Üç çocuklular, çok çocuklular

Ahtapot Anne .!.:

Zaman ayırıp bu kadar ayrıntılı ve içtenlikle yazmana cok tesekkur ederim, ellerin dert görmesin, işin gücün rast gitsin
Çözümler konuşmalar hic bitmiyor.. elimden geldiğince sakinliğimi korumaya çalışıyorum. 2 küçükten sonra en büyük oğlum sanki yetiskin gibi geliyor. Cok mantıklı konuşur,bir olgunluk hiasettirir her sözünde. O yüzden yaptiklari çocukça geliyor acaba kasten mi yapiyor diyorum. Tabiki çocuk, davranışlarının çocuksu olmasi kadar dogal bisey yok. Ben zamanla adeta yarışırken yaptiklari, söyledikleri beni cileden cikariyor iste o zaman ates puskuruyorum. Sonra toparlamaya toparlanmaya çalışıyorum. Şimdi okullar acik da hepimize ilac gibi geldi. En buyuk kosup oynuyor arkadaşlarına sinifina kavustu. Ortanca da kardesiyle evde vakit geciriyor cok sukur güzel anlaşıyorlar. Gerildigimde ben de o sihirli sözcüklerden defalarca tekrarliyorum içimden. Gececek bu gunler de geçecek üçü bir olup gezip tozup eglenecek, bagimsizlasacak.. neler neler hayal ediyorum. Su an gerçekten cok yoğun ve yorucu günlerimiz sikayetci degilim asla ama biraz daha uyuyabilmek.isterim Rabbim hepimizin isini kolaylaştırsın, sağlık ve huzurdan ayırmasın.

Genişletmek için tıkla...

kavs-i kuzah .!.:

Bu ödev meselesi ne gıcık yaa Dün bahçede iş çıktı. Koştur koştur gittim. Giderken de tembihledim kızıma. Bak işaretli yerler yapılacak diye. Bilin bakalım nereler yapılmış?! Pekiii, dün o kadar dil döktük noldu? Beyimizin uykusu geldi. Sabah erken kalkınca yaptırdım artık yağlayıp ballayıp. Bir yandan da kahvaltı tıkıştırıyorum ağzına. Amaaannn kriz işte. Sorumluluk almak istemiyorlar. İşlerine gelmiyor. Sorumluluk da veriyorum ama demek ki yanlış yaptığım birşeyler var. Bir uzman kendi işini kendi yapsın vs. Yapmazsa sonucuna kendi katlansın demişti. Ama kendisi evli değildi. Tamam dedikleri iyi güzel hoş. Bizim de dediğimiz şeyler ama o yemeklik malzemeyi biz yapınca, yemek kitabındaki gibi bir foto ortaya çıkmıyor yani. Deme ayrı uygulama ayrı.
Benimkiler gürültülüydü biraz. Annem başladı(o da emekli öğr.) İşte "çocuklara şöööyle yapmalısın, bööyle yapmalısın. Inlar şöyle davranmalı." Enerjimi emdiğini hissettim ve kendime dur dedim. Bunu yapmasına izin verme. Seni aşağıya çekmesine izin verme.
"Anne ben eğitemedim, al sen eğit." dedim. Topu ona attım. Sonuç, sustu tabii. Çok bilene, benim çocuğumun eğitimi konusunda uzman(!) olana bedava veriyorum. Ben yapamamışım ya, alsın yapsın bakalım da görelim.

