- 25 Ağustos 2014
- 20.471
- 48.493
- 798
Bu kocayı konuştursan o yaptıklarına bile kendince haklı bi kılıf bulur, hatta onun için eşinin kız arkadaşlarıyla buluşması daha büyük bi meseledir kumardan.
Bu kocayı konuştursan o yaptıklarına bile kendince haklı bi kılıf bulur, hatta onun için eşinin kız arkadaşlarıyla buluşması daha büyük bi meseledir kumardan.Üstelik eşinden gizli kumar oynayıp yüklü miktarda para batıran bir koca.
Boşanma aşamasına geldiğimi açtığım farklı bir konuda paylaşmıştım zaten.Üstelik eşinden gizli kumar oynayıp yüklü miktarda para batıran bir koca.
Mesele kadının geç gelmesi de değil ki, kahvaltı için bile sorun çıkarıyormuş.Canım her ilişkinin dinamiği farklıdır. Ben de eve geç gelmeyi doğru bulmuyorum ama eşim de benimle aynı görüşte olduğu için sıkıntı olmuyor. Siz ikinizin görüşü bu konuda farklı bence açık açık konuşun bu durumu size göre yanlış olmadığını eşinizden anlayış beklediğinizi
Eşinizin daha ciddi bir sorunu var; kumar.Boşanma aşamasına geldiğimi açtığım farklı bir konuda paylaşmıştım zaten.
Şuan kafamda her şeyi toparlıyorum ve bu konuda da sizlerin fikirlerini almak istedim.
Ben de öyle düşünüyorum.Eşinizin daha ciddi bir sorunu var; kumar.
Bu bile başlı başına boşanma sebebi.
Ben de haftaya boşanıyorum. Paragöz ve vicdansız olduğu için.Ben de öyle düşünüyorum.
Dediğim gibi bitme noktasına zaten gelmiş bir evliliğin muhasebesini yapıyorum aslında:)
Mesele kadının geç gelmesi de değil ki, kahvaltı için bile sorun çıkarıyormuş.
Bence kompleksli ve kendini eşinin hayat arkadaşı değil de amiri zanneden biri.Tabi o çok yanlış ben geç gelmeye bile karşı olduğum hale eşim geç gelse kibarca konuşuyorum darlamiyorum insanların yanında. Bu hanımefendinin eşi fazla kıskanç biri bence
Maşallah keşke bu prensipleri kumar oynama eşiyle ortak gelirleri har vurup harman savurma konusunda da gösterseydi.Çook haklısınız, aslında inanin çok tepki veriyorum.
Mesajlaşırken de tepki verdiğim için tartişiyoruz, eve geldiğimde de 1-2 gün konu üzerine tartışma oluyor.
Bazen bağıra cagira anlatmaya çalışıyorum kendimi, bazen güzellikle. Ama anlamıyor beni.
Ona göre o haklı çünkü, benim prensiplerim var diyor.
Evlilik öncesi böyle değildi, bu kadar kati ve keskin değildi.
Bu kıskanmak bile değilMerhaba, 30 yaşındayım ve 5 yıllık evliyim. 2miz de çalışıyoruz. Eşim genelde iyi hoş biridir ama bazen de ufak şeylere sinirlenen, takılan, biraz huysuzluk yapan biridir. Evlenmeden biraz farketmiştim ama, herkesin iyi yanları olduğu gibi negatif yanları da olur diye düşündüm, kimse 4 4luk değil sonuçta.
Evlendikten sonra karşılaştığım bazı yeni davranışları oldu ve bunlar beni bazen düşündürüyor.
Minimal bir arkadaş çevrem var 4-5 kız arkadaş sadece hep onlarla bir de ailemle görüşürüm, sosyal çevrem bu şekildedir.
