Merhaba arkadaşlar . Biraz içimi dökmek istiyorum . 25 yaşındayım 4 Nisan'da trasferim gerçekleşti bugün 4. Günüm . Fakat çok üzgünüm . Yaklaşık 2 yıldır çocuk tedavisi görüyoruz . Bu süreçte çok şey yaşadım . Çevre baskısı eş ilgisizligi vs . Gerçekten bu zamana çok zor geldim . İki aşılama onlarca bitkisel tedavi alternetif tıp ... Herşeyi denedim . İlk zamanlar sorun sadece bende var sanıyorduk pcos var bende kilo vermekte çok zorlanıyorum bu arada 164.boy 80 kiloyum . İnanılmaz zorlanıyorum ilk 1 yıl eşim kilo veremedigim için çocuk sahibi olamadigimizi defalarca yüzüme vurdu . Sonra üni Hastanesi'ne basladik Hacettepe tüp bebek merkezine . Ordan eşimden de tahlil istediler ve esimdide sperm azlığı ve hareketsizlik tespit edildi . Ama ben hiç onu kiracak birşey demedim olsun rabbim imtihan ediyor dedim hep . Ailelerimize de söyledik çünkü ben böyle seylerde çekinen bir insan değilim sürekli soruluyordu çocuk yokmu diye (,bu arada 3.5 yıllık evliyiz) bende böyle bir problemimiz var sizde ona göre davranın bize iması vermek için paylaştım . Bin pişman oldum eltimden sürekli mobbing yedim kayınvalidemin şuursuz imalarina maruz kaldım sürekli . Eşim hiç kimseye hiç birşey söylemedi benimde söylememe kesinlikle müsade etmedi . Çok üzüldüm çok yıprandım öyle bir hal aldiki bı zamandan sonra eşim bile dinlemek istemedi beni kirginligimi üzüntümü . Kendi icimde yaşadım bütün bu sıkıntı ve stresi ... Neyse tek başıma iki olumsuz aşılama serüvenini atlattım (eşimin manevi desteği olmadan ) . Tüp bebek aşamasına geldiğimizde eşim yine saçma sapan davranmaya başladı .(Bu arada eşim çocuk sahibi olmayı çok isteyen Sürekli yegenlerini ilgi manyağı yapan gördüğü her çocuğa bak bu bana benziyor diyen , beni toplum içinde şuursuzca bu konuda kıran bir insan ) neyse .Sürekli hastaneye gitmeyi erteliyor belgeler isteniyor bizden hazırlamak için asla adım atmıyor ben tek başıma bir sekilde halletmeye çalışıyorum . Sürekli ailesine ziyarete gidiyor boş vakitleri öyle dolduruyor . Onların ihtiyaçları olmadığı halde ihtiyaclarini gideriyor vs o kadar saçma sapan davranıyor ki . En son birgün belgelerin hepsini hazırladım hadi kalk gidiyoruz dedim . Yine gitmek istemedi . ( Sebebi kendiliğinden olacağına inanıyordu hala ve kendi durumunu kabullenemiyirdu . Üstelik ben onunla binlerce kez konuşup destek olmuştum ) Neyse kalkmadı oyun oynuyordu , ben artık o kadar yorulmuştum ki bütün belgeleri yırttım yuzuklerimide çıkarıp belgelerle beraber sehpaya bıraktım . Sonra dönüp gidip bavulumu hazırlamaya başladım . Tabi hiç oralı olmadı . Sonra baktı ciddiyim gelip özür diledi vs . Bı şekilde ikna oldu . Neyse biz başladık hastaneye gidip gelmeye . İlaç kullanmaya başladım o süreçte beni uzup yipratmaya devam etti sürekli ailesini eve cagiriyor biz gidiyoruz . Ama benim ağrılarım o kadar çok ki amh yüksekmis bende çok fazla yumurta gelişmiş o yüzden inanılmaz ağrılarım vardı . O surecte merdiven dahi inip çıkma yumurtalar geriye kaçar dediler . Neyse opu öncesi son kontrolüm var . Sabah 7 buçukta hastanede olmam gerekiyor . Eşimi kaldırıyorum beni bıraksın diye kalkmıyor asla . Baya uğraştım en son ağlamaya başladım geç kalıyorum diye zaten hormonlar tavan . Kalkıp bana hakaret etti . Bende hicbirsey söylemeden kalkıp kendim otobüsle gittim . Çok geç kaldım tabi inince koşmak zorunda kaldım indigim yer yakın değil hastaneye . 