Üniversite sınavına hazırlanmam lazım ama...

roxvss .!.:

Öncelikle merhaba umarım iyisinizdir anlatacaklarıma çare ararken az önce bu siteyle karşılaştım ve gerçekten bir akla ihtiyacımın olduğunun farkındayım lütfen belirli bir olgunluğa erişmiş insanlar bu yazılarımı okusun bana ışık tutacak birkaç büyüğü yeterli bu kız çocuğu için kısaca hayatımı özetlemek istiyorum başında bir baba olmadan büyüdüm benim için bu hayatta sadece annem vardı çünkü babam uçkurunun peşine takıldı küçüklüğüm kavgalar, şiddetlerle geçti annem babamdan ayrıldığında üçüncü sınıfa geçmiştim o zamanları yarım yamalak hatırlasam da neredeyse sekiz sene oldu anne ve babam boşanalı annem tek başına çalışarak kendi evimizi kendi düzenimizi kurdu şu an oturduğumuz ev.. çoğu insanın 'ev' bile demeyeceği türden halılarımız eski, koltuklarımız berbat halde ama kendime ait bir kitaplığım var küçüklüğümden beri kendime yaptığım tek servet bu kitaplık 2024 senesine ayak uyduramıyorum yaşıtlarım son model iphonelerle gezerken 32gblik onların çöp diyeceği bir telefona sahibim beni yanlış anlamayın lütfen asla yadırgamıyorum ben sadece eksik olduğumdan bahsediyorum ama bu eksikliğin küçüklüğümden beri farkında olarak yetiştim her zaman yaşıtlarımdan geride büyüdüm onlar eve gittiği zaman sıcak bir çorba önlerine gelirken tek yapacakları ve yapması gereken ders çalışmakken bu hayat bana bunu sağlamadı her okuldan dönüşümde ilk önce evleri temizlerdim saatlerce, yemek yapar, işlerim bittiğinde ise ılık bir duş alır anne ve abimin eve gelmesini beklerdim lise hayatım bu şekilde geçti yani bundan iki ay öncesine kadar da bu şekilde devam ediyordu meslek lisesi mezunu olarak çıktım iki ay öncesine kadar ve okulun kapanmasına iki hafta kala masabaşı bir işte çalışmaya başladım bunun için bekleme şansım yoktu tamamen kendi isteğimle girdiğimi de söylemek istiyorum çünkü gerçekten bir şeyler değişsin istemiştim eğer bana daha önce bu izin tanınsaydı bir saniye durmazdım işe başlamak için ama annem hep ortalığın kötü olduğunu ve bunun için küçük olduğumu söylerdi sonra üniversite sınavına girdim ve beklenildiği gibi sonuç hüsran çünkü gerçekten ders çalışmaya vaktim olmadı bu sene hem on ikinci sınıftım, hem staja gidiyordum, hem ev hepsi bir arada zor yürürken üniversite sınavına çalışamadım maalesef ki her ne kadar söylemek istemesem de sonuç bir milyona girdim ne kadar beklentim olmasa da kırıldım kendime nasıl bunu yaptın dedim yaşıtlarımla kendimi kıyaslamadan edemiyorum başta da söylemiştim onların aileleri istedikleri her şeyi alıyor mutlular delicesine seviliyorlar ve odaları var tüm gün yat ders çalış ne güzel dünya demeden edemiyorum böyle insanlar hayatta hep başarılı oluyorlar sürekli bir neden arayışı içerisindeyim üzüntüye kapılıyorum ama bunu aileme belli etmeden çalışmaya devam ediyorum çocukluğunu yaşayamamış ve çok küçük yaşta sorumluluklarla yetişen birisi olduğumu bilmenizi istediğim için bunları anlattım bana acımanızı istemiyorum ben sadece bana ne yapmam gerektiği hakkında fikir almak istiyorum sizce ben ne yapmalıyım? durum buyken ne yapmam lazım? bu sene mezuna bırakıyorum anneme çalışıp halledeceğimi söyledim ama evde özel alanım bile yok hem işte çalışıp, hem üniversite sınavını halledebilir miyim? dershaneye gitmemi söylüyorlar lakin gerçekten çok pahalı 25k olmuş... şimdi kazandığım parayla birkaç hedefim var onları halledip test kitabı almaya başlayacağım ha birde beni yalnız hissettirmeyen bir kedim var onu çok fazla seviyorum hatta maaşımla ona tünel alacağım alfpafkfp bu hayatın verdiği en güzel şans en güzel tesadüf oydu benim için yılbaşı gecesi parkta bulup sahiplendim sonra biz onu iyileştirdik :))