Örnek olarak, kız arkadaşlarımla iş cikisi görüşüyorum saat 6-7 gibi, genelde 9-10 arası kalkıyorum yarim saatte evimde oluyorum. 10-11 arasi evdeyim. Ona nerdeyim, napiyorum mutlaka haber veriyorum, hem gitmeden önceki gun hem gittiğim esnada. Eşim arkadaslarimlayken bana mesajlar atmaya başlıyor, "daha kalkmadin mi, kalktin diye düşünmüştüm, cok gec olmus, bilsem daha farkli konuşurduk"vb yaziyor da yaziyor. Arkadaşlarım bile farkediyor sürekli mesajlastigim icin bir problem mi var diye. Ben de zaten tartisma olmasin diye kalkiyorum eve geciyorum. Otobuste yine surekli mesajlar atiyor, "otobus kalabalik mi, kac dk var inmene, keske daha erken kalksaydin, eşin senin daha erken kalkmani istiyorsa arkadaslarından onemli değildir bu" vb.. Korumaya da calisiyor anlıyorum ama beni çook geriyor. Psikolojik baskı oluyor. Bazen arkadaslarimla görüştugume pişman oluyorum. Arkadaşlarım da evli ve kimsede bu problemi görmüyorum. Bu örnek pek çok kez oldu.
2. Örnek, bir cumartesi kız arkadaşımla konuştum kahvaltı yapalim dedik, hem gündüz planı , eve gec gelmek de yok bir problem olmaz dedim :) Eşim evde değildi. Saat gündüz 11 gibi buluşacaktık. Plan yapinca, daha evden cikmadan eşime yazdim. Bana yine bozuldu ve trip atmaya başladı. Ne oldu dedim daha çıkmadan sana haber veriyorum dedim. "Plani yaptiktan sonra haber veriyorsun onemli olan plani netlestirmeden birbirimize ne dusundugumuzu sormak" dedi. Yani birkac saatlik bir kahvalti planina hayir diyecegini düşünmemiştim, ayrica onay ya da izin almam mi gerekiyor, bu bana çok saçma geliyor, haber de veriyorum zaten ve partilemeye gitmiyorum...
3. Örnek, 2 ay antalyada bir ev tutmuştuk tatil amaçlı. Eşim evden çalışıyordu ben çalışmıyordum o dönem. Ailem de o semte 1 haftaligina tatile geldi, bir pansiyonda kaldilar. Ara sira görüştük onlarla. Bana "kizim biz yarin arabayla yarim saat mesafede Kemer'e gidicez akşam dönücez, istiyorsan gel sen de" . Eşim çalıştığı için gelemezdi, ben de ailemle tatil yapmayı özlemiştim, günübirlik olabilir diye düşündüm eve gelip eşime sordum. Ailemleyim diye sorun olmaz diye düşünüyordum. Bana "ben burada çalışırken sen ailenle tatil mi yapacaksın, bu senin içine siniyor mu, öncelik bizim kendi ailemizdir bunu unutma" gibi konuştu. Tabiki öncelik kendi ailemiz ama diğer insanlar da benim ailem ve onlarla vakit geçirmem kötü mü? Uzun bir tartışma oldu ben de gitmiyorum tamam dedim, sonra git git diye israr etti moralim bozuldu diye. Gittim ama hiç keyifli değildim.
Bu şekilde pek çok örneğim var. Evlendikten sonra bu şekilde kısıtlamalar olmaya başladı, bir güvensizlik yaratmıyorum, kimlerle görüştüğüm belli, bazen üzerimde beni geren ve boğan psikolojik baskı hissediyorum ve hep alttan alıyorum, tartışma çok uzayınca "tamam dikkat edeceğim" diyorum sırf kafam ağrıyor tartışma bitsin yeterki diye. Sonra kendim gibi olamadığımı hissediyorum, o ne der kızar mi diye hareket ettiğimi fark ediyorum.
Ailem bir plan yapıp çağrınca geriliyorum eşim ne der diye, spontane bir plan da yapamam.
Bazen gerginlikten ağlıyorum, sinirlerim bozuluyor işin içinden çıkamadığımda, ona kendimi anlatamadığımda.
Ben ona uyum sağlamaya çalışıyorum, ama o asla esneklik sağlamıyor.
Çok mu alttan alıyorum, yoksa normal mi bunlar evlilikte?