Güzel anne, ben elimden geldiğince, bak bu önemli, ELİMDEN GELDİĞİNCE, kafamın arkasından başlayıp beynimi delen bir ağrı saplanmasını istemediğim zaman "geçecek" diyorum "geçecek." Ama sen sağlığını bozarsan, bunlar geçince senden de geçmiş olacak. Kendine bunu yapma. Zaten çözümlerini üretmişsin. Salatanı, meyveni saklamışsın en sona. Konuşup anlatıyorsun. Benim ortancayı gören "Aaa, bu ağlayan çocuk mu? Uslanmış" diyor densizler. Siz kim ne yaşıyor, nerden bilipte havadan yorum yapıyorsunuz diyesim geliyor. ( Bir yerde de dedim. Kimsenin gıkı çıkamadı.) İkisi de daha ana kuzusu. Nazı ondan sana. Anneme bıraksam mesela 2 gün, ben gelince kuduruyorlar. Annem diyor ki, sen gelmeden bunlar böyle değildi.
...
Oksijen maskesini ilk kendine tak derim. Dün yazacaktım ama fazla uzatmamak adına yazmadım. Benim "pozitif bencillik" dediğim bir kavramım var. İlk ben. Önce ben. Neden? Çünkü mutsuz anneyle mutlu bir yuva olmuyor. Mutlu çocuklar olmuyor. Bu sistem annelere yaşam alanı sağlamıyor. O zaman bu sisteme uymamalı, kendimize yaşam alanı açmalıyız. Saatlerce olmaz zatan ama 5 dakika 5 dakikadır. Belki seni 5 saat götürür.

"Mutlu Adamın Gömleği" hikayesini biliyorsundur muhtemelen. Tekrar aç oku istersen. Seni kucaklıyorum. KENDİNE dikkat et. Gerisi gelir. Unutma "geçecek".

Genişletmek için tıkla...

Ahtapot Anne .!.:

Zaman ayırıp bu kadar ayrıntılı ve içtenlikle yazmana cok tesekkur ederim, ellerin dert görmesin, işin gücün rast gitsin
Çözümler konuşmalar hic bitmiyor.. elimden geldiğince sakinliğimi korumaya çalışıyorum. 2 küçükten sonra en büyük oğlum sanki yetiskin gibi geliyor. Cok mantıklı konuşur,bir olgunluk hiasettirir her sözünde. O yüzden yaptiklari çocukça geliyor acaba kasten mi yapiyor diyorum. Tabiki çocuk, davranışlarının çocuksu olmasi kadar dogal bisey yok. Ben zamanla adeta yarışırken yaptiklari, söyledikleri beni cileden cikariyor iste o zaman ates puskuruyorum. Sonra toparlamaya toparlanmaya çalışıyorum. Şimdi okullar acik da hepimize ilac gibi geldi. En buyuk kosup oynuyor arkadaşlarına sinifina kavustu. Ortanca da kardesiyle evde vakit geciriyor cok sukur güzel anlaşıyorlar. Gerildigimde ben de o sihirli sözcüklerden defalarca tekrarliyorum içimden. Gececek bu gunler de geçecek üçü bir olup gezip tozup eglenecek, bagimsizlasacak.. neler neler hayal ediyorum. Su an gerçekten cok yoğun ve yorucu günlerimiz sikayetci degilim asla ama biraz daha uyuyabilmek.isterim Rabbim hepimizin isini kolaylaştırsın, sağlık ve huzurdan ayırmasın.

Genişletmek için tıkla...

karapisso .!.:

Ah canım o büyük dediğin olgun dediğin 8 yaşında değilmi?
Oda küçük aslında.
Ama biz anneler bazen onlardan yaşlarından çok büyük şeyler bekliyoruz
Ana kuzusu onlar.
Uykusuzluk insanı yoruyor hem bedenen hem ruhen
Ben 3 gecedir erkenden uyuyorum. Dğn gece 9.30 da uyudum. Tabi namazdan sonra iyi uyanıyorum çok güzel oluyor.
Bende öfke kontrol bozukluğu oluyor arada. Yada çoğu zaman. Ben üzülürüm en çok. Biz anneler hep kendimizde hata arar olduk ne kötü.

