Bizim 1.5 yıllık ilişkimiz vardı başlarda her şey iyiydi sonra ben zamanla takıntılı. Yaşlarımız 17 ve 19. Neyse ben zamanla negatif ve kavga çıkaran biri oldum hareketlerinde en ufak değişiklik görsem elimde olmadan bunu dert eder kavga başlatırdım zamanla onun da tahammülü azaldı ve o da kavga çıkarmaya başladı en sonunda dayanamadı beni terk etti ben onu çok sevdim her şeyine katlandım kavgalarına hakaretlerine sevgisizliğine ama o gitti. Ayrılır ayrılmaz beni her yerden engelledi fotolarımızı sildi ailelerimiz tanışıyordu annemin numarasını silmiş. Şu an ise tamamen kendimi suçluyorum keşke biraz daha özgüvenli olsaydım daha pozitif olsaydım onu kendimden soğutmasaydım diye. Ben ayrıldıktan 2 ay sonra annesine yazdım o beni çok üzüyor barışmak istiyorum falan diye annesi herkesin tercihi kendini bağlar canım biz bir şey yapamayız dedi çok üzüldüm onun için her şeyimi feda ederdim her kavgadan sonra defalarca özür diler düzelmek için elimden geleni yapacağımı söylerdim. Bu arada ayrılır ayrılmaz ortadan kayboldu ne mesaj attı ne aradı (ben de ona yazmadım sadece annesine yazdım) sadece engellemiş sildikleriyle kaldı geri de döneceğini sanmıyorum hani yazmayınca geri dönüyolardı nerede 3 ay oldu çok özlüyorum her sabah kalp çarpıntısı ile uyanıyorum stresten ellerimi yiyorum parmaklarım hep kan oldu ne yapacam nasıl geri döndürücem bilmiyorum.