Merhaba, 30 yaşındayım ve 5 yıllık evliyim. 2miz de çalışıyoruz. Eşim genelde iyi hoş biridir ama bazen de ufak şeylere sinirlenen, takılan, biraz huysuzluk yapan biridir. Evlenmeden biraz farketmiştim ama, herkesin iyi yanları olduğu gibi negatif yanları da olur diye düşündüm, kimse 4 4luk değil sonuçta.
Evlendikten sonra karşılaştığım bazı yeni davranışları oldu ve bunlar beni bazen düşündürüyor.
Minimal bir arkadaş çevrem var 4-5 kız arkadaş sadece hep onlarla bir de ailemle görüşürüm, sosyal çevrem bu şekildedir.
Örnek olarak, kız arkadaşlarımla iş cikisi görüşüyorum saat 6-7 gibi, genelde 9-10 arası kalkıyorum yarim saatte evimde oluyorum. 10-11 arasi evdeyim. Ona nerdeyim, napiyorum mutlaka haber veriyorum, hem gitmeden önceki gun hem gittiğim esnada. Eşim arkadaslarimlayken bana mesajlar atmaya başlıyor, "daha kalkmadin mi, kalktin diye düşünmüştüm, cok gec olmus, bilsem daha farkli konuşurduk"vb yaziyor da yaziyor. Arkadaşlarım bile farkediyor sürekli mesajlastigim icin bir problem mi var diye. Ben de zaten tartisma olmasin diye kalkiyorum eve geciyorum. Otobuste yine surekli mesajlar atiyor, "otobus kalabalik mi, kac dk var inmene, keske daha erken kalksaydin, eşin senin daha erken kalkmani istiyorsa arkadaslarından onemli değildir bu" vb.. Korumaya da calisiyor anlıyorum ama beni çook geriyor. Psikolojik baskı oluyor. Bazen arkadaslarimla görüştugume pişman oluyorum. Arkadaşlarım da evli ve kimsede bu problemi görmüyorum. Bu örnek pek çok kez oldu.
2. Örnek, bir cumartesi kız arkadaşımla konuştum kahvaltı yapalim dedik, hem gündüz planı , eve gec gelmek de yok bir problem olmaz dedim :) Eşim evde değildi. Saat gündüz 11 gibi buluşacaktık. Plan yapinca, daha evden cikmadan eşime yazdim. Bana yine bozuldu ve trip atmaya başladı. Ne oldu dedim daha çıkmadan sana haber veriyorum dedim. "Plani yaptiktan sonra haber veriyorsun onemli olan plani netlestirmeden birbirimize ne dusundugumuzu sormak" dedi. Yani birkac saatlik bir kahvalti planina hayir diyecegini düşünmemiştim, ayrica onay ya da izin almam mi gerekiyor, bu bana çok saçma geliyor, haber de veriyorum zaten ve partilemeye gitmiyorum...
3. Örnek, 2 ay antalyada bir ev tutmuştuk tatil amaçlı. Eşim evden çalışıyordu ben çalışmıyordum o dönem. Ailem de o semte 1 haftaligina tatile geldi, bir pansiyonda kaldilar. Ara sira görüştük onlarla. Bana "kizim biz yarin arabayla yarim saat mesafede Kemer'e gidicez akşam dönücez, istiyorsan gel sen de" . Eşim çalıştığı için gelemezdi, ben de ailemle tatil yapmayı özlemiştim, günübirlik olabilir diye düşündüm eve gelip eşime sordum. Ailemleyim diye sorun olmaz diye düşünüyordum. Bana "ben burada çalışırken sen ailenle tatil mi yapacaksın, bu senin içine siniyor mu, öncelik bizim kendi ailemizdir bunu unutma" gibi konuştu. Tabiki öncelik kendi ailemiz ama diğer insanlar da benim ailem ve onlarla vakit geçirmem kötü mü? Uzun bir tartışma oldu ben de gitmiyorum tamam dedim, sonra git git diye israr etti moralim bozuldu diye. Gittim ama hiç keyifli değildim.