Kendime zaman ayırmak kendime öncelik tanımak bu kavramlar öyle uzskki bana. Her şeyde fedakarlık yapan ben. Herkesş en önce düşünen ben... Ne zaman nasıl öğreneceğim pozitif bencilliği , öğret bana...

Genişletmek için tıkla...

kavs-i kuzah .!.:

Bu arada unuttum sanmayın. Yok mu bana çamaşır katlama makinesi? Bak tüm çamaşırlar makineyi bekliyor.

Genişletmek için tıkla...

kavs-i kuzah .!.:

Estağfurullah canım karapisso ☺ Kelin tırnağı kısa. Ben paylaşmayı seven bir insanım. Herkesin bakış açısı, tecrübesi, aile kriterleri kendine göre. Biz de bu grupta bir gökkuşağı gibiyiz ya, birbirimizi tamamlarız, destek oluruz, nefes alırız diye düşünüyorum.
Seni tebrik ediyorum gerçekten maşaallah 09.30 da uyumak çok iyi. Benim alıp alıp uygulamadığım kararlardan. Herkes uyuyup evde sessizlik olunca sanki kendime bir zaman oluştu gibi düşünüp telefona sarıyorum. Böyle olunca da 12 ye yakın uyuyup sabah namaza da kalkınca arkasına uyumuyorum. Böyle böyle yorgunluk kronikleşiyor. Hatta geçen "Bunu kendine niye yapıyorsun?" dedim. Ama hala yapıyorum.Sanırım böyle bir sessiz zamana ihtiyacım var ama sonucu iyi değil. Buna bir el atmam lazım.

Bugün birkaç gün önce arkadaşla deniz kıyısında kahve içmek için anlaşmıştık. Yağmur yağınca iş evde kahvaltıya döndü. Biz kahvaltıyı bitirince hava açtı. Hadi kalk gidelim, madem niyetledin dedim. Kendisi öğrenci koçluğu yapan arkadaşım olur. Geçen yazmıştım buraya. Onun da benim de ruhuma iyi geldi. Sabah oğlumu bırakırken, işlek olmayan yolda arabamı bırakmıştım. Olacak ya, geldi bir adam arkaya, kornaya basıyor. 1 dk dedim. 1 dk niye bekleyeyim diyince nedense ben de bir coştum. Yani oğlumu bıraktım zaten bekletmeyeceğim ki. Görüyor da. Aaaa geldi bana soldan soldan...Neyse sabah stresli başlamıştık zaten. Aniden bastıran yağmur yüzünden kıyafet seç, botları bul, yok büyük yok küçük yok bu sıkıyor yok bu olmadı, kızım bununla üşürsün, geç kalıyorsak siz de bir işin ucundan tutun o zaman, arkadaşım sende araba yok, ben alırım kızını, aaa evde çanta kaldı, suluklar dolu mu, beslenme unutuldu mu, tamam oğlum alacağım sana kuruboya...evde koca bir sınıfa yetecek boya beğenilmiyor vs krizinden sonra deniz fena değildi. Nasıl, yoruldunuz mu okurken? Tabii ki yorulmadınız çünkü biz anneler yorulmayız koca yalanına inanıyoruz bazen. ( Bu sabah 30 dk da yaşadıklarım.)

Arkadaşla konuştuk zaten biz başlı sonlu konuşamıyoruz. Oradan buradan derken "Ben ne diyecektim?" her muhabbetin ana cümlesi. Şunu düşündüm, neden biz aynı şeyleri tekrar tekrar anlatıp, aynı şekilde dinliyoruz? Var mı bilen ya da hayatında bunu yapan? Sanırım o anın çözülmesi gereken meselelerini çözemeyince deja vu yaşıyoruz. Ama geçmiş geçmişte kaldı cancağızım
Şimdi yeni şeyler söylemek lazım...

Öğle kızım hanım kütüphane nöbetçisi olunca mecbur okulda kalacaktı. O bahane çocuklara yemek ayarlayıp götürdük kızıma. Dğerlerini de parka götürüp yedirdik. Okula bıraktık.

