Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Not: This feature may not be available in some browsers.
Merhaba, öncelikle çok geçmiş olsun.
Ben de senin gibi bu yaz beyin ameliyatı geçirdim.
Hem de aynı sebepten menengioma.
Benimki omurilik başlangıç seviyesindeydi, tesadüfen başka bir problem için doktora gittiğimde fark edildi.
Fark edilmese boyundan aşağısını felç edecek bir pozisyondaydı.
Daha fazla büyümeden hemen ameliyat olmam gerekti.
Tam olarak 8 Haziran'da ameliyat oldum.
Tamamı alındı çok şükür.
Tabi yine çok şükür ki temiz çıktı.
Ama ben senin gibi kolay hayata dönemedim.
İşimden ayrılmıştım ameliyat olduğum için biraz fiziksel olarak düzelince başka iş bulurum diyordum.
Ama 6 ay geçmesine rağmen kendimi çalışacak gibi güçlü kuvvetli hissetmiyorum.
Başım dönüyor çabuk yoruluyorum.
Psikolojim de çok bozuldu.
Psikiyatriste gitmeyi denedim 11 gün ilaç kullandım ama şu durumdayken psikolojik ilaçlar çok ağır geldi ve bırakmak zorunda kaldım.
Psikoloğa devam ediyorum psikoterapiyle üzerine gidiyoruz bazı şeylerin ama olmuyor.
Ben inanılmaz mutsuzluğa sürüklenmiş durumdayım.
Benim çevremde de sevenlerim var sağolsunlar çok destekler ama onların hepsinde inkar psikolojisi var gibi geliyor bana.
Yani grip olmuşum da geçmiş gibi davranıyorlar.
Oysa ben 6 ay sonra bile hala kendimi iyi hissedemediğim büyük bir ameliyat geçirdim.
Tekrarlamasından da çok korkuyorum.
İyi huylu çıkarsa bile bu tarz tümörlerin tekrarlama ihtimali %9'muş.
Ya yine olursa diye korkudan uyuyamıyorum.
Üstelik ilkinde iyi huylu olan tümörlerin tekrarladığında kötü huylu olma riski varmış.
Hızlı bir yayılma sonucunda kafa içi basıncın aşırı artması sonucu hiçbir şekilde dindirilemeyen başağrıları ile geçen çok acı dolu bir sürecin sonunda hayatını kaybediyormuşsun.
Senin de moralini bozmak gibi oldu bu yazdıklarım belki ama ben tam bir çöküntü içindeyim.
Bu hastalık bana çok ağır geldi olabileceklerden çok korkuyorum.
Bunların üzerine bir de tiröid nodülüm çıktı ona da şüpheli yaklaştı doktorlar %50 ihtimal kansere döner dediler.
Ameliyat olup aldıramadım da ilaç kullanıyorum.
Geleceğe karşı olan tüm umutlarım yok oldu.
Ne çocuk sahibi olabileceğime güvenebiliyorum ne yeniden iş bulup çalışabileceğime.
Bu aşamada evliliğim ve aile hayatım da kötü etkilenecek korkusuyla doluyum.
Senin üzerine fazla yüklendim belki de bu konuyla ilgili yeni bir konu açmalıyım.
Ama senin dirayetli duruşun moralin beni çok etkiledi.
Yine de kendimde o gücü görmüyorum.
Çok dipte hissediyorum.
Maşallah canım benim çok geçmiş olsun gerçekten çok şanslısın Allah'ım şifalar versin ,inşallah her şeyin üzerinden kolayca gelirsiniz
çok etkilendim yazılanlardan geçmiş olsun Allah şifalar versin inşallah hayatının aşkı her anında seninle beraber olur..
canım mesajını şimdi okudum önce üzüldüm sonra rahatladım sevindim,çok geçmiş olsun dememe gerek kalmamış geçmiş gitmiş bile maşallah...hayat işte insanın başına neler geliyor...benim de başıma acı olaylar geldi..ama geçti...gitti...eminim sana çok şey katmıştır bu musibet...inşallah sevgilinle hiç ayrılmazsınız ve bir ömür mutlu mesut yuvarlanır gidersiniz,boy boy bebeleriniz olur üstüne desevgiler canım
baştan sona bende okudumm ama konu baslıgı ve okurken mutsuz bişi olcak die beklıodum
allahtan öyle olmadı ve cok sevindim senın adınaa
yanında seni böyle seven ınsanlar oldukca cok cabuk atlatırsın ınsallah allah şifa versın cnm
canım benim Allah acil şifalar versin..yazıyı okuyunca gözyaşlarıma engel olamadım ...iyi huylu olmasına sevindim erkek arkadaşınla bir ömür mutluluklar şimdiden...