Genişletmek için tıkla...

roxvss .!.:

Öncelikle merhaba umarım iyisinizdir anlatacaklarıma çare ararken az önce bu siteyle karşılaştım ve gerçekten bir akla ihtiyacımın olduğunun farkındayım lütfen belirli bir olgunluğa erişmiş insanlar bu yazılarımı okusun bana ışık tutacak birkaç büyüğü yeterli bu kız çocuğu için kısaca hayatımı özetlemek istiyorum başında bir baba olmadan büyüdüm benim için bu hayatta sadece annem vardı çünkü babam uçkurunun peşine takıldı küçüklüğüm kavgalar, şiddetlerle geçti annem babamdan ayrıldığında üçüncü sınıfa geçmiştim o zamanları yarım yamalak hatırlasam da neredeyse sekiz sene oldu anne ve babam boşanalı annem tek başına çalışarak kendi evimizi kendi düzenimizi kurdu şu an oturduğumuz ev.. çoğu insanın 'ev' bile demeyeceği türden halılarımız eski, koltuklarımız berbat halde ama kendime ait bir kitaplığım var küçüklüğümden beri kendime yaptığım tek servet bu kitaplık 2024 senesine ayak uyduramıyorum yaşıtlarım son model iphonelerle gezerken 32gblik onların çöp diyeceği bir telefona sahibim beni yanlış anlamayın lütfen asla yadırgamıyorum ben sadece eksik olduğumdan bahsediyorum ama bu eksikliğin küçüklüğümden beri farkında olarak yetiştim her zaman yaşıtlarımdan geride büyüdüm onlar eve gittiği zaman sıcak bir çorba önlerine gelirken tek yapacakları ve yapması gereken ders çalışmakken bu hayat bana bunu sağlamadı her okuldan dönüşümde ilk önce evleri temizlerdim saatlerce, yemek yapar, işlerim bittiğinde ise ılık bir duş alır anne ve abimin eve gelmesini beklerdim lise hayatım bu şekilde geçti yani bundan iki ay öncesine kadar da bu şekilde devam ediyordu meslek lisesi mezunu olarak çıktım iki ay öncesine kadar ve okulun kapanmasına iki hafta kala masabaşı bir işte çalışmaya başladım bunun için bekleme şansım yoktu tamamen kendi isteğimle girdiğimi de söylemek istiyorum çünkü gerçekten bir şeyler değişsin istemiştim eğer bana daha önce bu izin tanınsaydı bir saniye durmazdım işe başlamak için ama annem hep ortalığın kötü olduğunu ve bunun için küçük olduğumu söylerdi sonra üniversite sınavına girdim ve beklenildiği gibi sonuç hüsran çünkü gerçekten ders çalışmaya vaktim olmadı bu sene hem on ikinci sınıftım, hem staja gidiyordum, hem ev hepsi bir arada zor yürürken üniversite sınavına çalışamadım maalesef ki her ne kadar söylemek istemesem de sonuç bir milyona girdim ne kadar beklentim olmasa da kırıldım kendime nasıl bunu yaptın dedim yaşıtlarımla kendimi kıyaslamadan edemiyorum başta da söylemiştim onların aileleri istedikleri her şeyi alıyor mutlular delicesine seviliyorlar ve odaları var tüm gün yat ders çalış ne güzel dünya demeden edemiyorum böyle insanlar hayatta hep başarılı oluyorlar sürekli bir neden arayışı içerisindeyim üzüntüye kapılıyorum ama bunu aileme belli etmeden çalışmaya devam ediyorum çocukluğunu yaşayamamış ve çok küçük yaşta sorumluluklarla yetişen birisi olduğumu bilmenizi istediğim için bunları anlattım bana acımanızı istemiyorum ben sadece bana ne yapmam gerektiği hakkında fikir almak istiyorum sizce ben ne yapmalıyım? durum buyken ne yapmam lazım? bu sene mezuna bırakıyorum anneme çalışıp halledeceğimi söyledim ama evde özel alanım bile yok hem işte çalışıp, hem üniversite sınavını halledebilir miyim? dershaneye gitmemi söylüyorlar lakin gerçekten çok pahalı 25k olmuş... şimdi kazandığım parayla birkaç hedefim var onları halledip test kitabı almaya başlayacağım ha birde beni yalnız hissettirmeyen bir kedim var onu çok fazla seviyorum hatta maaşımla ona tünel alacağım alfpafkfp bu hayatın verdiği en güzel şans en güzel tesadüf oydu benim için yılbaşı gecesi parkta bulup sahiplendim sonra biz onu iyileştirdik :))

