- 21 Mayıs 2016
- 372
- 298
Cevabin icin tesekkur ederim. Dedigin gibi, elimden ne geliyorsa yapmaya calisacagim cunku esim gercekten cok iyi biri :)
Yıpratmayın evliliğinizi. İyi bir psikologsa kendinizi biraz rahatlatmaya çalışın düzeleceğine inanarak. Biraz kendinizi dinleyin istedikleriniz neler onlara yoğunlaşın. Adamı da sıkmamış olursunuz.
Bence bu konuda tavrını koy. Her hafta sonu senin ailene gitmez ama değil mi? Kendine zaman ayır bir de çalışıyorsun insan dinlenmek ister kendi evinde.
Kendine eziyet ediyorsun. Yeğenlerini özlüyorsa işten geldiği bir gün gidip görsün. Sonra haftasonu da size kalsın. Böyle alışmış böyle devam eder sen de çok yıpranırsın. Hayat çok kısa kendin için bir şeyler yap.Yalniz git istiyorsan dedim onada razi olmuyor. Seni sorunca ne diyecegim diyor. Yegenlerimi ozluyorum diyor. Simdi bir de ustune aglayinca hani sulu goz biri olmadigi icin bende cok uzuldum ama beni de dusunmesi gerekiyor.. Her hafta donup dusunuyorum. Bu hafta kendim icin ne yaptim diyorum. Hic bir sey :)
Benim ki gecmiste yasadiklarimla ilgili ama belki banada evlilik agir gelmistir bilmiyorum. Allah yardimcin olsun canim. Insallah atlatirsin
Gecen yil ailemden dolayi yasadiklarimi atlatamadigim icin yardim aliyorum.
Psikoterapi yeterliyken illa ki ilaç da kullanılması gerektiğine dair herhangi bir şey söylemediğim açık zannediyorum.Tam tersine terapiye yanıt veren bir hastasaysa ilaç tedavisine başlamamak gerekir. Antidepresanlar ha diyince başlanıp ha deyince bırakılan ilaçlar değil.
Kesinlikle başlamamanız benim önerim.
neden psikolojik destek dısında cözüm arıyorsunArkadaslar. Acilen toparlanmam lazim. Evlendim ve beni cok uzen ailemden uzaklastim. Gecen yil ailemden dolayi yasadiklarimi atlatamadigim icin yardim aliyorum.
Esimi cok seviyorum. Eve gelmesini veya isten eve gitmek icin sabirsizlaniyorum. Hafta sonunu iple cekiyorum birlikte vakit gecirebilmek icin. Sonra.. Durduk yere aniden aglamaya basliyorum. Dusundugum kafama taktigim birsey olmadigi halde. Esim ne yapacagini sasiriyor. Onu uzdugum icin bende daha cok uzuluyorum. Kendimi gercekten tutmaya calisiyorum. O anlardada koseye cekilip sessizce oturuyorum. Canim hic bir sey yapmak istemiyor. Sadece esimle olmak istiyorum. Ne yazikki evlendik evleneli, balayindan sonra oyle ozel birsey yapamadik birlikte. Her hafta sonunun bir gununu ailesiyle geciriyoruz. Ikinci gunu ise yorgun oluyor.
Cumartesi gecesi zor bir gece gecirdim. Esim arkadaslariyla takildi. Sabaha karsi eve geldi. Bende bir saat falan oluyordu uyuyali, o eve gelince uyandim ve bir daha uyuyamadim. Sabah 10 kadar uyanik durdum. Dun bana kalkinca kahvalti yapalim dedi. Ben sadaece bir saat uyudum, uyumayi deneyecegim dedim. Once agladim sonra uyudum bir saat kadar. Sonra uyandim annesi gile gitmek istedi. Agirima gitti. Aynaya bakinca bile cok kotu gorunuyordum. Ben basladim yine aglamaya. Sonra ben gidelim dedim, bu seferde esim gitmek istemedi. Once bi kendine gel dedi. Sonra gidemedik, saat gecti. Bi baktim esim agliyor. Esim hic aglamaz. Sulu goz falan degildir. Bi yandan agirima gitti. Hafta sonu birlikte birsey yapmamistik. Bir yandanda dedim beni bu halde neden oraya goturmek istiyor? Annesi, babasi, ablasi, abisi, kuzeni ve hepsinin cocuklari ve esleri var. Boyle yanlarinda oturmak istemem dedigimde ise. Sen benim esimsin, nasil gorunursen gorun dedi. Anlayamadim. Itiraf etmeliyim ki kac kere dedi gel biraz cikalim gezelim kendine gel. Ama once annemlere ugrayalim dediginde bende ipler kopmustu zaten.