canım çok ama çok geçmiş olsun
İNŞALLAH bu günleri en güzel şekilde atlacaksın
birde sana çok uzun ömür nasip edilmiş diye hissettim şu anda
Merhabalar arkadaşlar,
Ben de sıkıntımı paylaşayım dedim çünkü gerçekten dualarınıza ve iyi dileklerinize ihtiyacım var... Yaklaşık 1-2 aydır arada bir vuran bir baş ağrım vardı ancak ben pek ciddiye almadım, sıradan bir şeydir dedim geçtim... Birkaç haftadır da mide bulantıları vardı ve ben yine çok oralı olmadım. Pazartesi günü okulum başlayana kadar yaz tatilimi değerlendirmek üzere güzel bir yerde işe başlamıştım ki bir şeyler daha da ters gitmeye başladı. En son Salı günü işten çıkmak üzereyken istifra ettim. Öğlen yediğim bir şey dokunmuştur dedim ve yine aklıma bir şey gelmedi... Çarşamba sabahı çok fenaydım, gözlerimi açıp bilgisayara bakamıyordum bile ve işten izin almak zorunda kalıp eve geldim, bunu da önceki gece uykusuz kalmama bağlamıştım... Perşembe sabahı da kalktığımda kafamı kaldıramıyordum bile yataktan ve işyerini arayıp yine izin almak durumunda kaldım... Sabah kahvaltıda da kısa süreli bir görme bulanıklığı yaşadım. O gün artık hem işyerine ayıp olmasın diye, hem de erkek arkadaşımın bitmek bilmeyen ısrarlarıyla (iyi ki de ısrar etmiş) neyim var neyim yok öğrenmek için hastaneye gittim. Erkek arkadaşım sağolsun hep benimleydi. Doktor şikayetlerimi duyunca bir baş röntgeni ve tomografi istedi. Tomografinin sonucunu elime alınca baktığımda anlamıştım kötü bir şeyler olduğunu ama yakıştıramadım, kabullenmek istemedim. Erkek arkadaşımın çalıştığı eczane hastaneye çok yakın, tomografi sonucu çıkınca haber et beraber gidelim doktora dedi. O da tomografiyi eline alınca anladı bir şeyler olduğunu ve "Bu ne aşkım, daha önce böyle bir şey var mıydı?" dedi. Ben yok mok dedim, anlamamazlığa vurdum... Doktorun yanına gittik, doktor tomografiyi eline alıp inceledikten sonra "Daha önce hiç çekilmiş bir tomografin yok mu?" diye sordu. Ben de olmadığını söyledim. Bizi başka bir yere götürdü ve o tomografinin açıklamasını yaptı. Beynimde bir tümör olduğunu söyledi, tabii ben o anda direk ağlamaya başladım... Şoka girdim, elim ayağım titremeye başladı. Daha 1 gün öncesinde sapasağlam olduğum düşünürken birden bir tümörün varlığını değil kabul etmek algılayamamıştım bile... Abim şehir dışında askerde ama o doktor olduğu için beni en iyi o anlar, en soğukkanlı o karşılar diye ona haber verdim... O sırada doktor emar ve kan tahlili istedi. Kanı verdikten sonra onun sonuçlarına göre emar çekilmeyi bekliyordum. Tabii evde annemler onca saat geçti neredesin ne oldu diye aradılar, ben haliyle telefonda bir şey söyleyemedim, bir de kan tahlili yapacaklarmış deyip geçiştirdim... Sağolsun erkek arkadaşım baştan sonuna kadar hep yanımdaydı, en son emarı da çekindikten sonra beyin cerrahiyle görüştük falan. Serviste doktor bana direk yatış kağıdını yazmaya başladı, tabii mümkün değildi, eve gidip annemlerle konuşmam gerekiyordu. Erkek arkadaşım bana eve kadar eşlik etti. Eve geldim, ben eve gelene kadar abim babamlarla konuşmuş, gedliğimde ikisi de çökmüş haldelerdi, onların o hallerini görmek ömrümden ömür götürdü zaten... Onlarla oturdum konuştum, abime tomografileri mailledim, o da beyin cerrahı bir arkadaşına... Bizimkiler hemen doktor araştırmasına girdi ve öylece başladı her şey... O sırada ben arayıp arayıp ulamaşamadığım ablamlara sonunda ulaştım ve telefonda durumu anlatmak zorunda kaldım, onlar da eve geldiler öylece... O akşam doktorun gözetimi altında kalmamın daha iyi olacağı düşünüldüğü için hastaneye geri döndüm ve girişim yapıldı... Küçük