1.5 yıllık sevgilim 3 ay önce terk etti ama onunla barışmayı çok istiyorum onsuz yapamıyorum?

O yasta biliyorum bu sanko hic gecmeyecek gibi geliyor da keske annesine ulasacak kadar pesinde dolasip onu hepten yukarilara cikarmasaydin gercekten ilgini onun ustunden dagitacak seyler bulmalisin yoksa bu is zor. Isin kotusu de su sen onun pesinden kostukca o daha da kacacak klasik yani. Nolursa olsun kendini bu kadar ayaklar altina vermemelisin bence
 
bazı yorum yapan akıl tutulması yasayan arkadasları anlamıyorum. Bu cocuk daha. 17 yaş. Kendı kızınız olsa böyle sert uslupla mı yazacaksınız?

Kendi kizim var. Yetistirme tarzimin en önde giden hedeflerinden bir tanesi her kirintiyi sevgi zannetmemesi. Bir erkegin ona küfür ettiginde, saygisizlik ettiginde tekmeyi hemen basmak zorunda oldugunu anlamasini saglamak mesela. Öz sevgi ve öz sayginin herseyden önce geldigini. Bizim toplumda kizlaxr halen o kadar sevgisiz büyüyor ki, bir iki sevgi kirintisini alabilmek icin elin herifin saygisizligina ve siddetine katlaniyor. Ben o yüzden psikolojik yardim alinmasini tavsiye ediyorum. Sevmek ve karsiligini görmek baska. Kendini degmeyecek insanlar icin paralamak farkli. Kizimiz kendine uyanmasa yarin obür gün gider böyle biri ile de evlenir, hayatini da b** gibi gecirir. Bu davranislarin yasi yok. 17 de neyise düzeltilmese 25 de 30 da ve daha sonra da devam eder. Iliskinin detaylarini sorsak bakalim ne kadar cok sevgisizlige ve hadsizlige sustu yalnis yerde sevgi aradigi icin.
 
Bana da böyle yapsan ben de seni terk edip, her yerden engellerdim. Stres topun mu adam senin? Ay bir de aileye yazmak niye ya ? Bu ilişkiyi unut dönüşü yok artık. Daha sağlıklı bir ilişkiye başlarsın ama şu uçan sinekten kıskanıyorum triplerinden vazgeçin artık.
Benimki kıskançlık değildi. Hatta yolda yürürken kız arkadaşlarına selam verip yanımda kitap okumaya davet ediyordu bir şey demiyordum trip bile atmiyordum. Benim takıntılarım onun bana davranışları üzerineydi ayrıca o da bana kötü davrandı sevgilisi değilmiş gibi davranıyordu bana
 
Peki ben neden onu çektim? Benimle asla empati yapmadı sorunlarımı dinlemedi hiçbir şeyde arkamda durmadı tahammülü azalınca saygısızlaştı ama ben ona asla kıyamadım
iste salaksin ki cekmissin. sevgili dedigin insani mutlu eder. seninki ezmis, hakaret etmis, kavga etmis. hala sevgilim demissin
yarin yenisini bulursun döver söver ona da askim askim dersin.
sen böyle ezik olduktan sonra kim neden seni ezmesin ki?
gencecik kizsin yazik etme kendine yaaa, kendi degerini kendi belirler insan. sen sana boyle davranan adama hala askim diyip yalvariyorsan der ki "demek ki bu kadin sevilmeye degil hakaretlere layik" aha böyle oluyor
 
Peki ben neden onu çektim? Benimle asla empati yapmadı sorunlarımı dinlemedi hiçbir şeyde arkamda durmadı tahammülü azalınca saygısızlaştı ama ben ona asla kıyamadım

Sen kendi hayatina basindan bu yana baksan ve kendi icinde inandiklarini sorgulasan (mesela sevgi sana göre hak edilmek zorunda mi, yoksa serbestce mi verilir birine) o zaman bunlarin cevaplarini bulursun? Sen kendine göre sevgiyi, sevilmeyi kendine layik görüyormusun? Cevrendeki iliskiler nasildi? Evinde yeterli kadar sevgi ve ilgi gördün mü? Annenin ve babanin evliligi nasildi? Bu kisi ile tanisirken kendi hayatinda mutlumuydun? Iliski icinde paniklemeye basladiginda bu icinden gelen birsey miydi yoksa onun davranislari mi tetikledi. Böyle sorular sorarak kendini daha iyi tanirsin ve bunlarin neden oldugunu anlarsin.
 