Sonra alışveriş...evin eksikleri. Kardeşim tropikal meyve göndermemi söyledi Ankara da arkadaşına. Bende kıramam kardeşimi. Onunla uğraştım ama yoruldum. Ayaklarım ağrıdı. Kargo zamanını da kaçırınca yarına kaldı. Hayırlısı.

Yağmur yağınca buranın sıkıntısı elektrik gider. Akşam yağmur bastırınca gitti elektrik. Siz elektrik gidince ne kullanıyorsunuz? Bu sorunu çözmem lazım. Daha kış bile başlamadan dakika bir gol bir.

Genişletmek için tıkla...

karapisso .!.:

Ah canım o büyük dediğin olgun dediğin 8 yaşında değilmi?
Oda küçük aslında.
Ama biz anneler bazen onlardan yaşlarından çok büyük şeyler bekliyoruz
Ana kuzusu onlar.
Uykusuzluk insanı yoruyor hem bedenen hem ruhen
Ben 3 gecedir erkenden uyuyorum. Dğn gece 9.30 da uyudum. Tabi namazdan sonra iyi uyanıyorum çok güzel oluyor.
Bende öfke kontrol bozukluğu oluyor arada. Yada çoğu zaman. Ben üzülürüm en çok. Biz anneler hep kendimizde hata arar olduk ne kötü.

Kendime zaman ayırmak kendime öncelik tanımak bu kavramlar öyle uzskki bana. Her şeyde fedakarlık yapan ben. Herkesş en önce düşünen ben... Ne zaman nasıl öğreneceğim pozitif bencilliği , öğret bana...

Genişletmek için tıkla...

kavs-i kuzah .!.:

Estağfurullah canım karapisso ☺ Kelin tırnağı kısa. Ben paylaşmayı seven bir insanım. Herkesin bakış açısı, tecrübesi, aile kriterleri kendine göre. Biz de bu grupta bir gökkuşağı gibiyiz ya, birbirimizi tamamlarız, destek oluruz, nefes alırız diye düşünüyorum.
Seni tebrik ediyorum gerçekten maşaallah 09.30 da uyumak çok iyi. Benim alıp alıp uygulamadığım kararlardan. Herkes uyuyup evde sessizlik olunca sanki kendime bir zaman oluştu gibi düşünüp telefona sarıyorum. Böyle olunca da 12 ye yakın uyuyup sabah namaza da kalkınca arkasına uyumuyorum. Böyle böyle yorgunluk kronikleşiyor. Hatta geçen "Bunu kendine niye yapıyorsun?" dedim. Ama hala yapıyorum.Sanırım böyle bir sessiz zamana ihtiyacım var ama sonucu iyi değil. Buna bir el atmam lazım.

Bugün birkaç gün önce arkadaşla deniz kıyısında kahve içmek için anlaşmıştık. Yağmur yağınca iş evde kahvaltıya döndü. Biz kahvaltıyı bitirince hava açtı. Hadi kalk gidelim, madem niyetledin dedim. Kendisi öğrenci koçluğu yapan arkadaşım olur. Geçen yazmıştım buraya. Onun da benim de ruhuma iyi geldi. Sabah oğlumu bırakırken, işlek olmayan yolda arabamı bırakmıştım. Olacak ya, geldi bir adam arkaya, kornaya basıyor. 1 dk dedim. 1 dk niye bekleyeyim diyince nedense ben de bir coştum. Yani oğlumu bıraktım zaten bekletmeyeceğim ki. Görüyor da. Aaaa geldi bana soldan soldan...Neyse sabah stresli başlamıştık zaten. Aniden bastıran yağmur yüzünden kıyafet seç, botları bul, yok büyük yok küçük yok bu sıkıyor yok bu olmadı, kızım bununla üşürsün, geç kalıyorsak siz de bir işin ucundan tutun o zaman, arkadaşım sende araba yok, ben alırım kızını, aaa evde çanta kaldı, suluklar dolu mu, beslenme unutuldu mu, tamam oğlum alacağım sana kuruboya...evde koca bir sınıfa yetecek boya beğenilmiyor vs krizinden sonra deniz fena değildi. Nasıl, yoruldunuz mu okurken? Tabii ki yorulmadınız çünkü biz anneler yorulmayız koca yalanına inanıyoruz bazen. ( Bu sabah 30 dk da yaşadıklarım.)