Genişletmek için tıkla...

roxvss .!.:

Öncelikle merhaba umarım iyisinizdir anlatacaklarıma çare ararken az önce bu siteyle karşılaştım ve gerçekten bir akla ihtiyacımın olduğunun farkındayım lütfen belirli bir olgunluğa erişmiş insanlar bu yazılarımı okusun bana ışık tutacak birkaç büyüğü yeterli bu kız çocuğu için kısaca hayatımı özetlemek istiyorum başında bir baba olmadan büyüdüm benim için bu hayatta sadece annem vardı çünkü babam uçkurunun peşine takıldı küçüklüğüm kavgalar, şiddetlerle geçti annem babamdan ayrıldığında üçüncü sınıfa geçmiştim o zamanları yarım yamalak hatırlasam da neredeyse sekiz sene oldu anne ve babam boşanalı annem tek başına çalışarak kendi evimizi kendi düzenimizi kurdu şu an oturduğumuz ev.. çoğu insanın 'ev' bile demeyeceği türden halılarımız eski, koltuklarımız berbat halde ama kendime ait bir kitaplığım var küçüklüğümden beri kendime yaptığım tek servet bu kitaplık 2024 senesine ayak uyduramıyorum yaşıtlarım son model iphonelerle gezerken 32gblik onların çöp diyeceği bir telefona sahibim beni yanlış anlamayın lütfen asla yadırgamıyorum ben sadece eksik olduğumdan bahsediyorum ama bu eksikliğin küçüklüğümden beri farkında olarak yetiştim her zaman yaşıtlarımdan geride büyüdüm onlar eve gittiği zaman sıcak bir çorba önlerine gelirken tek yapacakları ve yapması gereken ders çalışmakken bu hayat bana bunu sağlamadı her okuldan dönüşümde ilk önce evleri temizlerdim saatlerce, yemek yapar, işlerim bittiğinde ise ılık bir duş alır anne ve abimin eve gelmesini beklerdim lise hayatım bu şekilde geçti yani bundan iki ay öncesine kadar da bu şekilde devam ediyordu meslek lisesi mezunu olarak çıktım iki ay öncesine kadar ve okulun kapanmasına iki hafta kala masabaşı bir işte çalışmaya başladım bunun için bekleme şansım yoktu tamamen kendi isteğimle girdiğimi de söylemek istiyorum çünkü gerçekten bir şeyler değişsin istemiştim eğer bana daha önce bu izin tanınsaydı bir saniye durmazdım işe başlamak için ama annem hep ortalığın kötü olduğunu ve bunun için küçük olduğumu söylerdi sonra üniversite sınavına girdim ve beklenildiği gibi sonuç hüsran çünkü gerçekten ders çalışmaya vaktim olmadı bu sene hem on ikinci sınıftım, hem staja gidiyordum, hem ev hepsi bir arada zor yürürken üniversite sınavına çalışamadım maalesef ki her ne kadar söylemek istemesem de sonuç bir milyona girdim ne kadar beklentim olmasa da kırıldım kendime nasıl bunu yaptın dedim yaşıtlarımla kendimi kıyaslamadan edemiyorum başta da söylemiştim onların aileleri istedikleri her şeyi alıyor mutlular delicesine seviliyorlar ve odaları var tüm gün yat ders çalış ne güzel dünya demeden edemiyorum böyle insanlar hayatta hep başarılı oluyorlar sürekli bir neden arayışı içerisindeyim üzüntüye kapılıyorum ama bunu aileme belli etmeden çalışmaya devam ediyorum çocukluğunu yaşayamamış ve çok küçük yaşta sorumluluklarla yetişen birisi olduğumu bilmenizi istediğim için bunları anlattım bana acımanızı istemiyorum ben sadece bana ne yapmam gerektiği hakkında fikir almak istiyorum sizce ben ne yapmalıyım? durum buyken ne yapmam lazım? bu sene mezuna bırakıyorum anneme çalışıp halledeceğimi söyledim ama evde özel alanım bile yok hem işte çalışıp, hem üniversite sınavını halledebilir miyim? dershaneye gitmemi söylüyorlar lakin gerçekten çok pahalı 25k olmuş... şimdi kazandığım parayla birkaç hedefim var onları halledip test kitabı almaya başlayacağım ha birde beni yalnız hissettirmeyen bir kedim var onu çok fazla seviyorum hatta maaşımla ona tünel alacağım alfpafkfp bu hayatın verdiği en güzel şans en güzel tesadüf oydu benim için yılbaşı gecesi parkta bulup sahiplendim sonra biz onu iyileştirdik :))

