Üniversiteyi yatılı okumayın kardeşim...

PeSpEmBe

Uyuduum ben Büyüdüüm ben
Kayıtlı Üye
15 Kasım 2008
1.675
3
116
İzmir
Cidden , artık herkes kendi memleketinde , kendi anasının , babasının yanında , liseye gider gibi gitsin üniversiteye... Yatılı ve başka başka şehirlerde , anasından babasından

kilometrelerce uzakta , hele hele yurt denilen ; 8 -10 kişilik odalı yerlerde hiç mi hiç barınmasınlar... Kendi evlerine çıkmalarına da müsade edilmesin, "kankim" diye aynı eve

girip sonra kanlı bıçaklı olmalarının yolu kesilsin bir an önce !:umursamaz:

Doluyum , doldum artık... Lisede aynı sıralarda masum, telaşsız , ÇIKARSIZ , tamamen dostça yaşadığım arkadaşlıklarım , arkadaşlarımın üniversitede ailelerinden ayrı yerlere

gitmesi ve benim ailemle aynı şehirde okumamla tamamen boyut , şekil ve renk değiştirdi...Çok üzgünüm çoook

Ailesiyle yaşayan üniversiteli için, aileus ; aileisnden ayrı yaşayan üniversiteliler içinse yurtzedeus kelimelerini kullanıcam , belirtiyim şimdiden...hihoyyyt

Ailesiyle aynı şehirde lise tadında üniversite okuyan ben , her türlü imkanı ailemin evinde tatmaya devam ettim, üniversite arkadaşlarımdan kafa dengi varsa onlarla takıldım

gezdim , sonra yine evime döndüm , annecimle paylaştım günümü.. Zaman zaman yemeğe , kalmaya samimi olduklarımı çağırdığım da oldu ,cokacimcoook arkadaşlarıma gidip kaldığım da...

Ama dediğim gibi yuvam vardı ve ben bana ters gelen bir durum oldu mu çekip yuvama geldim , arkadaşsız kaldığım zamanlar en büyük arkadaşım olan annemle sohbet ettim :1hug:,

kimseye müdana etmek zorunda kalmadım...:umursamaz: Çıkar nedir bilmedim , baba evindeydim ...:içelim:

Gelelim, bıçağın öteki yüzüne :1ninca: Bu yüzü keskin dikkat gamyoncuiremsu Yurt hayatı yaşadılar, 8-10 kişilik yurt odalarında , 8-10 tanımadıkları kişiyle , farklı iklimlerden , farklı kültürlerden ,

farklı şartlardan kopup gelen yurdum insanları yeri geldi katlanmayı öğrendi Çok üzgünüm çoook( oda arkadaşından gelen türlü cefalara ), yeri geldi psikolojik savaş yaşandı (malum yurt odaları

ranzalardan oluşur, şimdi ranzası üst katta olan ayşeyi düşünelim, üst kata çıkmaya üşendi ve samimiyetine sığınarak alt komşusunun yatağına oturur, orda piknik yapar, orayı kullanır oldu,

bu da alt kat sahibi için zaman zaman çekilmez bir hal alabilir ), yeri geldi yurttaki hijyensizlikten çıldırdı ( malum bilmem kaç kişilik yurt ve her katta 5-6 tuvalet var ve yüzlerce kişi için

10 civarı banyo ), yeri geldi kalabalık odasında kafa dinleyemedi bunaldı , yeri geldi etrafındaki insanların yapmacık hareketlerini gördü tiksindi, yeri geldi patladı :1ninca:, yeri geldi çıldırdı -tatlicadiarzu-

Ve bu arada yurtzedeus , yeni yeni kelimeler de öğrendi, aileusun henüz öğrenmediği şeylerdi bunlar... Yurtzedeus , "çıkar", "iki yüzlülük" , "açlık" , "parasızlık" gibi

kavramlarla tanışmış , kendi deyimiyle " hayatı öğrenmiş" , "insanları öğrenmiş" ve bunun doğal sonucu olarak "olma(pişme)" yolunda ciddi adımlar atmıştı kendine göre