Arkadaşla konuştuk zaten biz başlı sonlu konuşamıyoruz. Oradan buradan derken "Ben ne diyecektim?" her muhabbetin ana cümlesi. Şunu düşündüm, neden biz aynı şeyleri tekrar tekrar anlatıp, aynı şekilde dinliyoruz? Var mı bilen ya da hayatında bunu yapan? Sanırım o anın çözülmesi gereken meselelerini çözemeyince deja vu yaşıyoruz. Ama geçmiş geçmişte kaldı cancağızım
Şimdi yeni şeyler söylemek lazım...

Öğle kızım hanım kütüphane nöbetçisi olunca mecbur okulda kalacaktı. O bahane çocuklara yemek ayarlayıp götürdük kızıma. Dğerlerini de parka götürüp yedirdik. Okula bıraktık.

Sonra alışveriş...evin eksikleri. Kardeşim tropikal meyve göndermemi söyledi Ankara da arkadaşına. Bende kıramam kardeşimi. Onunla uğraştım ama yoruldum. Ayaklarım ağrıdı. Kargo zamanını da kaçırınca yarına kaldı. Hayırlısı.

Yağmur yağınca buranın sıkıntısı elektrik gider. Akşam yağmur bastırınca gitti elektrik. Siz elektrik gidince ne kullanıyorsunuz? Bu sorunu çözmem lazım. Daha kış bile başlamadan dakika bir gol bir.

Genişletmek için tıkla...

Ahtapot Anne .!.:

İyisiyle kötüsüyle kendimizin farkındayız bence bu da çok önemli. Yeri geldiğinde çuvaldızı kendimize de batirmaliyiz. Bir taraftan da haksizlik etmemeliyiz. Anne olarak herkesi önce biz düşünüyoruz. Ama yine de kendimiI bi kenara itmemeliyiz. Ben bunu çoktan bıraktım,böyle daha mutluyum. Öfke kontrol bozukluğu 1 senedir bende de var, çocuk da hircinlasiyor. Aynen 8 yaşında tabi o da ana kuzusu ama anlıyor algılıyor, söz dinlesin istiyorum. Kardeşlerine de daha şefkatli davransın istiyorum kaşla göz arasında ortancayi ağlatıyor. Denge kurmaya çalışmak en zoru olsa gerek. Ya sabır diye diye geçiyor günler.. burda bol bol yazışalım fikir alisverisinde bulunalım.
Pandemi dönemini sağlıklı atlatabilmek psikolojik sağlamlığa bagliymis. Kendimizi iyi hissettikce olumsuz düşüncelerden uzaklasiyoruz ve tam tersi.. kısır döngü içindeyiz. Çocuklar da özgürlük sevgi ve 2 tane daha duygu icinde olduklarinda daha mutlu hissederlermis. Konuyla ilgili ayrinti icin bir web adresi önerdi arkadaşım, tekrar sorup paylasacgim sizinle.

Genişletmek için tıkla...

Ahtapot Anne .!.:

Ya canim demek ki bu sabah koşuşturmacasi her evde oluyor ben kendimi tembel belledim. Neden bilmiyorum ilk 10 gün alışma süreci seklinde geçti. Gecikmeler, unutmalar. Simdi biraz daha iyiyiz cok şükür. Oglum kahvaltida öğle yemeginde cok oyalanir. Arkadaslariyla oyunun bahanesine hizlica yiyip çıkıyor
Okullarin da sabahci öğlenci olma durumu var o zaman biraz daha befes alırım gibi geliyor.. bakalim. Bu aralar stredten vucudumda bir seyler xikti, yaklasik 1 ay oldu. En kisa zamanda doktora gitmem lazim.

