Merhaba hanımlar benim sorunum bunalımdayım sanırım
Bu yıl üniversitede 2. yılım. Ben gezmeyi konuşmayı çok seven bir insanım normalde. Ama üniversitede kafama uyan bir arkadaş bulamadım. Arkadaşlarım var, ama öyle buraya gidelim şunu yapalım tarzı değil.sadece okulda konuşuyoruz sonra herkes kendi yoluna. Ayrıca garip bir şekilde aslında bu arkadaşlık şekli rakibimden haberim olsun gibi Bi arkadaşlık. Konuşulan konu sadece ders ne kadar çalıştın kaç saat oldu oo çalışıyorsun tarzı. Bu zaten beni aşırı rahatsız ediyor.Hatta, midemi bulandırıyor.Yazın okul kapandı diye kimse kimseyle koca yaz boyu konuşmadı. Ben Bi iki kez mesaj attım ama geri dönmeye tenezzül etmediler. Bu insanlarla konuşmak istemiyorum ama mecburum.Ayrıca sınıfta hiç diyaloğum olmayan insanlar yan masama oturunca birbirlerine kaş göz yapıp kalkıyorlar. Acaba, ben çok itici uyuz mu görünüyorum da insanlar böyle yapıyor diye kafayı yiyeceğim. Böyle birkaç tepki aldıktan sonra anksiyete başladı bende artık cümle arasında bazen kekeliyorum yanlış bir şey, söylemekten korktuğum için. Üniversitede böyle olacağını hiç düşünmemiştim. . Şimdi yine geldim buraya.Tek başıma bir yerlere gidiyorum eğlenmeye çalışıyorum ama bu beni tuhaf hissettiriyor. Tek başına komik duruyormuşum gibi. Bu yüzden dışarı çıkmak istemiyorum. Bunalım gibi bir şey yaşıyorum çok sıkılıyorum ve yalnızım gibi geliyor. Lütfen bana bir şeyler önerin.
Bu yıl üniversitede 2. yılım. Ben gezmeyi konuşmayı çok seven bir insanım normalde. Ama üniversitede kafama uyan bir arkadaş bulamadım. Arkadaşlarım var, ama öyle buraya gidelim şunu yapalım tarzı değil.sadece okulda konuşuyoruz sonra herkes kendi yoluna. Ayrıca garip bir şekilde aslında bu arkadaşlık şekli rakibimden haberim olsun gibi Bi arkadaşlık. Konuşulan konu sadece ders ne kadar çalıştın kaç saat oldu oo çalışıyorsun tarzı. Bu zaten beni aşırı rahatsız ediyor.Hatta, midemi bulandırıyor.Yazın okul kapandı diye kimse kimseyle koca yaz boyu konuşmadı. Ben Bi iki kez mesaj attım ama geri dönmeye tenezzül etmediler. Bu insanlarla konuşmak istemiyorum ama mecburum.Ayrıca sınıfta hiç diyaloğum olmayan insanlar yan masama oturunca birbirlerine kaş göz yapıp kalkıyorlar. Acaba, ben çok itici uyuz mu görünüyorum da insanlar böyle yapıyor diye kafayı yiyeceğim. Böyle birkaç tepki aldıktan sonra anksiyete başladı bende artık cümle arasında bazen kekeliyorum yanlış bir şey, söylemekten korktuğum için. Üniversitede böyle olacağını hiç düşünmemiştim. . Şimdi yine geldim buraya.Tek başıma bir yerlere gidiyorum eğlenmeye çalışıyorum ama bu beni tuhaf hissettiriyor. Tek başına komik duruyormuşum gibi. Bu yüzden dışarı çıkmak istemiyorum. Bunalım gibi bir şey yaşıyorum çok sıkılıyorum ve yalnızım gibi geliyor. Lütfen bana bir şeyler önerin.
bu seneye cok iyi basladi ama. Universitede kimse kimsenin can dostu olmaz,bazen he he demeyi,optimum sekilde iliskiler kurmayi da ogrenmeniz gerekir. Yazin kimse kimseyi aramaz evet,ama kisin birbirinden not isterler,ders muhabbeti kurmaya calisirlar bu boyledir. Okul disinda mesgaleniz olursa daha guzel alisirsiniz. Mesela part time is bulun,dil kursuna yazilin,bilgisayar yazilimi ve programlama ile ilgili bir seyler ogrenin nacizane tavsiyem. Bu gunleri ileride cok arayacaksiniz. Ben kendi sehrimde uni okudugum halde, 13 sene once mezun oldugum halde o ogrencilik gunlerini cok ozluyorum. Cok iyi degerlendirin lutfen bu zamanlarinizi. Basarilar diliyorum genc arkadasim
