Ciddi bir meseleyi konuşup farkındalık yaratmaya çabalarken, mağdur ya da çaresiz insanları alaya alıp hemcinslerinizi yerdeleyip konuyu dağıtırsanız çözümsüz kalır elbette. Neden güzelce konuşup fikir tartışamıyorsunuz? Kadın dedi ki 'şuan güvenlik yok o yüzden ben çocuklarımı yalnız göndermiyorum kendim de yalnız çıkmıyorum' . Kendince tedbir almış. Ben anaokulu öğretmeniyim. Sabah ismi yazılı bilgileri kayıtlı kişi çocuğu bize teslim eder, çıkışta da çocuğun yakınları listesindeki kişilerden biri teslim alır. Keşke bütün çocukları (18 yaşına kadar) koruyabilsek. Keşke bizim çocukluğumuzdaki gibi çocuklar özgürce sokaklarda oynayabilse, kadınlar gençler sosyalleşebilse ama şuan böyle bir güvence yok. Adamı uyarıyorum 'ben kenara çekiliyorum yine yaklaşıyorsunuz!' diye, gülüyor. Hakaret ediyorum; gülüyor. Bunun yolu kaçmak değil, bağır, yine güldü ya da şiddet uyguladı, sonra? Polisi aradın, gelene kadar sana olan oldu, sonra? Dava ettin salıverildi, sonra? , ... Bilinçlenmek zorunda herkes. Diyelim ki daha çok biliyorsun, böyle mi öğretiyorsun? Öğretmenlerin bilmediğin her konuda sana 'cahil, geri kafalı, görgüsüz' muamelesi yapsa, onlardan öğrenmek ister miydin? Buna da 'psikolojik şiddet' denir. Fiziksel şiddeti kötülerken, psikolojik şiddeti kullanmak üstelik de mağdur kesime, ne kadar doğru? İnsanlar haklarını bilmiyor olabilir, incitmeden öğretin ya da lütfen gidin. Belki insanlara fayda sağlarız, birilerinin sesi oluruz.