• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Tükendim

Bir tane daha benden.
Memnun oldum 😄
Bende 4 buçuk yıldır gece uyuyamıyorum ve bana hayretle bakıyorlar.
Nasıl dayandığıma şaşırıyorlarsa tabi😄
Benim büyük kıza gece sütü vermeyi keserek ve biraz da uğraşarak gece uyanmadan uyumayı öğrettim sonunda💪
Bence sizde bıraktırmayı deneyin.

Gerçi çok farketmedi çünkü şimdide oğlumla uğraşıyorum.🤣
Son olarak bencede geçmeli😄

sütü içen 22 aylık. 2 yaşını bekliyorum.

kendisi 16 aylık abi olunca kıyamadım zevklerini elinden almaya 🤣

‘bir de açken sen, sen değilsin.’
çocuğun yaşam biçimi.
biberonu alırsak bizi yer diye korkuyorum.
hala çözüm bulamadım🤷🏻‍♀️
 
Bir şey söyleyim mi?
Koalina Koalina konuda kendini anlatmakla kalmadı, korkuları kırdı.

Ondan önce, hatta onun ilk sayfalarında yazılan yorumlar baki kalacaktı burada.

Nasıl taşlanırdı bunu yazan kadın, yok doğurmasaydın, yok korunsaydın, yok zart zurt...
Annelikten yorulan herkesin ona teşekkür hakkı var.

Bu konuyu açma cesaretini gelebilecek tüm olumsuz yorumlara rağmen göğüsledim diyorsan, ve sana hak veren kadınlar varsa

Koalina Koalina sayesinde

Eminim:)
 
Allah kolaylık versin bacım. Size göre epey iyi durumda sayılırım, çünkü benim veletler gece uykusunu öğrenip doğdular, o konuda hiç sıkıntı yaşamadım. Biri 3,5 yaşında, kreşe giden, diğeri 5 aylık iki kızım var. Gece uykuları iyi ama gündüz uykuları felaket. Yarım saat uyuyup kalkıyor küçük sıpa. Huysuz da değil ama bazen ölü taklidi yapasım geliyor. Sonuçta biblo gibi saatlerce bir kenara koyup bırakamıyorsun.

Onlar gece fosur fosur uyuyorlar ama büyük kız bir kere çişe kalkar, küçüğü emzirmeye kalkarım, bir kere de süt sağayım filan derken, gecede 4 kere kalkıyorum ben de. Kesintisiz uyku önemli bir şeymiş, buradan onu anlıyoruz. Tam uyuyorum, büyük kız dibimde bitiyor. Dün gece de yaptı bunu, anne seni seviyorum dedi döndü yatağına. Bu kadar... Gece aklına bir şey gelince, saat kaç önemsemez, gelip söyler ve gider. Evet çok güzel ve duygusal bir andı ama uyandım şimdi ben, hemen de uykuya dönemiyorum. =))) Bu saatte sevme yavrum beni, sabah sev, uyanıkken sev diye böğüresim geliyor. Çok mu nankörüm? Bu çilenin küçük kızım 5-6 yaşına geldiğinde biteceğini düşünüyorum. O zaman kendi kendilerine kalkıp, işer, yatarlar. =)) 4,5 senem kalmış. Sayılı gün çabuk geçer. :confused:
Olay kiz / erkek degil de birinci/ikinci cocuk meselesi , ikinciler pek fena
Benimki simdi uyudu , size de bol sans
Öyle demeyin ya öyle demeyin. Büyük çocuk ayaklı bir kasırgaysa, küçüğün tatlı bir meltem olma ihtimali hiç mi yok? Vardır bence ya, vardır. Vardır di mi? :ruh:
 
sütü içen 22 aylık. 2 yaşını bekliyorum.

kendisi 16 aylık abi olunca kıyamadım zevklerini elinden almaya 🤣

‘bir de açken sen, sen değilsin.’
çocuğun yaşam biçimi.
biberonu alırsak bizi yer diye korkuyorum.
hala çözüm bulamadım🤷🏻‍♀️
Bu konuda önerim yok çünkü o kadar iştahlı olmadı benim çocuklarım 🙄
Onun yerine maşAllah diyim🤗
 
Hiç doktora görürdünüz mü? Geçenlerde internette bir anne yazmıştı. Oğlu hiç uyumuyormuş. Doktor doktor gezmişler, en son oğlu 1,5 yaşında iken sorunu bulmuşlar. Bebekte melatonin hormonu eksikliği varmış. Takviye etmişler ve bebeğin uykusu düzene girmiş.
 
Bir şey söyleyim mi?
Koalina Koalina konuda kendini anlatmakla kalmadı, korkuları kırdı.

Ondan önce, hatta onun ilk sayfalarında yazılan yorumlar baki kalacaktı burada.