3 4 gün sonra opu yapıldı ve benden sadece 10 tane yumurta toplayabildiler çünkü hepsi geriye kaçmıştı . Sebebide o gün koşmuş olmamdi ... Bunlardan da 2 tanesi 5. Güne yetişti . Biri kaliteli diğeri az kaliteliydi ikisi aynı tüpe alındı . Aradan 3 ay geçti sürekli ailesi yüzünden ertelemek zorunda kaldık transferi . Onların işlerini hallettik sürekli . En son bu ay daha fazla ertelemek istemedim ve başladık transfer sürecine . Ailesi biliyor yine . Kayınbabamin kasık fıtığı var durdu durdu bizim trasnfer zamanı bı gidip aldirayim dedi ve ne hikmetse bizim trasnfer gününe ameliyat günü aldırdı . Eşim iki kardeş . Abisi var birde . Bende gurbetteyim ailem Adana'da yaşıyor . Yalnızım yani burda . Ben bunu duyunca çok kötü oldum . Çünkü eşim ailesine o kadar duskunki böyle bir durumda beni yalnız bırakacağını biliyordum . Abini çağır gelip babanla o ilgilensin bak benim de sana çok ihtiyacım olacak dedim çok sakin bir şekilde . O kadar bozuldu o kadar gerildi ki anlatamam . Abisini çağırdı ha ben geleyimmi diyor birde abisi . Surecimizi bildigj halde . Eşimi de ailesi inanılmaz kullanır etinden sütünden her şekilde . Kendisi de farkında ve bile isteye izin veriyor . Neyse kayinbabam ameliyat sonrası benim.evimde kalmak istedi 
sebebi bizim evde klozet olması . Bu arada kapalı ameliyat oldu . Ben kabul etmedim . Sonuçta benim sürecim belli evimde rahat rahat hareket etmek ve bu süreçte yalnız kalmak istiyorum . Üstelik kayınvalidem hiçbir işe el atmaz. Misafir gibi gelir gider evime asla bir çorba kaynatmaz . Kabul etmedim . Neyse transferimin ertesi günü hastaneden çıkıp geldiler bana güya beni gormek istemişler . Maskemi takip 5 dk geçtim oturdum yanlarında . Sonra kalkıp gittiler . Eşim sadece ilk 2 gün kahvaltımı hazırladı . Ben önden baya yemek yapıp buzluğa atmıştım . Hem ramazan aç kalmasın hemde dışardan masraf etmeyelim diye baya 7 8 günlük yemek yapmıştım . Bı onları ısıttı verdi . Bugün 4 . Günüm akşamın 6 Sina kadar uyudu halada uyuyor . Asla yanıma gelip muhabbet etmek yok . Birşeye ihtiyacın var mı diye sormak yok . Gece aşırı terlemistim askılı atletle yattım diye demedigini bırakmadi satasacak yer arıyor. Ben kendimi sıcak tutmuyormusum o yüzden çocuk tutunamayacakmis. Çok bunaldim çok ağladım o kadar üzgün yorgun ve kırgınım ki . Buraya içimi dökmek istedim . Oysa çok severek evlenmiştim eşimle . Evlendikten hemen sonra o kadar değişti ki . Herşeye okeyim ama bu konu çok hassas bir konu ne bileyim vicdanı olan kimse bu kadar zalim olmaz ...
sebebi bizim evde klozet olması . Bu arada kapalı ameliyat oldu . Ben kabul etmedim . Sonuçta benim sürecim belli evimde rahat rahat hareket etmek ve bu süreçte yalnız kalmak istiyorum . Üstelik kayınvalidem hiçbir işe el atmaz. Misafir gibi gelir gider evime asla bir çorba kaynatmaz . Kabul etmedim . Neyse transferimin ertesi günü hastaneden çıkıp geldiler bana güya beni gormek istemişler . Maskemi takip 5 dk geçtim oturdum yanlarında . Sonra kalkıp gittiler . Eşim sadece ilk 2 gün kahvaltımı hazırladı . Ben önden baya yemek yapıp buzluğa atmıştım . Hem ramazan aç kalmasın hemde dışardan masraf etmeyelim diye baya 7 8 günlük yemek yapmıştım . Bı onları ısıttı verdi . Bugün 4 . Günüm akşamın 6 Sina kadar uyudu halada uyuyor . Asla yanıma gelip muhabbet etmek yok . Birşeye ihtiyacın var mı diye sormak yok . Gece aşırı terlemistim askılı atletle yattım diye demedigini bırakmadi satasacak yer arıyor. Ben kendimi sıcak tutmuyormusum o yüzden çocuk tutunamayacakmis. Çok bunaldim çok ağladım o kadar üzgün yorgun ve kırgınım ki . Buraya içimi dökmek istedim . Oysa çok severek evlenmiştim eşimle . Evlendikten hemen sonra o kadar değişti ki . Herşeye okeyim ama bu konu çok hassas bir konu ne bileyim vicdanı olan kimse bu kadar zalim olmaz ...