Yurtzedeus bunları yaşarken aileus bunlar yaşamamıştı , evet... Yaşamadığı için de hala o eski dost, eski bakışlar, eski saflık, eski niyeti kendisinde hakimdi.. Ama dostu sandığı

yurtzedeusu çok değişmiş , kendi tabiriyle " hayatı öğrendiği" için eski niyetlerini birer beşer yitirmişti... Artık karşısındaki insana yaklaşırken bir değil , beş adım geriden

yaklaşıyordu , gülümsemesinde bir yapaylık, bir mesafesi vardı :jeyyar: Eski dostuna karşı da ...

Kimbilir belki artık o da çıkarcı , ikiyüzlü olmuştur , belli mi olur CADIARZU Ya da hep öyleydi, o küçüktü anlayamamıştı lise sıralarında CADIARZU

Velhasıl kelam , buraya hayatın çok çok içinden bir serzenişte bulundum... Malesef yaşanmış bir hikayedir tarafımca .Keşke gerçek değil , kurgu oslaydı ama öyle :1no2:

Etrafımda eskiden samimi dostum olan, ancak yurtzedeus olduktan sonra gözümde iyi niyetlerini ve saflıklarını yitiren , eski dostum olmaktan çıkan o kadar çok insan var ki:tomato:

Ben de bunu yazdım rahatladım , peki ya şimdi :sm_confused: YÖK ' e sesleniyorum, herkes kendi ilindeki üniversitede okusun , başka şehire gitmesin...yasakkelime Hem

böylece yurt murt açmanıza gerek de kalmaz, üniversitelilerin başka şehirleri gidip istila (!) etmelerine de , açlık , yokluk çekmelerine de vesaire vesaire...

Bakın , böylece eski dostluklar da eski dostluk olarak yerinde kalır , kimse değişmek zorunda kalmaz , nokta yerimseniben

NOT : Şakayla karışık , bir iç dökmesiydi bu. Trajikomik derler ya ondan işte ...oturup ağlamayacağım buna da di mi ama zemuszemus

Kimi zaman birilerini silmemiz gerekir ya hayatımızdan ,işte o zaman bile gülümsemek lazım, hayat kısa ...


a.s. Şeniz buyrunnnnnnnnn Beni dinleyen herkese sevgiler, saygılar buyrunnnnnnnnn Şeniz a.s.


:enbuyukkk: :enbuyukkk: :enbuyukkk:
:enbuyukkk: :enbuyukkk:
:enbuyukkk:
 
Son düzenleme:
Belki senin için çok doğru bi yazı oldu ama ilk eleştiri benden gelsin...
Arkadaşım ben ailemden kilometrelerce uzakta okudum, yeri geldi çok farklı insanlar gördüm yeri geldi ağladım, bağırdım çağırdım, psikopatlar gördüm ama hiçbir zaman senin şu yazdıklarını düşünmedim...
Aksine işte hayat buymuş dedim, hayat buysa her insana güven söz konusu olamaz, ama şu varki lisedeki mahallemde arkadaşlarımdan hiçbir zaman kopmadım, çocukluk arkadaşlarımın üzerine farklı şehirlerden farklı insanlar eklendi. Uzaklarda ağladığım zaman annem yanımda olmadı ama arkadaşlarım oldu, bana sahip çıktılar bense arkadaşlığın dostluğun ne kadar önemli olduğunu oralarda anladım ve eski arkadaşlarıma daha çok sarılmayı öğrendim, annemin önemini bana destek olmasını uzaklarda daha ii anladım, şimdi anneme çok daha farklı gözle bakıyorum....Şuan birçok şehire gittiğim zaman beni memnuniyetle evine kabul edecek dostlarım var ve hiçbirimizde ikiyüzlü ve çıkarcı değiliz...
Bence bu sistem müthiş bir sistem hayat nedir nasıldır bize öğretiyor, aklımızı nasıl kullanmamız gerektiğini sorumluluğun ne demek olduğunu öğretiyor bizlere... ış hayatı için bir ön hazırlık oluyor farklı şehirde okuyup farklı insanlarla iletişim kurmak...
He belkide senin anlatmaya çalıştığın gibi olanlar vardır, ben onları yurtzedeus değil, gerçek hayatı taşıyamayanlar olarak nitelendiriyorum...
 