Nasıl taşlanırdı bunu yazan kadın, yok doğurmasaydın, yok korunsaydın, yok zart zurt...
Annelikten yorulan herkesin ona teşekkür hakkı var.

Bu konuyu açma cesaretini gelebilecek tüm olumsuz yorumlara rağmen göğüsledim diyorsan, ve sana hak veren kadınlar varsa

Koalina Koalina sayesinde

Eminim:)
Kuzum teşekkür ediyorum.
Şu an oğlumla aşk yaşıyorum, o kadar sevimli ki hiç büyümesin böyle kalsın istiyorum.

Her şey geçti, farklı ve daha tatlı bir hayata başladım. Eski halim olsa biri alsın da bir gece uyuyayım diye düşünürdüm, şimdi koynuma alıp uyuyorum.

Her şeyi sevimli geliyor bana, beraber bir şeyler yapıyoruz. Sıkılmıyorum eskisi gibi, tam tersi hoşuma gidiyor onunla gezmek, oturmak, uyumak...
Kendime özel film izlemek, boş boş oturmak, kitap okumak gibi şeyleri hala yapabiliyorum ama daha az. Çünkü yerini çok daha tatlı bir şey doldurdu, yapmak da istemiyorum eskisi gibi.
Ağzını yediğim çocuğum :D

Kısacası linç edenler, senden anne olmaz diyenler, çocuğuna acıyorum- üzülüyorum diyenler halt etmiş. Oluyormuş, ben bile sevebiliyor, dipsiz gördüğüm kuyulardan bulutlara çıkabiliyormuşum.
Anlatın hissettiklerinizi, o kuyularda boğulmak, kimseden destek görememek, depresyonda debelenmek ne demek iyi bilirim. Böyle böyle çevre alışacak ve boş boş konuşmayacak :)
Saygılar efenim :)
 
Merhaba Hanımlar

Tamdaki başlıktaki gibi tükenmiş hissediyorum kendimi. 3 buçuk yaşında bir kızım ve 10 aylık bir oğlum var. Kızımda uyumayan bir bebekti çok zorlandım bu konuda, sonra oğlum doğdu oda kızımı mumla aratacak derecede uyuyaman bir bebek.

Ne gündüz ne gece doğru düzgün uyumuyor doğduğundan beri. Kızım kreşe başladı 2 aydır, eşim her konuda destektir bana sağolsun, ev işi gibi bir derdim de yok, hayatımı kolaylaştıracak şeyler var ama ciddi manada tükenmiş hissediyorum kendimi.

Sürekli kucağımda olmak isteyen, uyumayan ve ağlayan, mızmızlanan oğlumun sesi rüyalarıma giriyor artık. Normalde kendinden uyku sorunu yaşayan bir insanım o yüzden gündüz,bakacak biri olduğunda da uyuyup dinlenemiyorum çok uykusuz olsamda.

Göz altlarım 3 buçuk yıldır mosmor resmen, bugünlerde geçecek diye kendimi motive etmeye çalışıyorum ama üzerimdeki gerginlik ve mutsuzluk gittikçe artıyor sanki. Kızıma yansıtmamaya çalışsam da bu gerginlik ve mutsuzluk halimi eski neşem ve enerjim yok. Dışarı çıkasım dahi gelmiyor. İlk defa böyle bir ruh haline büründüm.

Küçük çocuklu annelerin yaşadığı genel bir durum diyorum kendi kendime ama yapmaktan mutlu olduğum hicbirsey keyif vermiyor artık. Dün gece terasta 2 saat boş boş etrafa baktım, istediğim tek şey sessizlik şuan.

Depresyona mı giriyorum, geçici birşey mi yoksa psikolog desteği mi alsam daha da kötüleşmeden ?

Hangi şehirdesiniz bilmiyorum ama en kısa sürede çocuğunuzun uyku eğitimi aldırın. İstanbul gibi şehirlerde bu işi çok iyi yapan uzmanlar var. Öneririm. Sanki size psikologdan daha çok yardımcı olacakmış gibi geliyor. Şimdiden kolay gelsin.
 
Merhaba Hanımlar

Tamdaki başlıktaki gibi tükenmiş hissediyorum kendimi. 3 buçuk yaşında bir kızım ve 10 aylık bir oğlum var. Kızımda uyumayan bir bebekti çok zorlandım bu konuda, sonra oğlum doğdu oda kızımı mumla aratacak derecede uyuyaman bir bebek.

Ne gündüz ne gece doğru düzgün uyumuyor doğduğundan beri. Kızım kreşe başladı 2 aydır, eşim her konuda destektir bana sağolsun, ev işi gibi bir derdim de yok, hayatımı kolaylaştıracak şeyler var ama ciddi manada tükenmiş hissediyorum kendimi.

