- 11 Nisan 2022
- 1.224
- 1.022
- 25
Merhabalar. Daha önceden BDV kategorisini bir hayli işgal etmiştim.
www.kadinlarkulubu.com www.kadinlarkulubu.com www.kadinlarkulubu.com Bunlar konularımdan birkaçı. Hatırlayan olur diye bırakmak istedim. Özet geçmek gerekirse kötü bir ailede büyüdüm, o kötü ailenin baskıları ile hemşirelik fakültesine gittim. 2021 yılında mezun oldum ancak hem tekrar üniversite sınavına hazırlanmak istediğim için hem de KPSS sebebiyle işe girmedim. Bu noktada tepki çekmiştim burada. Konuyu okuyanlar önce atan, ikinci lisans senin için lüks duruyor demişlerdi. Bir miktar hak vermekle birlikte şöyle ki zaten KPSS 'ye çalışıyordum. Ek olarak edebiyat ve mat2 çalışmak için uğraştım. Süreç bir şekilde ilerledi. Sınavlara birkaç ay kala başıma felaketler yığını geldi ("Birilerine Anlatmazsam Çatlayıp Öleceğim Artık Lütfen Akıl Verebilir misiniz?" Bu konuda çok detaylı bahsetmiştim.). Yani zaten her zaman her şey çok zordu ama bu olaylarla çok daha iğrenç bir hale geldi. Ben o psikoloji ile sınava girince üniversite sınavından yüz bin yaptım, KPSS ise yetmiş beş küsür puan alabildim. Bir yıl çalıştın bu mu oldu cidden, demeyin lütfen. Çünkü yıllarca yaşadığım evimden atıldıktan aylar sonra evime gittiğimde ped, iç çamaşırı, elbise, oje gibi birçok eşyam baba denilen şerefsizin metresi tarafından yağmalanmıştı. Onları gördükten birkaç gün sonra tek başıma gidip sınava girdim, bu kadar oldu.
Şimdi ise annemin ailesinin yanında tuttuğu eve geldim. İlk atamada atanamadım. İstanbul yazsam atanıyormuşum ama hem o şehirde baba şerefsizi olduğu için (Normalde biz de orada yaşıyorduk.) hem de kira fiyatları sebebiyle İstanbul yazmamıştım. İkinci alımda gider miyim, belli değil. Özel hastanede iş arıyorum ama sonuç belgesi istiyorlar. Sonra "Atanabilecek puan almışsın. Atanacak gidecek elemanı neden eğitelim?" minvalinde konuşuyorlar. İşe giremiyorum. Bu arada soru içinde soru olacak ama atanıp gidersem bir süre apartta ya da özel yurtta kalmam gerekecek muhtemelen. İlk ay için cebimde ne kadar para olması gerekiyor?
Şimdilerde evde kafayı yemek üzereyim çünkü ne annemi ne de kardeşlerimi sevmiyorum. Bir kenarda oturuyorum. Eskiden kullandığım o antidepresan ilaçlara yine ihtiyacım var.
Üniversite sınavına tekrar çalışmaya başlasam mı diye düşünüyorum ama geçen yıl önceden biriktirdiğim parayı çok fazla kitaplara harcadım şu an çok az birikimim kaldı. Yani bu haldeyken çalışmaya çalışmak, kendimi yokluk içinde zorlamak ne kadar mantıklı olacak bilmiyorum. Zaten atanma durumu olursa taşın falan derken sekteye uğrayacak o yüzden 2023 üniversite sınavına yetişemem atansam da atanamasam da gibi geliyor. Bunun yanında nereye atanabilirim o da belli değil.
Diğer taraftan yaşlanıyormuşum gibi hissediyorum. Yani istediğim gibi gitseydi her şey şimdi hem atama bekliyor hem de istediğim bölümde birinci sınıf olabilirdim. Ama yok, elimde hiçbir şey yok. Sıfıra sıfır elde var sıfır, derler ya işte o haldeyim. Bu arada hukuk okumak istiyordum.
Bir diğer taraftan arkadaşlarım kafamı karıştırıyor. "Sen şimdi mecburen evde oturuyorsun, bir atansan seni kim evde tutacak da oturup edebiyat, matematik çalışacaksın?" diyorlar. Evet, hayallerim var ama bir miktar haklı olabilirler. Çünkü gezmek, tozmak, aşık olmak, eğlenmek, hayatı da yaşamak istiyorum. Ama istemediğim bir meslek ile hayat geçirmek de istemiyorum, istediğim bölümün öğrencisi olmak istiyorum.