Genişletmek için tıkla...

Ahtapot Anne .!.:

İyisiyle kötüsüyle kendimizin farkındayız bence bu da çok önemli. Yeri geldiğinde çuvaldızı kendimize de batirmaliyiz. Bir taraftan da haksizlik etmemeliyiz. Anne olarak herkesi önce biz düşünüyoruz. Ama yine de kendimiI bi kenara itmemeliyiz. Ben bunu çoktan bıraktım,böyle daha mutluyum. Öfke kontrol bozukluğu 1 senedir bende de var, çocuk da hircinlasiyor. Aynen 8 yaşında tabi o da ana kuzusu ama anlıyor algılıyor, söz dinlesin istiyorum. Kardeşlerine de daha şefkatli davransın istiyorum kaşla göz arasında ortancayi ağlatıyor. Denge kurmaya çalışmak en zoru olsa gerek. Ya sabır diye diye geçiyor günler.. burda bol bol yazışalım fikir alisverisinde bulunalım.
Pandemi dönemini sağlıklı atlatabilmek psikolojik sağlamlığa bagliymis. Kendimizi iyi hissettikce olumsuz düşüncelerden uzaklasiyoruz ve tam tersi.. kısır döngü içindeyiz. Çocuklar da özgürlük sevgi ve 2 tane daha duygu icinde olduklarinda daha mutlu hissederlermis. Konuyla ilgili ayrinti icin bir web adresi önerdi arkadaşım, tekrar sorup paylasacgim sizinle.

Genişletmek için tıkla...

kavs-i kuzah .!.:

Ahtapot Anne miz, nasıl oldun? Meraktayım.

Genişletmek için tıkla...

Ahtapot Anne .!.:

Daha iyiyim cnm teşekkür ederim. Okul bana cok iyi geliyor.

Genişletmek için tıkla...

kavs-i kuzah .!.:

Nasıl geçti haftasonunuz güzel anneler? Ben iki gündür evde yoktum. Anneme, başka ilçeye gittim. İhtiyaçlarımızı tamamlamaya çalıştım. Pazar akşam oldu artık. Temizlik yarına kaldı. Aldıklarımızı yerleştirip çocukları banyo vs okula hazırlayabilirsem benden iyisi Şam da kayısı.☺
Cam suluk aldım. Ayranı, meyve suyunu evde yapıp göndermek için. Normalde sevmiyorlar ama yeni alınanın hatrına evet dediler. Nereden ne kadar sağlıklı beslersek kardır. Onu bunu karıştırıp kakalamaktan devrelerim yanacak mı bakalım?

Genişletmek için tıkla...

karapisso .!.:

Temizlikle geçti evlilik yıldönümümüz... bunada şükür... cam suluğa cesaret edemiyorum, iki dakikaya kalmaz kırılır. Seninkiler büyük daha dikkatlidirler.

Genişletmek için tıkla...

kavs-i kuzah .!.:

Ben biraz asitten korktum açıkçası. Plastik ve metallerde ayran, meyve suyu teması pek hoşuma gitmiyor. Biraz şansımı zorladım diyelim. İnşaallah kırılmaz ama kırılana kadar artık...Kızım da çok söyledi kırarlar diye. Bakalım.

Nice güzel huzurlu, birbirinizin kıymetini bilen yıllarınız olsun eşinle. Gönüldaşlık candır. Eşim önem vermez benim. Önem vermesini isterim ama. Pek de hatırlamaz. Erkeklerin bir kısmı da böyle işte naparsın.

Genişletmek için tıkla...