Bu şekilde pek çok örneğim var. Evlendikten sonra bu şekilde kısıtlamalar olmaya başladı, bir güvensizlik yaratmıyorum, kimlerle görüştüğüm belli, bazen üzerimde beni geren ve boğan psikolojik baskı hissediyorum ve hep alttan alıyorum, tartışma çok uzayınca "tamam dikkat edeceğim" diyorum sırf kafam ağrıyor tartışma bitsin yeterki diye. Sonra kendim gibi olamadığımı hissediyorum, o ne der kızar mi diye hareket ettiğimi fark ediyorum.
Ailem bir plan yapıp çağrınca geriliyorum eşim ne der diye, spontane bir plan da yapamam.
Bazen gerginlikten ağlıyorum, sinirlerim bozuluyor işin içinden çıkamadığımda, ona kendimi anlatamadığımda.
Ben ona uyum sağlamaya çalışıyorum, ama o asla esneklik sağlamıyor.
Çok mu alttan alıyorum, yoksa normal mi bunlar evlilikte?
Merhaba, 30 yaşındayım ve 5 yıllık evliyim. 2miz de çalışıyoruz. Eşim genelde iyi hoş biridir ama bazen de ufak şeylere sinirlenen, takılan, biraz huysuzluk yapan biridir. Evlenmeden biraz farketmiştim ama, herkesin iyi yanları olduğu gibi negatif yanları da olur diye düşündüm, kimse 4 4luk değil sonuçta.
Evlendikten sonra karşılaştığım bazı yeni davranışları oldu ve bunlar beni bazen düşündürüyor.
Minimal bir arkadaş çevrem var 4-5 kız arkadaş sadece hep onlarla bir de ailemle görüşürüm, sosyal çevrem bu şekildedir.
Örnek olarak, kız arkadaşlarımla iş cikisi görüşüyorum saat 6-7 gibi, genelde 9-10 arası kalkıyorum yarim saatte evimde oluyorum. 10-11 arasi evdeyim. Ona nerdeyim, napiyorum mutlaka haber veriyorum, hem gitmeden önceki gun hem gittiğim esnada. Eşim arkadaslarimlayken bana mesajlar atmaya başlıyor, "daha kalkmadin mi, kalktin diye düşünmüştüm, cok gec olmus, bilsem daha farkli konuşurduk"vb yaziyor da yaziyor. Arkadaşlarım bile farkediyor sürekli mesajlastigim icin bir problem mi var diye. Ben de zaten tartisma olmasin diye kalkiyorum eve geciyorum. Otobuste yine surekli mesajlar atiyor, "otobus kalabalik mi, kac dk var inmene, keske daha erken kalksaydin, eşin senin daha erken kalkmani istiyorsa arkadaslarından onemli değildir bu" vb.. Korumaya da calisiyor anlıyorum ama beni çook geriyor. Psikolojik baskı oluyor. Bazen arkadaslarimla görüştugume pişman oluyorum. Arkadaşlarım da evli ve kimsede bu problemi görmüyorum. Bu örnek pek çok kez oldu.
2. Örnek, bir cumartesi kız arkadaşımla konuştum kahvaltı yapalim dedik, hem gündüz planı , eve gec gelmek de yok bir problem olmaz dedim :) Eşim evde değildi. Saat gündüz 11 gibi buluşacaktık. Plan yapinca, daha evden cikmadan eşime yazdim. Bana yine bozuldu ve trip atmaya başladı. Ne oldu dedim daha çıkmadan sana haber veriyorum dedim. "Plani yaptiktan sonra haber veriyorsun onemli olan plani netlestirmeden birbirimize ne dusundugumuzu sormak" dedi. Yani birkac saatlik bir kahvalti planina hayir diyecegini düşünmemiştim, ayrica onay ya da izin almam mi gerekiyor, bu bana çok saçma geliyor, haber de veriyorum zaten ve partilemeye gitmiyorum...