ablam benimle refakatçi olarak kaldı. Gece 1'de ablamın erkek arkadaşımın geldiğini söylemesiyle uyandım birden ve kapıda onu gördüm... Çok mutlu olmuştum, gece boyunca bir an bile yanımdan ayrılmadı... Kötü bir şeydi vesile belki ama bu bizim beraber ilk gecemiz ve sabahı edişimizdi. Garibim sabah saat 6'da gözüne bir damla uyku girmeden eve gitti, ordan da işyerine geri geldi... Sabah işe gitmeden önce yanıma uğradı yine, zavallımın gözleri şişmişti, annesine anlatmış olanları ve boşalmıştı adeta, çünkü bütün gün ve gece hep sadece onun yanında ağlamıştım... Olanları anlatırken yine gözünden bir iki damla gözyaşı süzüldü zavallımın. Öğle civarı hastaneye yanıma gelirken aldığı milshaketen (bizim için özel bir anlamı vardır) bir yudum bile içemeden gitti, ben de o olmadan içemedim.. Öğleden sonra da emarın sonucuyla geldi yanıma, yatağımın başına... Milkshakelerimizi beraber içtik... Emarın sonucunda doktor taburcu olabileceğimizi söyledi ancak üstünün imzası gerekiyordu, doktor da ameliyattan yeni çıkacaktı, biz de o sırada onu beklerken yemeğe gittik... Arkadaş da vardı ve tabii ki erkek arkadaşım yine bir kuruş ödetmedi her zamanki gibi, yemekten sonra işyerine dönmek zorunda kaldı alelacele... Taburcu olurken de illa bana haber ver diye tutturdu, gelmesiyle elimden reçeteyi alması bir oldu... Gitti ve 2 dakika sonra ilaçlarla geldi, tabii yine tek kuruş ödetmemişti... Ondan sonra son kez sıkı sıkı sarıldık ve gitti... En yakın arkadaşının ablasının düğününe... İstemmesine rağmen, ısrarımla...
Bana gelince, bugün ünlü bir doktora tümörümün ameliyatla mı yoksa ilaç tedavisiyle mi halledebileceğini sorduk ve sonuç ameliyattı. Allah'a şükür ki tümörüm menenjiom adında iyi huylu bir tümördü ve en alt risk grubunda yer alıyordu. Ancak fazla büyük olması (3,5 cm) ve motor sistemine baskı yapmasından ötürü cerrahi müdahale şarttı...
Perşembe... Pazar... Arada sadece 3 gün var... Ama bütün bir hayatım değişti sanki... Ablamın nişanı ertelendi ve ben haliyle işi bırakmak zorunda kaldım... Bazen, nadir de olsa korkuyorum kötü bir şey olmasından... Gerçekten böyle şeylerin sadece filmlerde olabileceğini sanardım ama bizim hayatlarımız da zaten bir filmden ibaretmiş, onu anladım... Kısa bir süredir çıkmamıza rağmen sevgilimin gerçekten doğru insan olduğuna eminim diyebilirim ve benim için yaptığı fedakarlıkları saysam bitmez... Sadece küçük ablam ve kuzenim onunla birebir tanıştı ama ikisi de çok sevdi... Hatta ablamın erkek arkadaşı bile yüzyüze tanışmadan çok sevdi... Bütün ailem aynı şekilde... Bu yüzden daha zor geliyor her şey belki de, bu yüzden daha çok korkuyorum sanırım... Çünkü Allah korusun bana bir şey olması durumunda ailemden ayrı düşünmem gereken biri daha var... Ona direkt söyledim aslında bir sürü sağlıklı kız var, benimle zamanını heba etmek zorunda değilsin vs. diye ama tek dediği bunları bir daha duymayayım oldu... Hatta bugün telefonda saçımı muhtemelen kazıtacağım dedim, tamam işte ben de kazıtırım, beraber uzamasını bekleriz dedi... Ve daha nice örnekleri var bu anlamda.. Sağolsunlar ailesi de aynı şekilde destekçi ve arkamızdalar...
Hayatımın aşkı yanımda ve bir anda çıkan tümörüm... Birbirimize aşığız, ruh ikizi olmak diye bir şey varsa o benim ruh ikizim... Film gibi adeta her şey... 2 hafta sonra ameliyat sürecim başlayacak... Çoğunlukla iyiyim ama bazen ya? diyorum, korkuyorum ailemi üzme, sevdiğim insanı yarıyolda bırakma ihtimalinden... Her şey böyle güzelken, böyle mutluyken diyorum bazen... İnşallah diyorum hep, hayırlısı nasip olsun her şeyin...
