Yüzünüze tatlı bir tebessüm kondurup "ne ilacı" diye sormadınız mı ?
zaten çektim başvurumu oradan, olsaydı bile psikolojimi bozardı o adam.
Kullanıcı adınızı kendiniz değiştirebildiğinizden müdahale edemiyorum yoksa ne hallere sokardım da ah ahhhİyi ki mune değilim
Ben olsam bir daha nick değişimine geldiğinde nickini eşeğinkulağı yaparım
Neden kocanızın yanında çalışmadığınız sorusuna ne cevap verdiniz birde bu bilgiden onlara ne
Koca tekstilci,ben de tekstilci olunca soruyorlar. İşe girince örnekleri çalıp kocama veririm diye tırsıyorlar sanırım. Karı-koca aynı yerde çalışmayı uygun bulmuyorum diyorum hep. İstisnasız her yer sordu bana. Anne babamın mesleği,eşimin mesleği,her şeyi merak ediyorlar
Ay sikayet etseniz ne guzel olur bu sirketleri. hatta dava diyecegim de cok masraf olur bu ekonomide... Sikayet edin, ellerinize saglik olur.Evet gerçekten çok yorucu. Bundan önce de iş aradığım dönemler oldu, sürecin zorluğunu bilmiyor değilim ama bu kadar yıprattığını unutmuşum.
Bir sene önce problemli işyerimden kendi isteğimle ayrıldım. Yirmi senedir çalışıyorum C level asistanım ve bu yirmi senenin sonunda biraz dinlenmek istedim ve dinlendim de. Sonbaharda da iş aramaya başladım ama gerçekten bizim insanımızla bu çok zor.
Yaşım 43, çocuk sahibi olmamay tercih ettim ve istisnasız her görüşmede (sadece bir istisna oldu o da global bir şirketti) neden anne olmadığımı konuşuyoruz. Çocuk düşünüyor muyum diye soruluyor, verdiğim cevap tatmin etmiyor. Yaşım zaten başlı başına bir dezavantaj söylememe gerek var mı bilmiyorum kadınlara 40’dan sonra o kadar az şans veriliyor ki. Benim son kullanma tarihim gelmedi çalışmak istiyorum ve çok üzülüyorum. Özgeçmişime bakılıyor ve aranmıyorum ya çok kalifiye kalıyorum az maaş vermek isteniyor ya da yaşlı olduğum düşünülüyor sanırım.
Yurtdışında bu konuları sormak yasak, yaşı gündeme getirmek falan adaya hakarer sayılıyor ama güzel ülkemde işveren seni köle gibi gördüğünden o görüşmede ne saçmalarsa sineye çekmenizi bekliyorlar.
Bu arada belirteyim linkedin ve kariyer.net üzerinden ilerliyorum yani her ilana başvuruyor değilim seçiyorum da ama durum bu.
Örneğin geçtiğimiz günlerde bir firma aradı ön görüşme yaptık, cvmi patrona sunacağını söyledi. Sonra yeniden aradı patron bey bir sene ara verdiğim için acaba işi yapabilir miyim diye endişelenmiş
Diğer bir görüşmede çocuk düşünmediğimi söyledim “böyle diyip işe giriyorlar sonra doğuruyorlar” dedi hemcinsim. Bakım hemcinsim dedi bunu. Ben 43 yaşındayım belki istesem de çocuğum olmayacak bu terör bir dursun artık ya.
Tecrübeme dayanarak profesyonel insanlarla çalışmak istiyorum şimdiye kadar da büyük ökçekli şirketlerde çalıştım ama hevesim kırılıyor. Tek maaşla geçinmek zaten zor bir de eşimin üzerine tüm yükleri bindirmek istemiyorum ama dediğim gibi pes etmek üzereyim. Artık tüm masrafları kısıp, alışverişlerden, kuaförden vs. vazgeçip çalışamayacağımı kabullenmeyi düşünmeye başladım. Ama bu beni depresyona sokacak biliyorum. Hemen pes etme diyeceksiniz haklısınız ama özgeçmişimi görüntüleyen 10 şirketten 9’u aramıyor artık özgüvenimi de etkilemeye başladı bu.