3. Örnek, 2 ay antalyada bir ev tutmuştuk tatil amaçlı. Eşim evden çalışıyordu ben çalışmıyordum o dönem. Ailem de o semte 1 haftaligina tatile geldi, bir pansiyonda kaldilar. Ara sira görüştük onlarla. Bana "kizim biz yarin arabayla yarim saat mesafede Kemer'e gidicez akşam dönücez, istiyorsan gel sen de" . Eşim çalıştığı için gelemezdi, ben de ailemle tatil yapmayı özlemiştim, günübirlik olabilir diye düşündüm eve gelip eşime sordum. Ailemleyim diye sorun olmaz diye düşünüyordum. Bana "ben burada çalışırken sen ailenle tatil mi yapacaksın, bu senin içine siniyor mu, öncelik bizim kendi ailemizdir bunu unutma" gibi konuştu. Tabiki öncelik kendi ailemiz ama diğer insanlar da benim ailem ve onlarla vakit geçirmem kötü mü? Uzun bir tartışma oldu ben de gitmiyorum tamam dedim, sonra git git diye israr etti moralim bozuldu diye. Gittim ama hiç keyifli değildim.
Bu şekilde pek çok örneğim var. Evlendikten sonra bu şekilde kısıtlamalar olmaya başladı, bir güvensizlik yaratmıyorum, kimlerle görüştüğüm belli, bazen üzerimde beni geren ve boğan psikolojik baskı hissediyorum ve hep alttan alıyorum, tartışma çok uzayınca "tamam dikkat edeceğim" diyorum sırf kafam ağrıyor tartışma bitsin yeterki diye. Sonra kendim gibi olamadığımı hissediyorum, o ne der kızar mi diye hareket ettiğimi fark ediyorum.
Ailem bir plan yapıp çağrınca geriliyorum eşim ne der diye, spontane bir plan da yapamam.
Bazen gerginlikten ağlıyorum, sinirlerim bozuluyor işin içinden çıkamadığımda, ona kendimi anlatamadığımda.
Ben ona uyum sağlamaya çalışıyorum, ama o asla esneklik sağlamıyor.
Çok mu alttan alıyorum, yoksa normal mi bunlar evlilikte?
Evet bence toksik bir evlilik.size göre de bana göre de toksik anlaşılan ama evlilik denen olgunun bu kadar özgürlük kaldırmayacağını düşünen kişiler de var.siz özgür olmayı seven birisiniz.herkesin evliliği farklıdır ama sizin gibi birinin seçimini daha dikkatli yapması gerekirdi evlilik düşünüyorsa.kendi kişiliğinizi biliyorsunuz sonuçta.ben zaten bu tarz durumlardan korktuğum için bu yaşa kadar evlenmedim mesela.kimse değişmez.ne siz ne de eşiniz.ben olsam ömür boyu bu şekilde yapamazdım.buna benzer bir ilişkim olmuştu benim de oradan empati yapabiliyorum dibine kadar.dayanamadım da zaten.o stresle, sıkıntıyla yaşayamazsınız.bu sorun için ciddi bir karar verme zamanı gelmiş bence.daha yaşınız hiç evlenmemiş kişilerle tanışılabilecek bir yaş.birkaç sene daha beklerseniz bu ihtimal de oldukça düşecektir.ona göre de kararınızı verin.Merhaba, 30 yaşındayım ve 5 yıllık evliyim. 2miz de çalışıyoruz. Eşim genelde iyi hoş biridir ama bazen de ufak şeylere sinirlenen, takılan, biraz huysuzluk yapan biridir. Evlenmeden biraz farketmiştim ama, herkesin iyi yanları olduğu gibi negatif yanları da olur diye düşündüm, kimse 4 4luk değil sonuçta.
Evlendikten sonra karşılaştığım bazı yeni davranışları oldu ve bunlar beni bazen düşündürüyor.
Minimal bir arkadaş çevrem var 4-5 kız arkadaş sadece hep onlarla bir de ailemle görüşürüm, sosyal çevrem bu şekildedir.