Sürekli kucağımda olmak isteyen, uyumayan ve ağlayan, mızmızlanan oğlumun sesi rüyalarıma giriyor artık. Normalde kendinden uyku sorunu yaşayan bir insanım o yüzden gündüz,bakacak biri olduğunda da uyuyup dinlenemiyorum çok uykusuz olsamda.

Göz altlarım 3 buçuk yıldır mosmor resmen, bugünlerde geçecek diye kendimi motive etmeye çalışıyorum ama üzerimdeki gerginlik ve mutsuzluk gittikçe artıyor sanki. Kızıma yansıtmamaya çalışsam da bu gerginlik ve mutsuzluk halimi eski neşem ve enerjim yok. Dışarı çıkasım dahi gelmiyor. İlk defa böyle bir ruh haline büründüm.

Küçük çocuklu annelerin yaşadığı genel bir durum diyorum kendi kendime ama yapmaktan mutlu olduğum hicbirsey keyif vermiyor artık. Dün gece terasta 2 saat boş boş etrafa baktım, istediğim tek şey sessizlik şuan.

Depresyona mı giriyorum, geçici birşey mi yoksa psikolog desteği mi alsam daha da kötüleşmeden ?
3. Ye gebeydin dimi?
 
Kuzum teşekkür ediyorum.
Şu an oğlumla aşk yaşıyorum, o kadar sevimli ki hiç büyümesin böyle kalsın istiyorum.

Her şey geçti, farklı ve daha tatlı bir hayata başladım. Eski halim olsa biri alsın da bir gece uyuyayım diye düşünürdüm, şimdi koynuma alıp uyuyorum.

Her şeyi sevimli geliyor bana, beraber bir şeyler yapıyoruz. Sıkılmıyorum eskisi gibi, tam tersi hoşuma gidiyor onunla gezmek, oturmak, uyumak...
Kendime özel film izlemek, boş boş oturmak, kitap okumak gibi şeyleri hala yapabiliyorum ama daha az. Çünkü yerini çok daha tatlı bir şey doldurdu, yapmak da istemiyorum eskisi gibi.
Ağzını yediğim çocuğum :KK70:

Kısacası linç edenler, senden anne olmaz diyenler, çocuğuna acıyorum- üzülüyorum diyenler halt etmiş. Oluyormuş, ben bile sevebiliyor, dipsiz gördüğüm kuyulardan bulutlara çıkabiliyormuşum.
Anlatın hissettiklerinizi, o kuyularda boğulmak, kimseden destek görememek, depresyonda debelenmek ne demek iyi bilirim. Böyle böyle çevre alışacak ve boş boş konuşmayacak :)
Saygılar efenim :)

Çok seviyoruz yaşamadığımız şeyleri üzerinden ahkam kesmeyi.
İyi olmanıza sevindim. Sağlıkla büyüsün yavrunuz.
 
Allah kolaylık versin bacım. Size göre epey iyi durumda sayılırım, çünkü benim veletler gece uykusunu öğrenip doğdular, o konuda hiç sıkıntı yaşamadım. Biri 3,5 yaşında, kreşe giden, diğeri 5 aylık iki kızım var. Gece uykuları iyi ama gündüz uykuları felaket. Yarım saat uyuyup kalkıyor küçük sıpa. Huysuz da değil ama bazen ölü taklidi yapasım geliyor. Sonuçta biblo gibi saatlerce bir kenara koyup bırakamıyorsun.

Onlar gece fosur fosur uyuyorlar ama büyük kız bir kere çişe kalkar, küçüğü emzirmeye kalkarım, bir kere de süt sağayım filan derken, gecede 4 kere kalkıyorum ben de. Kesintisiz uyku önemli bir şeymiş, buradan onu anlıyoruz. Tam uyuyorum, büyük kız dibimde bitiyor. Dün gece de yaptı bunu, anne seni seviyorum dedi döndü yatağına. Bu kadar... Gece aklına bir şey gelince, saat kaç önemsemez, gelip söyler ve gider. Evet çok güzel ve duygusal bir andı ama uyandım şimdi ben, hemen de uykuya dönemiyorum. =))) Bu saatte sevme yavrum beni, sabah sev, uyanıkken sev diye böğüresim geliyor. Çok mu nankörüm? Bu çilenin küçük kızım 5-6 yaşına geldiğinde biteceğini düşünüyorum. O zaman kendi kendilerine kalkıp, işer, yatarlar. =)) 4,5 senem kalmış. Sayılı gün çabuk geçer. :confused:

Öyle demeyin ya öyle demeyin. Büyük çocuk ayaklı bir kasırgaysa, küçüğün tatlı bir meltem olma ihtimali hiç mi yok? Vardır bence ya, vardır. Vardır di mi? :ruh:
Maşallah diyeyim nazarım değmesin :)
Bir gece de 4 kere uyanmak benim için hiç uyanmamak gibi birşey. Bu gece 3 kere uyandı uyandı oglum sanki hiç uyanmamıs gibi 7 gibi uyandım geri uyuyamadım yetti o uyku bana :KK71:
 
Hiç doktora görürdünüz mü? Geçenlerde internette bir anne yazmıştı. Oğlu hiç uyumuyormuş. Doktor doktor gezmişler, en son oğlu 1,5 yaşında iken sorunu bulmuşlar. Bebekte melatonin hormonu eksikliği varmış. Takviye etmişler ve bebeğin uykusu düzene girmiş.
Bende defalarca götürdüm, artık o kadar sık götürdüm ki uyumama sebebi bulunsun diye bir sürü test de yapıldı ama birşey çıkmadı.
Doktorumuz uykusuzluk şikayetiyle hastaneye gitmeyi yasakladı en son :) durumu kabullenin şuan yapılacak birşey yok dedi.
 
Düşük yaptım , 1 ay kadar önce.
Cok gecmis olsun.. belki onunda etkisi vardir.. imkanin varsa (bilmiyorum yazdin mi) cocuklari uyumak icin birine birak. Esinle 2-3 gun tatilde olabilir. Cok ucuk seyler gelmesin aklina yakinda bi otelde bile kalsan olur. Imkan varsa..

Yoksa yardim alabilirsin fayda saglayacaksa.. ben almadim almiyorum henuz.. 6-7 yildir uyumuyorum..cocuklarim pespese. Vucut toparlanmadan bi sonraki bebek dogdu vs.

Hic bi imkanin yoksa eger aksam bi kac saat cocuklari esine birak cik dolas spor yap yuruyus olur baska birsey. Gercekten motive edecek seni.. bakim yap.. ne bilim zevk aldigin birseyi yap sadece kendine zaman ayir yani..vucut yorgunlugu ve uykusuzluk esleride geriyor herkes birbirine patliyor. Umarim evliliginiz yara almadan kurtulur.

Ben henuz tam cozum bulmus degilim bu duruma, bazen aksam yorgunluktan aglayarak uyudugum oldu.. buyudukce bunlar azalmaya baslasada cok baska dertler gelmeye basladi.. moral bozmak icin yazmadim ama bu konuda kelin merhemi olsa kendine surer hesabi
 
İnançsal şeylerden faydalanabilirsiniz.
Ceza almamak için yazamıyorum ama etkili.
En büyük ilacım çocuk büyütürken, yorgunluktan çıldırma noktasına gelince tek iyi gelen şey maneviyat oluyor.
 
Öyle demeyin ya öyle demeyin. Büyük çocuk ayaklı bir kasırgaysa, küçüğün tatlı bir meltem olma ihtimali hiç mi yok? Vardır bence ya, vardır. Vardır di mi? :ruh:

var var ;)
ben de onu yazacaktım.
benim 1 numara fırtınalı estirdi.
ilk 4 ay sadece kucagımda ve ayakta dolaştırırken uyudu.
babası ile nöbet tutardık 🤦🏻‍♀️
sonra o kadar hareketliydi ki.2. ay kontrolünde dönüyordu.
5 aylık emekledi.
9 aya varmadan da yürüdü.
ama temkin vs bilmezdi

iki numara süt liman.
ilk 5 ay varlığı yokluğu belli değildi.
sakindi. kendi kendine uyurdu.
güleç, insanın enerjisini yükselten bir bebekt.
6 aydan sonra o da yavaş yavaş dünyanın farkına vardı sanırım. abiyi izlemeye başladı 🤣 en azından ilk 9 ay rahat ettim diyebilirim ☺️

şu an 2-4 yaşları.
küçük biraz irice 😅 gücü yetiyor.
oyuncak kavgaları, boğuşmalar, inatlaşmalar..
gece yatağa girdiğimde bir yerlerinin kırılmadıgına, yarılmadıgına şükredip uyuyorum 🤦🏻‍♀️
 
Hangi şehirdesiniz bilmiyorum ama en kısa sürede çocuğunuzun uyku eğitimi aldırın. İstanbul gibi şehirlerde bu işi çok iyi yapan uzmanlar var. Öneririm. Sanki size psikologdan daha çok yardımcı olacakmış gibi geliyor. Şimdiden kolay gelsin.
Evet ilk onu çözmem lazım bu gece biraz iyi uyudum gayet keyifli başladım güne. Kendim denedim uyku eğitimini ama başarılı olamadım. Destek almak iyi olacak sanırım.
 
Back