Gördüğünüz gibi uyku düzenim de bozuldu kedilerle gece yaşayıp gündüz sızıyorum. Öyle bir yazmak istedim okuyanlara teşekkür ederim.
Gerçekten bu kadarı çok fazla.
Benim sorun yaşadıklarım Z kuşağı ile. Çoğunun bir hedefi yok. Cep telefon parasını denkleştirince çalışmaya gerek duymuyorlar. Siz sanki eşinizle pandemide bir iş kurmuştunuz tredyoldanda satış yapıyordunuz o iş devam ediyor kazanıyoruz demiştiniz. Onun haricinde mi işe girdiniz
Normalde asla insan ayırmam ama belli bir yaşın üstünde hiç evlenmemiş elemanlarla çok sıkıntı yaşadım hep. Genelleme yapmayı istemezdim ama durum bu. Şimdi bu böyle oldu diye o gruptakileri işe almasam olmaz ki,insan ve emek ayırt etmiş olurum. Tekstilde kadın işçi çoğunlukta, daha bir gün ben mesaiye kalmam diyene rastlamadım. Eşime yardım ettiğim bir dönem vardı,bir kadıncağıza hem çaycılık hem ortacılık yaptırdım,elbette çift maaş verdim. Bayıla bayıla yaptı,dualar ederek emekli oldu en son. Hiç yapmam demedi. Şimdi de elalemin işinde çalışıyorum,elemanlarımın ailevi durumlarını bilirim ona göre iş veririm. Çocuklarına kaynanası bakan elemanım var,pazar mesaisi ister hep, veririm. Nişanlı bir çalışan var,mesaiden pek hoşlanmaz,hafta sonu asla çağırmam. Bilirim çünkü nişanlısıyla ev işi yapacak. Hafta sonları merdiven temizliğine giden elemanım da var,pazar mesaisine asla çağırmam. Okula giden çocuğu olan herkese dönüşümlü sömestr izni,yaz tatili izni veririm. Aranızda anlaşın yazın izinlerinizi tabloya bana getirin derim. Daha anlaşamayanı hiç görmedim. Okulun ilk günü,karne günü bizde de tatildir, herkes çocuğunun güzel gününde yanında olur. Hiçbir işi de aksatmazlar ama. Ertesi günü,önceki günü mesaiye kalır hepsi. İşini bitirmeden kimse çıkmaz. Karşılıklı insanlık çok da zor değil.Gerçekten bu kadarı çok fazla.
Bizim sektör turizm, bölge Antalya. Hal böyle olunca sirkülasyon çok fazla oluyor. İnsanlar sezon başlayınca büyük otellere gitmek istiyorlar. Hem ücret, hem bahşiş yüksek oluyor. Kimisi lojman istiyor, kiradan kurtarıyor. Çoluğunu çocuğunu memlekette bırakıyor. Şehir merkezinde oturuyorsanız büyük otellerin servis imkanı da var. Ama sezon bitince işsiz kalıyorlar. Çoğunun da sözleşmesi olmadığı için ertesi sene yine iş aramak zorunda kalıyorlar.
Benim tespitim bilakis kadınların daha disiplinli çalıştığı yönünde.
Ben iki senedir dışarıda maaşlı olarak çalışıyorum,eşime yardım da ediyorum ama esas işim başka yerde. Pandemi zamanı ben işsizdim,eşimin de bana ihtiyacı vardı kurduk bir şeyler şimdi o devam ettiriyor. Kampanya dönemleri hariç bana ihtiyacı pek olmuyor.
tabii ki suç değil ama bu toplumda çocuk evlenen kadınların yarısı çocuk yapanların 80i iş bırakıyor. (rakamları attım) zaten önemli de değil. önemli olan şu: bu ülkede çocuk kadının tapulu malı!
doğru ABD'de bunlar suç. suç, ama ABDde yok eş durumu tayini yok kadına evlenince kıdem tazminatıyla işten ayrılma..okuldan aradılar gideyim, kaynanam geldi işten koştura koştura çıkayım da yemek yapayım hizmet edeyim sabah gözümü açamadan işe gelsem de olur!. ben evliyim sabah mesaiye gelemem bana nöbet yazmayın (nöbetli çalışılan bir sektörden geliyorum). böyle şeyler yok. ABD'de ücretli doğum izni diye bir şey bile yok! öyle 3 sene izin verilen kuzeydeki birkaç ülke gibi değil dünyanın büyük çoğunluğu da. e bizim de onlarla bir olmadığımız ortada, değil mi?