bende bir ailesussustum, kardeşimse bir yurtzedeus
ben çok şanslıydım kardeşimse kimi zaman şanslı kimzi zaman şansız
kardeşmi yurtta ziyaret ettiğimde ağlayarak çıktığımı bilirim, dayanmadım o hale, yerler beton, 3-5 ranza ufacık yerlere sığmaya çalışmış gençlerr, bir tuvalaete giriyorsunzu her yerde psilik, oraya buraya atılımş pedler, kardeşim sıcak suyu ararken buz gibi soğuk suyla yıkanırı bazende o suyun altında haşlanırdı, ders çalışmasaasın gece uyuyamazsın, sen yatarken biri kalkar ışığı yakar ranazasında çalışmaya başlar, hatırlarım yurt görevlisi yicekleri topluyor diye camdan iple sarkıtırlardı yiceklerini , denlisi densizi çeşit çeşit insan, henüz 18-19 yaşında genceik insanlar, kimisi kabak çiçeği gibi açılır kimisi içine kapanır,tabi ben bu durumu gördükten sonra dayanamadım ailemi ikna ettim ve kardeşime bir ev açtık, kardeşime güvendik, güvenimzii sarsmadıda sağolsun, ev yemeğine hasret gelirdi ayda bri eve, para isteyemez elindekiyle geçinmeye çalışırdı, burs için çırpınırdı.kimsenin tabağından bişey yemeğen kardeşim aç kaldığındaa bir tabağı arkadaşıyla paylaştı. he hayata dair bişeyler öğrendimi öğrendi, temiz ve düzenli olmayı öğrendimi öğrendi, paylaşmayı öğrendimi öğrendi, aileni kıymetini öğrendimi öğrendi, kendine güvenli bir genç kız oldumu oldu. tabi bu herkes için aynı değil malesef. ister istemez gençlerde anne baba başta olmayınca özgürlük duygusu gelişirmi gelişir bana göree, buda kişiden kişiye değişir, kardeşim hayata dair daha katı mı şimdi sanmıyorum, ama daha tedbirli olduğu kesin.

he ben ailemin yanında olduğum için çok sıkıntı çekmedim, başım ağrıyıp hasta olduğumda sırtımı sıvazlayan bir annem vardı yanımda beni koynuna alıp sarıp sarmalayan, ama kardeşim hasta olduğunda kimse olamadı yanındaa

he ben o denli özgür yaşayamadım, eve giriş çıkış saatlerim belli görüştüğüm kişiler sınava tabiydi, ama kardeşim daha özgür dü, arkadaşlarıyal saatlerce görüşebiliyordu, eğlenme durumunda istedii gibi eğlenebiliyordu.