Kendim yaklasik 2 aydir ailemin kapisinin onunden bile gecemiyorum. Ben olsa ne yaparmis ozaman..
Ne yapacagimi bilmiyorum. Ben mi abartiyorum acaba? Bu degisken durumdan kurtulmam icin. psikolojik destek disinda baska ne yapabilirim?
DIPNOT: annesini babasini, tum ailesini cok seviyorum
tedavi sürecindesiniz zaten şuanda hem kendi ailenizle görüşememenin ağırlığını yaşıyorken her hafta sonu yada arada birde olsa eşinizin ailesine gitmek her ne kadar sevsenizde onları bu sizi üzer çünkü kendi ailenizle görüşmüyorsunuz her ne kadar mutlu olursanız olun ailenin yeri hep başkadır ağlama krizlerinizin sebebide bu olmalı.eşinizde sıkışıp kalmış bence size nasıl davranacağını bilmez durumda gibi geldi bana.tedaviyi hızlandırmaya çalışmayın bence sabredin ve eşinize de çok yansıtmayın bu kadar ağlamalarınızı evden uzaklaşabilir sizden sıkılıp.Arkadaslar. Acilen toparlanmam lazim. Evlendim ve beni cok uzen ailemden uzaklastim. Gecen yil ailemden dolayi yasadiklarimi atlatamadigim icin yardim aliyorum.
Esimi cok seviyorum. Eve gelmesini veya isten eve gitmek icin sabirsizlaniyorum. Hafta sonunu iple cekiyorum birlikte vakit gecirebilmek icin. Sonra.. Durduk yere aniden aglamaya basliyorum. Dusundugum kafama taktigim birsey olmadigi halde. Esim ne yapacagini sasiriyor. Onu uzdugum icin bende daha cok uzuluyorum. Kendimi gercekten tutmaya calisiyorum. O anlardada koseye cekilip sessizce oturuyorum. Canim hic bir sey yapmak istemiyor. Sadece esimle olmak istiyorum. Ne yazikki evlendik evleneli, balayindan sonra oyle ozel birsey yapamadik birlikte. Her hafta sonunun bir gununu ailesiyle geciriyoruz. Ikinci gunu ise yorgun oluyor.
Cumartesi gecesi zor bir gece gecirdim. Esim arkadaslariyla takildi. Sabaha karsi eve geldi. Bende bir saat falan oluyordu uyuyali, o eve gelince uyandim ve bir daha uyuyamadim. Sabah 10 kadar uyanik durdum. Dun bana kalkinca kahvalti yapalim dedi. Ben sadaece bir saat uyudum, uyumayi deneyecegim dedim. Once agladim sonra uyudum bir saat kadar. Sonra uyandim annesi gile gitmek istedi. Agirima gitti. Aynaya bakinca bile cok kotu gorunuyordum. Ben basladim yine aglamaya. Sonra ben gidelim dedim, bu seferde esim gitmek istemedi. Once bi kendine gel dedi. Sonra gidemedik, saat gecti. Bi baktim esim agliyor. Esim hic aglamaz. Sulu goz falan degildir. Bi yandan agirima gitti. Hafta sonu birlikte birsey yapmamistik. Bir yandanda dedim beni bu halde neden oraya goturmek istiyor? Annesi, babasi, ablasi, abisi, kuzeni ve hepsinin cocuklari ve esleri var. Boyle yanlarinda oturmak istemem dedigimde ise. Sen benim esimsin, nasil gorunursen gorun dedi. Anlayamadim. Itiraf etmeliyim ki kac kere dedi gel biraz cikalim gezelim kendine gel. Ama once annemlere ugrayalim dediginde bende ipler kopmustu zaten.
Kendim yaklasik 2 aydir ailemin kapisinin onunden bile gecemiyorum. Ben olsa ne yaparmis ozaman..
