Kuzum teşekkür ediyorum.
Şu an oğlumla aşk yaşıyorum, o kadar sevimli ki hiç büyümesin böyle kalsın istiyorum.
Her şey geçti, farklı ve daha tatlı bir hayata başladım. Eski halim olsa biri alsın da bir gece uyuyayım diye düşünürdüm, şimdi koynuma alıp uyuyorum.
Her şeyi sevimli geliyor bana, beraber bir şeyler yapıyoruz. Sıkılmıyorum eskisi gibi, tam tersi hoşuma gidiyor onunla gezmek, oturmak, uyumak...
Kendime özel film izlemek, boş boş oturmak, kitap okumak gibi şeyleri hala yapabiliyorum ama daha az. Çünkü yerini çok daha tatlı bir şey doldurdu, yapmak da istemiyorum eskisi gibi.
Ağzını yediğim çocuğum
Kısacası linç edenler, senden anne olmaz diyenler, çocuğuna acıyorum- üzülüyorum diyenler halt etmiş. Oluyormuş, ben bile sevebiliyor, dipsiz gördüğüm kuyulardan bulutlara çıkabiliyormuşum.
Anlatın hissettiklerinizi, o kuyularda boğulmak, kimseden destek görememek, depresyonda debelenmek ne demek iyi bilirim. Böyle böyle çevre alışacak ve boş boş konuşmayacak :)
Saygılar efenim :)