Anneniz ne iş yapıyordu kaç yaşına kadar çalıştı
bu tarz is gorusmelerinde dikkat edebileceginiz seyler sunlar olabilirEvet gerçekten çok yorucu. Bundan önce de iş aradığım dönemler oldu, sürecin zorluğunu bilmiyor değilim ama bu kadar yıprattığını unutmuşum.
Bir sene önce problemli işyerimden kendi isteğimle ayrıldım. Yirmi senedir çalışıyorum C level asistanım ve bu yirmi senenin sonunda biraz dinlenmek istedim ve dinlendim de. Sonbaharda da iş aramaya başladım ama gerçekten bizim insanımızla bu çok zor.
Yaşım 43, çocuk sahibi olmamay tercih ettim ve istisnasız her görüşmede (sadece bir istisna oldu o da global bir şirketti) neden anne olmadığımı konuşuyoruz. Çocuk düşünüyor muyum diye soruluyor, verdiğim cevap tatmin etmiyor. Yaşım zaten başlı başına bir dezavantaj söylememe gerek var mı bilmiyorum kadınlara 40’dan sonra o kadar az şans veriliyor ki. Benim son kullanma tarihim gelmedi çalışmak istiyorum ve çok üzülüyorum. Özgeçmişime bakılıyor ve aranmıyorum ya çok kalifiye kalıyorum az maaş vermek isteniyor ya da yaşlı olduğum düşünülüyor sanırım.
Yurtdışında bu konuları sormak yasak, yaşı gündeme getirmek falan adaya hakarer sayılıyor ama güzel ülkemde işveren seni köle gibi gördüğünden o görüşmede ne saçmalarsa sineye çekmenizi bekliyorlar.
Bu arada belirteyim linkedin ve kariyer.net üzerinden ilerliyorum yani her ilana başvuruyor değilim seçiyorum da ama durum bu.
Örneğin geçtiğimiz günlerde bir firma aradı ön görüşme yaptık, cvmi patrona sunacağını söyledi. Sonra yeniden aradı patron bey bir sene ara verdiğim için acaba işi yapabilir miyim diye endişelenmiş
Diğer bir görüşmede çocuk düşünmediğimi söyledim “böyle diyip işe giriyorlar sonra doğuruyorlar” dedi hemcinsim. Bakım hemcinsim dedi bunu. Ben 43 yaşındayım belki istesem de çocuğum olmayacak bu terör bir dursun artık ya.
Tecrübeme dayanarak profesyonel insanlarla çalışmak istiyorum şimdiye kadar da büyük ökçekli şirketlerde çalıştım ama hevesim kırılıyor. Tek maaşla geçinmek zaten zor bir de eşimin üzerine tüm yükleri bindirmek istemiyorum ama dediğim gibi pes etmek üzereyim. Artık tüm masrafları kısıp, alışverişlerden, kuaförden vs. vazgeçip çalışamayacağımı kabullenmeyi düşünmeye başladım. Ama bu beni depresyona sokacak biliyorum. Hemen pes etme diyeceksiniz haklısınız ama özgeçmişimi görüntüleyen 10 şirketten 9’u aramıyor artık özgüvenimi de etkilemeye başladı bu.
Gördüğünüz gibi uyku düzenim de bozuldu kedilerle gece yaşayıp gündüz sızıyorum. Öyle bir yazmak istedim okuyanlara teşekkür ederim.
Baya çalışmış
imzalatılamaz yasal değil.
yurdışında yurtdışında dize karşılaştırdığınız yerler sırf 3-5 tane kuzey avrupa ülkesi + almanya arkadaşlar
çocuk yapınca bakacak mı sorusu işte.O ne alakaymiş.