Genişletmek için tıkla...

dumbelldore .!.:

Malesef herkes eşit şartlarda büyümüyor, pes etme. Hayaline kavuşmak için şimdi sıkı çalış.
İnternette bir sürü üni hazırlık seti var youtubeda ders videolarıda var. Çalışmayla bir arada götürebilirsin süreci. Bir çalışma planı yap. Ama kendine de zaman ayırmayı ihmal etme. Kafa dağıtmak için yürüyüşe çık, sinemaya git. Daha 17 yaşındasın bu sene olmazda diğer sene olur. 2 3 sene kaybetmek inan çokta önemli değil.

Genişletmek için tıkla...

OrangeKedi .!.:

Kendine acımaktan vazgeçmelisin. Kıyaslamaya da girmemelisin. Bu modunu sürekli düşük tutmana sebep olacak. Sadece sen zorluk çekmiyorsun bu dünyada buna emin ol. Çalışman güzel bir şey bence herkese göre bir adım öndesin bu durumda. Çünkü bir tecrübe sahibi oldun. Dışarıda iş hayatında nasıl davranacağını iyi biliyorsun. İnsanlarla nasıl konuşacağını iyi biliyorsun. Artı yönlerine odaklan.
Üniversite için ise işten kalan kısımlarda biraz kendini zorlayarak kütüphaneye gidip çalışabilirsin. Buraya yazabiliyorsan youtubeada girip ders dinleyebilirsin diye düşünüyorum. Küçük küçük notlar alarak her gün tekrar edebilirsin. Deneme olarak da dershanelerin ücretsiz denemeleri oluyor onları araştırabilirsin. Kendini denemiş olursun. Oturup ağlamak bir şeyleri suçlamak hepimizin kolayına geliyor biliyorum çünkü ben de öyleyim. Birilerine bu şekilde konuşurken ben de kendimi geliştiriyorum. Mesela alanım olmayan bir mesleği birkaç ayda öğrendim. Bu alanda adım atmaya çalışıyorum. Yani elimden gelen tüm çabayı ortaya döküyorum. İyi düşünerek sonucu bekliyorum.

Genişletmek için tıkla...

ordinary .!.:

Konuyu okurken otobüs durağını kaçırdm, iyi mi? Hedeflediğim yere ulaşınca cevap vereceğim.