Kusura bakmayın uzun oldu ama paylaşmak istedim... Şimdiden okuyan/yorum yapan herkesin gözlerine/ellerine sağlık, çok teşekkürler.
canm çokkk geçmiş olsun inşallh en kısa zamnda sağlıgına kavuşursun :)
bu yazıyı yeni üyeler arasında olduğum için geç okudum hastalığın ne durumda ameliyatın ansıl geçti açıkcası çok merak ettim rabbim hayırlısını versin şifa versin inşallah kısa zamanda sağlığına kavuşursun inşallah gerçekten yazını okurken çok duygulandım her insan hastalanabilir hani dmeişsin ya hep dizilerde sanırdım bizimde yaşamımız bir diziden ibaret hastalıkta sağlıklı olmakta ya da tarfaik kasazası evlenmek yai yaşadığımız herşey biz insanlar için önemli olan o süreçleri güzel geçirebilmek sabırla geçirebilmek rabbim sana bu hastalığı vermiş şifasını da verecektir inşallah hani derler ya her şerde bir hayır her hayırda da birşer vardır sen bence hastalığından hayırı görmelisin ne güzel tüm sevdiklerin ailen sevdiğin adam ve ailesi yanında bundan daha güzel birşy olabilir mi nice hastaalrımız var bir hastane köşesinde yanlız başalrını sevdiklerinin yollarını gözleyip tek başında mücadele etmek sorunda kalanlar sen şükür ki onlardan değilsin rabbim her zaman yüzünü güldürsün sevdikelrinden seni ayırmasın vve seni onlara bağışlasın şifa nasip eylesin inşallah ve sakın kendini üzme çünkü sen sevdiklerinle bile kuvvetlisin
Allah acil şifalar versin.çok duygulandım.İnşallah en kısa zamanda sağlığına kavuşursun.:/
engelli arkadaslarimiza yardim kampanyasi lutfen duyarsiz kalmayin !
http://www.kadinlarkulubu.com/kadinlar-kulubu-pro-uyelik-kart-hakkinda/494563-gulumseme-hayat-6.html
Canım....
Konunu hüngür hüngür ağlayarak okudum , diğer yorumlarını okumadım henüz ama dilerim herşey yolunda girmiştir.
Benimde son zamanlarda baş ağrılarım arttı ve bende senin gibi haftaya erkek arkadaşımın ısrarlarıyla doktora gidicem, çok korkuyorum , takdir edersinki konunu okuyunca içime daha çok bir kuşku kaplandı napıcam bilmiyorum...
Sana tekrar gelmiş geçmiş olsun , böyle bi erkek arkadaşınlada en kısa zamanda evlenirsin dilerim :)
Herşey gönlünce olsun
Sağlığına kavuşmana çok sevindim. Allah bir daha yaşatmasın.
Hiç tanımadığın biri için gözyaşı döküyorsun, çok merhametli birisi olsan gerek... Allah razı olsun, çok teşekkürler, her şey yolunda Allah'a şükür...
İnsanız, aciziz hepimiz ve kaybedebileceklerimiz çok fazla kendimize göre, bu yüzden çok korkuyoruz ama olacak olur yazıldıysa. Biz dua edelim de inşallah her şeyin hayırlısını nasip etsin bize Allah sağlık sıhhatle (sana diyorum böyle ama kendime laf geçiremiyorum :26:, ilginç). Sen hiç sıkma canını, inşallah bir şey çıkmaz, haberini bekleyeceğim. Bu arada yaşıtız sanırım.
Allah razı olsun, erkek arkadaşıma kalsa yarın evlenir ama ben naza çekiyorum kendimi. Sana da mutluluklar sevdiğinle inşallah.
Allah razı olsun, çok çok teşekkürler. Allah'a şükür ameliyatım gayet güzel geçti ve bu zamana kadar da hiçbir sıkıntı olmadı, hatta 6. ay kontrolü var artık. Gerçekten insanın hayatı film gibi ve her bir anı çok kıymetli. Her anını dolu ve anlamlı yaşamak gerek yaşam tarzımıza uygun bir şekilde. Allah'a ükür ki ben çok şanslıyım bu anlamda, sevdiklerim hep yanımda oldular ve hala da öyleler. Allah razı olsun güzel dileklerin için, böyle zahmet edip yazmışsın.
Allah'a şükür her şey yolunda, çok çok teşekkürler.
Allah hepsine şifa verir inşallah. Ne gelirse ne kadar yapabilirsek hazırım yardımcı olmaya.
Bu arada şunu da belirtmeden edemeyeceğim, forumda iletilerini orjinal bulduğum ve beğendiğim arkadaşlardan birisisin.