Örnek olarak, kız arkadaşlarımla iş cikisi görüşüyorum saat 6-7 gibi, genelde 9-10 arası kalkıyorum yarim saatte evimde oluyorum. 10-11 arasi evdeyim. Ona nerdeyim, napiyorum mutlaka haber veriyorum, hem gitmeden önceki gun hem gittiğim esnada. Eşim arkadaslarimlayken bana mesajlar atmaya başlıyor, "daha kalkmadin mi, kalktin diye düşünmüştüm, cok gec olmus, bilsem daha farkli konuşurduk"vb yaziyor da yaziyor. Arkadaşlarım bile farkediyor sürekli mesajlastigim icin bir problem mi var diye. Ben de zaten tartisma olmasin diye kalkiyorum eve geciyorum. Otobuste yine surekli mesajlar atiyor, "otobus kalabalik mi, kac dk var inmene, keske daha erken kalksaydin, eşin senin daha erken kalkmani istiyorsa arkadaslarından onemli değildir bu" vb.. Korumaya da calisiyor anlıyorum ama beni çook geriyor. Psikolojik baskı oluyor. Bazen arkadaslarimla görüştugume pişman oluyorum. Arkadaşlarım da evli ve kimsede bu problemi görmüyorum. Bu örnek pek çok kez oldu.
2. Örnek, bir cumartesi kız arkadaşımla konuştum kahvaltı yapalim dedik, hem gündüz planı , eve gec gelmek de yok bir problem olmaz dedim :) Eşim evde değildi. Saat gündüz 11 gibi buluşacaktık. Plan yapinca, daha evden cikmadan eşime yazdim. Bana yine bozuldu ve trip atmaya başladı. Ne oldu dedim daha çıkmadan sana haber veriyorum dedim. "Plani yaptiktan sonra haber veriyorsun onemli olan plani netlestirmeden birbirimize ne dusundugumuzu sormak" dedi. Yani birkac saatlik bir kahvalti planina hayir diyecegini düşünmemiştim, ayrica onay ya da izin almam mi gerekiyor, bu bana çok saçma geliyor, haber de veriyorum zaten ve partilemeye gitmiyorum...
3. Örnek, 2 ay antalyada bir ev tutmuştuk tatil amaçlı. Eşim evden çalışıyordu ben çalışmıyordum o dönem. Ailem de o semte 1 haftaligina tatile geldi, bir pansiyonda kaldilar. Ara sira görüştük onlarla. Bana "kizim biz yarin arabayla yarim saat mesafede Kemer'e gidicez akşam dönücez, istiyorsan gel sen de" . Eşim çalıştığı için gelemezdi, ben de ailemle tatil yapmayı özlemiştim, günübirlik olabilir diye düşündüm eve gelip eşime sordum. Ailemleyim diye sorun olmaz diye düşünüyordum. Bana "ben burada çalışırken sen ailenle tatil mi yapacaksın, bu senin içine siniyor mu, öncelik bizim kendi ailemizdir bunu unutma" gibi konuştu. Tabiki öncelik kendi ailemiz ama diğer insanlar da benim ailem ve onlarla vakit geçirmem kötü mü? Uzun bir tartışma oldu ben de gitmiyorum tamam dedim, sonra git git diye israr etti moralim bozuldu diye. Gittim ama hiç keyifli değildim.
Bu şekilde pek çok örneğim var. Evlendikten sonra bu şekilde kısıtlamalar olmaya başladı, bir güvensizlik yaratmıyorum, kimlerle görüştüğüm belli, bazen üzerimde beni geren ve boğan psikolojik baskı hissediyorum ve hep alttan alıyorum, tartışma çok uzayınca "tamam dikkat edeceğim" diyorum sırf kafam ağrıyor tartışma bitsin yeterki diye. Sonra kendim gibi olamadığımı hissediyorum, o ne der kızar mi diye hareket ettiğimi fark ediyorum.
Ailem bir plan yapıp çağrınca geriliyorum eşim ne der diye, spontane bir plan da yapamam.
Bazen gerginlikten ağlıyorum, sinirlerim bozuluyor işin içinden çıkamadığımda, ona kendimi anlatamadığımda.
Ben ona uyum sağlamaya çalışıyorum, ama o asla esneklik sağlamıyor.
Çok mu alttan alıyorum, yoksa normal mi bunlar evlilikte?