Ne yapacagimi bilmiyorum. Ben mi abartiyorum acaba? Bu degisken durumdan kurtulmam icin. psikolojik destek disinda baska ne yapabilirim?
DIPNOT: annesini babasini, tum ailesini cok seviyorum
Psikoterapi yeterliyken illa ki ilaç da kullanılması gerektiğine dair herhangi bir şey söylemediğim açık zannediyorum.
Hangi hasta için psikoterapi yeterli hangisi için yetersiz olduğunun kararını sadece bir mesajla anlatılmış problemleri okuyan bizler veremeyeceğimiz gibi bir tıp dalı söz konusuyken kesinlikle şunu yapın bunu yapın gibi cüretkar önerilerde bulunmak da sadece hastaya zarar verir. İlaç gerekli ya da gereksiz kararını sadece bir psikiyatrist verebilir, psikiyatriste güvenmeyip yeni bir psikiyatrist ile görüşmekse tamamen hastanın tasarrufunda olan bir durumdur.
Baska yollar aradığını söyleyerek buradan medet uman hanımefendi için önerim psikoterapinin yetersiz kalıyor olması "ihtimalini" dikkate alarak eğer doktor "öneriyorsa" ilaç tedavisi de almak. Yanlış bir şey söylediğimi zannetmiyorum.
Hanımefendi ben bir psikoloğum. Devlet hastanelerinde psikiyatriste randevu alabilirsiniz, psikologla görüşmek istediğinizi söylediğinizde varsa sizi psikoloğa yönlendirir. Psikolog üniversitede psikoloji eğitimi almış kişiye denir, hastanede görev yapan psikologlar ek olarak klinik psikoloji yüksek lisansı yapmışlardır. Psikiyatrist üniversitede tıp eğitimi aldıktan sonra ihtisasını psikoloji alanında yapan doktorlara denir. O nedenle ilaç gerekli olup olmadığı konusunda psikoloğun önerisi olabilir fakat psikolog görüşü tek başına yeterli değildir, çünkü bu konu bir psikiyatristin uzmanlık alanıdır.Ben bunu konu sahibesinin "seans iyi geliyor" mesajına itafen söyledim yani terapiden olumlu sonuç alındığı çok açık. Ve antidepresan kullanan arkadaşlarım olduğu için gönül rahatlığıyla yorum yapabiliyorum. Kullanan da oldu bırakan da oldu her dönemine şahit oldum. Gönül rahatlığıyla da cüretkar yorumumun arkasındayım. Kendimde terapi alıyorum. Dayanamayıp sakinleştirici için kendi psikoloğuma öneride bulunmuştum. Reddetti, iyi ki de etmiş. Psikiyatrlara psikologlar yönlendirme yapar. Sadece psikologun önerisine uyması konusuna katılıyorum. Bilinçsizdim bende istedim ama iyi ki de reddedilmişim. Antidepresan dediğiniz haplar ağrı kesici antibiyotik tarzı haplar değildir.
Konu sahibesi bu konuda tereddütte kalırsa neden istediğimi, isterken neler hissettiğimi ve kullanan kişilerde gördüğüm evreleri anlatabilirim.
Sizin çok rahat söylemeniz beni rahatsız etti. Çünkü psikologlar bizim içimizi betimlediğimiz şekilde görebilir. Siz isteyin demişsiniz. Psikologum beni çok uzun bir terapi süresince tanıdığı için uygun görmedi. Belkide 2-3 seans olsaydı çok ağır bir vaka olduğumu düşünüp yönlendirebilirdi. Hastanın bunu istemesi normal değil. Öyle rahat şöylemişsiniz ki sanki ağrı kesici alacak konu sahibi...
Söylediğim gibi ben yorumumun arkasındayım ve fikrim değişmedi. Bu konuda kararsız kalırsa benimle özelden iletişime geçebilir. Sizinle de geçsin isterseniz. Burasının yeri olduğunu düşünmüyorum bu tartışma için. Deneyimlerimi paylaşırım. O da psikoloğuna aktarır. Kararı yine kendisi verir.