Bizim 1.5 yıllık ilişkimiz vardı başlarda her şey iyiydi sonra ben zamanla takıntılı. Yaşlarımız 17 ve 19. Neyse ben zamanla negatif ve kavga çıkaran biri oldum hareketlerinde en ufak değişiklik görsem elimde olmadan bunu dert eder kavga başlatırdım zamanla onun da tahammülü azaldı ve o da kavga çıkarmaya başladı en sonunda dayanamadı beni terk etti ben onu çok sevdim her şeyine katlandım kavgalarına hakaretlerine sevgisizliğine ama o gitti. Ayrılır ayrılmaz beni her yerden engelledi fotolarımızı sildi ailelerimiz tanışıyordu annemin numarasını silmiş. Şu an ise tamamen kendimi suçluyorum keşke biraz daha özgüvenli olsaydım daha pozitif olsaydım onu kendimden soğutmasaydım diye. Ben ayrıldıktan 2 ay sonra annesine yazdım o beni çok üzüyor barışmak istiyorum falan diye annesi herkesin tercihi kendini bağlar canım biz bir şey yapamayız dedi çok üzüldüm onun için her şeyimi feda ederdim her kavgadan sonra defalarca özür diler düzelmek için elimden geleni yapacağımı söylerdim. Bu arada ayrılır ayrılmaz ortadan kayboldu ne mesaj attı ne aradı (ben de ona yazmadım sadece annesine yazdım) sadece engellemiş sildikleriyle kaldı geri de döneceğini sanmıyorum hani yazmayınca geri dönüyolardı nerede 3 ay oldu çok özlüyorum her sabah kalp çarpıntısı ile uyanıyorum stresten ellerimi yiyorum parmaklarım hep kan oldu ne yapacam nasıl geri döndürücem bilmiyorum.
Allah aşkına silkelenin ve kendinize gelin, parazitmisiniz siz o olmadan yaşayamayacaksınız? Bir de bayıl bari feriha.
 
Dünyanın sonu değil. İlk ayrılan siz değilsiniz, sonda olmayacaksınız yine sevip yine aşık olup yine ayrılacaksınız. Umalım ki en azından karşınızdakide sizi sevsin ki değerli insan olduğunuzu hatırlayın hayatın bir yerlerlerinde. Ayrıldığınız hiç sevmemiş zira.
Mümkünse sevmeyen insanlardan sevgi dilenmeyi bırakın. Sevmeyen sevmiyordur zorla sevdiremezsiniz kendinizi...
 
bazı yorum yapan akıl tutulması yasayan arkadasları anlamıyorum. Bu cocuk daha. 17 yaş. Kendı kızınız olsa böyle sert uslupla mı yazacaksınız?
Canım benım daha cok gencsın senın yasındayken bende duygularıma hakım olamıyodum her seyı ust sınırda yasıyor ınsan. Zamanla olacak seyler bunlar. Kendıne yenı hobiler edinmeye calıs. Emin ol kimler geliyor kimler geçiyor 27 yaştan bildiriyorum sana bunu. Geçmeyecek gibi olacak oluyor ama sonra bi bakıyorsun o gitmiş başka gelmiş
Çocuğum 17 yaşında böyle davransa benim tepkilerim çok daha sert olurdu. Birde gitmiş çocuğun annesini aramış, hey Allah'ım ya.😅
Gitsin ders calissin
 
Bizim 1.5 yıllık ilişkimiz vardı başlarda her şey iyiydi sonra ben zamanla takıntılı. Yaşlarımız 17 ve 19. Neyse ben zamanla negatif ve kavga çıkaran biri oldum hareketlerinde en ufak değişiklik görsem elimde olmadan bunu dert eder kavga başlatırdım zamanla onun da tahammülü azaldı ve o da kavga çıkarmaya başladı en sonunda dayanamadı beni terk etti ben onu çok sevdim her şeyine katlandım kavgalarına hakaretlerine sevgisizliğine ama o gitti. Ayrılır ayrılmaz beni her yerden engelledi fotolarımızı sildi ailelerimiz tanışıyordu annemin numarasını silmiş. Şu an ise tamamen kendimi suçluyorum keşke biraz daha özgüvenli olsaydım daha pozitif olsaydım onu kendimden soğutmasaydım diye. Ben ayrıldıktan 2 ay sonra annesine yazdım o beni çok üzüyor barışmak istiyorum falan diye annesi herkesin tercihi kendini bağlar canım biz bir şey yapamayız dedi çok üzüldüm onun için her şeyimi feda ederdim her kavgadan sonra defalarca özür diler düzelmek için elimden geleni yapacağımı söylerdim. Bu arada ayrılır ayrılmaz ortadan kayboldu ne mesaj attı ne aradı (ben de ona yazmadım sadece annesine yazdım) sadece engellemiş sildikleriyle kaldı geri de döneceğini sanmıyorum hani yazmayınca geri dönüyolardı nerede 3 ay oldu çok özlüyorum her sabah kalp çarpıntısı ile uyanıyorum stresten ellerimi yiyorum parmaklarım hep kan oldu ne yapacam nasıl geri döndürücem bilmiyorum.
Birazcık daha sabret şuan hiç geçmicekmiş gibi geliyor ama ilerde sanki konunun seninle alakası yokmuş gibi sanki bunları sen yaşamamışsın gibi gelecek daha küçüksün ilerde ne insanlara denk geleceksin ne kadar üzülürsen üzül ama kovalama bırak gitsin . Kendini gelistirmeye bak okuluna odaklan çalışıyorsan Parana odaklan bu zamanını birdaha bulamazsın.
 
X