Madem lise mezunusunuz ve YKS'ye hazırlanacaksınız, gözünüzü seveyim noktalama işaretlerini kullanmaya özen gösterin.

Genişletmek için tıkla...

Borellus80 .!.:

Canım benim,sen her şeyden önce çok güzel yetişmiş ve merhametli bir insansın.O yüzden önce anneni tebrik etmek gerekiyor.Daha o kadar gençsin ki, isteyipte başaramayacağın bir şey olacağını düşünmüyorum.Bölümün neydi bu arada ve kafanda belirlediğin meslek nedir?Önce güzelce hedeflerini belirlemelisin.

Genişletmek için tıkla...

Boniva .!.:

Canım hepsini okudum.Evet içinde bulunduğun durumu en kötü durum olarak değerlendiriyorsun ama inan bana sizin yaşam şartlarınızı yaşayan milyonlarca insan var.
Ben onlarca ranzaların olduğu kalabalık yerde yetiştim büyüdüm,dediğin gibi odam yoktu.
Üniversite mezunuyum,çalıştım,ideallerimin peşinden gittim para kazanmak istedim kazandım her şeyi tek başıma yaptım abim annem yoktu.
Sen de yapabilirsin halılar eski olsun ne olacak,daha yenilerini almak için azimli olacaksın.
Daha güzel evin olacak okur çalışırsan. Bunların hepsini evlenmeden yap ki elin adamı boşanırken ağzını bile açamasın. Canının sıkkın olduğu evlilikte arkana bakmadan gidebileceğin düzeni kur öyle evlen ilerideki hayatında.
Öncelikle modunu düşürme. Bu sene sıkı sıkı çalış seneye üniversite kazanırsın. Okumanın zamanı yok.
Moralini yüksek tut umudunu kaybetme. Sen başaracaksın sana inanıyorum

Genişletmek için tıkla...

gamlibaykush .!.:

Malesef herkes eşit şartlarda doğmuyor.ama mücadeleci ruhunu çok beğendim.yotube videolarıni takip edebilirsin.instagramda da yks ile ilgili sayfaları takip edersin.gercekten internet büyük bir nimet.bir de lise mezunu olanlar için kpss ye girebilirsin.meslek lisesi mezunu olduğu için belki buradan bir şans yakalarsin

Genişletmek için tıkla...

roxvss .!.:

Söyledikleriniz için öncelikle teşekkür ederim gerçekten haklısınız ama bazen öyle anlar oluyor ki aldığım nefes dar geliyor çıkmaza sürükleniyorum bu durumlarda düşünmemeye çalışsam da çalışma isteğim ya da hayata dair yaşama isteğim yok oluyor gerçekten kontrol etmek için çabalıyorum umarım her şey gönlünüzce olur korkmadan adım atabilmek ve bunu başarma yolunda olmak mükemmel bir duygu olmalı umarım öğrenmeye çalıştığınız alanda bir numara olursunuz sevgilerimle sakın vazgeçmeyin

Genişletmek için tıkla...

roxvss .!.:

Öncelikle merhaba umarım iyisinizdir anlatacaklarıma çare ararken az önce bu siteyle karşılaştım ve gerçekten bir akla ihtiyacımın olduğunun farkındayım lütfen belirli bir olgunluğa erişmiş insanlar bu yazılarımı okusun bana ışık tutacak birkaç büyüğü yeterli bu kız çocuğu için kısaca hayatımı özetlemek istiyorum başında bir baba olmadan büyüdüm benim için bu hayatta sadece annem vardı çünkü babam uçkurunun peşine takıldı küçüklüğüm kavgalar, şiddetlerle geçti annem babamdan ayrıldığında üçüncü sınıfa geçmiştim o zamanları yarım yamalak hatırlasam da neredeyse sekiz sene oldu anne ve babam boşanalı annem tek başına çalışarak kendi evimizi kendi düzenimizi kurdu şu an oturduğumuz ev.. çoğu insanın 'ev' bile demeyeceği türden halılarımız eski, koltuklarımız berbat halde ama kendime ait bir kitaplığım var küçüklüğümden beri kendime yaptığım tek servet bu kitaplık 2024 senesine ayak uyduramıyorum yaşıtlarım son model iphonelerle gezerken 32gblik onların çöp diyeceği bir telefona sahibim beni yanlış anlamayın lütfen asla yadırgamıyorum ben sadece eksik olduğumdan bahsediyorum ama bu eksikliğin küçüklüğümden beri farkında olarak yetiştim her zaman yaşıtlarımdan geride büyüdüm onlar eve gittiği zaman sıcak bir çorba önlerine gelirken tek yapacakları ve yapması gereken ders çalışmakken bu hayat bana bunu sağlamadı her okuldan dönüşümde ilk önce evleri temizlerdim saatlerce, yemek yapar, işlerim bittiğinde ise ılık bir duş alır anne ve abimin eve gelmesini beklerdim lise hayatım bu şekilde geçti yani bundan iki ay öncesine kadar da bu şekilde devam ediyordu meslek lisesi mezunu olarak çıktım iki ay öncesine kadar ve okulun kapanmasına iki hafta kala masabaşı bir işte çalışmaya başladım bunun için bekleme şansım yoktu tamamen kendi isteğimle girdiğimi de söylemek istiyorum çünkü gerçekten bir şeyler değişsin istemiştim eğer bana daha önce bu izin tanınsaydı bir saniye durmazdım işe başlamak için ama annem hep ortalığın kötü olduğunu ve bunun için küçük olduğumu söylerdi sonra üniversite sınavına girdim ve beklenildiği gibi sonuç hüsran çünkü gerçekten ders çalışmaya vaktim olmadı bu sene hem on ikinci sınıftım, hem staja gidiyordum, hem ev hepsi bir arada zor yürürken üniversite sınavına çalışamadım maalesef ki her ne kadar söylemek istemesem de sonuç bir milyona girdim ne kadar beklentim olmasa da kırıldım kendime nasıl bunu yaptın dedim yaşıtlarımla kendimi kıyaslamadan edemiyorum başta da söylemiştim onların aileleri istedikleri her şeyi alıyor mutlular delicesine seviliyorlar ve odaları var tüm gün yat ders çalış ne güzel dünya demeden edemiyorum böyle insanlar hayatta hep başarılı oluyorlar sürekli bir neden arayışı içerisindeyim üzüntüye kapılıyorum ama bunu aileme belli etmeden çalışmaya devam ediyorum çocukluğunu yaşayamamış ve çok küçük yaşta sorumluluklarla yetişen birisi olduğumu bilmenizi istediğim için bunları anlattım bana acımanızı istemiyorum ben sadece bana ne yapmam gerektiği hakkında fikir almak istiyorum sizce ben ne yapmalıyım? durum buyken ne yapmam lazım? bu sene mezuna bırakıyorum anneme çalışıp halledeceğimi söyledim ama evde özel alanım bile yok hem işte çalışıp, hem üniversite sınavını halledebilir miyim? dershaneye gitmemi söylüyorlar lakin gerçekten çok pahalı 25k olmuş... şimdi kazandığım parayla birkaç hedefim var onları halledip test kitabı almaya başlayacağım ha birde beni yalnız hissettirmeyen bir kedim var onu çok fazla seviyorum hatta maaşımla ona tünel alacağım alfpafkfp bu hayatın verdiği en güzel şans en güzel tesadüf oydu benim için yılbaşı gecesi parkta bulup sahiplendim sonra biz onu iyileştirdik :))

Genişletmek için tıkla...

roxvss .!.:

Sanırım gerçekten haklısınız bu konuda iş yerinde sevdiğim ve yemekleri yapan bir abla var o söylemişti bana bunun benzerini bazılarımız bir adım atar o noktaya ulaşır bazılarımız ise beş adım atarak önemli olanın hedefe ulaşabilmek olduğunu söylemişti bu tarz şeyler beni gerçekten motive ediyor teşekkür ederim güzel cümleleriniz için

Genişletmek için tıkla...