Estağfurullah canım
karapisso
☺ Kelin tırnağı kısa. Ben paylaşmayı seven bir insanım. Herkesin bakış açısı, tecrübesi, aile kriterleri kendine göre. Biz de bu grupta bir gökkuşağı gibiyiz ya, birbirimizi tamamlarız, destek oluruz, nefes alırız diye düşünüyorum.
Seni tebrik ediyorum gerçekten maşaallah 09.30 da uyumak çok iyi. Benim alıp alıp uygulamadığım kararlardan. Herkes uyuyup evde sessizlik olunca sanki kendime bir zaman oluştu gibi düşünüp telefona sarıyorum. Böyle olunca da 12 ye yakın uyuyup sabah namaza da kalkınca arkasına uyumuyorum. Böyle böyle yorgunluk kronikleşiyor. Hatta geçen "Bunu kendine niye yapıyorsun?" dedim. Ama hala yapıyorum.
Sanırım böyle bir sessiz zamana ihtiyacım var ama sonucu iyi değil. Buna bir el atmam lazım.
Bugün birkaç gün önce arkadaşla deniz kıyısında kahve içmek için anlaşmıştık. Yağmur yağınca iş evde kahvaltıya döndü. Biz kahvaltıyı bitirince hava açtı. Hadi kalk gidelim, madem niyetledin dedim. Kendisi öğrenci koçluğu yapan arkadaşım olur. Geçen yazmıştım buraya. Onun da benim de ruhuma iyi geldi. Sabah oğlumu bırakırken, işlek olmayan yolda arabamı bırakmıştım. Olacak ya, geldi bir adam arkaya, kornaya basıyor. 1 dk dedim. 1 dk niye bekleyeyim diyince nedense ben de bir coştum. Yani oğlumu bıraktım zaten bekletmeyeceğim ki. Görüyor da. Aaaa geldi bana soldan soldan...Neyse sabah stresli başlamıştık zaten. Aniden bastıran yağmur yüzünden kıyafet seç, botları bul, yok büyük yok küçük yok bu sıkıyor yok bu olmadı, kızım bununla üşürsün, geç kalıyorsak siz de bir işin ucundan tutun o zaman, arkadaşım sende araba yok, ben alırım kızını, aaa evde çanta kaldı, suluklar dolu mu, beslenme unutuldu mu, tamam oğlum alacağım sana kuruboya...evde koca bir sınıfa yetecek boya beğenilmiyor vs krizinden sonra deniz fena değildi.
Nasıl, yoruldunuz mu okurken?
Tabii ki yorulmadınız çünkü biz anneler yorulmayız koca yalanına inanıyoruz bazen. ( Bu sabah 30 dk da yaşadıklarım.)
Arkadaşla konuştuk zaten biz başlı sonlu konuşamıyoruz. Oradan buradan derken "Ben ne diyecektim?" her muhabbetin ana cümlesi.
Şunu düşündüm, neden biz aynı şeyleri tekrar tekrar anlatıp, aynı şekilde dinliyoruz? Var mı bilen ya da hayatında bunu yapan? Sanırım o anın çözülmesi gereken meselelerini çözemeyince deja vu yaşıyoruz. Ama geçmiş geçmişte kaldı cancağızım
Şimdi yeni şeyler söylemek lazım...
Öğle kızım hanım kütüphane nöbetçisi olunca mecbur okulda kalacaktı. O bahane çocuklara yemek ayarlayıp götürdük kızıma. Dğerlerini de parka götürüp yedirdik. Okula bıraktık.
Sonra alışveriş...evin eksikleri. Kardeşim tropikal meyve göndermemi söyledi Ankara da arkadaşına. Bende kıramam kardeşimi. Onunla uğraştım ama yoruldum. Ayaklarım ağrıdı. Kargo zamanını da kaçırınca yarına kaldı. Hayırlısı.
Yağmur yağınca buranın sıkıntısı elektrik gider. Akşam yağmur bastırınca gitti elektrik. Siz elektrik gidince ne kullanıyorsunuz? Bu sorunu çözmem lazım. Daha kış bile başlamadan dakika bir gol bir.