaz itici beni hiç bir şekilde etkilemeyen hatta her aksam denk gelmekten ziyadesiyle rahatsız olmaya başlamıştım minibüs boş olurdu o oturmaz elinde laptop çantasıyla bana bakardı hissederdim bunu neyse gel zaman git zaman 3 buçuk ay bu şekilde devam etti o kadar alışmışımki görmeye her akşam bu sefer her zaman indiği durakta inmedi benim ineceğim yere yaklaştıkça bende stres olmaya başladı hala inmiyordu hissettim dedim benimle konuşacak ne yapsam da engel olsam ne yapsamda konuşmasa diye kendi kendime düşünürken bir anda ineceğim durağa geldiğimi gördüm ve indim sessizce bir baktım arkamdan o geliyor sessizce bir bakar mısınız lütfen sizi yolunuzdan ettiysem afedersiniz ama ben daha fazla dayanamayacağım sizden çok etkilendim çok düzgün çok hanım hanımcık duruyorsunuz iki dakikanızı bana ayırırmısınız dedi buyrun dinliyorum dedim çok fazla konuşamam burada herkes beni ve ailemi tanır laf söz gitsin istemem dinliyorum sizi dedim telefon numaranızı alabilir miyim sakıncası yoksa dedi kaldım 10 sn kadar gözlerimin içine öyle bakıyordu ki o her akşam görmek rahatsız olduğum adam gitti bambaşka birini görür oldu kalbim yerinden çıkacak gibi heyecandan ne yapacağımı şaşırdım ve verdim nasıl oldu bilmiyorum verdim eve vardım 15 dk sonra arkasından bir telefon o benden etkilediğini bu tavrının yanlış olduğunu ama başka türlü benimle nasıl irtibata geçeceğini bilmediği için bu yola başvurduğunu söyledi ve özür diledi sorun değil dedim gayet mesafeli şekilde, sonra akşamları kurs çıkışı birlikte minibüse biner olduk güzel zamanlardı kıymetini bilemedim, bilemememin sebebi ise benim ilk aşkım çocukluk aşkım olan eniştemin arkadaşı olan adamı sevmem yıllarca onu sevdim kalbim onun için attı sandım hoş o zamanlar 17-18 yaşlarında genç bir kızdım ona aşık olduğumu sandığımda o dediğim eniştemin arkadaşı ama o bana hiç yüz vermez konuşursakta benimle bir kardeşi gibi konuşur duygusal olarak benimle bir şey olamayacağını ifade etmeye çalışmıştı zamanında ama diyorum ya çok küçüktüm inanmadım inanamadım sonra bu kurstan tanıştığım insandan bahsettim ona bu arada bu bahsettiğim yerdeki konuşmalarımı msn vardı eskiden bilirsiniz ordan konuşurduk dedim sen beni istemiyorsun bundan sonra bende sana saygı duyuyorum ve yeni tanıştığım biri var bundan dolayı bir daha muhabbetimize devam etmeyelim söylemek istedim dedim, o beni kardeşi gibi gören insan bir anda gitti işte ben senden hoşlanıyorum aslında söyleyemedim eniştenden çekindim e getirdi hiç bir şey demedim yoluma o kurstan tanıştığım insana bir şans vererek devam etmek istedim ki öyle oldu onunla 3 aylık bir flört durumumuz oldu ama ona karşı hiç bir şey hissetmiyordum aklım hala o yıllarca beklediğim sevdiğim insandaydı yani eniştemin arkadaşında sonra bir gün evdeyken telefonum çaldı zamanında sana olumsuz oldum kardeşim gibi görüyorum seni ama ben senden hoşlanıyorum dedi birlikte yürümeye var mısın dedi? ben çok şaşkınım yıllarca beni reddeden adam ne oldu da hayatıma biri girdi diye değişir diye düşünmeden kendimi alamıyorken bir anda kursta tanıştığım o adamı sildim attım ayrılalım bile demedim telefonlarına çıkmadım günlerce aradı mesaj attı mailler attı bakmadan sildim aradan 2 ay geçti ondan telefonlar sms ler mailler kesildi, rahatlamıştım eniştemin arkadaşıyla da bu arada birliteliğime devam ediyordum bana hiç yanlışı olmadı eniştemin de faktoru var sanırım 6 ay birlikte flort donemimiz oldu ve bir akşam bana sebep bile göstermeden mesaj attı BİTTİ dedi dedim ne bitti ayrılmak istiyorum dedi dedim nasıl olur sebep ne ne yaptım olmuyor dedi? o zaman başımı duvarlara vurmak istedim günlerce yemek yemedim kilolar verdim babam şüphelenmeye başladı bu halde görünce numaradan yedim derdim, o zaman o kursta beni aylarca gözetleyen bana sevgisini aşkını samimiyetini veren adamı bir anda bıraktığımı aslında çok büyük haksızlık yaptığımı şimdi anlamıştım, onu aradım görüşmek istediğimi söyledim kabul etti bir cafe ye gittik iş çıkışı yanıma geldi elinde laptop o kısacık flort donemimizde çekilen fotolarımız benim tek fotoğraflarım hala öylece durduğunu gösterdi bana, 10 kilo vermiş o da benim bu yaptıklarımdan onu terk edip gittiğimden dolayı pişman olduğumu söyledim zaman dedi seninle ilgili hep aklımda soru işareti olacak sana şimdi tamam gel barışalım bile desem dedi, tamam dedim ben seni beklerim dedim o ara da aralıklarla aradı beni sesimi duydu kapadı sesimi duydu kapadı aradan 7 ay geçti hala bana dönmedi dayanamadım sordum ne zaman cevabını vereceksin daha düşünecek misin bu zaman fazla olmadı mı dedim? yine ses vermedi beni de yıpratıyorsun bu halde hiç gelmedim farzet dedim ve çektim gittim tamamen hayatından. 3 sene sonra evlendim o kadar acı şeyler yaşadım ki ikili ilişkiler birinde ben bıraktım beni çok seven değer veren kıymet veren adamı ikincisinde de yaptığımı ektiğimi biçmiş oldum. her gece ağlaya ağlaya dualar ettim Allah ım beni benden çok seven bana değer veren bir adam çıkar karşıma dedim 3 sene sonra eşim çıktı karşıma şükürler olsun beni benden daha çok seven kendi ailemden beni daha çok düşünen biri çıktı çok sevdim onu hala da seviyorum iyi ki çıktı karşıma yoksa bu durumu atlatamazdım galiba evet onu yani eşimi çok seviyorum ama aşıkmıyım hayır bir kez tattım bu aşkı onu da kendi ellerimle bir kelime ile yıktım gittim sonra toparlayamadım. Bu arada ben evlendikten sonra beni aradı hayırlı olsun evlenmişsin senin adına çok sevindim seni aylarca beklettiğim için özür dilerim dedi, tebriğin teşekkürler sana da mutluluklar diyip kapattım. Sadece içimde kalan şeyleri yazmak istedim yanlış anlaşılmak istemem hakkınızı helal edin çok uzun oldu...

Genişletmek için tıkla...