herşeyin bir dezavanatajı avanatjı var ama, bende senden yanayım, hiçbirşey ailenin yanında olduğunda mutlu ve hzuurlu olduğun gerçeğini değiştirmez, keşke dediğin gibi herkes ailesinin yanında kalabilse ve eğitim şartları iyileştirilse, gençler uzakalra gitmese, sırtlarını sıvazlayan bir ailleri olsa keşke yanlarındaa
 
ben ünideyim..ailemin yanında
benim için gayet ii rahat yediğim önümde yemediğim ardımda..param olmasa bile sıgınacak bi evim var
canım sıkıldıgında odama cekilebiliyorum
ama tek sinir oldugum nokta..
yurtta ya da evde kalan arkadaşlarım en ufak bi durumda amaan sen ailenin yanıdasın sana ne var diolar..
ben buna sinir oluyorum
bana öle bi tavır yapıolr ki bazen sanki ben ayrıdım ailelerindn onları
hıhh kıskançlar nolcak :dilcikar:
 
he he bu konu çok güzel hareketlere konu olur..doğru aslında barınma,yemek,yol masrafı yüzünden çocuğunu okutamayan insanlar var herkes kendi bulunduğu ilde okursa bu sorunda ortadan kalkmış olur..ayrıca anne babalar çocuklarını daha rahat kontrol edebilirler malum zaman kötü...
 
O zaman tercihlerini kendi illerine yapsınlar, hı puanları yetmiyormu o zaman daha çok çalışıp puanlarını bulundukları ile göre ayarlasınlar...
Bildiğim kadarıyla öss'de hangi ildeysen o ilin öğrencilerinin tercihleri öncelikli oluyor...
Yurttada kaldım evde de kaldım şuan hiç pişman değilim iikide şehir dışına gitmişim diyorum...
Soğuk suylada yıkandım, demir ranzalarda da yattım ama o günlerin manevi önemi asla bugünleri tutmuyor...
 
toplam 6 senelik ortaokul ve lise hayatım boyunca toplam 5 arkadaşım oldu çok iyi bir tanesi ile lisede farklı okullarda olsak da hala görüştüğümüzde kaldığımız yerden devam ediyoruz.diğer 4 tanesi ile ise 4 ümüzde ailemizden kilometrelerce uzakta okuduk aynı şehirde idik ama ve velhasıl biz bile aynı kalamadık.maalesef lisede dostum dediğin 4-5 kişiyle yola aynı şekilde devam edemiyorsun.ben şuna inandım her ne kadar lise arkadaşları çıkarsız da olsa insanların kişiliği tam oturmadığı için üniversitede mutasyona uğrayabiliyorlar.yurtzedeustuk 4 arkadaş aynı şehirde ama o 3 kişiden bana 1 kişi kaldı normal görüştüğüm o da dost olarak değğil sadece kavgasız gürültüsüz seviyeli bir arkadaşlık ahbaplık.

karakterleri değişiyor lisede çocuksun ama 20 yaşına geldiğinde artık sen çocuk değilsin..yani bence evdemi yurttamı kaldıda öyle oldudan çok liseden üniversiteye geçen bünye değişime uğradığı için aslında o çok iyi olan arkadaşının karakterinin yaşam şeklinin sana uygun olmadığını görüyorsun araya mesaf koya koya bir şekilde kopuyorsun bence bunla ilgili bu değişimler...benim üniversiteden en iyi dostum hala ailece görüşürüz o aileustu ben yurtzedeustum...
 
Çok Zor...Puan dolayısıyla maalesef aynı Şehirde okumak zor..
Ben Ayrı Okuyanlardanım..iyikide öyle olmuş ki bu kişiliğime bile çok şey kattı
Ağladım bağırdın öfkelendim küstüm üzüldüm Ailem yanımda olmadı!
ıyikide olmamışlar...

Şuan Onlar cenneteler ve ben onların Yokluğuna Dayanma gücümü
O 5 yılda kazanmışımdır sanırım...
Yanlız kalmayı başımın çaresine bakmayı öğrendim....
ıyiki Farklı Şehirde Okumuşum:)
 