Bu mesajı cevaplamanıza gerek yok. Aynı şeyleri tekrar etmeyelim. Katılmamakla beraber saygı duyuyorum düşüncenize. İyi günler.
her hafta ne senin annene gidilir nede onun annesine.Arkadaslar. Acilen toparlanmam lazim. Evlendim ve beni cok uzen ailemden uzaklastim. Gecen yil ailemden dolayi yasadiklarimi atlatamadigim icin yardim aliyorum.
Esimi cok seviyorum. Eve gelmesini veya isten eve gitmek icin sabirsizlaniyorum. Hafta sonunu iple cekiyorum birlikte vakit gecirebilmek icin. Sonra.. Durduk yere aniden aglamaya basliyorum. Dusundugum kafama taktigim birsey olmadigi halde. Esim ne yapacagini sasiriyor. Onu uzdugum icin bende daha cok uzuluyorum. Kendimi gercekten tutmaya calisiyorum. O anlardada koseye cekilip sessizce oturuyorum. Canim hic bir sey yapmak istemiyor. Sadece esimle olmak istiyorum. Ne yazikki evlendik evleneli, balayindan sonra oyle ozel birsey yapamadik birlikte. Her hafta sonunun bir gununu ailesiyle geciriyoruz. Ikinci gunu ise yorgun oluyor.
Cumartesi gecesi zor bir gece gecirdim. Esim arkadaslariyla takildi. Sabaha karsi eve geldi. Bende bir saat falan oluyordu uyuyali, o eve gelince uyandim ve bir daha uyuyamadim. Sabah 10 kadar uyanik durdum. Dun bana kalkinca kahvalti yapalim dedi. Ben sadaece bir saat uyudum, uyumayi deneyecegim dedim. Once agladim sonra uyudum bir saat kadar. Sonra uyandim annesi gile gitmek istedi. Agirima gitti. Aynaya bakinca bile cok kotu gorunuyordum. Ben basladim yine aglamaya. Sonra ben gidelim dedim, bu seferde esim gitmek istemedi. Once bi kendine gel dedi. Sonra gidemedik, saat gecti. Bi baktim esim agliyor. Esim hic aglamaz. Sulu goz falan degildir. Bi yandan agirima gitti. Hafta sonu birlikte birsey yapmamistik. Bir yandanda dedim beni bu halde neden oraya goturmek istiyor? Annesi, babasi, ablasi, abisi, kuzeni ve hepsinin cocuklari ve esleri var. Boyle yanlarinda oturmak istemem dedigimde ise. Sen benim esimsin, nasil gorunursen gorun dedi. Anlayamadim. Itiraf etmeliyim ki kac kere dedi gel biraz cikalim gezelim kendine gel. Ama once annemlere ugrayalim dediginde bende ipler kopmustu zaten.
Kendim yaklasik 2 aydir ailemin kapisinin onunden bile gecemiyorum. Ben olsa ne yaparmis ozaman..
Ne yapacagimi bilmiyorum. Ben mi abartiyorum acaba? Bu degisken durumdan kurtulmam icin. psikolojik destek disinda baska ne yapabilirim?
DIPNOT: annesini babasini, tum ailesini cok seviyorum
Kendine eziyet ediyorsun. Yeğenlerini özlüyorsa işten geldiği bir gün gidip görsün. Sonra haftasonu da size kalsın. Böyle alışmış böyle devam eder sen de çok yıpranırsın. Hayat çok kısa kendin için bir şeyler yap.
neyyy 3 ay mı... o zamannnn hoşgeldin evlliligeEvleneli 3 ay olacak, yani daha cok yeniyiz. Belki onceki donemlerde daha cok ilgi aldigim icin suan tepkim boyle olmustur . Bilmiyorum
Her hafta kv gitmemekle baslayabilirsin ise..onlar orda gulup sohbet ederken yemek yerken birlikte cay icerken sen icin icin dusunuyorsundur ailemle ben niye boyle degilim bende esimle aileme gitmek isterdim diye dusunup uzuluyorsundur.ani aglamalarin bundan kaynakli.
Esin anlayisli olmali.kendi ailesinin yanina gitsin oynasin yegenleriyle.seni sorarlarsa evde isleri var misafiri gelecek yorgun rahatsiz vs biseyler desin.her hafta degil de 10 gunde 15 gunde bir gidin bazen onlar gelsin.