Biliyorum, çok karmakarışık bahsettim her şeyden ama bir boşlukta hissediyorum. Ne olacak bilmiyorum, nasıl yolların hayalini kurmalıyım bilmiyorum.
Mutsuz Bir Aile, Belirsiz Bir Gelecek, Tükenen Ben...
Öncelikle iyi geceler, Üye olmadan incelediğim birkaç konuya denk geldim ve birbirini tanımayan kadınların üç beş cümle ile bile olsa birbirine verdikleri desteği görünce üye olup bir konuyu danışmak istedim. Nasıl toparlayıp anlatacağım bilmiyorum ama sonuna kadar tahammül edip okuyan...
www.kadinlarkulubu.com Babamı sevmemekte kesinlikle haklıyım, peki ya annemi sevmemekte de haklı değil miyim?
Haftalar önce bir konu açmıştım (Becerebilirsem buraya eklerim, hatırlayan olursa diye) . Okuduğum mesajlarınız bana iyi geldi. Şimdi bu konuyu açıyorum çünkü çok bunaldım ve sanırım paylaşım yaptıktan sonra aşağıda "Evet, haklısın." yazılarını görmeye ihtiyaç duyuyorum. Üye olmadan incelediğim...
www.kadinlarkulubu.com Birilerine Anlatmazsam Çatlayıp Öleceğim Artık Lütfen Akıl Verebilir Misiniz?
********* GÜNCELLEME: Konu on bin defa görüntülenmiş. Okuyan, okumayan, paylaşım yapan herkese teşekkürler. Yeniden bilgi aktarımınıza ihtiyacım var. Hâlâ amcamlardayız, eve gidemiyoruz çünkü uzaklaştırma kararı olmasına rağmen baba kişisinin oldukça manyakça tehditleri var. KPSS'ye...
www.kadinlarkulubu.com Şimdi ise annemin ailesinin yanında tuttuğu eve geldim. İlk atamada atanamadım. İstanbul yazsam atanıyormuşum ama hem o şehirde baba şerefsizi olduğu için (Normalde biz de orada yaşıyorduk.) hem de kira fiyatları sebebiyle İstanbul yazmamıştım. İkinci alımda gider miyim, belli değil. Özel hastanede iş arıyorum ama sonuç belgesi istiyorlar. Sonra "Atanabilecek puan almışsın. Atanacak gidecek elemanı neden eğitelim?" minvalinde konuşuyorlar. İşe giremiyorum. Bu arada soru içinde soru olacak ama atanıp gidersem bir süre apartta ya da özel yurtta kalmam gerekecek muhtemelen. İlk ay için cebimde ne kadar para olması gerekiyor?
Şimdilerde evde kafayı yemek üzereyim çünkü ne annemi ne de kardeşlerimi sevmiyorum. Bir kenarda oturuyorum. Eskiden kullandığım o antidepresan ilaçlara yine ihtiyacım var.
Üniversite sınavına tekrar çalışmaya başlasam mı diye düşünüyorum ama geçen yıl önceden biriktirdiğim parayı çok fazla kitaplara harcadım şu an çok az birikimim kaldı. Yani bu haldeyken çalışmaya çalışmak, kendimi yokluk içinde zorlamak ne kadar mantıklı olacak bilmiyorum. Zaten atanma durumu olursa taşın falan derken sekteye uğrayacak o yüzden 2023 üniversite sınavına yetişemem atansam da atanamasam da gibi geliyor. Bunun yanında nereye atanabilirim o da belli değil.
Diğer taraftan yaşlanıyormuşum gibi hissediyorum. Yani istediğim gibi gitseydi her şey şimdi hem atama bekliyor hem de istediğim bölümde birinci sınıf olabilirdim. Ama yok, elimde hiçbir şey yok. Sıfıra sıfır elde var sıfır, derler ya işte o haldeyim. Bu arada hukuk okumak istiyordum.
Bir diğer taraftan arkadaşlarım kafamı karıştırıyor. "Sen şimdi mecburen evde oturuyorsun, bir atansan seni kim evde tutacak da oturup edebiyat, matematik çalışacaksın?" diyorlar. Evet, hayallerim var ama bir miktar haklı olabilirler. Çünkü gezmek, tozmak, aşık olmak, eğlenmek, hayatı da yaşamak istiyorum. Ama istemediğim bir meslek ile hayat geçirmek de istemiyorum, istediğim bölümün öğrencisi olmak istiyorum.
Biliyorum, çok karmakarışık bahsettim her şeyden ama bir boşlukta hissediyorum. Ne olacak bilmiyorum, nasıl yolların hayalini kurmalıyım bilmiyorum.