bnde yaşadığım ilden farklı bir şehirde okudum bazen kızıp sinirlenip okouduğum şehire isyan ettiğim oldu ama iyiki uzakta okumuşum ben hastaneye bile annemle giden biriydim yalnız yapamazdım ama hasta oldum annem deil arkadaşlarım vardı dostluğu öğrendim parasız kaldım paylaştım paylaşmayı öğrendim 1 sene yurtta kaldım toz içinde uyudum temizlik yapmayı öğrendim ağlayan arkadaşımın başını omzuma yaslayıp teselli etmeyi öğrendim 4 senede evde kaldım HAYATI öğrendim iyiki uzakta okumuşum iyiki yoksa bu kadar sıkıca ayaklarımın üzerinde duramazdım
 
söylediklerinizi hem doğru hem yanlış buluyorum..dediklerinizin çoğu oluyor.
ama bende dışarda okuyan biri olarak çok şey yaşadım..kendi kendime bişeyler halletmeyi öğrendim..kendime olan özgüvenim gelişti..ama ben şanslıydım..Allahın sevgili kuluymuşum ki çevremde çıkarcı psikopat ikiyüzlü insanlar olmadı..hepsi candostumdu...ama ben yurtta değil güvendiğim sınıf arkadaşlarımla evde kaldım..ve kendimize göre kurallarımız vardı..kurallarada uyduk uymayanı uyardık..bu yüzden temizlik,yemek gibi sıkıntılar yaşamadık..eve erkek almadık vs vs...bana ters zaten o tür şeyler..ama şimdi bir kızım var ve geleceğinin derdine düştüm şimdiden..o kadar çok arkadaşım vardı ki ailesini kandıran,saf yerine koyan,parmağında oynatan..erkek arkadaşıyla kalır,yatar kalkar(beni alakadar etmez hiç ama) ailesi onu kendi gibi kızlarla kalıyor sanır..ziyarete gittiğinde hemen plan yapılır,bir ev ayarlanır kızların yanına geçiverir vsvs..çok uzar bu..eşimde bunları sürekli gördüğü için farklı şehirde okumasını istemiyor...bilmiyorum ne yapacağız..zaman gösterecek.ama ben kandırlın saf yerine konan anne olmak istemiyorum..ama kendine özgüveni olmasını da istiyorum..dengeyi kuracağız bi şekilde..
 
benim de tam tersi bulunduğum şehirdeki üniversitenin puanları daha düşüktü
ayrıca araştırıp kendime en uygun üniversite olarak belirlediğim üniversitede eğitim almak istedim
çok şükür isteğim gerçekleşti ama konunun diğer yanına gelince pespembecim arkadaşınla aranda geçenlere üzüldüm...
umarım düzelir aranız veya neyse hayırlısı
ama ben uzakta okumanın katlanılmaz veya yanlış veya istila veya saflığı kaybetmek demek olduğunu düşünmüyorum
ben 4 yıl boyunca 6 kişilik odaları olan yurtlarda kaldım, her yıl ev tutma isteğiyle başlıyordu ama yurttaki arkadaşlarımdan kopamıyordum
hala da en sevdiğim arkadaşlarımdır onlar benim, çünkü arkadaştan öte kardeş olmuştuk onlarla
çok güzel paylaşımlarımız oldu, çok defa beraber ağladık, çok defa beraber kahkahalara boğulduk,
birbirimizin üzüntü acı korku endişelerine en yakından şahit olduk, paylaştık
benim hayatta en çok şeyi paylaştığım arkadaşlarım kesinlikle onlardır... hiçbir zaman da kopamam onlardan

a.s.
 
Hayatı ve insanları daha iy tanımak adına ben tam tersini düşünüyorum.18-19 yaşına kadar hep ailesinin sıcak kucağında olan bireyin hayata bakışını duruşunun daha farklı olması için konunun ilk mesajındada arkadaşın bahsettiği sıkıntıları yaşaması görmesi bence yararınadır
 
bazı söylediklerinize hak vermiyor değilim...ama ülkemiz şartlarında malesef ki herkesin bulundukları