İlk örnekte eşinizin habire yazarak darlaması çok yanlış ama dönerken geç oluyo diye endişe edip soruyosa orasıda normal. Mesela böyle durumda geç kalacaksam otobüs sorunu var bizim burda tek tük oluyor eşim gelir alir beni ve kendi alacaksa saati sorun etmez eğlenin der. Tutup kız kıza sohbete limon sıkıyo habire mesaj atarak eşiniz.Merhaba, 30 yaşındayım ve 5 yıllık evliyim. 2miz de çalışıyoruz. Eşim genelde iyi hoş biridir ama bazen de ufak şeylere sinirlenen, takılan, biraz huysuzluk yapan biridir. Evlenmeden biraz farketmiştim ama, herkesin iyi yanları olduğu gibi negatif yanları da olur diye düşündüm, kimse 4 4luk değil sonuçta.
Evlendikten sonra karşılaştığım bazı yeni davranışları oldu ve bunlar beni bazen düşündürüyor.
Minimal bir arkadaş çevrem var 4-5 kız arkadaş sadece hep onlarla bir de ailemle görüşürüm, sosyal çevrem bu şekildedir.
Örnek olarak, kız arkadaşlarımla iş cikisi görüşüyorum saat 6-7 gibi, genelde 9-10 arası kalkıyorum yarim saatte evimde oluyorum. 10-11 arasi evdeyim. Ona nerdeyim, napiyorum mutlaka haber veriyorum, hem gitmeden önceki gun hem gittiğim esnada. Eşim arkadaslarimlayken bana mesajlar atmaya başlıyor, "daha kalkmadin mi, kalktin diye düşünmüştüm, cok gec olmus, bilsem daha farkli konuşurduk"vb yaziyor da yaziyor. Arkadaşlarım bile farkediyor sürekli mesajlastigim icin bir problem mi var diye. Ben de zaten tartisma olmasin diye kalkiyorum eve geciyorum. Otobuste yine surekli mesajlar atiyor, "otobus kalabalik mi, kac dk var inmene, keske daha erken kalksaydin, eşin senin daha erken kalkmani istiyorsa arkadaslarından onemli değildir bu" vb.. Korumaya da calisiyor anlıyorum ama beni çook geriyor. Psikolojik baskı oluyor. Bazen arkadaslarimla görüştugume pişman oluyorum. Arkadaşlarım da evli ve kimsede bu problemi görmüyorum. Bu örnek pek çok kez oldu.
2. Örnek, bir cumartesi kız arkadaşımla konuştum kahvaltı yapalim dedik, hem gündüz planı , eve gec gelmek de yok bir problem olmaz dedim :) Eşim evde değildi. Saat gündüz 11 gibi buluşacaktık. Plan yapinca, daha evden cikmadan eşime yazdim. Bana yine bozuldu ve trip atmaya başladı. Ne oldu dedim daha çıkmadan sana haber veriyorum dedim. "Plani yaptiktan sonra haber veriyorsun onemli olan plani netlestirmeden birbirimize ne dusundugumuzu sormak" dedi. Yani birkac saatlik bir kahvalti planina hayir diyecegini düşünmemiştim, ayrica onay ya da izin almam mi gerekiyor, bu bana çok saçma geliyor, haber de veriyorum zaten ve partilemeye gitmiyorum...
3. Örnek, 2 ay antalyada bir ev tutmuştuk tatil amaçlı. Eşim evden çalışıyordu ben çalışmıyordum o dönem. Ailem de o semte 1 haftaligina tatile geldi, bir pansiyonda kaldilar. Ara sira görüştük onlarla. Bana "kizim biz yarin arabayla yarim saat mesafede Kemer'e gidicez akşam dönücez, istiyorsan gel sen de" . Eşim çalıştığı için gelemezdi, ben de ailemle tatil yapmayı özlemiştim, günübirlik olabilir diye düşündüm eve gelip eşime sordum. Ailemleyim diye sorun olmaz diye düşünüyordum. Bana "ben burada çalışırken sen ailenle tatil mi yapacaksın, bu senin içine siniyor mu, öncelik bizim kendi ailemizdir bunu unutma" gibi konuştu. Tabiki öncelik kendi ailemiz ama diğer insanlar da benim ailem ve onlarla vakit geçirmem kötü mü? Uzun bir tartışma oldu ben de gitmiyorum tamam dedim, sonra git git diye israr etti moralim bozuldu diye. Gittim ama hiç keyifli değildim.