şehirde okuması çok zor hatta imkansız bile denilebilir...artık öyle zor ki türkiyede üniversite okumak

insanlar kazanalımda neresi olursa olsun düşüncesinde...tabi ailenini yanında okumak her

yönden kolaydır...yemek ,çamaşır,bulaşık derdi yok...hastalandığında başucunda birilerini bulabilirsin...

bende üniversiteyi dışarda okumak zorunda kalanlardanım...hatta ilk kayıta gittiğimzde ben direk yurtta

kalmak istedim..evi hiç düşünmüyordum bütün öğrenimim boyuncada eve çıkmadım..şu yönden çok

haklısınız ki eve çıkan o kadar kişi bi anda nası değişdi anlatamam çok iyi dost olanlar aynı evin

sorunlarıyla yüzleşince birer düşmana dönüşdü kafamçokkarıştı....benim biçok arkadaşım böyle oldu

duyduklarım da cabası....

ben şanslılardandım bu yönden yurtta kaldım özel bi yurttu oda arkadaşım benim kardeşim oldu ....

o kadar çok hakkı vardır ki üzerimde...hala görüşdüğüm herşeyimdir benim...

ama onun yanında o kadar sıkıntı çektim ki....başda paranın önemini daha bi anladım müsriflik yapmamyı

yeri geldi aç kaldım..yeri geldi çok mutsuzdum...yeri geldi soğukdan titredim..çok sorunla boğuşdum

yurt ve okul ortamında pek çok kişi tanıyıdım kimine güvenip kimine güvenemiyceğimi öğrendim....

şu andaki arkadaş seçimlerinde özenli ve dikkatli olmamı insanları tanımamı oraya borçluyum....

başda ayaklarım üzerinde durmayı öğrendim....şimdi aynı şeyleri tekrar yaşıycağımı bilsemde

bana tekrar bu şans verilse ben yine aynı yere gider aynı şeyleri yaşardım....


şöyle bi durumda varki söylemedn geçemiycem bazı kişilerde var ki sırf ailelerinin aşırı baskısından

kurtulmak için başk aşehire gitmeyi daha doğrusu kaçmayı tercih ediyor....

bu durumda olan çok kişide tanıdım buna sanırım herkes deşahit olmuşdur....ee ne oluyo

evinde yapamdığı herşeyi baskıdan yapamayan ....dışarıy abile çaıkamayan bu kişiler pek çok

şeye maruz kalıp kullanıladabiliyor....arkadaş çevresi ve dışarısı tarafından.....
 
annemiz babamiz basimiza baki degil. nereye kadar yanlarinda kalabiliriz ki... en iisi hayati tanimak, yasken egilmek... aile yaninda univ okumanin yemek, barinma ve maddi konular disinda bence getirisi yoktur. hatta olgunlasma surecini geciktirir...
sevgiler....a.s.
 
Konuyu yönlendirmek istemiyorum, hepinizi tek tek okuyorum... Ve hepiniz de kendi içinizde haklısınız vereliniortak Ben kendi yaşadığımdan hareketle yazdım , üzülerek söylüyorum , üniversiteyi ailemin yanında okudum ,hayatı ve insanları hala tanıyamadım... Toz pembe gözlüklerimi atamadım...
Kimbilir , belki de ayrı okumak avantajlıdır ... Ama dediğim gibi üniversiteyi ayrı okuyan tanıdıklarımda insanlara daha temkinli yaklaşma ve sertleşmiş mizaç gördüm , bu da benim fikrimi bu yönde şekillendirdi... Her şeyin eksileri ve artıları var muhakkak...
 