Bu şekilde pek çok örneğim var. Evlendikten sonra bu şekilde kısıtlamalar olmaya başladı, bir güvensizlik yaratmıyorum, kimlerle görüştüğüm belli, bazen üzerimde beni geren ve boğan psikolojik baskı hissediyorum ve hep alttan alıyorum, tartışma çok uzayınca "tamam dikkat edeceğim" diyorum sırf kafam ağrıyor tartışma bitsin yeterki diye. Sonra kendim gibi olamadığımı hissediyorum, o ne der kızar mi diye hareket ettiğimi fark ediyorum.
Ailem bir plan yapıp çağrınca geriliyorum eşim ne der diye, spontane bir plan da yapamam.
Bazen gerginlikten ağlıyorum, sinirlerim bozuluyor işin içinden çıkamadığımda, ona kendimi anlatamadığımda.
Ben ona uyum sağlamaya çalışıyorum, ama o asla esneklik sağlamıyor.
Çok mu alttan alıyorum, yoksa normal mi bunlar evlilikte?
Bu profilleri iyi bilirim.dediğin gibi sadece kontrol edeyim, baskı yapayım durumu.psikolojik baskı insanı yer bitirir.Eşiniz sizi kontrol altına almaya çalışıyor sadece. Düşünen insan mesaj atmaz ki kaçta geleceğini öğrenip arabayla veya taksiyle gelip kapıdan alır. Beni merak ediyor diye normalleştirmeyin. Ailenizle bile görüşmenizi sorun ediyor. Siz de ona uyarsanız ne arkadaşınız kalır yakında ne aileniz. Resti çekin.
Ayy aynen.sanki evlenmeden önce kadınları kim koruyor o zaman? Sanki evli mi doğuyoruz.gelmişim bilmem kaç yaşına koruyan eden olmamış 30 yaşında mı korunmaya ihtiyacımız olacak? Sanki koca ülkede hiç bekar kadın yok.onlar kadın değil mi? Bir bunların karıları kadın zaten.Ay kusura bakmayın ama hiç çekemem böyle adamı. Lisede böyle sevgililerimiz vardı ay beni koruyor kıskanıyor falan sanardık. Ama tabiki lisede diyorum. Şimdi evli barklı insanız. Herkes yetişkin gibi davranmalı. Hadi geç saate korktu telaş oldu. Sabah kahvaltısına müdahale etmesi, annelerle gitmene vay ben çalışıyorum a bağlaması o kadar saçma ki. İnsan zaten saat ya da mekan problemi olmadığı sürece eşine haber verir izin almaz.
Çook haklısınız, aslında inanin çok tepki veriyorum.
Mesajlaşırken de tepki verdiğim için tartişiyoruz, eve geldiğimde de 1-2 gün konu üzerine tartışma oluyor.
Bazen bağıra cagira anlatmaya çalışıyorum kendimi, bazen güzellikle. Ama anlamıyor beni.
Ona göre o haklı çünkü, benim prensiplerim var diyor.
Evlilik öncesi böyle değildi, bu kadar kati ve keskin değildi.
bu konuda prensipleri yok muymuşÜstelik eşinden gizli kumar oynayıp yüklü miktarda para batıran bir koca.
Beni kafe önünde gelip beklese de ben rahatsız olurum. Bu daha fazla bir psikolojik baskı bence. Siz orada oturuyorsunuz kafe önünde sizi bekleyen birisi var nasıl rahat oturabilirsiniz ki? Çocuk muyum ben akşam 10da tek başıma eve dönemeyeyim.Mıy mıy mıy laf yetiştiren bir erkek olmak yerine, gitsin karısını kafe önünde beklesin, sonrada eve getirsin.
Bu adam sizi böyle sindirip, sizi suçlu hissettirip, sizi hayattan izole etmeye çalışıyor. Sizi sindirip, izole ettikçe beyninizi yiyecek.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?