Son düzenleme:
ıster aile yanında oku, istersen de ailenden uzakta üni hayatı çoook güzel bence, söylediğiniz bazı şeylere katılıyorum, fakat bazı şeylere de katılmıyorum, iki çocuk annesiyim keşke bir üni daha bitirsem diye düşünüyorum bazen. Herkes yaşadığı şehirdeki üniversiteye gitsin fikrine katılmıyorum, doğudaki üniversiteyle Odtü, Boğaziçi aynımı?? Başarılı birin kalkıp adı sanı duyulmamış bir üniversitede okuması hakmı? Herkes hak edip, kazanıp geliyor oralara.. nacizhane bu benim fikrimdi saygı duyan olur yada duymaz onu bilemem :umursamaz:
 

Herkes bulunduğu ilde okusun derken , şaka yaptım ben... Zaten yazım da şakayla , üzüntüyle ve dostlukla karışık yaşadığım bir olaydı...
 
olaya farklı bir açıdan yaklaşmakta gerekebilir.
ne yazıkki bazı çocuklar ailelerinin yanında diğerleri gibi rahat olamıyor.
ve bazı aileler aşırı korumacı tavır sergileyerek çocuklarının hayatla başa çıkmalarına engel oluyor.
bu durumda çocuğun aile yanında okumaması hayata alışmak açısında isbetli bir karar oluyor
ben dışarıda okudum.ailemden uzaktaydım.ayrıca yaşadığım şehirde büyük şehir değildi.
büyük şehir insanına alışmakta yalnızlığa alışmakta çok zorlandım
menfaati gördüm,çıkarcılığı gördüm ama son kalan paranı paylaşmanın nasıl bişey olduğunuda öğrendim.
bana gönderilen parayla idare etmeyi öğrendim.
zorluklarla başa çıkmayı,sorunlarımı kendim çözmeyi öğrendim.
eğer direkt iş hayatıyla olsaydı hayatla tanışmam herşey daha zor olurdu benim için.
belki ozaman kaldıramazdım insanların iki yüzlülüklerini.
ben ailemden uzak kalmayı hayatı öğrenmek kendi ayaklarım üzerinde durabilmek olarak gördüm.
bence her gencin yaşaması gereken bir deneyimdir üniversiteyi dışarıda okumak
insana çok fazla şey katıyor.
 
Son düzenleme:
bitanem konunu okudum..serzenişin arkadasına okullar yurtlar ve baska sehırler elbettekı bır arac bılıyorum ...

ama birde soyle dusun..
o zaten senın arkdasının içindeymıs oyle bir ''havalanma'' ahh pespembeden bir farkım olsada ona gostersem yanı senın arkadas zaten komplekslıymıs ve bunu bahane etmıs sadece.. hayatı keske oyle ogrenebılseydık.. seni bu yonden ezmek istemıs hepsi bu yerimseniben
ister aile yanı isterse il dısındakı bir unıvde okumak hayata muhakka artı ve eksılerı vardır..
ama önemli olan nedir biliyor musun ?
bu artı ve eksılere ragmen karakter olarak bir değişikliğe ugramamasıdır.. eskıden nasılsanız bunu hala daha koruması gereklıydı.. senı gercekten çok sevsevdi il dısında okudu diye hayat konusunda sana ahkam kesmezdi tatlım.. oyuzden bu tur insanlardan ne kadar uzak dursak okadar kar.. cunku sımdıden boyle yapıyorsa yarın birgun senın iş hayatında ,ayagını kaydırmak için ugrasacaktır.. neden.. çekememezlik diyelım buna istersen..

not: ozaman ben daha erken ogrendım hayata karsı bakıs acımı , ben pişeli çok oldu... herkes unıvde anasından babasından ayrılıp gitmiş ben evimden ayrıldıgımdan henuz daha 7 yasındaydım.. 12 yasımda yatılıya gıtmedım ama hiç bi zamanda hava atmadım :))
boyle seyler fasa fiso tatlım gereksız yanii.. övunecekse insanlıgıyla ovunsun..
 
ben üniyi ailemin yanında yani aynı şehirde okudum ama keşke diyorum başka bir şehirde okusaydım..
ama 2 sene ama 4 sene..
daha sosyal ve daha girişken olabilrdim...
a.s
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…